Dowodzenie związkami operacyjnymi na Wschodzie

[bavarsky]

To co zaskoczyło mnie po lekturze pracy Izdebskiego o Bitwie pod Komarowem stoczonej między 26 a 31 VIII 1914 r., to dość specyficzne podejście Conrada do pracy jaką miały wykonać jego związki operacyjne na froncie wschodnim.

Poza koncentracją 4 armii gen. Auffenberga która dokonała się nad Sanem, dowódca ten jak i pozostali nie byli uświadomieni co do kierunku swoich działań - na własną rękę studiowali potencjalne kierunki użycia własnych armii.

Do powyższego, gdy 22 VIII 4 armia [prawoskrzydłowa], otrzymuje dyrektywę do dalszego postępowania tj. uderzenia w obszar między Wisłą a Bugiem, Auffenberg w miejsce wskazówek operacyjnych otrzymuje... zarządzenia taktyczne.

Ostateczne zadanie dla 4-ej armii -jak się okazało na dzień przed bitwą tj. 25 VIII-, Conrad streścił w ten sposób, że główny kierunek pójść miał na Chełm, między Wieprzem a Huczwą, z punktem ciężkości spoczywającym... na słabszej liczebnie 1 armii gen. Dankla.

Zamiar Conrada polegał na zepchnięciu armii rosyjskich na Polesie, podczas gdy 4-ta armia miała przedłużać, wspierać i ubezpieczać ten ruch od wschodu. Jednocześnie wypadki które nastały w kolejnych sześciu dniach, każą zadać pytania jaka była rzeczywista wartość planów szefa sztabu Conrada? oraz kontrola nad swoimi związkami operacyjnymi?

Okazuje się bowiem, że to wojska 4 armii dokonały głównego wysiłku poprzez próbę odtworzenia manewru kanneńskiego względem armii rosyjskiej gen. Plehwe, angażując do tego... "punkt ciężkości" w postaci 9 DK i całego X Korpusu z 1 armii gen. Dankla.

Dopóki impet natarcia i wytworzona sytuacja na froncie trwała, Conrad poklaskiwał takim zamiarom, w chwili jednak gdy doszło do pobicia Rosjan, 31 VIII likwiduje działania swoich podkomendnych "równając armie" i pozwalając wojskom przeciwnika do wycofania i przegrupowania, oddając tym samym inicjatywę.

Jak zatem wyglądała jakość operowania związkami operacyjnymi na froncie wschodnim?

[bavarsky]

Studiuję w oryginale, opracowanie Konrada Leppy pt. Die Schlacht bei Komarow - świetne uzupełnienie Izdebskiego.
 

Interesują mnie zwłaszcza walki o Zamość w dn. 15-27 sierpnia - II korpusu gen. Schemuy, z XXV korpusem rosyjskim gen. Zujewa - 26 VIII w lesie pod Kątami, doszło do zwarcia z rosyjską 3 dywizją grenadierów gen. Dobryszyna z nacierającą od Kossobud austro-węgierską 13 dywizją piechoty Landwehry - gen. dyw. Kreysa.

- 9 pułk grenadierów płk. Tokarjewa [II, III i IV baon - I stanowił odwód] został odparty przez pododdziały z XXV brygady piechoty Landwehry, gen. Englerta, tu w kontrnatarciu wykazał się zwłaszcza 24 pułk piechoty Landwery płk. Rychtera, który prowadził natarcie II baonem, oraz I baonem 1 pułku - odwody rzucane przez dowódcę rosyjskiego w lesie nic nie dały, walka była dość krwawa, prowadzona do zmroku. Zamysł Rosjan osaczenia Kątów siłami dwóch pułków się nie powiódł, 10 pułk gren. nie dostał podparcia w rejterującym się 9 pułkowi. Droga na Zamość została na dobre otwarta. *)


----
*) 22 VIII, oddziały 6 dywizji kawalerii podparte 5 batalionami wykonując rozkaz dalekiego rozpoznania zlecony von Auffenbergowi przez Naczelne Dowództwo, zajęły bez walk 22 sierpnia - Zamość, 24-ego kawaleria austriacka zmuszona została do opuszczenia tej pozycji, z chwilą nadejścia wojsk XXV korpusu rosyjskiego.
--II korpus w tym 10 dp [z IX korpusu], zajmował w dn. 26 VIII - 18 km podstawę do natarcia na Zamość [która zeszła pod koniec dnia do 12 km] -> grupa gen. Schemua zebrała na tym odcinku 60 batalionów i 30 baterii; tj. na jeden baon przypadał 300 metrowy odcinek frontu.