piterzx

Zależy jak to rozpatrywać. Szanse na pełną wygraną i pokonanie Rosji? Moim zdaniem, w tym aspekcie nie, z kilku powodów. Rosyjskie maksimum propozycji było już bardzo blisko. Wielopolski zbyt wiele nie mógł dokonać. Co do wytargowania drogą zbrojną. Cóż, szczerze powiedziawszy, powstanie było postawione w mniej-więcej takiej sytuacji: porażka oznaczała represje, kapitulacja z postawionymi warunkami była niemożliwa, jedyną szansą na oczekiwania i żądania Polków było całkowite pokonanie Rosji, ale to moim zdaniem było w owym czasie niemożliwe. Z pewnością nie i ja osobiście mam bardzo duże wątpliwości czy termin zdrajca do Wielopolskiego pasuje, nie mniej jednak faktem bezspornym pozostaje to, iż nie potrafił wznieść się ponad interesy swojej własnej klasy i bezwzględnie niszczył oponentów politycznych (nie tylko brankę mam tu na myśli), itp. Poza tym, pamiętajmy, że w końcu pokojowe demonstracje patriotyczne, m.in. nawołujące do cara o większe swobody były rozpędzane rosyjskimi bagnetami i kozackimi nahajkami i często kończyły się krwawo dla Polaków. Pamiętajmy, że Polacy zwyczajnie dość mieli zniewolenia. To nie jest bez znaczenia. Nie można o tym zapominać. Bardzo ważnym aspektem jest jednak to, iż powstanie wybuchło w nieodpowiedni momencie. Raz przyspieszył je Wielopolski, dwa było w ogólności trochę za wczesne. Otóż jego wybuch odrzucił możliwość dojścia do kręgu władzy bardziej liberalnych polityków rosyjskich, którzy mogliby przeprowadzić pewne ograniczone, bo ograniczone, ale zawsze jakieś reformy w Imperium, które siłą rzeczy najprawdopodobniej objęłyby też i ziemie polskie. Wybuch powstania spowodował falę nacjonalizmu wśród Rosjan i zagrodził drogę do bardziej liberalnych posunięć. Jeśli było to do mnie, to jest mi bardzo miło Albinosie, nie mniej jednak ja żadnym specjalistą nie jestem... Pozdrawiam

"okupacja - czasowe zajęcie, zabór obcego terytorium przy użyciu siły zbrojnej przez okupanta. Etym. - łac. occupatio 'zabór' i occupans dpn. occupantis (p.pr.) od occupare 'zabrać; zawładnąć; napadać'." http://www.slownik-online.pl/kopalinski/74...571006CE16F.php Jakby nie było Rosję, w tym kontekście, okupantem nazwać w pewnym stopniu można. Poza tym, pamiętajmy też o postawie Rosji. Owszem, można było pewne swobody uzyskać polityką Wielopolskiego, ale pamiętajmy, że te, które udało mu się osiągnąć były dla władających Imperium Rosyjskim niemalże maksymalnymi, a tak ograniczony program jakby nie było nie satysfakcjonował społeczeństwa. Co zaś się tyczy samego Margrabiego, to niestety, ale chyba najpoważniejszym zarzutem może być w jego kierunku to, iż nie tylko nie liczył się, ale wręcz ignorował poglądy i postawy społeczeństwa. Nie potrafił się też wybić poza poglądy swojej grupy społecznej. Co zaś się tyczy jego niepopularności, to niestety, ale nie można się tu dziwić opinii publicznej, która nie wiedziała, iż działa on na rzecz reform, a na ulicach widziała sceny takie, jak chociażby publiczne egzekucje, o których zadecydował osobiście, bądź też które były przypisywane działaniom Wielopolskiego. Pozdrawiam

Witam, Proponuję dzisiaj dyskusję na temat Tajnego Państwa Polskiego, powołanego do życia w okresie około powstania styczniowego. Czy uważacie że było ono potrzebne? Jak oceniacie jego organizację? Co sądzicie o ideach i możliwościach podziemnego państwa? Prof. J. Tazbir powiedział kiedyś w wywiadzie, że Polakom zawsze lepiej wychodziły "państwa podziemne, niż naziemne", czy zgadzacie się z tą tezą, w szczególności w odniesieniu do okresu okołostyczniowego? Serdecznie zapraszam do dyskusji Pozdrawiam

