Żywopłoty normandzkie- sposoby ich forsowania

[mch90]

Alianci, lądując 6 czerwca w Normandii, choć sami zaskoczyli przeciwnika miejscem desantu i jego skalą, to i sami zostali zaskoczeni nie przez niego- a przez przyrodę. Żołnierze amerykańscy z 1. Armii gen. Bradleya postawiwszy nogę na nordmandzkim gruncie ujrzeli coś, co na zawsze wpisało się w historię tych walk- sięgające 2-3 metry w górę potężne kilkusetletnie żywopłoty, "bocage", gęsto rozsiane w całej Normandii. Nie będąc na to przygotowanym, poszczególne dywizje, pułki a nawet żołnierze sami zaczęli opracowywać sposoby forsowania tych przeszkód terenowych, które obsadzane przez Niemców stawały się istnymi fortecami.

Jestem ciekaw, co sądzicie na temat sposobów forsowania żywopłotów? Kto należą się w tym polu największe zasługi? Który ze sposobów uważacie za najlepszy, który za najciekawszy?

Zapraszam do dyskusji.

Pozdrawiam

[Leuthen]

W zeszycie z serii "II wojna światowa", wydawanej w latach 80-tych XX w. przez KAW, zatytułowanym "D-Day", znajduje się informacja, że alianckie czołgi były początkowo często niszczone przez Niemców, gdy forsowały żywopłoty - przejeżdżając przez nie wystawiały na ostrzał swój "brzuch", zaś lufy dział były wówczas skierowane w niebo... Rozwiązanie tego problemu znalazł niewymieniony z nazwiska sierżant, który opracować specjalne "nożyce", które - zamontowane z przodu czołgu - wgryzały się w żywopłot, umożliwiając jego normalne sforsowanie. Sierżant ten dostał za swój wynalazek jakiś medal.

[mch90]

Co ciekawe, na kilometr normandzkiego gruntu przypadało średnio 14 żywopłotów- podaje Ambrose w "Obywatelach w mundurach".

alianckie czołgi były początkowo często niszczone przez Niemców, gdy forsowały żywopłoty - przejeżdżając przez nie wystawiały na ostrzał swój "brzuch", zaś lufy dział były wówczas skierowane w niebo...

Lub też Shermany nie miały dość mocy, by sforsować nasyp. Podłoże nieraz było równie twarde jak cement a nieraz jeszcze- ku konsternacji alianckich załóg- żywopłoty gęsto obrosły kamienne murki, jeszcze bardziej utrudniające proces forsowania tym zapór naturalnych.

Rozwiązanie tego problemu znalazł niewymieniony z nazwiska sierżant, który opracować specjalne "nożyce", które - zamontowane z przodu czołgu - wgryzały się w żywopłot, umożliwiając jego normalne sforsowanie. Sierżant ten dostał za swój wynalazek jakiś medal.

Chodzi zapewne o sierżanta Curtisa Cullina z 2. DPanc (w cywilu taksówkarz z Chicago) skonstruował te stalowe widły. Projekt tak się spodobał Bradleyowi (a było to na niedługo przed operacją "Cobra"), że kazał przystosować do forsowania żywopłotów w ten sposób wszystkie swoje Shermany. Shermany Rhino, jak je nazwano, były tajną bronią 1. Armii podczas przełamywania niemieckiego oporu podczas "Cobry"- i zdały egzamin.

Podobny patent wymyślił por. Charles Green, czołgista przydzielony do 29. DP, a mianowicie skonstruował swoiste zderzaki do Shermanów zrobione ze starych szyn, z których Rommel ustawiał zapory na plażach. I to również się sprawdziło.