Wiesław z Bogdańca

Drugi z tych braci (...) napadł r.1441 na dobra sławnego Zawiszy Czarnego, z czego wynikł długi proces pomiędzy synem Zawiszy Marcinem a Oleśnickim, który nie chciał odpowiadać za swego wasala. O kim mowa ?

ad Kadrinazi Czasem zbyt proste pytanie zbija z tropu Ot to

W czasach pogańskich koń był zwierzęciem ofiarnym dla bogów germańskich – Woltana i Freyi. Mięso spożywali uczestnicy ceremonii. Dopiero w VIII wieku św. Bonifacy Winfrid (pod naciskiem papieża Grzegorza III ) powstrzymał kult składania ofiar z konia i spożywania koniny. Pouczał nawracanych na chrześcijaństwo, że mięso końskie jest nieczyste i sprowadza na ludzi trąd. Dodam, że koń miał dla rycerza zbyt dużą wartość i znaczenie, aby ten go zjadał

Nuncjusz Cefali tak opisuje Wołochów : Wołosi są jazdą złożoną z ludu wołoskiego, używani są do podjazdów, niepokojenia nieprzyjaciela i dostawania języka; lekko są uzbrojeni; łuk, pistolet i pałasz są ich bronią. Niektórzy z nich opatrzeni bywają w karabin, przedniejsi noszą pancerze. Są wielcy rabusie, ale bitni. Liczba ich w wojsku polskim dochodzi do 20 chorągwi. W którym roku i dlaczego znikają oni z szeregów wojska polskiego ?

W skarbcu koronnym na Wawelu ?

Nic dodać... W Twoje ręce

Pozostańmy przy sztuce Jak pewien mnich opisał powstawanie "złota hiszpańskiego"?

Lucas Cranach Starszy obraz "Madonna z Dzieciątkiem" ?

A druga strona ? Na przykład w 1414 roku polska załoga zamku sztumskiego przez 3 tygodnie odpierała krzyżackie szturmy, oddając zamek dopiero na rozkaz Jagiełły. Myślę, że najważniejsze czynniki, które decydowały o obronności średniowiecznych twierdz to: - zaopatrzenie i wyposażenie obrońców; - rodzaj fortyfikacji (wielkość nie miała znaczenia, chyba, że była mała ilość obrońców); - morale obrońców i atakujących; - wyposażenie - rodzaj (machiny oblężnicze, artyleria ) i rodzaj wojsk oblegających; - komu sprzyja okoliczna ludność; - znaczenie twierdzy - dotyczy obu stron Dodam, że najważniejsze działo do niszczenia średniowiecznych fortyfikacji, czyli bombarda, charakteryzowało się oprócz wysokiej ceny (np: koszt ciężkiej bombardy dorównywał kosztowi średniej wielkości kogi, oddanie jednego strzału tyle, co cztery woły, a żołd wyszkolonego puszkarza przewyższał zapłatę dla zaciężnego kopijnika w pełnej zbroi), niewielkiej skuteczności, bardzo niską częstotliwością strzałów (kilka dziennie). Wiązało się to z wielogodzinnymi pracami przygotowawczymi do oddania strzału. Obsługa bombardy nie należała też do najłatwiejszych i najbezpieczniejszych. Wraz z pojawieniem się luf odlewanych w formie, wzrosła skuteczność bombard. Wzrosło też ich znaczenie, gdyż przybywało potężniejszych i liczniejszych fortyfikacji. Pozdrawiam

