Wojna z najemnikami po I wojnie punickiej

[Achilles]

Po pierwszej wojnie punickiej gospodarka Kartaginy została zrujnowana. Ponadto trzeba było wypłacić najmowanym żołnierzom zapłatę za wierność i ofiarność. Niestety to było bezpośrednim powodem "wybuchu" powstania, które okazało się bardzo krwawe w przebiegu.

Jak można było uniknąć tej wojny? Czy Kartagińczycy mieli możliwość negocjowania z Rzymianami mniejszej wartości ofiarowywanego złota? Czy mogłaby istnieć jakaś inna wymówka, w którą uwierzyliby rozgniewani żołnierze? Czy zakończenie tego powstania z obiektywnego punktu widzenia było sprawiedliwe?

Zapraszam do dyskusji.

[Furiusz]

Może najpierw ciut o samej wojnie, przebiegu, wybuchu i innych działaniach - w innym temacie napisałem- w 240/239 do senatu wpłynęła prośba najemników stacjonujących na Sardynii o opiekę którą Rzym, co oczywiste przyjął. Polibiusz (I.88.10) podaje, że Rzym potraktował przygotowania Kartaginy do wyprawy na Sardynię z 237 aC jako atak na państwo rzymskie. Więcej W. L. Carey, Nullus videtur dolo facere. The Roman Seizure of Sardinia in 237 B.C., "Classical Philology" t.91 z.3 (1996), s.202-222.

[Furiusz]

P. van Alfen, A Late Third century BC Hoard of sardo-Punic Bronzes (IGCH 2290) [w:] Fides. Contributions to numismatics in Honour of Richard A. Witschanke, pod red. P. van Alfen, G. Bransbourg, M. Armand, Nowy jork 2015, s.127-150 może kilka słów wyjaśnień IGCH to Inventory of Greek Coins Hoard a numerek 2290 - to po prostu pozycja w tymże inwentarzu. Wbrew tytułowi ów skarb nie jest złożony z monet greckich. Został on zakupiony w 1958 roku i wiadomo o nim tylko tyle, że pochodzi z Sardynii. Sporo jednak wskazuje, jeśli idzie o stan monet, że rzeczywiście było to jedno znalezisko gromadne a nie składanka kilku skarbów.

Skarb ten to 59 monet typu SNG Cop 246 i jednej monety SNG Cop 387. Te pierwsze to monety sardo-punickiego typu jeśli idzie o wielkość i ikonografię ale nie wybijane przez Kartagińczyków a przez zbuntowanych najemników na Sardynii. ich ikonografia jest dość typowa dla monet punickich - na rewersie koń w prawo z odwrócona głową, nad nim gwiazda z promieniami, do tego byk i głowa Kory na awersie.

Ta druga moneta jest kartagińska, ma bardzo zbliżona ikonografię i wielkość - oba typy maja średnicę ok 20 mm. Przy czym monety pierwszego typu waza ok 2g podczas gdy te drugiego typu ok 3.66g. Co je jeszcze różni? Dbałość o wykonanie choćby krążków. Te pierwsze liczniejsze w tym skarbie monety są po prostu produktem zbuntowanych oddziałów na Sardynii które wykorzystały jedyne znane sobie wzorce ale z powodu słabości ekonomicznej biły monetę gorszej jakości bo lżejsza.

Spora ciekawostka jest też to, że ta pojedyncza moneta jest nieco młodsza i wybijano ja po 237 aC - co wskazywałoby na to (razem z dużym starciem monet najemników, co wskazuje na ich długą cyrkulację), że rzymianie po zajęciu wyspy czas jakiś jeszcze pozwalali funkcjonować monetom kartagińskim na miejscu.