Zapraszam serdecznie do zamieszczania pieśni. Jest ich naprawdę mnóstwo, a jak widzę temat wygasł. Zapraszam do kontynuacji tworzenia śpiewnika. Włodzimierz Wolski Marsz Żuawów Nie masz to wiary, jak w naszym znaku, Na bakier fezy, do góry wąsy - Śmiech — i manierek brzęk na biwaku, W marszu się idzie, jak gdyby w pląsy. Lecz gdy bój zawrze, to nie na żarty, Znak i karabin do ręki bierzem, А Polak w boju kiedy uparty, Stanie od razu starym żołnierzem. Marsz, marsz, Żuawy, Na bój, na krwawy, Święty, а prawy - Marsz Żuawy — marsz! Pamięta Moskwa, со Żuaw znaczy, Drżąc sołdat jego wspomina imię; Sporo bo nakłuł carskich siepaczy Brat nasz, francuski Żuawek w Krymie. Miechów, Sosnówkę, Chrobrz. Grochowiska, Dzwoniąc też w zęby, wspomni zbój cara — Krwią garstka doszła mężnych nazwiska, Garstka się biła, jak stara wiara. Marsz, marsz... Kiedy rozsypiem się w tyraliery, Zabawnie pełzać z bronią, jak krety; Lecz lepszy rozkaz: marsz na bagnety! Во to sam bagnet w ręku aż rośnie, Tak wzrasta zapał w dzielnym ataku, Hura i hura! huczy żałośnie Górą krzyż biały na czarnym znaku! Marsz, marsz... W śniegu i błocie mokre noclegi, Choć się zasypia przy sosen szumie, W ogniu rzednieją diablo szeregi, Chociaż się zaraz szlusować umie. А braciom ległym na polu chwały, Mówimy: Wkrótce nas zobaczycie. Pierw za jednego z was pluton cały Zbójów, nam odda marne swe życie. Marsz, marsz... Po boju spoczniem na wsi, czy w mieście, Cóż to za słodka dla nas podzięka, Gdy spojrzy mile oko niewieście, Twarz zapłoniona błyśnie z okienka! Во serce Polek, bo ich urodę, Żuaw czci z serca, jak żołnierz prawy, I choćby za tę jedną nagrodę, Winien być pierwszy wśród boju wrzawy. Marsz, marsz... Nie lubim spierać się о czcze kwestie, Ale nam marne carskie dekrety, Jakieś koncesje, jakieś amnestie, Jedna odpowiedź: marsz na bagnety! Ву ta odpowiedź była dobitna, Wystosowana zdrowo а celnie, Niech ją Żuawi najpierwsi wytną, Bagnety nasze piszą czytelnie. Marsz, marsz... Słońce lśni jasno, albo z za chmury Różne są losy nierównej wojny; Żuaw ma zawsze uszy do góry, Z bronią u boku zawsze spokojny, Kiedyśmy mogli z dłońmi gołemi Oprzeć się dzikiej hordzie żołnierzy, То z bronią wyprzem ich z polskiej ziemi; Nie do Żuawów — kto w to nie wierzy.

Dyrektoriat - pięcioosobowy rząd I Republiki Francuskiej sprawujący władzę w latach 1795-1799. Powstał na mocy konstytucji z 5 fructidora roku III (22 VIII 1795 r.) uchwalonej przez termidorian. Dyrektoriat był wybierany na 5 lat przez Radę Starszych spośród kandydatów wysuniętych przez Radę Pięciuset (co roku jeden z dyrektorów ustępował i na jego miejsce dokonywano wyboru nowego). Był to organ władzy wykonawczej. Wszystkie decyzje były podejmowane większością głosów. Dyrektoriat został obalony w wyniku zamachu stanu dokonanego 18 brumaire'a VIII roku (9 XI 1799r.) przez Napoleona Bonaparte.

Zatem teraz pytanie dosyć proste, bo przyznam szczerze, nie chce mi się specjalnie szukać ;P Proszę podać ile wynosił i krótko czym był podatek poduszny w zaborze rosyjskim w okresie porozbiorowym. Bardzo prawdopodobne. Możliwe są także przemycanie karabinów z innych zaborów i kolportacja niewielkich ilości broni przez samych powstańców działających w różnych rejonach kraju. Pozdrawiam

