Sprawiedliwi

Temat jest szeroki jak rzeka. Fajnie, że ktoś się za niego wziął. Masę informacji na temat indywidualnej pomocy Polaków dla Żydów można znaleźć tu: http://sprawiedliwi.org.pl/pl/helpstory/ Myślę, że relacje osób zaangażowanych w pomoc Żydom będą najlepszą odpowiedzią na zadane przez Bryśkę pytania. Mam do tego jeszcze ciekawy artykuł: Stosunki polsko-żydowskie w Polsce tematem wciąż aktualnym Wydaje się że od ostatniego szumu związanego z książką Jana Tomasza Grosa dyskusja o stosunkach polsko-żydowskich przycichła. Moim zdaniem jednak cały czas powinno się przypominać także i te ciemne strony naszego społeczeństwa, a nie tylko wyliczać kolejnych Polaków odznaczanych medalem Sprawiedliwych wśród Narodów Świata. Mam wrażenie, że często stosunki polsko-żydowskie bywają wybielane, nie pamiętamy o szmalcownikach, denuncjatorach, antysemitach. Jeszcze bardziej przykre jest to, że wciąż w naszym społeczeństwie nie brak postaw pełnych antysemityzmu, nietolerancji, albo zwyczajnej niewiedzy-głupoty. Przykładów nie trzeba daleko szukać. Nie dalej jak w zeszłym miesiącu na grobie Ireny Sendlerowej na warszawskich Powązkach pojawił się haniebny napis „Jude wont!”. Został on już usunięty – obecnie trwa poszukiwanie sprawcy tego aktu wandalizmu. Osobie, która zbezcześciła grób Ireny Sendlerowej, grozi pięć lat więzienia. Rodzina, przyjaciele i osoby, które uratowała Sprawiedliwa wśród Narodów Świata – są oburzeni tym aktem wandalizmu. Michał Głowiński, jeden z uratowanych przez Sendlerową, powiedział: „Domyślam się, że to zrobił jakiś młody głupek. Idiotyczne napisy są aktem nagannym. Takie napisy na cmentarzu są aktem obrzydliwym”. Wstrząśnięta tym wydarzeniem córka Ireny Sendlerowej, Janina Zgrzembska, skomentowała je w następujący sposób: „Liczę na sumienie ludzi, w kraju tzw. katolickim, gdzie się mówi: nie kradnij, nie zabijaj, to może i nie niszcz grobów również?”. Nie wybielajmy zatem stosunków polsko-żydowskich w naszej historii, kiedy nawet obecnie napotykamy na akty antysemityzmu w naszym społeczeństwie.

Byli różni Polacy i każdy to wie. Jedni z narażeniem życia własnego i swoich bliskich ratowali życie Żydów. Innie, tzw. szmalcownicy, wydawali Żydów np. dla własnego zysku. Jest w sieci ciekawy artykuł na temat tych drugich. Możesz się z nim zapoznać: "Wydawanie Żydów i jego konsekwencje Mimo iż, większość Polaków potępiała współpracę z Niemcami, w tym wydawanie Żydów, to znamy przypadki wydawania Żydów przez Polaków w ręce nazistów. Donos był wyrokiem śmierci dla ukrywających się Żydów jak i wszystkich osób zaangażowanych w pomoc uciekinierom. Historia rodziny Fołtów jest jednym z przykładów jak kończyło się wydawanie Żydów. Szymon i Maria Fołtowie, rodzice Antoniego, Władysława, Aleksandry i trzech starszych, zamężnych córek, prowadzili przed wojną gospodarstwo w Jankowicach niedaleko Rzeszowa. Ich żydowscy sąsiedzi, Nesia z mężem zajmowali się rolą, handlem i produkcją mydła. W czasie wojny Fołtowie przez dwa lata ukrywali Nesię, jej męża, 7-letnią córkę Milę i siostrę Reginę oraz znajomą Marii Fołty, Doncię. Czasami w kryjówce nocował także brat Nesi. Ani ukrywani, ani Szymon Fołta nie przeżyli wojny, gdyż wydawanie Żydów ukrywanych przez Polaków było powszechnym zjawiskiem. Zostali rozstrzelani przez nazistów na podwórzu gospodarstwa Fołtów dwa miesiące przed wyzwoleniem. Przeżył jedynie brat Nesi, który w czasie niemieckiej obławy przebywał w innym miejscu. Warto również zaznaczyć , że szmalcownictwo i donosicielstwo było potępiane przez Państwo Podziemne. Armia Krajowa uznawała wydawanie Żydów za wielkie przestępstwo, które karano śmiercią." Więcej informacji na podobny temat można znaleźć na www.sprawiedliwi.org.pl