Wiesław z Bogdańca

Co jest wspólnego w kulturze Egiptu i Peru ? Nie mam na myśli piramid

No dobrze Ma też związek z krajem kondorów.

W Polszcze gorzałkę pito

'swój chłop' był ... to może wódkę gdańską pił ?

Niestety nie. Czasem pytanie zbyt proste zbija z tropu

A związek z medycyną ? Jesteś blisko

Ciepło... ale nie

Bezduszna, zapomniana "osoba", ma związek z medycyną, smołą i szakalem. Kto... albo co to jest ?

Kieliszek likworu ?

Hr wha [skorpion] ?

Szkoda, że jest brak zainteresowania tematem - poza Kolegą secesjonistą, którego pozdrawiam Warto by "usłyszeć" zdanie płci przeciwnej, co same kobiety o tym sądzą. Czyżby na Forum nie było Pań ? Nasze wypowiedzi [mimo, że historia opiera się na faktach] mogą być nie do końca obiektywne, przesadnie krytyczne lub pochlebiające Od XII wieku sytuacja kobiet na wielu płaszczyznach życia zmienia się - ulega poprawie. Wpływ religii na życie społeczeństw nie jest już tak wielki - wprawdzie istnieje jeszcze obraz kobiety grzesznej [Ewy] - coraz częściej kobieta jest kojarzona z czystością i świętością [Maryja]. Niebagatelny wpływ na tę sytuację miały wyprawy krzyżowe [ kobiety zastępowały mężczyzn w wielu dziedzinach życia], a także bujny rozwój miast. Pojawia się pojęcie "miłości dworskiej ", które kolosalnie zmienia relacje między mężczyzną a kobietą. Teraz ona staje się dominą, a on klęczy u jej stóp, niczym wasal. Dama staje się natchnieniem i dopełnieniem rycerza, dla której czci poświęca najszlachetniejsze uczynki. Coraz większe rzesze kobiet zdobywa wiedzę, pisze książki, jest mecenasami sztuki, fundatorkami. Zmieniło się też życie kobiet z niższych klas społecznych, także na wsi [ o czym przypomina Kolega secesjonista ]. Kobiety na wsi hodowały - często na własny użytek- drobny inwentarz, zajmowały się ogrodem. Poprawienie techniki agrarnej sprawiło, że mogły rozwijać skuteczniejszą hodowlę i uprawę, miały więcej czasu na lżejsze zajęcia, np: handel. W pobliskich miastach zakładały małe stragany, gdzie handlowały na niewielką skalę jajami, drobiem, ziołami itp. Nawet zaczęły stanowić konkurencję dla kobiet trudniących się tym zawodowo, co często skłaniało je do współpracy [zakładały spółki]. Poprawiła się też sytuacja prawna tych kobiet - nierzadko miały większe prawa niż zwykłe mieszczanki. Nie obowiązywały je ograniczenia prawne z tytułu płci. Mogły mieć zobowiązania finansowe i podpisywać umowy [niezależnie od mężów] . Posiadały też prawo do samodzielnego wnoszenia skarg do sądów. Jednak sytuacja chłopek nie wyglądała aż tak różowo, ponieważ poza pracą dla siebie, musiały jeszcze odpracować pańszczyznę, która była priorytetem. W miastach rozwijało się tkactwo. W Livre des métiers (Księga rzemiosł), zawody uznane za typowo kobiece to: prządki jedwabiu, robotnice w wytwórniach jedwabiu, tkaczki jedwabnych nakryć głowy, kobiety produkujące "kapelusze przybrane złotą lamówką" lub "sakiewki saraceńskie" . (...) figurują również tzw. prudes Femmes, będące odpowiednikami prude'hommes, czyli ludźmi wyznaczonymi do nadzorowania przebiegu pracy i jakości produktów, posiadające zarazem uprawnienia sędziów. Wyrób artystycznych tkanin ściennych był zajęciem całkowicie zabronionym kobietom. Nie zapominajmy o najstarszym zawodzie świata. W spisie podatników XIII wieku w Paryżu zastanawiająco duża jest ilość fryzjerek, lub łaziebniczek (właścicielek łaźni publicznych). Okazało się, że pod tym zawodem kryły się po prostu prostytutki. Ponieważ zawód ten oficjalnie był zakazany, fryzjerstwo czy właśnie łaziebnictwo było doskonałą 'maską'. Wśród zawodów wykonywanych przez kobiety jest [odpowiednik dzisiejszej pielęgniarki ] balwierstwo, czyli upuszczanie krwi, nastawianiem załamań, opatrywaniem ran. Średniowieczny lekarz określany był mianem le mire, a co ciekawsze istniał żeński odpowiednik tego słowa la miresse, co świadczyło, że wśród kobiet były lekarki. Przykładem może być Trotula z Salerno, której przypisuje się kilka tekstów dotyczących ginekologii, chorób kobiecych oraz chorób skórnych, a nawet okulistyki i kosmetyki. W XIV stuleciu we Francji powstała silna opozycja przeciw kobietom medyczkom i starano się jak najbardziej ograniczyć ich udział w medycynie Do zawodów kobiecych należały jeszcze: kuśnierki, niciarki, piekarki, młynarki, karczmarki. Średniowieczne kobiety zajmowały się warzeniem piwa, pracowały jako praczki i sprzątaczki. Informacje i cytaty z http://kovenant.org/~fei/kws/?praca Pozdrawiam

