Pułki karne

[bavarsky]

Dekret z 24 stycznia 1811 roku zarządził stworzenie czterech pułków karnych: Régiment Walcheren, Belle-Îsle, l’Île de Ré, Méditerranée.

Régiment Belle-Îsle był pułkiem lekkimi, natomiast pozostałe trzy liniowymi.

Pułki nie posiadały kompani wyborczych, a ich konstrukcja poza tą różnicą była identyczna z regularnymi pułkami liniowymi/lekkimi.

Wszystkie trzy pułki karne tworzyły garnizony wysp, z których to wzięły swoje nazwy.

Do tego pododdziały Régimentu l’Île de Ré tworzyły garnizony wysp Oléron i Aix.

Cała kadra oficerska tworząca te pułki, od głównego dowódcy pułku po dowódcę pierwszego batalionu musiała być osobiście zatwierdzona przez Napoleona. Sierżanci i Kapralowie byli ściągani z Gwardii Cesarskiej w nadziei, że uda im się wprowadzić jakąś dyscyplinę w tych bandach dezerterów.

Każdy z tych pułków „ściągał” dezerterów ze sprecyzowanych wcześniej dywizji.

I tak do pułku Walcheren szli „wojacy” z: 15, 16, 17, 24, 25, 26, 31 i 32 Dywizji,

do pułku Belle-Îsle: 11, 12, 19, 20 i 21, a do pułku Méditerranée szli dezerterzy z: 6, 7, 8, 9, 10, 27, 28, 29 i 30 Dywizji.

Dekret z 11 marca 1811 roku zmieniał nazwę Régiment Méditerranée na 1er Régiment de la Méditerranée i rozkazywał utworzenie pełnych czterech baonów polowych jak i jednego zakładowego. Pułk miał być szkolony i wyposażony jak pułk piechoty lekkiej.

Ten sam dekret rozkazywał stworzenie 2eme Régiment de la Méditerranée, w układzie identycznym jak pułk nr. 1, lecz miał on być pułkiem liniowym.

Żaden z tych pułków nie formował kompanii wyborczych, lecz dekret dawał im mimo to tylną furtkę na przyszłość stwierdzając: „Kiedy te dwa pułki będą miały za sobą dwu letni okres służby, nasz Minister Wojny winien otrzymać stosowne rozkazy każące utworzyć jedną lub więcej kompanii wyborczych” I tak się stało, sformowano po dwie kompanie wyborcze na baon w 1813 roku.

Dekret z 11 marca 1811 roku, również rozkazywał stworzenie trzeciego baonu dla pułku Walcheren, złożonego w całości z Hiszpańskich jeńców wojennych.

Każda kompania miała liczyć standardowo 140 ludzi. Ludzie ci mieli zaciągnąć się jako ochotnicy i jeżeli wysłużyli w „spokoju pełne sześć lat” mogli spokojnie wrócić do swojego kraju.

Generalnie głównym zadaniem pułków karnych, poza funkcjami garnizonowymi było dostarczanie uzupełnień dla wojsk liniowych.

Dla przykładu 1er Régiment de la Méditerranée przekazał do 1812 roku:

600 ludzi do stworzenia piątych baonów w pułkach 29 i 112,

840 ludzi do stworzenia siódmego baonu 6 pułku, który w 1812 roku stacjonował we Włoszech i dopiero w kampanii 1813 roku wszedł do walki,

500 ludzi do 14 pułku lekkiej piechoty,

860 ludzi do 6 pułku,

560 ludzi do 4 baonu 14 pułku,

oraz 360 ludzi stworzyło 1 i 2 kompanię saperów de l’Elbe.

Co ciekawe pułk liczył w sumie 4000 ludzi, a w okresie niespełna dwóch lat przekazał do różnych formacji liniowych 8590 ludzi :wink:

Kolejno 2eme Régiment de la Méditerranée przekazał 8160 ludzi, Régiment Walcheren: 10831, Belle-Îsle: 4580, l’Île de Ré: 6220

Te cyfry stwierdzają fakt, że regimenty karne przefiltrowały przez siebie 38351 dezerterów, przywracając ich do służby czynnej z dawnymi rangami.

Omawiane pułki karne:

1. Régiment Walcheren

2. Régiment Belle-Îsle

3. Régiment Méditerranée (nazwa została zmieniona dekretem z 11 marca 1811 roku na:

1er Régiment de la Méditerranée) (4 baony + 1 zakład)

4. 2eme Régiment de la Méditerranée (4 baony + 1 zakład)

5. Régiment l’Île de Ré (w 1812 roku stał się 132 pułkiem liniowym, walczył w kampanii

1813 roku pod Kaliszem, Budziszynem, Groβbeeren i Lipskiem. W kampanii 1814 roku

uczestniczył w bitwach pod La Rothiere i Rosnay, oraz w obronie Paryża)

Bibliografia:

1. Kujawski M., „Wojska Francji w wojnach Rewolucji i Cesarstwa 1789-1815”, Adiutor, Warszawa-Londyn 2007

2. Dempsey G.C., „U boku Napoleona – Jednostki cudzoziemskie w armii francuskiej w czasach Konsulatu i Cesarstwa 1799-1814”, KiW, Warszawa 2005

3. Nafziger G.F, „Napoleon’s Invasion of Russia”, Ballantine Books, New York 1988

4. Elting J. R., „Swords Around a Throne, Napoleon’s Grande Armee”, Da Capo Press 1997

[adam1234]

Bardzo ciekawe :wink: A na podstawie jakowych książek to opisałeś? :wink:

[bavarsky]

Dziękuję. Bibliografię właśnie zamieściłem na dole głównego postu.