Dom mojego ojca

[Narya]

W sobotę o 18.00 w kinie Newa prapremierowy pokaz „Domu mojego ojca” Michała Majerskiego.

Bohaterowie tego dokumentu - Polacy i Niemcy - po raz pierwszy przerywają milczenie na temat tego, co działo się po 1945 r. na tzw. Ziemiach Odzyskanych. W czasach, gdy Niemcy jeszcze nie zostali stąd wysiedleni, a Polacy już mieszkali w ich domach.

Sobotni pokaz - w ramach przeglądu „Współczesne kino polskie i niemieckie” - będzie premierą filmu M. Majerskiego, który w 2005 r. za wstrząsający „Kraj mojej matki” dostał nagrodę specjalną na Lubuskim Lecie Filmowym w Łagowie. Po seansie - dyskusja z reżyserem.

Dla niektórych film kontrowersyjny tak samo jak książka Grossa "Strach". Dla mnie bardzo wzruszający (choć brakowało mi wspomnień kobiecych, ale reżyser chciał umieścić tu męski punkt widzenia, bo kobiecy umieścił w drugim swoim filmie wcześniejszym).

Film dotyka aktualnej dziś problematyki losów wypędzonych i przesiedlonych. To jest perełka, bo eksponuje i pokazuje dobre relacje polsko - niemieckie w czasach gdy karmi się nas, że po roku 1945 były te relacje złe, pełne nienawiści, niechęci, chęci zemsty.

Owszem to było, ale dlaczego pisać ciągle o złych rzeczach, a o tych dobrych nie wspominać?

O tych dobrych rzeczach opowiada właśnie ten film. Takie perełki można policzyć na palcach jednej ręki. A ile jest filmów o złych rzeczach w historii polsko - niemieckiej? Cała masa.

Wymieńmy: Lista Schindlera, Sami Swoi (o niemieckim księdzu odwiedzającym matkę Kazika) i...? I właśnie Dom mojego ojca.

Oby było więcej takich filmów.

Film ten jest oczywiście dokumentem.

Co o nim sądzicie? Zamierzacie go obejrzeć?