Akurat reżim w Południowej Korei wcale nie był łagodniejszy od tego na północy. Pod kuratelą amerykańską kolejni dyktatorzy cywilni i wojskowi trzymali naród w całkowitym posłuszeństwie tłumiąc brutalnie jakiekolwiek oznaki niezadowolenia. Brutalny reżim na południu zaczął się od likwidacji przez Amerykanów niezależnego i reprezentującego wszystkie środowiska niepodległościowe rządu koreańskiego który proklamował tzw. Koreańską Republikę Ludową (nie mylić z późniejszą utworzoną przez ZSRR stalinowską KRL-D). Miało to miejsce zaraz po kapitulacji wojsk japońskich na półwyspie koreańskim w sierpniu 1945. We wrześniu po ponad miesiącu istnienia władze KRL zostały rozwiązane. Warto wspomnieć, iż prezydentem KRL był późniejszy prezydent i dyktator Korei Płd - Li Syng Man. Organy terenowe rządu KRL na północy zostały umiejętnie i podstępnie przejęte przez ludzi wiernych popierających Kim Ir Sena a na południu były bezwzględnie likwidowane przez US Army i podległą jej koreańską żandarmerię i policję. Kiedy Amerykańska władza okupacyjna opanowała sytuację rozpoczęła represje wobec wszelkich ruchów lewicowych (w tym komunistów), demokratycznych i nacjonalistycznych które sprzeciwiały się okupacji i domagały zjednoczenia. Wybuchały liczne protesty i bunty ludności krwawo tłumione przez amerykańskich żołnierzy i ich koreańskich pomocników. Kilka razy zgnieciono rebelię w nowo tworzonej armii południowokoreańskiej. Uczestników rozstrzeliwano w masowych egzekucjach. US Army rozpoczęła z lojalnych wobec nich Koreańczyków tworzyć struktury administracyjne na czele których stanął ultrakonserwatywny nacjonalista i wielki posiadacz ziemski wiele lat przebywający w USA - Li Syng Man. Do nowo tworzonej przez US Army koreańskiej policji, żandarmerii i wojska bardzo licznie napłynęli byli japońscy kolaboranci w tym agenci tajnej policji Kempeitai i oficerowie Armii Kwantuńskiej wśród nich był przyszły prezydent Korei Płd i dyktator generał Park Chung Hee.
Po dwóch latach intensywnej pacyfikacji Korei Płd, która pochłonęła wiele ofiar środowisko polityczne wokół Li Syng Mana zostało wytypowane przez US Army na przyszłą elitę Republiki Koreańskiej. W represjach przeciwko opozycji i wszelkim uznanym za wrogów ludziom i grupom brały udział ponadto paramilitarne formacje młodzieżowe fanatycznych antykomunistów takich jak "Północno-Zachodnia Liga Młodzieży". W 1948 doszło na wyspie Jeju-do do masowych aresztowań przez policję manifestantów protestujących przeciwko podziałowi kraju. Wszyscy zatrzymani byli torturowani a niektórzy z nich na skutek tortur zmarli po czym ich zwłoki wyłowiono z rzeki. Te wydarzenia były bezpośrednim powodem wybuchu powstania kierowanego przez byłych członków komitetów ludowych i lewicowców o poglądach nacjonalistycznych. Rebelia została szybko opanowana a tłumienie oporu zamieniło się w dziki odwet na cywilnej ludności który przybrał rozmiary rzezi. Szacuje się że w wyniku walk i terroru armii, policji i skrajnie prawicowych bojówek zginęło od 40 do 80 tysięcy ludzi. Masakra trwała na wyspie do końca 1949 roku.
Przed wyrażeniem zgody na Warunki użytkowania forum koniecznie zapoznaj się z naszą Polityka prywatności. Jej akceptacja jest dobrowolna, ale niezbędna do dalszego korzystania z forum.
Wojna w Korei
w Konflikty i wojny
Napisano · Zgłoś odpowiedź
Akurat reżim w Południowej Korei wcale nie był łagodniejszy od tego na północy. Pod kuratelą amerykańską kolejni dyktatorzy cywilni i wojskowi trzymali naród w całkowitym posłuszeństwie tłumiąc brutalnie jakiekolwiek oznaki niezadowolenia. Brutalny reżim na południu zaczął się od likwidacji przez Amerykanów niezależnego i reprezentującego wszystkie środowiska niepodległościowe rządu koreańskiego który proklamował tzw. Koreańską Republikę Ludową (nie mylić z późniejszą utworzoną przez ZSRR stalinowską KRL-D). Miało to miejsce zaraz po kapitulacji wojsk japońskich na półwyspie koreańskim w sierpniu 1945. We wrześniu po ponad miesiącu istnienia władze KRL zostały rozwiązane. Warto wspomnieć, iż prezydentem KRL był późniejszy prezydent i dyktator Korei Płd - Li Syng Man. Organy terenowe rządu KRL na północy zostały umiejętnie i podstępnie przejęte przez ludzi wiernych popierających Kim Ir Sena a na południu były bezwzględnie likwidowane przez US Army i podległą jej koreańską żandarmerię i policję. Kiedy Amerykańska władza okupacyjna opanowała sytuację rozpoczęła represje wobec wszelkich ruchów lewicowych (w tym komunistów), demokratycznych i nacjonalistycznych które sprzeciwiały się okupacji i domagały zjednoczenia. Wybuchały liczne protesty i bunty ludności krwawo tłumione przez amerykańskich żołnierzy i ich koreańskich pomocników. Kilka razy zgnieciono rebelię w nowo tworzonej armii południowokoreańskiej. Uczestników rozstrzeliwano w masowych egzekucjach. US Army rozpoczęła z lojalnych wobec nich Koreańczyków tworzyć struktury administracyjne na czele których stanął ultrakonserwatywny nacjonalista i wielki posiadacz ziemski wiele lat przebywający w USA - Li Syng Man. Do nowo tworzonej przez US Army koreańskiej policji, żandarmerii i wojska bardzo licznie napłynęli byli japońscy kolaboranci w tym agenci tajnej policji Kempeitai i oficerowie Armii Kwantuńskiej wśród nich był przyszły prezydent Korei Płd i dyktator generał Park Chung Hee.
Po dwóch latach intensywnej pacyfikacji Korei Płd, która pochłonęła wiele ofiar środowisko polityczne wokół Li Syng Mana zostało wytypowane przez US Army na przyszłą elitę Republiki Koreańskiej. W represjach przeciwko opozycji i wszelkim uznanym za wrogów ludziom i grupom brały udział ponadto paramilitarne formacje młodzieżowe fanatycznych antykomunistów takich jak "Północno-Zachodnia Liga Młodzieży". W 1948 doszło na wyspie Jeju-do do masowych aresztowań przez policję manifestantów protestujących przeciwko podziałowi kraju. Wszyscy zatrzymani byli torturowani a niektórzy z nich na skutek tortur zmarli po czym ich zwłoki wyłowiono z rzeki. Te wydarzenia były bezpośrednim powodem wybuchu powstania kierowanego przez byłych członków komitetów ludowych i lewicowców o poglądach nacjonalistycznych. Rebelia została szybko opanowana a tłumienie oporu zamieniło się w dziki odwet na cywilnej ludności który przybrał rozmiary rzezi. Szacuje się że w wyniku walk i terroru armii, policji i skrajnie prawicowych bojówek zginęło od 40 do 80 tysięcy ludzi. Masakra trwała na wyspie do końca 1949 roku.