Cathelineau

Komunizm Restifa. Inną ciekawą postacią tamtych czasów był niejaki Restif de la Bretonne: ,,Rousseau rynsztoków” – dziennikarz opisujący zdarzenia w Paryżu. Jego dzieło literackie to dwieście pięćdziesiąt tomów wypełnionych kosmicznymi, społecznymi i erotycznymi fantazjami. Jego niespożyta energia seksualna czyniła go równie obsesyjnym, co kreatywnym. W 1785 roku Restif opublikował recenzje książki opisującej społeczny eksperyment w Marsylii. Cytował list z 1782 roku napisany przez autora książki, który określał się mianem auteur communiste – co było pierwszym znanym zaistnieniem tego słowa w druku. W czwartym tomie powieści pod tytułem,, La Paysan perverti, ou les dangers de la ville pisze, iż,, własność prywatna ograniczona ma być do podstawowych części garderoby i umeblowania”. W 1781 roku Restif stworzył powieść przedstawiającą egalitarne społeczeństwo, w którym istniało tylko jedno prawo: ,,Wszystko musi być wspólne wśród równych. Każdy powinien pracować dla dobra ogółu . Wszyscy powinni jednakowo uczestniczyć w pracy” W jeszcze ambitniejszym dziele z kolejnego roku pojawił się poraz pierwszy termin ,,wspólnoty własności” we wszystkich narodach Europy. Restif mógł odsyłać swojego autora, samozwańczego ,, autora komunistę” do własnych prac, w którym komunistyczne idee rozwinięte było dalece ponad rys przedstawiony w Le Paysan pervert. Dla komunistycznej idei Restifa jeszcze ważniejsza była więź z chłopstwem; miasta deprawowały chłopów, ale i tak zachowali oni silę moralną do budowy komunizmu W swojej książce ,,Pan Mikołaj, czyli serce ludzkie odsłonione” podkreślał, że całkowita likwidacja własności prywatnej położy kres ludzkim potrzebom, ale nie zniszczy prywatnej inicjatywy. W społeczeństwie komunistycznym wszyscy obywatele przyjęliby na siebie obowiązek pracy i zawsze publicznie ogłaszaliby swoje cele na cały rok wraz z jego początkiem. Własność ani zawód nie mogły być dziedziczone. Wyłącznie komunistyczny porządek rzeczy mógł położyć kres przekupstwu, korupcji urzędników i złu.

W 1975 roku Babeuf zaczyna wydawać ,,Trybuna Ludu” pierwsze czasopismo w historii, które stanowiło legalną broń nielegalnej rewolucyjnej konspiracji. W nagłówki widniało zdanie ,,Celem społeczeństwa jest szczęście ogółu”. W listopadzie 1795 roku opublikował swój pierwszy nowy rodzaj manifestu rewolucji społecznej, którego kulminacją był Manifest Komunistyczny Marksa. Manifest Plebejski Babeufa stanowi zarówno zaplecze filozoficzne (określa co miało przynieść ,,faktyczną równość” i ,,dobro ogółu”), jak i wezwanie do powszechnego zrywu. Sprzysiężenie Równych było nie tylko zaś strażnikami rewolucyjnej nadziei na społeczną równość, ale również i wizji Saint – Justa, w myśli której prawdziwa rewolucja wzniesie ludzi ponad politykę. Wszystkie rządy – a nie tylko niektóre z nich miały być w końcu zniszczone dzięki prawdziwej rewolucji. Manifest Plebejski kończył się wezwaniem do całkowitego przewrotu ,,Niechaj wszystko powróci do chaosu, a z niego niech wyłoni się nowy, naprawiony świat". Sprzysiężenie miało ustanowić ,,wielką narodową wspólnotę”, w której wszelkie dobra materialne stanowić będą własność ogółu i każdy będzie mógł z nich korzystać. Do poglądów Babeufa nawiązywali nie tylko utopijni socjaliści, ale także Marks i Engels. Uważany był za prekursora komunizmu, a jego doktryna miała wielu zwolenników.

Eric Voegelin ,,Od Oświecenia do Rewolucji" - mimo wysokiej ceny ogromnie polecam.

Eric Voegelin ,,Od Oświecenia do Rewolucji" - mimo wysokiej ceny ogromnie polecam.

Rozumowanie Piłsudskiego wyjaśniał później jeden z polskich generałów: ,,...Pobicie armii sowieckiej doprowadziłoby do utrwalenia rządów Denikina, a w rezultacie do nieuznania w pełni samodzielnej Polski. Mniejszym złem było ułatwić komunistycznej Rosji pobicie Denikina, mimo że wiadomo było,iż w dalszej kolejności nie ominie nas walna rozprawa zbrojna z Sowietami, o ile zechcemy otrzymać pokój odpowiadający naszym interesom. Póki więc armia Denikina istniała, walka Polski z Sowietami była walką o Rosję, natomiast po upadki rządu Denikina walka ta była walką o Polskę...". (T.Kutrzepa, Wyprawa Kijowska 1920 roku,s.24-25) Wygląda więc na to, że Marszałek miał świadomość, iż do wojny z Czerwoną Armią prędzej czy później dojść musi. Kolejny cytat. Już jednak 13 listopada Piłsudski faktycznie zanegował sens polityczny tych rozmów (z bolszewikami) , wskazując w rozmowie z Kossakowskim, że w istocie chodziło mu o wzajemne wykrwawienie się w wojnie domowej Rosji "białej" i "czerwonej": "dławcie się, bijcie, się, nic mię to nie obchodzi, o ile interesy Polski nie są zahaczone". Cyt. z diariusza M. Kossakowskiego z 13 XI 1919 r. za: Tajne rokowania..., s. 177. Chłodno ten nasz Marszałek kalkulował.