A propos średniowiecznej medycyny... czy była zacofana ? Na pewno była mieszanką nauki Kościoła, wiedzy starożytnych, alchemii oraz wierzeń ludowych. Medycyną zajmowali się głównie zakonnicy, którzy tłumaczyli i przepisywali starożytne dzieła medyczne. Na kształt średniowiecznej medycyny miały wpływ nauki Hipokratesa i Galena oraz [będącej na wysokim poziomie] medycyny arabskiej. Pierwszą odnotowaną sekcję zwłok wykonano około 1286 roku w Cremonie. Aby przeprowadzić taką sekcję (nie częściej niż raz w roku), należało posiadać specjalne pozwolenie papieskie lub królewskie. Jednak w 1299 roku papież Bonifacy VIII zakazał ich praktykowania. Odtąd naukę anatomii przeprowadzano [przynajmniej oficjalnie] na zwierzętach, głównie świniach. Średniowiecze to okres rozdziału chirurgii od medycyny. Początkowo duchowni zajmowali się zarówno medycyną, jak chirurgią, która jednak uznawana była za niezgodną z duszpasterstwem. Zwłaszcza nie do przyjęcia wydawał się udział księdza w porodach. W myśl zasady "Ecelesia abhoret e sanguine" (Kościół wystrzega się krwi) wprowadzono zakaz zajmowania się chirurgią najpierw klerykom (sobór laterański II z 1139 roku oraz synod w Tours z 1163 r.) a potem wszystkim duchownym (sobór laterański IV z 1215 r.). Funkcję chirurgów przejęli balwierze (fryzjerzy), łaziebnicy oraz kaci. Epidemie i propagowanie sprzecznej z naturą ludzką ascezy oraz wiara w opętanie przez diabła, nie było obojętne dla zdrowia psychicznego ówczesnych ludzi. Pojawiały się charakterystyczne dla średniowiecza psychozy zbiorowe jak np: ruchy biczowników czy tzw. "tanecznictwo". Choroba była dziełem złego lub wyrazem woli bożej. Podstawą leczenia były egzorcyzmy, czyli wypędzanie złych duchów. Takie ceremonie miały zazwyczaj charakter widowiskowy i gromadziły tłumy ludzi. Faktem jest, że medycyna średniowieczna była związana z teocentryczną wizją świata: - zwiększenie zasług przez cierpienie; - ustrzeżenie cnoty przed pychą; - głoszenie chwały bożej w przypadku cudownego uzdrowienia; - nawrócenie grzesznika; - zapoczątkowanie wiecznej kary już na Ziemi. W średniowieczu narodziło się aptekarstwo. Medycyna epoki była całkowicie podporządkowana teologii, lecz nie była zacofaną, chociaż dopiero po średniowiecznej stagnacji w późniejszych epokach zaczęła się gwałtownie rozwijać. Pozdrawiam

