Joanna I Andewageńska - królowa Neapolu

[Achilles]

Wspaniała królowa Neapolu, która zawierała pokoje, doczekała się kilku swoich potomków oraz możliwości zawarcia czwartego małżeństwa.

Zawarła w roku 1372 porozumienie z Fryderykiem IV z Sycylii, które oficjalnie kończyło "sprawę sycylijską" - wojnę domową znaną dzisiaj bardziej jako "nieszpory sycylijskie". Jak już wcześniej wspomniałem, miała czterech mężów:

1. Andrzej Węgierski (Andegaweński), w roku 1345 zamordowany, nie wiadomo przez kogo. Jednak w oczach ówczesnego społeczeństwa winowajca był znany - Joanna. Dlaczego tak sądzono? Przecież tak było najwygodniej. Królowa przeniosła się poza miasto (do Awinionu) zwłaszcza wtedy, gdy brat Andrzeja - Ludwik - wkroczył do kraju (bardzo odpowiadało to Coli di Rienzo). Jednak niebawem później wyszła królowa za Ludwika z Tarentu.

2. Ludwik z Tarentu - sprawował władzę w Neapolu, zmarł w 1362 roku.

3. Jakub z Majorki - zmarły w 1375 roku. Joanna jednak miała dosyć ustępowania swym mężom w rządach, więc od teraz postanowiła zając się Neapolem jako królowa.

4. Otton z Brunszwiku - początkowo Joanna nie chciała wdawać się w kolejne związki, lecz za namową szlachty, przełamała się.

Została zamordowana w roku 1381 w zamku Muro w Apeninie Neapolitańskim. Prawdopodobnie zrobił to Karol (później III) z Durazzo, który wkroczył do królestwa dając powody królowej do ucieczki. Od czasu jej śmierci krążą legendy i opowiastki na temat osoby Joanny I.

Jak oceniasz tę postać? Czy gdyby nie uciekła z królestwa i podjęła walki przeciwko Karolowi, miałaby szanse na wygraną? Czy przyzwyczajona do sojuszy i traktatów pokojowych mogła przeciwstawić się "demonowi" nieczystości i grzechu? Czy znasz jakieś legendy o Joannie I?

Zapraszam do dyskusji.

[Narya]

Nie sądzę, żeby te małżeństwa były z powodu wyboru jej serca, a to sprawia, że była w pewnym sensie nieszczęśliwą. Zastanawiam się także, czy to nie mit o pacyfizmie królowej...

[Achilles]

Zastanawiam się także, czy to nie mit o pacyfizmie królowej...

W taj kwestii raczej nie co myśleć o micie czy legendzie. Po co dalsze pokolenia miałyby wymyślać historyjki, które w tamtych czasach mogły (a raczej zdarzyły się) mieć swoje odzwierciedlenie w rzeczywistości. Źródła mówią o tym, że Joanna nie była bogiem wojny - wręcz przeciwnie - uosabiała dobroć i pokój.

Nie sądzę, żeby te małżeństwa były z powodu wyboru jej serca

Zgadzam się. Średniowiecze jak to średniowiecze - rodzice myśleli o tym, jak ustawić swojego prawowitego potomka. W kręgach królewskich i dworskich nie ma co mówić o powtórce sytuacji z Tristiana i Izoldy.

Zapewne - tak jak mówisz - Joanna I nie zaznawszy prawdziwego uczucia, nie mogła myśleć o swoim królestwie nie pomyślawszy prędzej o sobie. W władcy bardzo ważne jest to, że najpierw musi swoje prywatne sprawy wyjaśnić i doprowadzić do "happy endu", by później swobodnie rządzić swym wycinkiem. Poza tym Joanna była kobietą. Wiemy, że kobiety (nawet w dzisiejszych czasach) były bardzo wrażliwe i "lekkie do złamania".

Myślę, że te całe legendy i mity o Joannie, piętnujące jej postać w ogromnej chwale i czystości, powstały za sprawą jej śmierci. W roku 1381 została zamordowana. Przecież dla kobiety, szczególnie panującej, śmierć w takich warunkach jest niegodna, szczególnie, że królowa nic nikomu złego nie zrobiła...