Etniczna granica Litwy na wschodzie

[Furiusz]

"Nader interesujące wskazówki co do zasięgu osadnictwa litewskiego na wschodzie zawiera powstałe przed połową XIII wieku Słowo o upadku ziemi ruskiej. Z żalem wspomina ono dawne, ale pamiętne czasy, kiedy to <<Litwa z błot swoich nie wyłaziła>>. Jeśli założyć, że owe <<błota>> to nieprzebyte bagna mad jeziorem Jelenia, nad środkową Dzisną, nad Naroczą i Świrem oraz nad Wilią, idące od rzeki Rybczanki aż po Hanute, to wschodnia granica etniczna Litwy w początku XIII wieku zarysowuje się zupełnie wyraźnie. Ponieważ na południowej granicy litewsko-ruskiej tak rozległe pasma <<błot>> nie występują, przypuszczenie, że źródło miało na myśli połocki odcinek granicy z Litwą, staje się bardzo prawdopodobne." za: Ochmański J., Litewska granica etniczna na wschodzie od epoki plemiennej do XVI wieku, Poznań 1981, pag 35

Zapraszam do dyskusji na temat wschodnich rubieży, etnicznie litewskiego, osadnictwa w średniowieczu.