Bonaparte, Buonaparte - szlachecki ród wywodzący się ze szlachty florenckiej, osiadły od XVI w na Korsyce; najwcześniejsze wzmianki na temat rodziny Buonaparte pochodzą z początków XII wieku. Z rodu tego wywodzą się m.in. Cesarz Francuzów Napoleon I, który zmienił nazwisko rodowe na Bonaparte, Napoleon II ("Orlątko") - syn Napoleona I, tytularny król Rzymu, Józef - brat N. I, król Neapolu (1806-1808) i Hiszpanii (1808-1813), Ludwik - brat N. I, król Holandii (1806-1810), Hieronim - brat N. I, król Westfalii (1807-1813), Lucjan - brat N.I, podczas rewolucji francuskiej stojący na czele Rady Pięciuset, Karol Ludwik Napoleon - syn Ludwika, prezydent II Republiki Francuskiej, twórca II Cesarstwa.

Błąd ten szacuje się czasem na od 3 do 7 lat różnicy...

Owszem, owszem, każdy ma prawo do wyrażania swojej opinii i tak samo jak moi przedmówcy, ja wyraziłem swoją. Zauważ, że stwierdzenia w moim poście, takie, jak "osobiście", "moim zdaniem" świadczą dobitnie, iż jest to wyłącznie moje prywatne uczucie, zaś ja nie polemizuję z innymi osobami w kwestiach artystycznych, a historycznych, do poruszania których przy okazji serdecznie namawiam. Pozdrawiam

Bajońskie sumy - ogromne długi obciążające skarb Księstwa Warszawskiego na rzecz Francji. Były to pożyczki polskiego ziemiaństwa zaciągane w bankach pruskich, które jako kontrybucja wojenna zostały przejęte przez Napoleona I od Prus w 1807 r. oraz koszty uzbrojenia armii Księstwa. Koszty te określono na olbrzymią kwotę 43 mln franków, które na konwencji z 1808 r. w Bayonne (stąd nazwa) odstąpiono je Księstwu Warszawskiemu za sumę 21 mln franków płatnych w ciągu 4 lat. Wobec trudności ze ściąganiem wierzytelności, obciążyły one skarb Księstwa. Do końca istnienia Księstwa Warszawskiego nie zostały w całości spłacone.

Chłopicki Józef Grzegorz (1771-1854) wybitny generał polski, dyktator i naczelny wódz wojsk powstania listopadowgo. Walczył w wojnie w obronie konstytucji 3 maja (m.in. w bitwie pod Zieleńcami), insurekcji kościuszkowskiej, od 1797 r. w Legionach Polskich, dowódca Legii Nadwiślańskiej, za zasługi w kampanii hiszpańskiej mianowany generałem, w latach 1808-1809 szturmował na czele polskiej piechoty Saragossę, walczył w kampanii 1812 r. Służył w armii Królestwa Polskiego. W wyniku konfliktu z Wielkim Księciem Konstantym wycofał się z czynnej służby. Po wybuchu powstania listopadowego 5 XII 1830 r. ogłosił się dyktatorem. Nie wierzył w sukces walki i zabiegał o ugodę z carem. 17 I 1831 zrzekł się dyktatury, lecz w praktyce nadal dowodził powstaniem, jako doradca ks. M. Radziwiłła. 25 II 1831 r. został ciężko ranny w bitwie pod Grochowem. Po powstaniu wycofał się z życia politycznego.

Dąbrowski Jan Henryk (1755-1818) generał polski, twórca Legionów Polskich we Włoszech u boku Napoleona; od 1792 r. w armii polskiej, w 1794 r. sprzeciwił się likwidacji wojska i ze swoją kawalerią wyruszył z Ostrołęki wzdłuż granicy pruskiej, walczył w powstaniu kościuszkowskim, zmusił do wycofania się wojsk pruskich spod Warszawy wyruszając z wojskiem do Wielkopolski. W 1797 r. utworzył Legiony Polskie, w 1799 r. dowodził I Legią nad Trebbią i pod Novi, w 1806 zorganizował powstanie w Wielkopolsce przeciwko Prusakom, w 1807 r. jako dowódca III dywizji walczył pod Tczewem, Gdańskiem i Frydlandem. Po przekazaniu dowództwa wojsk Księstwa Warszawskiego ks. J. Poniatowskiemu odsunął się od czynnej służby wojskowej. W kampanii rosyjskiej 1812 roku dowódca XVII dywizji, wsławił się w bitwie nad Berezyną, w 1813 r. walczył pod Lipskiem, po śmierci ks. J. Poniatowskiego dowódca wojsk polskich. W Królestwie Polskim członek Komitetu Wojskowego, senator, wojewoda, szybko jednak wycofał się z życia politycznego. PS Esterko, zatem i ja dołączam się do tworzonej Encyklopedii i służę hasłami związanymi z Polską i Polakami