Najlepszym przykładem może być wspomniana Christine de Pisan, która pochodziła z bogatej rodziny, była wdową po Etienne du Castel, sekretarzu królewskim, sama wychowała trójkę dzieci. I jeszcze przykład z "górnej półki "; Blanka Kastylijska, matka dwanaściorga dzieci, która w 1226 roku - po śmierci męża Ludwika VIII Lwa - zostaje głową rodziny oraz regentką Francji. W 1236 władzę przekazała synowi Ludwikowi IX Świętemu. Kiedy Ludwik w 1248 roku wyruszył na krucjatę do Ziemi Świętej, Blanka ponownie została regentką. Obie kobiety w pewnych okresach swojego życia, stanowiły centrum swoich rodzin - były głowami tych rodzin. A może Szanowny Kolega inaczej rozumie definicję pojęcia "rodzina matryfokalna" ? Pozdrawiam:)

że zarabiała wyłącznie... nie, nie znam takich źródeł W wieku 15 lat wydano ją za mąż za Etienne'a du Castel, sekretarza królewskiego, któremu urodziła córkę Marię, syna Jana i trzecie dziecko, zmarłe wcześnie. W 1390 mąż nagle umarł, zarażony w czasie epidemii. Młoda wdowa przekonała się, że mąż pozostawił ogromne długi. Uniemożliwiano jej, jako kobiecie, pobieranie zaległych zarobków męża. Christine była więc zmuszona zacząć zarabiać na utrzymanie siebie i dzieci: nawiązała kontakt z dworem królewskim, dla którego zaczęła pisać ballady miłosne. Cieszyły się one tak dużą popularnością, że de Pisan zyskała możnych protektorów i obroniła swoją reputację jako kobiety-pisarza. (Wikipedia) Głównie przez feministki Ponieważ nie zgadza się on z ówczesnymi wartościami i normami kulturowymi, które nie stawiały kobiety matki w centrum - w tym wypadku rodziny. Były oczywiście wyjątki [co przyznałem], które mogły stanowić namiastkę takiej rodziny... nie przeczę, że również u robotników sezonowych tudzież robotników rolnych i murarskich. Wyjątki nie mogą stanowić reguły. Pozdrawiam

