Podstępy, fortele w PW

[Don Pedrosso]

Cytat:

Słyszałem o tym, że Niemcy wracając na swoje pozycje, ściągali hełmy, by nie być rozpoznani jako powstańcy.

A to całkiem możliwe, biorąc pod uwagę, że obie strony stosowały różne fortele aby oszukać wroga.

Czy są Wam znane jakieś podstępy, które stosowali Niemcy lub powstańcy? Jak im zapobiegano?

[Albinos]

Według rozkazu z dnia 11 sierpni, opaski miały być noszone na prawym przedramieniu, ponad łokciem. Jednak powstańcy celowo czasem przekładali je na lewe przedramię, aby uniknąć niebezpiecznych pomyłek, do których dochodziło, gdy Niemcy zakładali opaski, aby przeniknąć za polskie pozycje. Przykładowo 3 sierpnia Niemcy dzięki temu zajęli domy przy Młynarskiej 12-14. Ludność cywilną wymordowali. Z kolei 15 sierpnia nad ranem, w okolicach Pałacu Mostowskich, kapitan Tadeusz Łukasiewicz "Edward", oficer kompanii "P-20" i dowódca pododcinka, obchodząc stanowiska powstańcze został ostrzelany przez Niemców z opaskami, zginął. Także 20 sierpnia zaatakowano w podobny sposób pozycje "Parasola", atak jednak odparto.

EDIT: W tekście jest błąd, kpt. Łukaszewicz (a nie Łukasiewicz), zginął dopiero 12 września.

[Furiusz]

Znamienny dowód potwierdzający planowaną akcję dywersyjną Niemców w czasie powstania zdobył patrol bojowy wysłany przez kpt. Prusa ze stanowisk 1 kompanii wypadowej, z reduty Miodowa - Senatorska. Patrol poszedł w nocy na niemieckie tyły, dotarł do Krakowskiego Przedmieścia i w przejściu z Krakowskiego w Kozią, w bramie Hotelu Saskiego zaskoczył grupę cywilów z bronią z biało-czerwonymi opaskami. Zaskoczenie niemieckich dywersantów było zupełne. Żołnierze 1 wypadowej zakneblowali im błyskawicznie usta i sprawiając się cicho jak duchy, uprowadzili całą grupę na stanowiska reduty. W czasie badań uprowadzeni wyjawili, że oczekiwali na przeniknięcie na stronę powstańczą poprzez gruzy Senatorskiej, Miodowej i Koziej. Była to droga kilkakrotnie już wypróbowywana. 
Z. Wróblewski, Z tarczą i na tarczy, Warszawa 1971, s. 214-215

[Furiusz]

Pluton broniący gmachu Urzędu Celnego przy ul. Inflanckiej obrzucał szturmujących  Niemców na przemian granatami i żarówkami, które upadając powodowały huk imitujący wybuch "Sidolówki". F. Majorkiewicz, Lata chmurne, lata dumne, Warszawa 1983 s.223