Amilkar

Nie, nie jest zakłamywana, gdyż taki atak miał miejsce i miał tak wielkie znaczenie jak się mówi powszechnie. Bo miał, trudno zaprzeczyć. To zrzucenie na Montbruna całego zajścia dawało prestiż armii francuskiej w Hiszpanii, który traciła przez bitnych guerillas. To było bardzo na rękę.

Tak ,było już zaplecze prawne i sejm warszawski gotowy do powzięcia takich ustaw. Zorganizowano podstawy korpusu 3 w gwardii konnej Napoleona. Był to regiment lansjerów bodajże 3-ci , przy 2 ( szwoleżerowie gwardii) i 1-szym ( lansjerzy holenderscy). Trzeba tu brać też pod uwagę znaną wszystkim dworom Europy wieść , iż na dworze rosyjskim stare stronnictwo prokatarzyńskie działa nadal i kabaci młodego , nieudolnego cara.

A ja słyszałem i chyba nawet pan Łysiak mówił o tym ,iż wszędzie prezentowane są obrazy jak biegnie Nap ze sztandarem czy filmy jak prowadzi do ataku na most. Po pierwsze to nikt tak ważnego i już zasłużonego wodza nie puściłby na most. Bodajże Muiron zasłania go ciałem i odprowadzają go z pobliżu mostu w bezpieczne miejsce. Jest też historia , gdzie tonie Bonaparte w błocie i ratuje go jego brat i inni żołnierze. Ale myli mi się Lodi i Arcole. Ta historia jest nie jasna. Choć bez wahania mówić można o bitwnej odwadze Napoleona , gdy jeździ pośród kul , lub atakuje z żołnierzami fort pod Toulonem.

Jakoś tak chyba instynktownie podpatrzyłem i pisze Piotrogród :arrow: Właśnie to odcięcie Rosji od portów miałoby duże , znaczenie , także dla Szwecji , która mogła stać się narzędziem dyplomacji angielskiej. To może po zdobyciu Rosji ofensywa przez Finlandię na Szwecję ! hehe mało realne plany choć do wykonania. I tu nam się jawi podana w cytacie przez Esterę sprawa polska. Napoleon tak ją pokpił , a przecież , gdyby przezimowanie dało czas na utworzenie sił z kresów i zorganizowanie porządnego tam zaplecza , zdobywając serca Litwinów poprzez obietnice wygrania przyłączenia Litwy do ziem XW.

Tak , raczej zignorował, gdyż sam nie przekonał się o potędze " generała mroza" i warunków klimatycznych. A to ze wzgledów takich ,że walczył przeważnie w "ciepełku" i na krótkich liniach zaopatrzenia. Pepi miał u Napa szacunek ,ale kto przegada Cesarza Francuzów. Miałem okazję kupić , taniuśko tę książkę , ale się zniechęciłem i żałować muszę teraz. Wojnę w Rosji opierać trzeba było na ataku na północy jak mówicie, a to wnioskuje ze zmagań Hitlera na wschodzie. Armia niemiecka szybko pokonała drogę do Petersburga, a na Ukrainie wielkie połacie stanowią zbyt wielką przeszkodę aprowizacyjną, zaś "rycie" się przez smoleńską bramę nie daje szybkiego i skutecznego zwycięstwa, gdyż można się tam bronić skutecznie. A w czasach tej epoki wiadomo , jak wielkie znaczenie miał Piotrogród , który mógł zasilać Napoleon z morza , a mając bogate ziemie Inflant i Estonii w porównaniu do południowych ziem. Atak na górnym kierunku niósł jednak ze sobą pewien haczyk. Bernadotte ,który w Szwecji siedział , nie pozwoliłby na panoszenie się Napa na jego granicach, wszak niedaleko było z Petersburga. To z kolei pociągnęło by może Prusy do poruszenia i dalszych działań finansowych Anglii, ale to tylko takie przypuszczenia. Celem ataku na północy musiałoby być doprowadzenie do odwrotu armii rosyjskich , lub pokonanie ich jedna po drugiej. Najlepiej gdy zmusić je do zgrupowania się razem na niekorzystnej pozycji , ale na to Kutuzow dość rozważny. Jedno jest pewne, gdyby Barclay de Tolly nie stracił dowództwa , ta wojna potoczyła by się inaczej.

Wielka szkoda ,że go tu z nami niema. Świeć panie nad duszą napoleonisty. Przezimowanie daje czas na jak mówi Tofik zorientowanie się w sytuacji. Wielkie kampaniie w Rosji w dziejach Europy , świadczą o tym ,iż nie da się zdobyć tak wielkich i zróżnicowanych połaci terenów jedną wielką ścieśnioną armią , bez dokładnie wytyczonyc h szlaków aprowizacyjnych, bez założonych i zaplanowanych punktów organizacyjnych. Dzięki przezimowaniu Napoleon mógłby zrozumieć , co to jest zima na Ukrainie czy w Rosji, oraz szerzej pomyśleć nad planami na przyszły atak. Nastroje w Petersburgu szybko się zmieniały, więc nie zdziwiono by się ,gdyby po zimie to Rosjanie zaatakowali w kierunku Polski, by odciągnąć WA od Ukrainy.