Przepraszam za błąd. Tomasz N napisał ,,Ano wstrzymał. A co Denikin miał do zaoferowania Piłsudskiemu za niewstrzymanie ofensywy?. Reszta jest mojego autorstwa.

Zastanawia mnie jednak fakt, czy deklaracje bolszewickie dotyczące uznania Polski wraz z Białorusią i Litwą były czynnikiem na tyle istotnym, aby Piłsudski podjął decyzje o wstrzymaniu walk przeciwko bolszewikom, czy też istniały inne znacznie bardziej ważne przesłanki np. stan osobowy i jakość uzbrojenia polskiej armii w tym okresie.

Czy Piłsudski uratował bolszewizm?. W liście z dnia 29 listopada 1919 Anton Denikin, dowódca sił zbrojnych Południa Rosji pyta retorycznie Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego - Kto uratował władzę sowiecką od zguby?. Oskarża Piłsudskiego, iż ten celowo wstrzymał ofensywę na przełomie lata i jesieni 1919 roku, kiedy wojska ,,białych" szły na Moskwę. Bolszewicy mogli w ten sposób zwolnić 40 tysięcy żołnierzy z fontu przeciwko polakom. Lenin wygrał wojnę domową dzięki krótkowzrocznej decyzji Piłsudskiego. ,,Polska zapłaci za to kiedyś, zapłacą jej za to bolszewicy lup rosyjsko-niemieckie przymierze" - dodawał złowieszczo Denikin. Krótkowzroczność, a może część słusznej strategii. Jednym słowem, czy Piłsudski miał rację?.

W terminologii Marksa i Engelsa słowo komunizm i socjalizm to synonimy – oznaczają to samo. Stosowane są wymiennie, bez żadnego rozróżnienia między nimi. Karol Marks w Krytyce Programu Gotajskiego z 1875 r, wprowadza natomiast rozróżnienie między niższą (wcześniejszą) a (wyższą) późniejszą fazą społeczeństwa komunistycznego. Nie zastrzegł jednak nazwy ,,komunizm” dla fazy wyższej i nie nazwał fazy niższej ,,socjalizmem”, w odróżnieniu od komunizmu. Rozróżnienie dwóch stadiów ponownie wykorzystał Lenin w Państwie i Rewolucji (1917) i od tego czasu stało się się ono jedną z semantycznych ikon rosyjskiego komunizmu. Lenin nie rozróżniał socjalizmu i komunizmu jako systemów społecznych. Cel do którego zmierzał nie był komunizmem przeciwstawianym socjalizmowi. Oficjalna nawa Związku Radzieckiego brzmi Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich pod przewodnictwem Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. Swoich popleczników, szczerych i konsekwentnych zwolenników rewolucyjnych zasad marksizmu nazwał komunistami, zaś ich taktyczne metody ,,komunizmem”, ponieważ chciał ich odróżnić od podłych przywódców socjaldemokracji, takich jak Kautsky. Nie byli oni prawdziwymi komunistami. W taki właśnie sposób doszło do rozróżnienia socjalistów od komunistów. Dopiero w 1928 roku, program Międzynarodówki Komunistycznej, przyjęty przez szósty kongres w Moskwie, wprowadził rozróżnienie między komunizmem a socjalizmem (a nie tylko między komunistami i socjalistami). Według tej nowej doktryny w ekonomicznej historii ludzkości między historycznymi etapami kapitalizmu i komunizmu istnieje trzeci etap, a mianowicie socjalizm. To, co Stalin nazywa ,,socjalizmem” odpowiada z grubsza koncepcji ,,wczesnej fazy komunizmu” Marksa. Stalin zastrzega użycie określenia ,, komunizm „ wyłącznie do tego etapu, który Marks nazwał ,,wyższą fazą komunizmu. Ważne jest, aby uświadomić sobie, że semantyczna innowacja Stalina dotyczy jedynie określeń ,,komunizm” i ,,socjalizm”. Nie zmienił on znaczenia terminów ,,socjalista” i ,,komunista”. Partia bolszewicka nazywa się komunistyczną i bezwzględnie zwalcza partie socjalistyczne, które w ich oczach są społecznymi zdrajcami. Jednak oficjalna nazwa Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich pozostaje niezmieniona.

To co widzisz nie jest zdjęciem satelitarnym. Jest to obraz dna morskiego uzyskany za pomocą echosondy, który porównać można do zdjęcia lotniczego lub satelitarnego, wykonanego pionowo nad powierzchnią terenu. Wyniki tych pomiarów pozwalają budować precyzyjne modele przestrzenne dna i rozpoznawać nawet stosukowo niewielkie obiekty, np. pojedyncze głazy. Znacznie bardziej plastyczny obraz pokazuje sonar boczny. Sonary dają obraz powierzchni w pasach o szerokości kilkudziesięciu do kilkuset metrów, w tym obiekty takie, jak głazy czy wraki leżące na powierzchni dna.

14 VII 1789 Paryski motłoch zdobywa Bastylię (Początek Wielkiej Rewolucji Francuskiej) Noc z 24 na 25 Października 1917 r. Bolszewicki motłoch opanowuje cały Petersburg.

Siergiej Witte

To co widzisz na dnie oceanu to fragment ciągnącego się na długości 20 000km grzbietu Środkowoatlantyckiego, szerokości ok. 500 km i wysokości ponad 2500 m z licznymi uskokami i przesunięciami - to są podstawy geologii.