Królestwo Kuszanów

[Furiusz]

Chciałbym zacząć tu temat na temat tego dość tajemniczego dla polskiego czytelnika ludu i jego państwowości z Azji Centralnej. Uzasadnieniem umieszczenia tutaj tego tematu jest dość ścisła nieraz zależność między Kuszanami a państwami powstałymi na gruzach imperium perskiego.

By nie było, że tylko zaczynam bez podania jakichś informacji J.C. Shaffer, Kinship and Burial among Kushano-Sasanians: a Preliminary Assessment, "East and West" t.26, z.1-2 (1976).

Cmentarzysko położone jest 20 km od Kandaharu na terenie Afganistanu a zwie się konkretnie Said Qala Tepe i jak sama nazwa wskazuje położone jest na terenie antropogenicznego pagórka (tepe/tell) będącego kiedyś osadą ludzi. Pochówki szkieletowe są więc porozrzucane między jamami gospodarczymi i obiektami mieszkalnymi z epoki brązu.

Groby w większości przypadków są orientowane w kierunku północnym (90% przypadków), pozycja wyprostowana lub nieco zgięta), są słabo wyposażone - jedynie cztery zawierały jakieś, nieliczne, dary grobowe. Generalne datowanie to okres sasanidzko-kuszański (300-700 AD).

Są trzy typu jam grobowych - prosta zwykła jama, prosta jama ale nico podkopana wzdłuż jednego z boków - moim zdaniem wariacja wersji pierwszej (ot tak wyszło) niż właściwy, inny rodzaj jamy grobowej i forma z czymś co można by nazwać katakumbą - prosta jama ale zaczynając od jej dna w jednym z boków wykopano kolejną jamę tworząc w przekroju takie pseudo schodki, przy czym druga jama ta głębsza była przykryta płytami z cegły mułowej albo kamienia.

Co ciekawe dorosłe kobiety chowano jedynie w grobach będących prostą jamą.

Ciekawostki co do wzrostu, gdyż są to pochówki szkieletowe

wzrost kobiet - 140, 143, 146, 142, 159, 153, 144, 149 cm

wzrost mężczyzn - 155, 155, 161 i 171 cm.

[Furiusz]

S. Yatsenko, Yuezhi on Bactrian Embroidery from Textiles Found at Noyon uul, Mongolia, "The Silk Road" t.10 (2012), s.39-48. O kuszańskich produktach tekstylnych odkrytych w północnej Mongolii na których ukazano kilka interesujących scen figuralnych. Tekst dostępny w internecie.

[Furiusz]

K. Abdullajew, Ask iz Paenkurgana, "Istorija materialnoj Kultury Uzbekistana" (IMUK) t.32 (2001), s.78-80 Podczas badania osady w Paenkurgan w warstwach z czasów wczesnokuszańskich odkryto ask/askos - formę typowo grecką naczynia ale wykonana tehnika zblizona już do ceramiki czasów kuszańskich (chodzi między innymi o domieszkę). Dla autora jest to przykład penetracji pozostałości kultury Greków baktryjskich w świat nowych władców regionu Kuszan.