Tak! Ale do momentu Tylżyckiego Traktatu, choć potem decyzje jego szły o zachowanie zdobyczy w Europie , już tak znacznych. We Włoszech ratował rewolucję i Dyrektoriat. Uratował Francyję od Austrii, zebrał dla Francji skarby Włoch. W Egipcie ratował Francję od Anglii, choć tam dużo jego działań to ambitne własne projekty. Zamachem stanu odciążył Francję od Dyrektoriatu krwiopijczego i wysunął ją w kręgu potęg europejskich. Pokojem w Amiens i Luneville dał Francji pokój nie widziany od tak dawna. No, ale Anglii się śpieszyło i swoimi zdobyczami z 1805 , 1806 i 1807 utwierdził Francję w potędze , dając jej dodatkowe źródła bogactw.

Bonaparte , wykazywał zwłaszcza w początkach kariery , super opanowanie , choć wykazywał intensywne emocje (przykład listu do Desaix'a pod Marengo). Wiedział jak czytamy z cytatu , iż liczy się opanowanie , zimna krew i jasność myślenia by zwyciężyć nad wrogiem. Wiedział ,iż jeśli wódz wykaże większe zdolności w zapanowywaniu nad chaosem od innego wygra. Tak było bardzo znacznie w tej epoce, gdzie liczyło się sprawne kierowanie oddziałami i ustawienie ich , dlatego też dla niego ważne było planowanie kampanii perfekcyjnie , by każdy problem mógł być zniwelowany, a kołopot przewidziany. Jedynie pod Waterloo i w Rosji Napoleon był nie tym samym spod Jeny , czy Austerlitz. Zawsze był przekonany o wartości swej armii, zdolnościach oficerów , ale zawsze liczył tylko na swój umysł i osąd rzeczywistości. Wykazywał niezwykle ogromną ruchliwość i żywości. Pod Jeną atakował tak wcześnie iż zaskoczył Prusaków nad ranem. Zawsze gotów do działania, śpi kiedy chce i ile chce, odpoczywa na tyle by mieć siły do działania na długi czas. Pracuje do skutku, do wykonania zadania. Ślęczy z Berthierem nad mapami , tak długo , aż obaj geniusze wyczytają z nich korzystne dla nich aspekty. Był urodzony do planowania , strategii, przewidywania, bezkompromisowości, dyplomacji,zarządzania, narzucania woli i niezwykle był charyzmatyczny. Swoją postawą poruszał całe masy swej wyszkolonej armii. Gdy przestawał być dla nich symbolem "geniuszu pszczoły Cesarstwa" , przegrywali.

Popieram całkowicie ten wywód. Kawaleria staje się równorzędną bronią przy piechocie i artylerii za Napoleona ,a to wywyższenie jej stanie się skutkiem , tego iż przetrwała jeszcze tak długo na ważnej pozycji w armiach europejskich , bo aż do I wojny światowej. Przykładem tego jest szarża lekkiej brygady (lansjerów wypromowanych przez Polaków w epoce napoleońskiej) nasze szarże wojnie świata i kozaccy służalcy carscy.

Myślę ,że jakby spojrzeć na myśli, plany młodego Bonapartego , jego działania w komitetach rewolucyjnych na Korsyce, pomoc Paolemu, próba opisu historii Korsyki , plany i śmiałe projekty odzyskania Korsyki, to każdy powie ,że był on wielkim Patriotą. A ,gdy "wymienił" ojczyzny, stał się dla Francji bohaterem nad bohaterami, odnowicielem, i zrobił dla Francji więcej , niż inni ludzie w jej historii.

Jakie piękne zdanie! Zwróciłeś uwagę na bardzo ważne czynniki. Głód, bród- to wszystko toczyło wielonarodową armię Napoleona. I oczywiście "generał mróz" czy jak kto woli "królowa śniegu" :razz: Przygotowanie do tej wyprawy pozostawiało wile do życzenia- Bonaparte tak na dobrą sprawę nie wiedział co z tego będzie, kampania miała być krótsza, miała zakończyć się w innym miejscu. Duży wpływ na jej przebieg miało swego rodzaju "wypalenie się" Napoleona. Estera poruszyła już tzw. "wypalenie się". W pełni się zgadzam , gdyż od roku 1809 Napoleon zmienia się , jeśli patrzeć na niego z różnych perspektyw. Staje się panem większości Europy i wiele czynników , wpływa na to ,iż sprawy z którymi musi się borykać , przerastają nawet takiego geniusza i jest z tym zupełnie osamotniony. To wpływa na jego decyzje,sposób myślenia i działania. Pośrednio na decyzje o wojnie roku 1812. Nasz książę Józef doradzał , bardzo mądre rozwiązanie, to jest przezimowanie na Ukrainie, ale Napoleon był szybkim graczem , choć takie rozwiązanie wiele mogło zmienić.