Cóż, ja osobiście cenię twórczość Mickiewicza, przyznaję, że posiadał spory talent, nie mniej jednak nie mogę nazwać go największym z romantyków. Moim zdaniem żyjący w jego cieniu Słowacki oraz opuszczony i zapomniany Norwid talentem i umiejętnościami bili go na głowę. Polecam także zainteresowanym mój artykuł - ADAM MICKIEWICZ JAKO MYŚLICIEL RELIGIJNY I SPOŁECZNY. Pozdrawiam

Był to oddział pod dowództwem gen. Edmunda Taczanowskiego.

A mógłbyś podać te kryteria? Bo niestety ja mam tylko tyle ile w regulaminie, czyli niewiele... :?:

Nadmienię, iż owszem, "nie powstałoby ani Królestwo Kongresowe, ani Rzeczpospolita Krakowska" gdyby Napoleon nie powołał do życia Księstwa Warszawskiego, natomiast nie zgodzę się z twierdzeniem, iż nie mógłby powstać żaden z takich tworów, gdyby nie istnienie i zwycięstwa I Cesarstwa. Dlaczego? Otóż "robota" Czartoryskiego powodowała sympatię Aleksandra I do pomysłu utworzenia dużego tworu polskiego (co prawda zależnego od jego osoby, ale jednak) za pomocą siły użytej wobec dwóch pozostałych zaborców, nie mniej jednak, wobec zwycięstw Napoleona nie było to w żaden sposób możliwym do przeprowadzenia, bowiem zacieśniało więzy pomiędzy rozbiorcami. Zapomniałeś jeszcze Vissegerdzie o osobach stojących pośrodku, jak ja :lmao: Zapewne nikt nikogo nie przekona, jednakże, czyż przeszkadza to dyskusji? Wymiana argumentów ściśle historycznych jest wszakże niezwykle przyjemna (jak już zauważył gregski) i owocna, wobec poznania i zauważenia innych sposobów patrzenia na fakty. Owszem, ale z drugiej strony przyniosła szkodliwe liczenie na pomoc Francji w większości powstań polskich XIX wieku, szczególnie zaś Bonapartystowskiej Francji. W interesie Napoleona leżało albo silne sprzymierzone państwo polskie stanowiące opór dla państw ościennych, w szczególności Rosji, albo przehandlowanie sprawy polskiej za cenę przyjaźnie rosyjskiej (co niekiedy Bonaparte próbował uczynić). Czy miał wystarczające siły do stworzenia takiego państwa? Powołać może by i mógł, ale co dalej? Jeśli byłoby w stanie samo się obronić to wszystko w porządku, bo Cesarz nie byłby go przecież w stanie ochraniać swoją armią (sam się zresztą w podobnym duchu wypowiedział), nie mniej jednak na doprowadzenie Polski do takiej siły trzeba było czasu, a ten mogliby wykorzystać jego wrogowie. Słowem do takiej Polski potrzebne było pokonanie Rosji. Pozdrawiam serdecznie

Co o nim świadczy jak najlepiej. W kwestii sprawy polskiej i Napoleona nie zapominajmy także o tym, że Cesarz, mimo, iż przysłużył się Polakom, to jednak tak naprawdę sprawa polska była mu często kulą u nogi. Księstwo Warszawskie też nie było dla niego zbyt wygodnym rozwiązaniem. Przykładem może być chociażby to, iż podczas rozmów tylżyckich Napoleon proponował Aleksandrowi polski tron, czemu ten się sprzeciwił. Także jego stanowisko w tej sprawie z roku 1811 nie jest do końca jasne, ale nie ma co się dziwić, wszak taka była racja stanu Francji, a Księstwo powołane zostało... Puella, zerknij proszę na moją adnotację (na zielono) w Twoim poście (z dzisiaj 0:21). Liczę także, że odpowiesz na moje i gregskiego pytania oraz argumenty Pozdrawiam

Podobny temat już istnieje => https://forum.historia.org.pl/viewtopic.php?t=3078 Użytkownik ma obowiązek przed założeniem tematu sprawdzić, czy taki już nie istnieje. Pozdrawiam piterzx