Widzę, że nie ma chętnych do dyskusji, więc może ja trochę... no to ponudzę Z góry zaznaczam, że nie jestem ekspertem w tej dziedzinie, a źródła informacji są ogólnodostępne Wczesne średniowiecze to krok wstecz... na pewno w dziedzinie geografii, która teraz nazywa się "kosmografią". Biblia była wyznacznikiem niemal wszystkich dziedzin życia i nauki, a klasztory były głównymi "centrami badawczymi". Osiągnięcia starożytnych [Anaksymenesa, Platona, Ptolemeusza oraz ojców geografii Strobona i Erastotenesa ] zostały odrzucone, jako niezgodne z pojęciami chrześcijańskimi. Odtąd Ziemia była znów krążkiem pływającym w oceanie, a nad nią krąży Księżyc, Słońce i gwiazdy. Mapy przedstawiają tylko pasy równoleżnikowe (strefowe - zonalne) lub trzy kontynenty rozdzielone rzekami w centrum z Jerozolimą, na górze z rajem [ np: miniatura przedstawiająca wyobrażenie świata z dzieła Izydora z Sewilli "Etymologie" ]. Uczeni zajmowali się lokalizacją miejsc „świętych”, zaczerpniętych z Biblii. Dominował pogląd [Kosmas], że Ziemia nie może być okrągła, bo przecież ludzie by pospadali W późniejszym średniowieczu, kiedy wiedza antyku wracała do łask i zaczęto ją wykładać na uniwersytetach, geografia i astronomia Ptolemejska, stały się dogmatem. "Geografia" Klaudiusza Ptolemeusza z Aleksandrii, przedstawiała podstawy kartografii matematycznej, ponad 8 tysięcy nazw geograficznych zlokalizowanych w Afryce, Azji i Europie. "Geografiia" zawierała 27 map. Ptolemeusz przedstawił Sarmację Azjatycką, od Donu do Wołgi oraz Sarmację Europejską, którą: - od północy oblewa Ocean Sarmacki z Zatoką Wenedzką; - od zachodu ogranicza rzeka Vistula i część Germanii, leżąca między jej źródłami i Górami Sarmackimi oraz same góry; - od południa Jazygowie i Metanastowie od południowej granicy Gór Sarmackich do początku góry Karpates i Dacja; - od wschodu przesmyk za rzeką Kerkinit, jezioro Byke, linia brzegowa jeziora Meockiego, rzeka Tanais i południk biegnący od jej źródeł ku nieznanej ziemi. (Wg przekładu Mariana Goliasa). Wkładem Ptolemeusza dla kartografii jest nadanie mapom podstawy matematycznej w postaci układu południków i równoleżników, oraz orientacji map w kierunku północnym - wcześniej orientowane były najczęściej ku wschodowi. Kontakty z Arabami [takie i owakie ] przyczyniły się do rozszerzenia horyzontu geografii. Arabowie po przetłumaczeniu w IX wieku działa Ptolemeusza, wyznaczyli współrzędne geograficzne południowych wybrzeży Morza Śródziemnego i obliczyli jego rozciągłość niemal zgodnie z rzeczywistością - naprawiając błąd Ptolemeusza (przyjął, że południk zerowy przechodzi przez Wyspy Kanaryjskie). Do najbardziej znanych podróżników arabskich należeli Al - Idrisi (w XII ) i Ibn Batuta (w XIV ). Arabowie w okresie średniowiecza rozszerzyli owe horyzonty w trzech kierunkach : - na wschód o obszar między Chinami a Indami a Azję Centralną i Persją; - na północ: po Kaukaz, Wołgę, Morze Czarne, Kaspijskie i Bałtyk; - na południe: do Sudanu i wzdłuż wybrzeży do południowych krańców Afryki. Wprawdzie mapy arabskie nie wnoszą nic nowego - są schematyczne, bez siatki kartograficznej. Jednak mapa Al - Idrisiego z 1152 roku wyróżnia się szczegółowością oraz jest opatrzona komentarzem. Wiedza geograficzna zaczęła się rozwijać wraz z granicami chrześcijaństwa, np: do IX - X wieku na Zachodzie Europy nie wiele wiedziano na temat ziem zamieszkałych przez Słowian. Wiek XV zapoczątkował okres wielkich wypraw geograficznych, które dały Europejczykom nowe spojrzenie na kształt świata, ale już wcześniej duże "zdolności" odkrywcze posiadali Normanowie, którzy od VIII wieku szlakami wypraw łupieżco - kolonizacyjnych objęli niemal całą Europę, odkrywając Wyspy Owcze, Islandię i Grenlandię, a w początkach XI wieku [prawdopodobnie] docierając do północnych wybrzeży Ameryki. Normanowie dotarli nad Morze Białe (Otharow), zbadali wybrzeża bałtyckie i ujście Wisły (Wulfstan) oraz przemierzyli Europę wschodnią, docierając do Morza Kaspijskiego. Niestety wiadomości o tych odkryciach nie wyszły poza Skandynawię. Rozwijała się także geografia regionalna – opisy podróży. Franciszkanin Jan z Piano del Carpini, podróżnik włoski, uczestnik poselstwa (1245-1247) od papieża Innocentego IV do chana mongolskiego Gujuka. "Ekspedycja" wyruszyła z Lyonu 16 kwietnia 1245 roku przez Niemcy, Czechy, Śląsk (we Wrocławiu dołączył Benedykt Polak), Kraków. A dalej Zawichost, Horodło Kijów, Powołże i północny brzeg Morza Kaspijskiego, łańcuch Ałtaju – nad rzekę Orchon, po kilku miesiącach dotarli do letniej siedziby chanów na południe od Karakorum. Jan z Piano del Carpini pozostawił obszerne relacje z przebiegu podróży oraz opisy państwa mongolskiego, znany jako „Liber Tartarorum". Wyprawę wsparli Bolesław Wstydliwy i Konrad Mazowiecki. Wyprawy rodziny Polo, do Chin (Morco jego ojciec Niccolo i stryj Maffeo) umożliwiły nowe spojrzenie na wygląd ówczesnego Świata (np: Marco był pierwszym źródłem informacji o Japonii) . Wielkie odkrycia geograficzne