"W szaleństwie mym rozpaczałam, że Bóg kazał mi przyjść na świat w ciele kobiecym” Te znamienne słowa miała wypowiedzieć w Le Livre de la Cite des Dames (Księga o Mieście Kobiet) (1405) Christine de Pisan (Pizan). Była pierwszą europejska zawodową pisarką, uznawana też za pierwszą feministkę, która protestowała przeciwko dominacji mężczyzn w społeczeństwie. Cóż kiedy wizja świata średniowiecznego była jedyną, słuszną i właściwą, bo usankcjonowaną naturalnym i boskim ładem. Ktoś powie, że to mit, ale przecież system patriarchalny tudzież feudalny, polegają na dualizmie: dominujący - podporządkowany, senior - wasal. Tak więc: Bóg, mężczyzna, kobieta, dzieci, zwierzęta, przyroda. Współczesna feministka Judith Butler uważa, że podział na płcie jest narzucony przez uwarunkowania społeczne i kulturowe a różnice biologiczne obu płci mają mniejsze znaczenie. Może ktoś posądzi mnie o herezję, ale uważam, że pojęcie "rodziny matryfokalnej", użyte w kontekście średniowiecza, to lekkie nadużycie, dewiacja społeczna - ponieważ nie zgadza się ono z ówczesnymi wartościami i normami. Co do badań w tym temacie, to myślę, że jest on bardziej w gestii socjologii i antropologii społecznej. Nie przeczę, że były wyjątki, które mogły stanowić namiastkę takiej [matryfokalnej] rodziny, jw. wspomniałem: kobiety o bardzo wysokiej pozycji społecznej, posiadały własne majętności - dziedziczone przez dzieci, sprawowały władzę nad rodziną podczas nieobecności męża, a często - w przypadku małoletniości następców tronu - sprawowały regencję w państwie. Jeszcze cytat ...Dlatego dla określenia społeczeństwa, w którym kobieta stanowi centrum, jako szanowana, obdarzona szczególną właściwością dawania życia istota stosuje się od niedawna termin "społeczeństwo matryfokalne", a więc takie, w którym życie zorientowane jest na kobiety (dziedziczenie i inne procesy), ale kobiety nie dzierżą władzy politycznej (G. Baudler, Bóg i kobieta). W średniowieczu było to nie do pomyślenia. Warto się zastanowić; dlaczego kobiety godziły się [i nadal godzą] ze społeczną dominacją patriarchatu. Przecież to matka przekazuje dzieciom najistotniejsze wartości, podstawy religii, przygotowuje do wejścia w świat dorosłych. A może, kobiety są nosicielkami patriarchalnych cech i lękają się od nich uwolnić ? Patriarchat jest sposobem postępowania cechującym zarówno mężczyzn, jak i kobiety. Kobieta nie mieszka już z rodzicami, lecz u męża, gdzie żyje zdana na jego łaskę [ i miłość nie ma tu nic do rzeczy]. Pojawia się dowodzenie ojcostwa. Dezaprobacie ulega kobieca seksualność, bo tylko wierność żony może mężowi zagwarantować pewność ojcostwa. Wszystko, co związane jest z niewiastą: ciąża, poród, wychowywanie dzieci, przygotowywanie posiłków itp., jest wstydliwe, niegodne mężczyzny. cdn. Pozdrawiam

Dlatego tak sformułowałem pytanie, aby sprowokować dyskusję. Napisana przez biskupa Rennes Marbode’a (około 1154r) „ Księga o dziesięciu rozdziałach” tak przedstawia obraz kobiety: Jest ona wrogiem rodzaju męskiego, zastawia ze wszystkich stron swoje sieci, wywołuje skandale, bójki, bunty; kłótliwa, skąpa, płocha, zazdrosna, wreszcie , jako ukoronowanie tego steku paskudnych cech, nienasycona... Opinia Kościoła o kobietach od X do XII wieku była niezmienna. Tworzona przez mężczyzn, będących duchownymi, a więc zmuszanymi do trzymania się z dala od kobiet, a nawet do odczuwania przed nimi lęku. Ówczesna interpretacja Księgi Rodzaju tworzyła pogląd, że niewiasta z natury grzeszna i słaba wymaga stałego dozoru, a od mężczyzny, by nie uległ jej czarom. Niewiasta została stworzona na podobieństwo mężczyzny, do pomocy i jest mu podporządkowana. Cały świat opiera się na zhierarchizowanej konstrukcji; władca - mężczyzna, sługa –kobieta. Niewiasta podobnie jak mężczyzna obdarzona jest rozumem, jednakże przeważa w niej pierwiastek zwierzęcy, pożądliwy, w mężczyźnie zaś dominuje to co rozumne, a więc pierwiastek duchowy. Mężczyzna jest zatem pośrednikiem między Bogiem, źródłem mądrości, któremu winien jest posłuszeństwo, a niewiastą, której winien rozkazywać. Rzeczywiście status społeczny odgrywał ważną rolę. Istotny jest brak prawnej podmiotowości kobiety, o której życiu niemal całkowicie decydowali mężczyźni. Wyjątek stanowiły tylko kobiety o bardzo wysokiej pozycji społecznej. Puki co to tyle

Prowokacja zadziałała Ale poważnie. Chciałbym aby rozpatrywać temat na przestrzeni całego średniowiecza, gdyż jak Kolega zauważył: Bo trochę się to zmieniało w czasie. Zapraszam

Muszę rzucić rękawicę Kto się nie zgadza, że niewiasta była bezwolnym narzędziem w rękach mężczyzny, niech staje...

