Segregacja rasowa w US Army

[JJ]

Dzięki, na pewno się zapoznam.

[mch90]

Jeszcze coś o 92. DP "Buffalo". Co ciekawego, gen. Clarkowi bardzo zależało na sukcesach dywizji i zalecił hojne nagradzanie żołnierzy medalami w celu podniesienia ducha bojowego, jednak mimo dobrej postawy 370. PP podczas przeprawy przez Arno i wyzwalania Pizy, dywizja nie zdołała osiągnąć dość łatwych celów w Górach Apuańskich i dolinie Serchio na południe od Massy. Jako powód tych niespecjalnych osiągnięć przyjmuje się brak doświadczenia (szczególnie oficerów i podoficerów), ale też inne czynniki- jak powiedziano wcześniej, wszystkie stanowiska oficerskie, poza najniższymi, powierzono białym z południowych Stanów Zjednoczonych, gdzie jeszcze 80 lat po zniesieni niewolnictwa panował powszechny i zinstytucjonalizowany rasizm.

Co więcej, dowódca 92. DP, gen. Ned Almond, był rasistą. Jeden z jego ludzi, czarnoskóry żołnierz Albert Burke, który często się z nim stykał, pracując w sztabie dywizji mówił: "W ogóle nie lubił czarnych. Szczerze mówiąc, zawsze uważałem go za złego człowieka".

A oto fragment przemowy Almonda do wchodzącej dopiero co do walki dywizji: "Wasze murzyńskie gazety uznały, że jesteście gotowi, aby was tu przysłać. A ja dopilnuję, żebyście mieli swój udział w stratach".

Inną przyczyną niepowodzeń 92. DP był sposób, w jaki wykorzystywano czarnoskórych żołnierzy: "Posyłają do boju kompanię piechoty, której żołnierze mają ze sobą bardzo niewielkie przeszkolenie, nie brali wcześniej udziału w walkach, nie wiedzą, gdzie są. To tak, jakby wziąć gości z ulicy, skierować ich tam i powiedzieć: macie utrzymać tą pozycję".

Za: "Piekło Italii. Kampania włoska 1944-45: od Monte Cassino do kapitulacji" James Holland.