Mieliby szanse utargować coś większego niż Księstwo Warszawskie i późniejsze Królestwo Polskie, bezpośrednio wynikające z faktu powstania XW ? Naprawdę uważasz, że przelewając krew za sprawę zaborców i będąc przykładnymi obywatelami Polacy mogli uzyskać większą autonomię? Gdybyś mogła, to proszę Cię, podaj jakieś dane popierające tę tezę, bo niestety, ale IMHO wobec takiego stanowiska Imperium Rosyjskiego i Prus, wedle którego nigdy już nie miało być państwa polskiego (i nie były to jedynie puste słowa zapisane w konwencji), a Polacy nie mogli liczyć na jakiekolwiek ustępstwa ze strony zaborców zmierzające w kierunku ich, choćby częściowej, autonomii. Tylko, że w wypadku, gdyby Polacy siedzieli za czasów Napoleona cicho, najprawdopodobniej nie dyskutowano by nad naszą kwestią wcale. Przecież to dzięki Napoleonowi sprawa polska przestała być jedynie wewnętrzną kwestią zaborców, on ją wyniósł na arenę międzynarodową. Tutaj akurat sporą rolę odegrał taki osobnik, jak car Aleksander I Romanow... Przepraszam bardzo, ale akurat z zaboru rosyjskiego do Księstwa nie zostały włączone prawie żadne ziemie. Utworzono je z części II i III zaboru pruskiego, a po 1809 z części Galicji. Tutaj się akurat zgadzam i żeby nie było (bo po moim poście można różnie wnioskować) nie jestem napoleonistą Pozdrawiam

Temat wprost dla mnie idealny... Aż żal, że takiego nie dostałem :lmao: W tym raczej zbyt wiele o problemie chłopskim nie będzie.... W tym trochę będzie, ale z kolei mniej w kontekście powstań... Jest jeszcze jedna książka, w całości poświęcona tej tematyce, o tytule "Problem chłopski w polskich zrywach narodowych", czy "Kwestia chłopska w polskich powstaniach"... coś w tym guście, nawet dzisiaj miałem ją w swoich rękach przekopując się przez bibliotekę miejską Niestety, autora nie pamiętam, mogę sprawdzić, jeśli chcesz, niedługo znowu będę w tamtym magicznym miejscu :lmao: Te co podałeś są jak najbardziej słuszne, tylko jeszcze w wymogach pracy jest umieszczenie sporów historiograficznych To tak jak z powstaniami, tak samo Kadrinazi... Pozdrawiam

No właśnie dlatego, że oklepany, to już jest trudniej bo więcej literatury przebrnąć trzeba. Mam uwzględnić m.in. spory historiograficzne więc będę się musiał i przez szkołę warszawską/krakowską przekopać. A co najśmieszniejsze praca ma mieć tylko 6 stron A4. Napisać napiszę, temat nie jest straszny, tylko ja osobiście bym był zadowolony pisząc o czymś bardziej z mojej specjalizacji, jak chociażby o polskich zrywach narodowych, zjednoczeniu Niemiec, etc. Pozdrawiam

Ależ dzionga, nikt z nas (jak sądzę) nie proponuje Ci napisania pracy za Ciebie, ale przecież jakieś skany z potrzebnej Ci, a niedostępnej bibliografii, linki do stron, cytaty z oryginalnych dokumentów można, zawsze zaoferować Czy ja również się na to łapię? Bo w moim pięknym skądinąd mieście trochę ciężko o niektóre monografie...

Ja zaś osobiście deklaruję pomoc z XIX wieku

Witam, Ja ze swojej specjalizacji, na ustnym, dostałem całkiem fajne pytanka - "Rosja w XIX wieku - uwzględnij elementy przełomowe", drugie - "Sprawa chłopska w polskich zrywach narodowych" Czyli moje klimaty. Niestety temat na badawczą mi już mniej odpowiada - "Przyczyny upadku państwowości polskiej w XVIII wieku." Z mojej specjalizacji był tylko temat - "Aktywność społeczna i polityczna kobiet w XIX wieku". W Polsce bym napisał, ale nie na świecie... :roll: Poza tym, sporów historiograficznych w tym temacie by za bardzo nie było... Pozdrawiam

Tuś mi siostra! (że pozwolę sobie tak powiedzieć ) A mógłbyś polecić mi jakąś bibliografię do mojego tematu ("Przyczyny upadku państwowości polskiej w XVIII wieku") Jakąś bardziej specjalistyczną? Pozdrawiam