Muszę się zgodzić z Twoimi argumentami Zamachowcy w większości bardzo wiele zawdzięczali Cezarowi, dlatego trudno zrozumieć jakimi pobudkami kierowali się naprawdę. Jeżeli przyjąć, że zależało im na odtworzeniu Republiki, to co najmniej dziwne jest ich późniejsze postępowanie. Oprócz tego, że nie mieli planu działania, to nie znali recepty na problemy, któ­rych Cezar nie zdążył rozwiązać. Co więcej, nie potrafili nawet zadbać o własne bezpieczeństwo. Myślę, że sami nie wierzyli w sens tego co robią. Ps Antoniusza nie zabili... Powinni też zabić Oktawiana Pozdrawiam

A jednak Mikołaj Komorowski herbu Korczak starosta spiski (zm. przed 1487) brat Piotra i Marcina. Piotr Komorowski mianowany został przez króla Węgier Macieja Korwina hrabią Liptowa i Orawy Pytanie na podstawie: Monumenta Poloniae Historica Tom V str. 17

Masz rację... troszkę przegiąłem Jednak Republika jeszcze istniała. A dlaczego zgładzili Cezara ? "Reaktywacja" była możliwa, ale Marek Antoniusz i Oktawian August pomieszali im szyki. Pozdrawiam

Republika rzymska, wbrew twierdzeniu niektórych przedmówców, przeżywała poważny kryzys. Jak [słusznie] zauważyła Amica: Do tego nastąpił upadek obyczajów i wszechobecna korupcja. Skutkiem była pierwsza wojna domowa w latach 80 p.n.e. Zwycięzca Lucjusz Korneliusz Sulla ogłosił się dożywotnim dyktatorem, próbował wzmocnić i zreformować Senat - jednak w 79 p.n.e. zrzekł się dyktatury i wkrótce wyzionął ducha. Później konsulem [wspólnie z Markiem Licyniuszem Krassusem] został Gnejusz Pompejusz, cieszący się ogromnym poparciem wojska i mieszkańców imperium, czym naraził się senatorom. W 60 roku Pompejusz zawarł [nieformalne] porozumienie z Markiem Krassusem i Gajuszem Juliuszem Cezarem, które zaowocowało pierwszym triumwiratem [do 53 p.n.e.]. Kariera Juliusza Cezara rosła z roku na rok, co nie podobało się Pompejuszowi, a jeszcze mniej senatorom. Jednak od roku 46 Cezar pełnił władzę jedynego konsula. 14 lutego 44 p.n.e. Senat obwołał go dyktatorem wieczystym (dictator in perpetuum), a w swoich rękach skupił najważniejsze urzędy w państwie. Poczynania Cezara jeszcze bardziej nie podobały się senatorom - zwłaszcza tym z najzamożniejszych rodzin patrycjuszowskich. Za jego rządów wielu obywateli osiedliło się w Galii, Afryce i Azji Mniejszej, jednocześnie zmniejszyła się liczba proletariuszy w Rzymie. Wielu mieszkańców miast z poza Italii zyskało obywatelstwo rzymskie, a wielu spośród rodów ekwickich podniesiono do statusu nobilitas i powiększyło liczbę [popierających Cezara] senatorów. Senat odgrywał marginalną rolę. "Obrońcy" republiki uważali [i słusznie], że Cezar ma zamiar pozostawić całą władzę w Rzymie dla siebie i jedynym wyjściem jest zabicie dyktatora. W dniu idów marcowych 44 roku wzięli sprawy [czytaj; noże] w swoje ręce... nie zdołali jednak przywrócić Republiki. Jej koniec był nieunikniony... nawet bez udziału Cezara. Pozdrawiam

Trudno [traktując historię poważnie] snuć przypuszczenia, co by było gdyby... jednak niezaprzeczalnie w 1525 roku Zygmunt Stary zaprzepaścił kolejną szansę wcielenia [słabego wówczas] państwa krzyżackiego do Korony. Gdyby tak się stało, to historia tej części Europy potoczyłaby się zupełnie inaczej

Przywłaszczył sobie tytuł hrabiowski, który otrzymał jego brat od króla Węgier Macieja Korwina. Tytuł był związany jedynie ze sprawowaną funkcją.

Czy chodzi o stereotyp próżności polskiej magnaterii ?

Niestety nie. Podpowiedź: Zbigniew Oleśnicki ustanowił go namiestnikiem w Podolinie. Jeszcze kilkakrotnie ludzie o tym nazwisku wsławili się niechlubnie w historii. Kolega chyba nawet pisał o jednym z nich Teraz to już bułka... Pozdrawiam