Bitwa pod Łubinem

[bavarsky]

Bitwa pod Łubinem, stoczona 19 sierpnia 1812 roku, zaraz po zdobyciu Smoleńska. Wszak błędnie zwana przez wielu Francuskich i Angielskich historyków bitwą pod Walutyną, mogła zakończyć wojnę 1812 roku!

Jak wiemy, dwa wielkie manewry; Wileński i Smoleński (po Wileńskim były jeszcze manewry pościgowe za 1. Armią Zachodnią i 2. Armią Zachodnią) się generalnie nie udały. Pierwszy był ciosem w próżnię, a Smoleński również nie spełnił pokładanej w nim nadziei przez Cesarza, bowiem nie doszło do upragnionej przez niego walnej bitwy na polach przed Smoleńskiem (lub w drodze do niego).

I tutaj dochodzimy do naszej bitwy, bowiem po odejściu Rosjan spod Smoleńska, 19 sierpnia kolejny raz w bitwie pod Łubinem Napoleonowi wymyka się z rąk wielkie zwycięstwo, Junot i jego VIII Korpus zamiast ruszyć w sukurs Ney’owi i flankowym manewrem zamknąć Rosjanom drogę odwrotu, stoi w miejscu i... pewnie liczy chmurki na niebie....

Bowiem po zdobyciu miasta, jednostki I Korpusu Davouta jak i III Korpusu Ney’a słusznie uderzyły czołowo na formacje Rosyjskie, podczas gdy Murat ze swoją kawalerią ruszył północnym brzegiem Dniepru z rozkazem ataku na lewe skrzydło wojsk czterdziestotysięcznej ariergardy Rosyjskiej pod wodzą Baggowuta.

Murat skutecznie wiążąc lewe skrzydło Rosjan, umożliwił tym samym łatwe obejście i odcięcie im drogi odwrotu przez VII Korpus Junota...

Lecz ten, zamiast to wykorzystać, ospale ruszył.... ku Neyowi....

Skutek, straty około 12-12,5 tysiąca zabitych i rannych po obydwu stronach, śmiertelnie ranny wybitny generał dywizji z I Korpusu Davouta gen. Gudin...

Postaram się skończyć do końca przyszłego tygodnia artykuł poświęcony owej bitwie, wszak teraz zapraszam do dyskusji o niej...

[Adam Zwoiński]

Jestem zainteresowany szczegółami tej bitwy, czekam na rozwinięcie tematu, prosiłbym o zestawienie jednostek biorących w niej udział

[bavarsky]

Coś dopiszę. Muszę tylko odnaleźć moje notatki.

Największym problemem jak pamiętam było dla mnie ustalenie wojsk Rosyjskich. Te szacunki zmieniały mi się co jakiś czas, gdy docierałem do nowych opracowań, źródeł.

Pozdr.

B.

[bavarsky]

W bitwie „pod Walutyną”, wyróżniła się grupa dowodzona przez jenerała Wasilija Wasiliewicza Orłowa Denisowa. [1]

Otóż otrzymał on komendyrę nad kombinowaną grupą kawalerii złożoną z pułków:

mariupolskiego pułku huzarów,

sumskiego pułku huzarów,

jelizawietgradskiego pułku huzarów,

2 szwadronów izjumskiego pułku huzarów,

oraz pięciu innych regimentów kozackich.

Całość miała zatrzymać główne natarcie francuskiej kawalerii, na południe od głównego traktu moskiewskiego.

....

Fin

Pozdr.

B.

Bibliografia:

1) Michajłowski-Danilewski A. I., Polnoje Sobranije Sotchinenii, St. Petersburg 1850, t. 4, s. 366

2) Mikaberidze A., The Russian Officer Corps in the Revolutionary and Napoleonic Wars, 1792-1815, New York 2005, s. 283-284.

---------------

[1] Urodzony dn. 19 września 1775, zm. dn. 5 lutego 1843 r. w Charkowie, podczas kampanii 1812 roku był dowódcą lejb-gwardyjskiego pułku kozaków, którą to komendyrę sprawował w sukurs awansu na jenerała majora dn. 24 grudnia 1807 r., acz oficjalnie zatwierdzoną 2 sierpnia 1808 r.

Wywodził się z rodziny o przepięknych tradycjach kozackich, służbę swą począł zresztą w pułku kozaków Krasnowa w roku 1792. 14 lipca 1799 awansował na pułkownika, a do kozackiego regimentu gwardyi został przetransferowany w 1806 r.

[Adam Zwoiński]

Jeszcze taka moja refleksja iż wojnę 1812 można porównać do wojny w Wietnamie w jednym punkcie, otóż Francuzi przegrali ją nie przegywając żadnej większej bitwy podobnie jak Amerykanie w Wietnamie, zresztą Rosjanie rzadko wygrywają bitwy nie będąc silniejszym liczebnie z szacunkiem dla waleczności i męstwa żołnierza rosyjskiego