Sulmah

Ludność mieszkająca w średniowieczu w okolicach Bianska, na Białostoczczyźnie

dura lex sed lex, tak na marginesie. Wprawdzie minął ponad rok, ale takie rzeczy dobrze wyjaśnić.

W takim razie nie istnieje coś takiego jak USA, tylko zmodyfikowana, nowoczesna kolonia angielska. Australia to wciąż karcer wiktoriańskiej Anglii, a Quebec nie ma nic wspólnego z Kanadą, bo jest odległą kontynuacją monarchii Kapetyngów. Co ja gadam! W zasadzie to można by go podciągnąć aż pod Cesarstwo Karolingów, albo jeszcze lepiej, Galia Celtica. Wercyngetoryks byłby pewnie w siódmym niebie. Dzisiejsza Rosja to nic innego jak Trzeci Rzym, a Sumerowie dostali się właśnie pod okupację Amerykanów, no bo jak inaczej nazwać obecnych Irakijczyków, skoro czas, religia i inne bzdurne czynniki nie mają znaczenia. Dzisiejszy Egipt poprzez Ptolemeuszy to przedłużenie macedońskiej chwały, a RPA powinno zmienić nazwę na Kolonia Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej. Mógłbym tak znacznie dłużej, tylko po co. Rozumiem, że można postrzegać historię przez pryzmat Efektu Motyla, ale nie popadajmy w paranoję.

Czyli mówiąc ludzkim językiem - poludje. No to działaj.

Jak nazywał się w średniowieczu na Rusi, coroczny wyjazd księcia w celu zebrania daniny z podległych mu terytoriów?

Jest to trasa podróży Anastazego Nikitina, twerskiego kupca, który opisał swoje przygody w dziele Podróż za trzy morza, będącym perłą średniowiecznej literatury rosyjskiej.

Doskonale. Ciekawe jest skąd figurka wzięła się akurat w katedrze w Metz. Prawdopodobnie zabrał ją ze sobą Drogo, nieślubny syn Karola Wielkiego, który od 823 roku objął w Metz stanowisko biskupa i wikariusza papieskiego. W XVI wieku dorobiono Karolowi zwierzaka i statuetka zmieniła sie w rzeźbę jeźdźca. Podczas Rewolucji Francuskiej posążek zaginął by w 1807 roku odnaleźć się u pewnego aptekarza, który sprzedał go historykowi sztuki z Paryża Aleksandrowi Lenoir. Jego syn, po śmierci ojca, sprzedał go za 3000 franków angielskiemu kolekcjonerowi. W 1867 roku wystawiono statuetkę na światowej wystawie w Paryżu, gdzie za 5000 franków zakupiona została przez władze stolicy Francji. Ustawiono ją na honorowym miejscu w paryskim ratuszu. Niestety ratusz spłonął podczas wojny francusko-pruskiej. Szczęśliwym trafem posążek, choć mocno uszkodzony, odnaleziono na pogorzelisku. Po odnowieniu miniatura trafiła do pałacu de Sevigne, zamienionego później na Muzeum Carnavalet, gdzie pozostaje do dziś.

Niestety też nie, ale pozostało już zaledwie kilka katedr na tyle starych i o odpowiednim znaczeniu w okresie rządów Karola Wielkiego, że można je wziąć pod uwagę.

No to może mała podpowiedź. Biskup, który szefował w interesującej mnie katedrze był jednocześnie papieskim wikariuszem w okresie po śmierci Karola Wielkiego.

Z pewnością katedra w Reims jest niezwykle ważna dla historii karolińskiej, ale statuetka nigdy tam nie zagościła.

Szczerze powiedziawszy pytanie było trudne, musiałem się nieźle nagimnastykować. A wracając do pytania. W paryskim Muzeum Carnavalet znajduje się wykonana tuż po śmierci Karola Wielkiego statuetka z brązu, będąca jedynym rzeźbiarskim przedstawieniem jego osoby. Przez całe średniowiecze aż do czasów Rewolucji Francuskiej, kiedy to posążek zaginął, wystawiano go w katedrze bardzo ważnej dla historii Karolingów. Co to za katadra?

