ether

Czy prawdziwa jest obiegowa opinia, że powstanie listopadowe uratowało Belgię?

Przyjacielu, a jakaś argumentacja?

Czy dysponujesz jakimiś szczegółowymi danymi? To bowiem szalenie interesujący temat.

Naprawdę uważasz, że ktoś to przeczyta tylko dlatego, że Ty to polecisz?

[ciach] A sam film kiepski, Wajda miał wiele lepszych.

Jeden z najsłabszych polskich władców jest Twoją ulubioną postacią historyczną? Wstyd, co z Ciebie za patriota?

O Ottonie III to chyba świat już zapomniał, ale dlaczego miano by zapomnieć o Aleksandrze? Jesteś pewien?

Nic dodać, nic ująć. Wielkim smutkiem napawa to, jak potraktowani zostali realiści patrzący mądrzej od narwanych powstańców: Drucki-Lubecki, Czartoryski czy Wielopolski (ten ostatni w szkolnych podręcznikach ma opinię zdrajcy).

Zatem obiecywał żołnierzom sprowadzenie pomocy wiedząc, że jest to niemożliwe?

A próbował? Nie wiem, wątpię, by przy mentalności ludzi Wschodu, wołali oni o łaskę. Chyba raczej to Francuzi oferowali im przejście do niewoli.

A ściągnął? W jaki sposób?

Nie zmienia to faktu, że powrót do Francji był ucieczką od odpowiedzialności. A jaka była racja stanu w rozbijaniu szczęścia rodzinnego braci? Ciężko gdybać, ale masz rację, to prawdopodobne. Chociaż Desaix jakoś nazywali Sprawiedliwym Sułtanem. Ciekawi mnie jednak fakt, po co Napoleon tych jeńców w ogóle wziął? Przecież mógł ich zabić w bitwie, byłoby znacznie bardziej honorowo.

Więc nie było podstaw, do skazywania go na śmierć. Zapewne trochę przekornie, nie spodziewając się konsekwencji... Czy mógłbyś podać źródło tego cytatu? Nie myśl, że podejrzewam Cię o zmyślanie czy coś w tym stylu, po prostu dawno temu zapoznawałem się ze sprawą zabójstwa księcia i chyba z tym faktem się nie spotkałem. Wiesz, o co mi chodziło. Nie mogli wrócić wtedy, kiedy chcieli i jak chcieli. Na pewno ustalenia umowy z Aleksandrii były dość upokarzające (szczególnie konfrontując je z początkowymi założeniami kampanii): powrót na brytyjskich okrętach i oddanie Brytyjczykom cennych zabytków (w tym słynnego kamienia z Rosetty). No ale w sprawach miłosnych to już mógł im trochę lejców popuścić. Zapewne więc Napoleon nie miał jakichś bardzo złych zamiarów w wypadku nieposłuszeństwa, ale sam fakt, że wymagał od nich uległości w sprawach sercowych jest dość niesmaczny. Dlaczego nie? Może pomogłoby to przekonać miejscową ludność do okupacyjnej armii, a i w budowaniu legendy generała Bonaparte byłby taki fakt korzystny.

Zatem wedle prośby. Tym razem mniej znany (zarazem i mniej doskonały poetycko od dwóch poprzednich) wiersz W dzień 15 sierpnia roku 1809 w Krakowie Wincentego Turskiego (1772-1837).