maciunia

Myślę, że nie powinno się mierzyć starożytnych współczesną miarą (chodzi mi o te ojcowskie obawy Antypatra). Po za tym on chyba nie miał Kassandra w wielkim poważaniu skoro na swojego następcę wyznaczył Poliperchona...

Nie przesadziłeś trochę??? Kulturę heleńską Macedończycy przyjęli ze sto lat przed Filipem, jak nie wcześniej. Nie można tego mylić ze zdobyciem hegemonii w Helladzie. Trudno też powiedziedzieć, że Fil stworzył kraj od podstaw. Monarchia istniała już wcześniej, trzeba było zreorganizować armię i administrację.

Tak się nie unoś, bo odlecisz.. FSO 100% racji.

Po 1926 r. "głównym kadrowym" w wojsku został płk Aleksander Prystor, zaufany człowiek Marszałka, obok Sławka najważniejszy z grupy pułkowników. Prystor sumiennie wziłął się za czyszczenie wojska z byłych starszych generałów armii zaborczych oraz oficerów niekoniecznie przychylnych Piłsudskiemu. O jego gorliwości w tym "czyszczeniu" krążyła anegdota: Do Marszałka Piłsudskiego przychodzi pewien oficer i melduje: - Panie Marszałku, muszę panu o czymś zameldować. Nie jestem piłsudczykiem. Na to Piłsudski: - Panie, cicho, ja też! Ale jak Prystor usłyszy obu nas wyrzuci...

Ciekawym wątkiem jest komunistyczny burmistrz w Będzinie, czy Czeladzi (nie pamiętam). Od 1938 r. chyba.

Podaję odpowiedź: Wacłau Iwanouski, Białorusin, premier w pierwszym rządzie BRL, szef Białoruskiej Rady Powierniczej w czasie IIWŚ Tadas Ivanauskas, Litwin, profesor Uniwersytetu Kowieńskiego, założyciel pierwszego zoo na Litwie. Jerzy Iwanowski, Polak, minister i senator w IIRP. Nie wiem czy są jacyś chętni na kontynuowanie tego konkursu...

Oczywiście fakt śmierci prezydenta, nie Eligiusza - dla jasności. To oczywiście implikuje wiele pytań na temat tych co wiedzieli i co wtedy robili albo co przygotowywali na wypadek zabójstwa Narutowicza. Rawicz, Pragier i wzmiankowo Pobóg to niestety jedyni autorzy, którzy w całej sprawie widzą niejasności.

Dzieki, poszukam tego Paszkiewicza. Resztę znam.

Nie ta odpowiedź. Chodzi o rodzonych braci (jedno nazwisko). podpowiedź - pochodzili spod Lidy.

Panowie, o Tacie Tasiemce i Łokietku (był właściwym szefem) jest cała książka Jerzego Rawicza. Była to dobrze zorganizowana mafia, opierająca się głównie na partjnych bojówkach i działaczach związkowych. Powiązaniami sięgająca grupy pułkowników, z którą Łokietek i Tasiemka znali z przedwojennej działolności w OB PPS.