na przełomie XV i XVI w. to już "rewolucja". Napisałem wcześniej: Dominował pogląd, że Ziemia nie może być okrągła, bo przecież ludzie by pospadali W średniowieczu, o tym, że Ziemia była płaska pisał [tylko] Kosmas: „Fakt nachylenia sklepienia nieba ku ziemi i związania go z ziemią sprawia, że [niebo] nie może tworzyć kuli [wokół ziemi]” Jako argument na potwierdzenie tej tezy Kosmas podaje konieczność spadania wszystkich przedmiotów „do dołu” Większość badaczy twierdzi, że jest to przekonanie nieuzasadnione [płaskość Ziemi], że żadne średniowieczne teksty tego nie potwierdzają , ale nawet nic nie wiadomo o debatach na ten temat. Wręcz przeciwnie są przykłady z opiniami o Ziemi kulistej. Wspomniany przez Szanownego kolegę św. Izydor z Sewilli, zwraca uwagę na kształt jabłka królewskiego (łac. globus cruciger), które zostało wprowadzone jako symbol władzy, gdyż przypomina kulistą Ziemię. Dwadzieścia ksiąg jego "Etymologii" było głównym źródłem, z którego autorzy wczesnego średniowiecza czerpali poglądy o wszechświecie. Średniowieczny dominikanin św. Tomasz pisze o kulistej sferze niebios ograniczającej kosmos, czyli zamykającej przestrzeń, w której mogą znajdować się naturalne obiekty fizyczne. Kolejny św. Beda Czcigodny, który w VIII wieku do opisu naszej planety używa słów "globus terrae", czyli po prostu kulą ziemską. Według niego okrąg ziemi (orbis terrae) leży w środku wszechświata. A jest nie tyle okręgiem (gyros) o pewnej grubości, wypukłym jak tarcza (scutum), ale jest jak piłka (pila), ze wszystkich stron tak samo okrągła. Góry czy doliny na Ziemi można porównać z niewielkimi wypukłościami i wgłębieniami na piłce, które przecież nie zmieniają jej zasadniczo okrągłego kształtu. „Taki jest kształt Ziemi, którą dano nam śmiertelnym za mieszkanie” Jan Szkot Eriugena ( urodzony w Irlandii ) przedstawia Ziemię ? Oczywiście okrągłą jak kula Której kształt odpowiada równie okrągłemu kształtowi sfer niebieskich, otaczających naszą planetę. Kulę tę w połowie przecina równik, mający 360 cząstek okręgu. Kolejne przykłady: Notker Balbulus, niemiecki benedyktyn, tłumacząc Boecjusza, zauważył: „Z tej strony Ziemi, którą znamy, nad powierzchnią wód znajdują się trzy kontynenty, ale nie wiemy, jak mają się sprawy po drugiej stronie Ziemi”. Wspomniany Honoriusz z Autun, pisze około 1130 roku dzieło "De imagine mundi" ("O obrazie świata"). Po przypomnieniu powszechnego wówczas przekonania o kulistości całego kosmosu, który jest „jak piłka okrągły” (figura in modum pilae rotunda), pisze: „Kształt Ziemi jest okrągły, dlatego też zwana jest kulą (orbis). Gdyby bowiem ktoś, będąc w powietrzu, oglądał Ziemię z góry, to wszelkie wyniosłości gór i zagłębienia dolin wydawałyby mu się mniejsze niż palec osoby, która trzymałaby w ręku przeogromną piłkę (pilam praegrandem)”. Hildegarda z Bingen pisała w "Liber scivias" : „stworzona z niczego okrągła Ziemia tkwi w środku niebios, zawieszona w próżni jakby żółtko w jajku” Później Gautier de Metz i Brunetto Latini również świadczą o kulistości Ziemi. Przypisywany dawniej Bedzie Czcigodnemu tekst "De mundi celestis terrestrisque constitutione", zawiera słowa: „Powiemy teraz o kształcie Ziemi, którą Anaksagoras chciał widzieć okrągłą, ale płaską jak tarczę, a inni w kształcie misy. Z takich poglądów powstają jednak liczne niezgodności [z obserwacjami]. Nie pozostaje więc nic innego, jak uznać Ziemię za kulistą: […] wskutek okrągłości niebios i kulistości Ziemi (terrae globositatem) zmienia się miejsce wschodu i zachodu Słońca oraz jego pobytu w południe”. Napisana w XIII wieku po niemiecku Buch Sidrach (Księga Szadraka) głosiła o Ziemi: „jest okrągła jak jakieś jabłko (see is ront also eyn appel)”. Gautier de Metz wywodził nawet w "Image du monde", że gdyby dwóch ludzi wyruszyło po powierzchni Ziemi w przeciwnych kierunkach, to spotkają się po drugiej stronie globu" Kolejny święty, Tomasz z Akwinu pisze: „Oto astronom i filozof natury obaj osiągają te same wnioski: na przykład, że Ziemia jest okrągła (rotunda). Astronom dochodzi do tego na podstawie rozważań matematycznych, czyli abstrahując od materii; filozof zaś natury – właśnie poprzez rozważanie materii”. Jan Sacrobosco w "De sphaera" ( wiedza z tego podręcznika wymagana była w Paryżu dla uzyskania stopnia sztuk wyzwolonych ), podaje : "Okrągłość Ziemi wykazuje się na wiele sposobów (…) O całkowitych rozmiarach Ziemi: całkowity obwód Ziemi określają na 252 tysiące stadiów (…) Argumentem na zaokrąglenie Ziemi według Roberta Grosseteste był fakt, że Gwiazda Polarna dla podróżnika wędrującego ku północy podnosi się równomiernie. Natomiast noc rozpoczyna się później w miarę posuwania się na zachód, czego dowodzi na przykład fakt, że to samo krótkotrwałe zaćmienie Księżyca widać w jednym kraju o zmierzchu, w drugim o północy, w trzecim zaś – o świcie. Istota zaćmień jest zrozumiała tylko przy założeniu, że wszystkie omawiane ciała niebieskie: Słońce, Księżyc i Ziemia, są kulami. Pozdrawiam