Paskiewicz Iwan wpisał się w naszą historię jako idiotyczny prymityw kolejny z resztą w armii rosyjskiej ,który kierował się głównie okrucieństwem i barbarzyństwem. Miał liczne zasługi w Armenii , Persji, Polsce i na Węgrzech, ale jak już kolega Andrzej wspomniał , niektóre sukcesy zawdzięczał swoim powładnym.

Może zacznę o Dybiczu Iwanie i związanym z nim pośrednio Toll'u Karlu. Wszyscy chyba znają tekścik:"A ,że Dybicz zanadto swawoli , ułan go namydli a kosynier goli" i do tego ładny obrazek. Znana nam jest nieudolność tego wodza podczas kampanii listopadowej, kiedy naprawdę walił głową w mur pod olszynką i stracił opinię w oczach cara po olbrzymich stratach przy zdobywaniu Pragi. Nie bardzo wiem jednak jak przedstawia się cała jego kariera. A jeśli chodzi o Toll'a to w powstaniu listopadowym, pod Olszynką , musiał męczyć się w trudnych warunkach , pod głupim i nierozważnym dowodzeniem Dybicza. Nie mógł rozwinąć skrzydeł pod takim nieudolnym wodzem.

Zgadzam się. Pod różnymi względami jednak i w warunkach różnych te upodobania się zmieniają. Dziękuje Estero , mam nadzieję ,że inni "wyjmą" z niego przekaz.

Z tym wiąże się sprawa legendy związanej z książką pana Brandysa "Kozietulski i inni". Mianowicie Kozietulski brany jest za bohatera spod Somosierry , a okazuje się ,że pomylony jest z Dziewanowskim i to Dziwanowskiemu te laury się należą.

Wolę jednak w końcu mniej liberalną konstytucję i przestrzeganie jej i tak już korzystnych zasad, od łamania dużej liczby praw w nawet najlepszej konstytucji. Ta liberalność konstytucji KP , może zależeć od tego , iż A.J Czartoryski był przy jej komponowaniu i doradzał carowi , chcąc uczynić cara wiarygodnym wobec narodu polskiego.

Mógł , tylko jak mówi Tofik , czy dorównywał ktoś odwadze i brawurze Polakom? To Polacy w epoce odgrywają rolę szaleńczych , najodważniejszych i najwaleczniejszych żołnierzy.

A to podajcie jakieś przykłady , czy w KP czy w XW były wolności obywatelskie przestrzegane lepiej.

Ale cacuszko! Dowiedziałem się w ogóle, że Bielecki umarł niedawno, szkoda.

Nareszcie Francja , miała przestać walczyć od tak długiego już czasu , ale nie mógł on przetrwać ,co widać było po niewywiązywaniu się z niego Anglii ,której na rękę nie był.

Pośredni skutek to wielkie reformy Austrii. Szansa dla Polski ,bo Galicja na tym zyskuje , choć już parę lat wcześniej dostaje się jej autonomia. Początek wielkiego rozwoju ku potędze Prus , a klęska Austrii w Niemczech. Sadow- bitwa nowego karabinu ( Dreyse) ,który choć nie przeważał ,aż tak znacznie nad dawnymi karabinami , ale zapoczątkował nową erę broni odtylcowej.

Czyli chwile tryumfu zła i chwile najgorszych klęsk naszego narodu. Kiedy tysiące Polaków ginęło i ponosiło ofiarę, kiedy autokratyczne i nagorsze swego czasu rządy carskie tryumfowały. Po prostu świetnie , gdy prymitywne prusactwo kierujące się tylko militaryzmem , nie znające wrażliwości ,również tryumfowało , nad pięknem z którym zetknął się Goethe w 1806 roku, dlatego też wyrzucił ich za drzwi!!! Ustanowienie gwałcącego prawa narodów porządku wiedeńskiego , gwałcącego nasze prawa do wolnego państwa. Wiążącego więzy narodom słowiańskim i innym. No cóż jeśli to jest piękno , to chyba nie ma estetyki.

Dobrze Estero ,pytanie zadam 23 marca , dokładnie za tydzień , może też o tej samej godzinie? hehe [ Dodano: 2008-03-22, 12:14 ] Zadaję pytanie dzisiaj , gdyż jutro mnie nie będzie ( Wesołych Świąt wszystkim ) Pytanie raczej dokładne i trudniejsze a tak ono brzmi: Jakie dwie innowacje , zmiany zaprowadził Napoleon w mieście portowym Ankonie podczas kampanii we Włoszech.

Pawia 1525?

Ugo , rycerz księcia Szwabii, Fryderyka Jednookiego.