Muniek

Nie wiem co teraz robi Jendrzejewski i jakoś mnie to nie interesuje. Oceniam publikacje po tym co przeczytam. A Ty jesteś mało wiarygodnym rozmówcą, nakręcasz się jakbyś był podstawiony? Chcesz wypromować książkę W. Skóry? Uważasz, że przecież nic lepszego powstać nie może? „Dwójkarz” robi to samo, chyba że Wy to jedna osoba??? A czy czasem to nie Panu Łukaszowi U. („dwójkarzowi”) dziękuje za współpracę we wstępie swojej książki W. Skóra??? Dlatego Twoje uwagi nie są obiektywne, a idą w kierunku wzmocnienia jego książki. Pozwól, że ocenią ci, którzy się na tym znają. Odpuść sobie!

Może i tak to wygląda jak piszecie. Jednak ja z czystej ciekawości książkę kupiłem i z zainteresowania jej artykuł przeczytałem. Zapoznałem się również z innym tam zgromadzonym materiałem o Gdańsku. Jednak znane mi były już wcześniej tezy jego autora - historyka z Trójmiasta . Wcześniejsze artykuły W. Skóry również czytałem i jego ustalenia też. Zresztą książka Skóry, jak napisał autor, jest wypadkową jego wcześniejszych ustaleń. A artykuł wskazany przeze mnie w tytule zaciekawił mnie z racji tego, że jego autor obronił na ten temat doktorat (już pierwszy przypis o tym mówi). Nie znałem jego wcześniejszych ustaleń, a temat, jak już wspominałem, mnie interesuje. Podsumowując, dalej nie wiem jak wyglądała współpraca polskiego wywiadu w WMG np. z Francją lub Anglią. Wszyscy piszą, że była, ale w jakich obszarach, już nie. Nie będę bronił ram czasowych doktoratu wspomnianego historyka, bo to nie moja sprawa. Skoro została obroniona to z pewnością spełniała wymagania. Ale w swoich osądach bądźmy sprawiedliwi, że jeżeli W. Skóra we wstępie uzasadnił rok 1920, a przecież ekspozytura powstała w dopiero w 1921 r., to być może i Jendrzejewski uargumentował rok 1918 we wstępie swojego doktoratu. Tego nie wiemy?! Poczekajmy jednak na książkę, która, mam nadzieję, będzie.

Czytam monografię, ale na moje pytanie odpowiedzi jak na razie brak. Ale jeszcze nie doczytałem do końca... Trochę się zajmowałem sprawami międzynarodowymi, ale o współpracy polskiej z jakimkolwiek krajem na terenie Gdańska nie natrafiłem. WMG jest na tyle ciekawym obszarem, że mogło tam dochodzić do współpracy. Chociażby z Francją lub Anglią. Co do rzekomo błędnego tematu, to chyba nadużycie z Twojej strony, skoro ten doktorat powstał i został obroniony? Twój post przypomina trochę polemikę dwóch historyków, zawartą na łamach ostatniego PHW. Polecam lekturę. Zresztą jakby tak patrzeć to ekspozytura gdańska powstała w 1921 r., a W. Skóra w tytule podaje o jej działalności począwszy od 1920 r. To też chyba błąd?

Szczególne miejsce w historii działalności wywiadowczej II RP zajmowało Wolne Miasto Gdańsk. Stało się ono miejscem zmagań wielu wywiadów, ale przede wszystkim polskiego i niemieckiego. Literatura już nie raz opisywała ten problem. Wystarczy wspomnieć książki chociażby H. Kopczyka czy też L. Gondka. Ciekawym, ostatnio wydanym, artykułem przedstawiającym funkcjonowanie polskich służb specjalnych w tym mieście jest: A. Jendrzejewski, Polski wywiad wojskowy w Wolnym Mieście Gdańsku w latach 1920-1930, [w:] Wywiad wojskowy II Rzeczypospolitej, pod red. P. Kołakowskiego i A. Pepłońskiego, Kraków 2011. http://www.wydawnictwoavalon.pl/index.php?page=shop.product_details&category_id=10&flypage=flypage.tpl&product_id=143&option=com_virtuemart&Itemid=2&vmcchk=1&Itemid=2 Z tego co pisze autor, jest to wybiórczy materiał z jego doktoratu. Autor odzwierciedla strukturę ekspozytury gdańskiej i opisuje zakres zadań oraz efekty rozpoznania. Po lekturze tego artykułu zastanawia mnie fakt, czy Polska w zmaganiach z niemieckim wywiadem w Gdańsku była osamotniona? Czy może sojusznicy nas wspomagali? Liczę, że niebawem powstanie książka, która rozwieje moje zapytania, tym bardziej, że od pewnego czasu pasjonuję się tą tematyką. Pozdrawiam