Większość średniowiecznych dzieł pisanych (które się zachowały), może utwierdzić w nas pogląd, że sensem życia ówczesnego człowieka była praca, modlitwa oraz życie w cnocie i pokorze. Świat był pełen szlachetnych mężów, świętych dziewic, które na chwałę Boga odmawiały współżycia nawet ze swoimi ślubnymi . Jednak przetrwało też wiele frywolnej literatury, przykładem mogą być np: Opowieści Kanterberyjskie, autorstwa Goefreya Chaucera. Czy rzeczywiście, przeciętna średniowieczna białogłowa była taka pobożna i cnotliwa ? Jeżeli tak, to skąd makabryczny pomysł na przymusową antykoncepcję... pas cnoty, a może ze skłonności ówczesnych dam do wiarołomstwa. Skąd opowieści, że korzystały z pomocy usłużnych ślusarzy Co tam kobieta ! Jakim był przeciętny średniowieczny człowiek, kiedy wszystkie większe miasta Europy posiadały swoje dzielnice uciech, a burdele działały tuż za obrębem murów klasztornych. Średniowiecze było też epoką cierpienia z wszechobecną surowością praktyk pokutnych. Obejmowały one także współżycie seksualne, które było wykluczone w czasie Wielkiego Postu i Adwentu, a także w święta i niedziele. Panował też [uzasadniony] pogląd (choroby weneryczne, które utożsamiano ze skutkami gniewu Bożego), że współżycie seksualne stwarzało zagrożenie zdrowia, a nawet życia. Współcześni badacze nie są zgodni czy w średniowieczu panowała kiła (syfilis). Na pewno jego najbardziej śmiercionośna mutacja została przywleczona z Ameryki przez marynarzy Kolumba, która w późniejszym okresie wywołała wiele epidemii. Od czasów Cesarstwa Rzymskiego istniały mniej groźne mutacje rzeżączki, ale w średniowiecznych warunkach higienicznych (częstą chorobą był świerzb), nawet najmniejsza infekcja mogła wywołać poważne komplikacje, często prowadząc do śmierci. Zauważono, że osoby zarażone chorobami wenerycznymi rodzą dzieci z chorobą oczu, a często i niewidome. W średniowieczu ilość ludzi niewidomych była szczególnie duża. Ascetyzm był najlepszym "lekarstwem". Sytuacja, jaka panowała w średniowieczu, nie pozostawała bez wpływu na naukę Kościoła - piętnującego grzechy seksualne. Jak postępowano z rozpustnikami najlepiej oddaje Thietmar : (…) Jeśli kto spośród tego ludu ośmieli się uwieść cudzą żonę lub uprawiać rozpustę spotyka go natychmiast następująca kara: prowadzą go na most targowy i przymocowują doń, wbijając gwóźdź poprzez mosznę z jądrami. Następnie umieszcza się obok nóż i pozostawia mu trudny wybór: albo tam umrzeć albo obciąć ową część ciała (...) A jeśli znaleziono nierządnicę jakową, obcinano jej srom, następnie zaś - jeśli godzi się o tym mówić - wieszano ten wstydliwy okrawek nad drzwiami jej domu, by uderzając w oczy każdego wchodzącego, do opamiętania na przyszłość go przywiódł oraz ostrożności (…) Źródłem zakazów jak i surowość pokut nie jest Ewangelia. Krytyka seksualności nie wypływała też z doktryny Kościoła, ale z dramatycznej sytuacji, w jakiej znaleźli się ludzie średniowiecza. Gdyby brać wszystko dosłownie to... chyba, że jesteśmy dzięki bocianowi Pozdrawiam