Oficjalna historiografia mord prezydenta Narutowicza przypisuje niepoczytalemu sympatykowi endecji, nakłonionemu do zbrodni przez akcję propagandową prawicy przeciwko "prezydentowi Żydów i bezbożników". Powszechny, a nieprawdziwy jest pogląd, że Narutowicz był kandydatem Piłsudskiego. W zdarzeniach tych pozostaje jednak kilka istotnych znaków zapytania. Istnieją również przesłanki stawiajace sprawę w odmiennym świetle. W przeciągu tygodnia od wyboru do śmierci Narutowicza w Warszawie odbyło sie kilka manifestacji przeciwko niemu. W jednej z nich Narutowicz padł nawet ofiarą tłumu rzucajacego w niego śniegiem i kamieniami. Istnieją dowody, że prowodyrzy tych wydarzeń byli na usługach ówczesnej policji. Jedna z tych osób, kobieta podawała się za siotrę J. Hallera (jeden z przywódców stronnictwa przeciwnego Narutowiczowi). W dniach tych zginął równierz jeden z uczestników manifestacjii popierającej prezydenta - robotnik członek PPSu. Zabójstwa to nie zostało wogóle wyjasnione pomimo dużej liczby świadków i stosunkowo małego i dostępnego dla policji środowiska potencjalnych zabójców - warszawskich korporantów. Bardzo możliwe, że wiele z ekscesów przeciwko prezydentowi miało charakter prowokacji policyjnych (był to czas pozaparlamentarnego rzadu, MSW pod auspicjami piłsudczyków). Uroczysty pogrzeb zabitego robotnika wyznaczono na 16 XII przed poludniem, 100tys uczestników, agresywna mowa jednego z przywódców PPSu o potrzebie walki z endecją, miejscami o rewolucji. W chwili gdy manifestacja opuszcza cmentarz, Niewiadomski strzela do prezydenta w Zachęcie. W tym czasie w siedzibie warszwskiego PPSu jest juz płk Zyndram-Kościałkowski (wierchuszka wywiadu, jeden z głównych Piłsudczyków) powolując się na porozumienie Daszyński-Piłsudski, nakazuje mobilizacje bojówek i zarządzenie strajku generalnego, ma ze sobą listę warszawskich endeków przeznaczonych do zabicie przez "wzburzony tłum" (min Hallera). Zaskoczenie obecnością pułkownika i wydawanymi poleceniami w lokolu partyjnym ogromne, jednocześnie szok bo wszyscy przed kilkunastoma minutami dowiedzieli się o zbrodni w Zachęcie. Sekretarz organizacji dzwoni jednak do Daszyńskiego zapytać o potwierdzenia, ten oburzony dementuje wszystko, zabrania mu słuchać rozkazów wojskowych i nakazuje udać sie bezpośrednio do Piłsudskiego. W jakieś 45min po morderstwie ów sekretarz - Szczypiorski jest w mieszkaniu Piłsudskiego, nie dane jest mu jednak zobaczyć marszałka, ale rozpoznaje w mieszkaniu grono wybitnych Piłsudczyków. Wieczorem ponownie spotyka Kościałkowskiego i zostaje przez niego zjechany, że uniemozliwił "odwet" na endekach, okazuje się, że spiskowcy mieli nawet zapewnine poparcie pułku piechoty z cytadeli zabrakło tylko "wzburzonego tłumu". W godzinach nocnych, powstaje koalicyjny rząd Sikorskiego, sytuacja się stabilizuje. Późniejsze śledztwo i proces Niewiadowmskiego nie poruszają tylko jednego wątku - był on do niedawna jeszcze pracownikiem Odziału II... O planowanym odwecie pisze piłsudczykowski historyk Pobóg-Malinowski. Nie wspomina tylko o prowokacjach policyjnych i kilku zbiegach okoliczności z feralnego dnia. Co ciekawe o samym Kościałkowskim wypowiada się negatywnie pisząc o "różnych niejasnych sprawach z jego przeszłości". Opis tego co się działo w lokalu warszawskiego PPSu i relacja Szczypiorskiego w książce Jerzego Rawicza "Doktor Łokietek i Tata Tasiemka". Zwraca uwagę na dziwne zbiegi okoliczności i mówi o agenturalnej przeszlości Niewiadomskiego. Ingerencja pułkowników w działania partii również opisana w emigracyjnej książce Adama Pragiera "Czas przeszły dokonany" Na podstawie tych pozycji wypowiada sie również Jędrzej Giertych w książce "O Piłsudskim". Ten jednak odrazu twierdzi, że Narutowicza zabili piłsudczycy. Podsumowując, 16 XII 1922 r. i kilka poprzedzających go wydarzeń to mogła być próba wielkiej prowokacji politycznej. Gdyby się udała przewrót majowy nie byłby wogle potrzebny, bo Piłsudski wszedłby do akcji już wtedy jako czynnik studzący lewicę i prawicę, po krwawych wypadkach warszawskich.

Panowie, ma któryś z Was jakieś informacje (ponad te wzmianki w książce Łossowskiego) o nieudanym zamachu stanu na Litwie w 1919r? Akcję ze strony polskiej koordynował chyba Wasilewski.

Każdy z trójki braci w tej kresowej rodzinie zajmował dość istotne miejsce w życiu społeczno-politycznym narodu, który uznał za własny, tzn białoruskim, litewskim i polskim. Kolejność wiąże się z rolą każdego w życiu swojego narodu. Co to za bracia? Proszę wymienić ich nazwisko.

Leni Riefenstahl