Czasami jednak widnieje jako Magnus Anderson, chociażby w : William F. McNeil - "Visitors to ancient America. The Evidence for European and Asian Presence in America Prior to Columbus" - stona 35. Zapewne chodzi o Torków, którzy według Nestora wybici zostali przez Izasława podszas jego wyprawy w 1060 roku. Rocznikiem, który wspomina o nich sto lat później jest latopis Hipacki, a czyni to przy okazji opisu walk wewnętrznych pomiędzy książętami ruskimi Rościsławem i Izasławem. Związek plemienny do którego należeli wtedy Torkowie nazywano Czarnymi Kłobukami i poza nimi należeli do niego Berendeje, Kowuje i Pieczyngowie.

To by się zgadzało, choć gdzieniegdzie piszą, że facet nazywał się Anderson, ale to szczegół.

Gdyby secesjonista chciał je zadać to pewnie już by to zrobił. W zasadzie najlepiej będzie jak sam powie, czy będzie pytanie zadawał. Mnie chodzi tylko o to żeby quiz nie ciągnął się jak guma w majtkach, bo rozumiem siedmiodniowy czas na odpowiedź, w końcu pytania mogą być bardzo trudne, ale zadawać możnaby je w trochę krótszym terminie. Jeśli pytanie by nie padło, to przywilej jego zadawania przechodzić mógłby automatycznie na autora poprzedniej zagadki, autora ostatniej dobrej odpowiedzi, albo rozpoczynałby na nowo moderator. W sumie to wszystko jedno, byleby się kręciło.

Skoro secesjonista się nie kwapi to ja zadam pytanie. W Muzeum Łodzi Wikingów w Oslo znajduje się odkryta pod koniec XIX wieku łódź, której wierna replika przepłynęła Atlantyk w drodze na wystawę światową w Chicago, udowadniając, że łodzie Vikingów były w stanie przetrwać rejs przez ocean i że Vikingowie byli w stanie podróżować do Ameryki Północnej już we wczesnym średniowieczu. Jak nazywał się kapitan, który dowodził łodzią podczas tej podróży?

Rzeczywiście byłaby to złośliwość i to średniej jakości. A co do odpowiedzi, to strzał w dziesiątkę. Przejmujesz pałęczkę.

Skoro tak to ja skorzystam. W jaki sposób powstało miasto Kair?

No to niech secesjonista zadaje pytanie.

No to pewnie chodzi o broń palną, powiedzmy kula z arkebuza.

Zgadza się, Awerroes, no bo któżby inny......

Ibn Wafid był świetnym botanikiem, jednakże do wielkiego filozofa średniowiecza sporo mu brakowało.

Niestety nie. Awicenna nigdy nie był w Hiszpanii.

W Kordobie znajduje się kamień z odbiciem stopy jednego z największych filozofów średniowiecza. Ponoć każdy kto go dotknie, przejmie cząstkę wielkiej mądrości jej autora. O którego filozofa chodzi? Dla ułatwienia dodam, że był Arabem.

"Obłok niewiedzy" - autor nieznany. Dzięki za wytłuszczoną podpowiedź (Obłok niewiedzy, ang: Cloud of Unknowing) - anonimowe dzieło mistyczne napisane w Anglii, najprawdopodobniej w latach 1350-1380. Jest pierwszym zapisem doświadczeń mistycznych dokonanym w języku narodowym (w dialekcie północno-wschodnim). Chmura niewiedzy będąca zaadresowanym do młodego adepta praktycznym podręcznikiem życia kontemplacyjnego, zachowała się jedynie w 18 rękopisach, z których najstarszy pochodzi z XV wieku. A to informacje o powyższym z Wikipiedii.

Gratuluje, bardzo dobrze. Dokładnie to nazwa się wzięła od arabskiego: Dżebel al-Tarik (czyli skała Tarika). Nazwa została skrócona do Dżeb-al-Tar, a potem została zeuropeizowana do Gibraltar.