Konferencja w piżamach

[NiceBlack15]

Witam! Czy ktoś z Was wie może coś o "konferencji w piżamach", która odbyła się w 1922 roku? Z góry dzięki za pomoc

[cosiek]

Może chodzi o to wydarzenie?? http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/politics/4245578.stm

[Vissegerd]

Oj Drogi cośku, chyba okresy pomyliłeś

Koledze chodzi o lata dwudzieste, a Ty o sześćdziesiątych...

Tzw. "Konferencja w piżamach" miała miejsce dokładnie w nocy z 15 na 16 kwietnia 1922 roku (z soboty na niedzielę wielkanocną). Było to spotkanie w Genui, w hotelu, w którym nocowała delegacja niemiecka. W Genui odbywała się konferencja gospodarcza. Niemcy próbowali wynegocjować z aliantami, a szczególnie z Francją oraz Anglią ulgi w reparacjach wojennych i wyjście z izolacji politycznej. Wcześniej prowadzili też rozmowy z Rosją Sowiecką, której również zależało na wyjściu z międzynarodwej izolacji. W styczniu i lutym 1922 roku doszło do rozmów w Berlinie pomiędzy przedstawicielem rządu sowieckiego, Karolem Radkiem a Ago Maltzanem, dyrektorem departamentu wschodniego w ministerstwie spraw zagarnicznych Niemiec. Niemcy miały uznać Rosję Sowiecką de jure i nawiązać stosunki dyplomatyczne w zamian za rezygnację z odszkodowań wojennych oraz satysfakcję dla Niemiec za zabójstwo w Moskwie niemieckiego ambasadora, Wilhelma von Mirbacha. Radek kładł też nacisk na ustalenie wspólnego stanowiska na przyszłej konferencji gospodarczej w Genui. Przeciwnikiem zbliżenia z Rosją Sowiecką był ówczesny minister spraw zagranicznych Niemiec, Walther Rathenau jak też kanclerz, Joseph Wirth. Planowali oni zbliżenie z Francją i Anglią, z nimi wynegocjowanie ustępstw ze względu na trudne położenie gospodarcze Niemiec. Tak więc kolejne rozmowy niemiecko-sowieckie w dniach 2-4 kwietnia, również w Berlinie, tym razem z udziałem kanclerza Niemiec i ministra spraw zagranicznych nie dały rezultatu.

Podczas konferencji w Genui stanowisko aliantów zachodnich było nieprzejednane, co wzbudziło niepokój delegacji niemieckiej. Mało tego, 14 kwietnia okazało się, że alianci planuję zbliżenie z Rosją Sowiecką i zawarcie anglo-fracusko-sowieckiego porozumienia. To stawiałoby Niemców w niezmiernie trudnym położeniu, bez szans na ulgi i wynegocjowanie czegokolwiek. Rathenau bez skutku próbował się spotkać prywatnie z Lloyd George'm. Ale działał w międzyczasie chytrze Ago von Maltzan i przedstawił Sowietom pewne niemieckie propozycje. Rozmowy miały miejsce i 15 kwietnia. Rathenau w międzyczasie wpadł w ponury nastrój, jego cały plan legł w gruzach. Jedynym ratunkiem byli Sowieci, ale tu przecież wcześniej pokpił sprawę. Nie wiadomo było, co zdziała Maltzan. Noc była bezsenna. Wtem o drugiej nocy do jego pokoju wpada Maltzan w czarnej koszuli nocnej (Rathenau siedzi w piżamie). Zrezygnowany Rathenau pyta z przekąsem: "Czy przyniosłeś mi wyrok śmierci?". Okazało się jednak, że Maltzan triumfował. Otrzymal telefon od Sowietów z zaproszeniem od Gieorgija Cziczerina, komisarza ds. zagranicznych Rosji Sowieckiej na spotkanie w dniu następnym, w Rapallo, parędziesiąt kilometrów od Genui. Maltzan zaproponował Sowietom nawiązanie stosunków gospodarczych w zamian za rezygnację z reparacji wojennych przez tych ostatnich. Artykuł 116 postanowień Traktatu Wersalskiego nakładał na Niemcy taki obowiązek. W związku z tym, obaj panowie, tak jak stali pobiegli do pokoju kaclerza Wirtha, aby przedyskutować sprawę. W spotkaniu uczestniczył jeszcze sekretarz stanu Ernst von Simson. Wszyscy byli w "strojach nocnych". Rathenau chciał natychmiastowego spotkania z Lloyd George'm i użycia propozycji sowieckiej jako argumentu do dyskusji (no i spotkania oczywiście). Został jednak "przegadany" przez Maltzana, jego koncepcję zaakceptował też Wirth. Maltzan powiedział ponoć później, że "zgwałcił Rathenaua". Następnego dnia, 16 kwietnia w godzinach przedpołudniowych doszło do spotkania w Rapallo, czego następstwem był znany traktat, czy też porozumienie, jak kto woli.

Ot i cała "konferencja w piżamach", tak naprawdę nocna, krótka narada paru gentelmanów, niezmiernie jednak doniosła w skutkach na wiele lat.

Źródła:

"The origins of Detente", Stephen White, Cambridge University Press, 2002, Cambridge.

"Intellectuals in politics: three biographical essays.", John Joll, Weidenfeld and Nicolson, 1960, London.

Pozdrawiam.

[cosiek]

Tak myślałem że jak się wypowiem nie w swoim okresie historycznym to tylko zamieszanie wprowadzę. Vissegerd wydaje mi się że masz racje