W konsekwencji tego, źle skończyli Pozdrawiam

Przydałoby się jakieś koło ratunkowe Na jakieś 60%... Mikołaj Zebrzydowski ?

Najwyraźniej nie, dlatego się buntowali. Raczej to nie było możliwe. Byli otoczeni przez kraje chrześcijańskie. Tylko przyjęcie chrześcijaństwa dawało im jakąś szansę - tym bardziej, że nie byli zjednoczeni co świadczyło o ich słabości. Mieszko nie wybrał obcej religii dla kaprysu

Może się czepiam... ale Mimo usilnych i kilkakrotnych prób chrystianizacji, od Wojciecha (997) i Brunona z Kwerfurtu (1009) zaczynając, Prusowie stawiali opór. Jednak w latach 1215/16 Chrystian odniósł już pewne sukcesy w tej materii, zostając nawet biskupem pruskim. Uzyskał od papieża prawo rzucania klątwy na wszystkich, którzy wkroczyliby na ziemie nawróconych Prusów. Więc nie można twierdzić, że wszyscy Prusowie byli poganami. Najpierw książęta Leszek Biały, Henryk Brodaty i Świętopełk pomorski, a później Krzyżacy wykorzystali rzekomą "nienawracalność" Prusów, jako pretekst do podboju - podobna sytuacja była na Żmudzi. Wystarczyłoby aby się znalazł wódz (a było kilku wyróżniających się), który zjednoczyłby wszystkie plemiona oraz rozumiałby konieczność chrystianizacji - nie ważne w jakim obrządku ... to kto wie ? Pozdrawiam

