Adam Kaffel "Majewski"

[Albinos]

Adam Kaffel "Majewski", urodzony 23 października 1903 r. w Warszawie. Pracownik fabryki Stowarzyszenia Mechaników Polskich w Pruszkowie. Od stycznia 1940 r. w konspiracji, w marcu '42 zostaje komendantem grupy "Wola" w Oddziale Dyspozycyjnym "A". Chociaż formalnie dowództwo nad tą grupą sprawowali inni ("Żbik", "Pik" czy też "Olszyna"), to faktycznie od początku to właśnie "Majewski" organizował całość. Koordynator działań w ramach akcji "Żółw". Na co dzień bardzo spokojny, zlecając zadania zwykł robić to w sposób bardzo spokojny, jasny, rzeczowy. Zawsze potrafił wyjaśnić to, co było dla kogoś niezrozumiałe. Jednocześnie denerwował się w sytuacjach, gdy z czyjejś winy operacja nie powiodła się (a trzeba brać tutaj pod uwagę, że sabotaż nieraz wymagał długich, nieraz kilkutygodniowych, czy nawet kilkumiesięcznych przygotowań). Swoich ludzi miał w całym mieście niemalże (Pruszków, Ursus, Fabryka Karabinów na Woli, Gerlach, Avia, warsztaty kolejowe i na Okęciu [Rybicki J. R., Notatki szefa warszawskiego KeDywu, Warszawa 2003, s. 101]). Nie panikował nawet w najtrudniejszych sytuacjach (kiedyś, gdy szedł na akcję, w mieszkaniu zapalił mu się termit, podpalając podłogę, wobec czego razem z towarzyszącymi mu ludźmi musiał szybko uspokoić sytuację, aby sąsiedzi nie dowiedzieli się o niczym; później pocieszał się, że dobrze iż do całej tej sytuacji doszło w mieszkaniu, a nie na ulicy). Z przekonań "(...) socjalista stale myślący o Polsce demokratycznej." [tamże]. Uwielbiał czytać, ciągle prosił o dostarczanie mu prasy podziemnej. Mimo iż starano się czynić zadość jego potrzebom, dla niego to i tak było za mało. Przy całym swoim zaangażowaniu i oddaniu dla konspiracji, był człowiekiem bardzo ubogim. Jak zauważył w swoich wspomnieniach dr Rybicki, nie był w stanie wykarmić swojej rodziny (żona i czwórka dzieci), a i sam nie dojadał [tamże, s. 101-102]. Bliski współpracownik "Olszyny", z którym żył w dużej przyjaźni. W trakcie Powstania ranny w nocy z 23/24 sierpnia, podczas szturmu na niemieckie pozycje w kościele św. Jana Bożego. Zamordowany przez Niemców 2 września '44 w szpitalu "Pod Krzywą Latarnią" na Starym Mieście. Odznaczony Krzyżem Walecznych i Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami. W '45 zgodnie z rozkazem nr 319 awansowany do stopnia ppor. Pochowany w kwaterze "Miotły" na Powązkach Wojskowych.

Bez wątpienia jedna z ciekawszych postaci OD "A", kojarzonego głównie z akcjami kolejowymi i likwidacyjnymi. Przy okazji stanowi on niejako potwierdzenie na to, że "Andrzej" nie koniecznie szukał ludzi, którzy mieli wielkie doświadczenie wojskowe. Liczyła się przede wszystkim inwencja własna, zaangażowanie, umiejętność dowodzenia tak, aby podwładni nie czuli się jak w koszarach. Niestety "Majewski" przy wszystkich swoich zasługach, jest postacią prawie nikomu nieznaną, bo i źródeł opisujących jego losy jest niewiele. Dlatego też, jeśli ktoś natrafi gdzieś na wzmianki na jego temat, będę wielce zobowiązany:)

[Albinos]

Drobne uzupełnienie informacji nt. "Majewskiego". Miał najprawdopodobniej dwójkę rodzeństwa. Brat Leon urodzony w 1906 roku oraz siostra Sabina, urodzona w 1908. Ich rodzicami byli Marcin oraz Anna Tomkiewicz, małżeństwo od 1900.

A tutaj zdjęcia grobu "Majewskiego" (Powązki Wojskowe, kwatera 24A-3-2):

http://img716.imageshack.us/i/p5090064.jpg/

http://img824.imageshack.us/i/p5090065.jpg/

Błędna jest data śmierci. W dniu 25 sierpnia Kafel był jeszcze w szpitalu "Pod Krzywą Latarnią". Znajdujemy go w wykazie żołnierzy oddziału za dni 28-30 sierpnia. No i nie sierżant, a ppor. Choć tutaj nie jestem pewien, czy przypadkiem pogrzeb nie odbył się przed awansowaniem "Majewskiego" na ppor. Pogrzeb "Olszyny" to 5 kwietnia '45, ci ze Starówki trafili na Powązki pewnie niedługo później, tymczasem awanse za wnioskami "Ławicy" (Zatoka/301), to 1 czerwca '45. Do tego trzeba dodać fakt, że sam rozkaz nr 319 (awanse, odznaczenia) był nieznany wielu osobom, których dotyczył.