Może się czepiam... ale gdyby nie było w Prusach Krzyżaków, to śmiem twierdzić, że układ polityczny wyglądałby zupełnie inaczej tj. bez RON Pozdrawiam

Ad. Amica Konkubina nie była żoną , wiec dzieci zrodzone z tego związku uchodziły za dzieci pozamałżeńskie (liberi naturales) i dzieliły stan matki, bez prawa do majątku ojca. Konstantyn Wielki w konstytucji z 326 r. wprowadził zasadę niedopuszczalności konkubinatu obok istniejącego małżeństwa. W prawie justyniańskim konkubinat został usankcjonowany jako niższa forma małżeństwa. Sui iuris - osoba niepodlegająca niczyjej władzy. Taką osobą był na pewno ojciec rodziny. Dla osób [troszkę teorii] posiadających ten status, w prawie rzymskim były ustalone kryteria, które decydowały o posiadaniu zdolności do czynności prawnych, czy też jej braku : Wiek- aetas; Płeć - sexus; Stan umysłowy i fizyczny; Marnotrawstwo - prodigi Osoby sui iuris, które z rozmaitych przyczyn nie miały, całkowicie lub częściowo, zdolności do czynności prawnych, podlegały instytucji opieki. Do 25 roku życia, były to w szczególności: zupełne sieroty, półsieroty bez ojca, osoby wyzwolone i emancypowane. Kobiety ( sui iuris ) ze względu na płeć, nawet po przekroczeniu 25 roku życia. Jaki był status dzieci tych kobiet ? Nie mam zielonego pojęcia Prawdopodobnie był taki sam jak dzieci pochodzących z konkubinatu - przecież musiał być też biologiczny ojciec Pozdrawiam

W Twoje ręce Pozdrawiam

Coś łatwego. Nie będzie o Szwedach... będzie o pewnym Francuzie, który dał drapaka W sierpniu 1573 roku do Paryża przybyło poselstwo polskie, w celu zaprzysiężenia elekta Henryka Walezego. Henryk do listopada wstrzymywał się z uznaniem wszystkich postulatów, m.in. o tolerancji religijnej w RON. Do nieustępliwości w tym względzie namawiało go otoczenie francuskie, a nawet kilku polskich delegatów, z biskupem Adamem Konarskim na czele, Henryk jednak zaprzysiągł prawo o tolerancji. Kto z delegatów wypowiedział publicznie słowa skierowane do przyszłego króla, które miały nakłonić go do przyjęcia tego postulatu ? Pozdrawiam

Albrecht (Albrycht) Stanisław Radziwiłł „Dyskurs nabożny z kilku słów wzięty o wysławianiu Najświętszej Panny Bogurodzicy Mariey.” Dla siostry Krystyny ?

Dlatego napisałem między innymi. Dzięki za uzupełnienie, chociaż czynników było więcej Odmowa uznania dziecka przez ojca była równoznaczna z uznaniem go za nieślubne i niepożądane. Takie noworodki zazwyczaj porzucano w wyznaczonych miejscach, skąd zabierały je niepłodne kobiety albo handlarze niewolników. Więc nie trudno się domyślić dalszych losów dziecka. Nie było ważne czy matka była niewolnicą, czy nie. Do czasów Oktawiana Augusta , nie było obowiązku zgłaszania narodzin dziecka, aż do pełnoletności, tym bardziej nie rejestrowano dzieci nieślubnych. Pozdrawiam

Wiedziałem, że zbyt łatwe W Twoje ręce secesjonisto. Pozdrawiam

Z tej samej beczki 13 listopada 1673 r. poddał się zamek chocimski. Później krążyły pogłoski, że znaleziono w nim wielki skarb. Co rzeczywiście znaleziono ?

Jednomiesięczny żołd ?