Adammo

Jak w niemal każdym narodzie, byli i Polacy, którzy wydawali Żydów skazując ich tym samym na śmierć (nazywało się to szmalcownictwem). Jednak duża liczba Polaków chroniła Żydów, narażając przy tym własne życie. Inna sprawa to była taka, że przedstawiciele polskiego państwa podziemnego dostarczali informacje aliantom o tragicznym losie Żydów na ziemiach polskich. Ale alianci jak to alianci... Co ich obchodził los Żydów, kiedy oni mieli własne sprawy związane z wojną. A pojedynczy Polacy za wiele zrobić sami nie mogli. A o tym jak wielu Polaków udzielało pomocy Żydom świadczy choćby ilość naszych rodaków, który otrzymali odznaczenie "Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata". Z tego co pamiętam, to około 1/3 odznaczeń to odznaczenia Polaków. Ale niestety, dane mówią, że 90% Żydów zamieszkujących Polskę przed II wojną straciła podczas niej życie... Dane szokujące, jeśli się przyjmie do wiadomości, że Polskę zamieszkiwało ponad 3 miliony Żydów.

Ja uważam Mickiewicza za najwybitniejszego polskiego poetę romantyzmu. Choć sam również poezją zbytnio się nie fascynuję, to niektóre dzieła Mickiewicza są naprawdę ciekawe, szczególnie te, w których przenikają się światy: realistyczny i irracjonalny. Jednak wiadomo, że postacią bez skazy nie był, lecz w pełni można powiedzieć, że był typowym romantykiem, osobą która na swój sposób kształtowała epokę, w której żyła. Częste podejmowane motywy literackie romantyzmu istniały w samym życiu Mickiewicza. Była słynna miłość do Maryli Wereszczakówny, można odkryć podobieństwa pomiędzy nim, a Gustawem z "Dziadów". W 1840 Mickiewicz podjął próbę samobójczą - rzucił się z okna. Przyczyną tego były podobne problemy małżeńskie (nie dość, że nie darzył żony uczuciem, to jeszcze ujawniła się u niej choroba psychiczna). Ponadto był ofiarą bezdusznej i okrutnej władzy carskiej, został zesłany w głąb Rosji. Takiej postaci jak Mickiewicz ciężko nie lubić. Nie przeszkadzają mi w jego tak pozytywnej ocenie nawet takie fakty, że serdecznie nienawidził Słowackiego czy też, że po śmierci żony nie interesował się losem swoich dzieci. Mickiewicz wielkim poetą był a w moim odczuciu największym polskim w XIX wieku.

W pełni zdaję sobie z tego sprawę, jednakże uznałem, że warto będzie mimo wszystko nadmienić fakt istnienia tej książki. Dziewczyna jak widać interesuje się sprawą personaliów w bitwie i samą bitwą, więc może dzieło Kraszewskiego okazać się przydatne, nawet jeśli nie w kwestii znalezienia prawdziwych nazwisk, to w sprawach dotyczących ogólnie grunwaldzkiego wydarzenia. Choć jak już wcześniej wspomniałem, Kraszewski jako historyk o wiele wierniej odtwarzał rzeczywistość niż Sienkiewicz. U Kraszewskiego bardziej jest to zbliżone do powieści historycznych, u Sienkiewicza do przygodowych. Stąd większe prawdopodobieństwo znalezienia przydatnych informacji w książce Kraszewskiego. Zresztą, "Krzyżaków" Sienkiewicza czytał chyba każdy, a "Krzyżaków" Kraszewskiego raczej nie.

Celem trzeciej krucjaty było wyzwolenie Jerozolimy, bo została zajęta przez Saladyna. Na czele tej krucjaty ruszył Fryderyk I Barbarossa (który utonął w rzece, niektórzy podają, że podczas kąpieli). W 1244 Jerozolima znowu znalazła się pod panowaniem Turków. Ruszyła szósta krucjata w celu jej wyzwolenia (na czele z Ludwikiem IX Świętym.

A ja polecę książkę "Krzyżacy 1410" Józefa Ignacego Kraszewskiego. Choć sam dzieła nie czytałem (jeszcze), to po przekartkowaniu rzucają się w oczy imiona i nazwiska nic mi nie mówiące i jest tego całkiem nie tak mało. J.I.Kraszewski odtwarzał o wiele wierniej rzeczywistość niż Sienkiewicz, więc zapewne to w książce Kraszewskiego można znaleźć więcej prawdziwych nazwisk niż w lekturze Sienkiewicza. Przy okazji czytania tego tematu odświeżyła mi się myśl, że kiedyś planowałem przeczytać tę książkę Kraszewskiego. Choćby i z faktu również takiego, że uczęszczam do liceum im. J.I.Kraszewskiego, do którego ten wielki pisarz zresztą uczęszczał. Oczywiście to tak na marginesie, nie chwaląc się

Trochę ta postać przypomina Fausta. Osobiście lubię takie opowieści mające może niewiele wspólnego z historią, ale pobudzające wyobraźnię O samym Twardowskim tu i ówdzie się słyszało, ale że wywołał ducha Barbary Radziwiłówny to nie czytałem. Może i jakąś iluzję przed Zygmuntem Augustem zaprezentowano, bo chłopina po śmierci miłości swego życia miał zapewne duże problemy natury psychicznej, to i może w coś takiego uwierzył i tak sie mogła legenda rozprzestrzenić w dworze. W pewnym sensie przypomina to legendę związaną z biskupem Stanisławem i Bolesławem Śmiałym. Tu i tu widać działanie duchów nieczystych. I oba te legendarne wydarzenia stały się motywem literackim dla najwybitniejszych polskich twórców romantyzmu. Mickiewicz napisał balladę "Pani Twardowska", zaś Słowacki poemat "Król Duch".

No pozytywnie to ją raczej mało kto ocenia. Jest to chyba najbardziej bezwzględny i okrutny konkwistador. Mieszkańcy terenów, do których przybył, traktowali go jak bóstwo. Dzięki temu miał otwartą drogę do podboju i wyzysku. Ale na pewno to nie on był pomysłodawcą, a jedynie wykonawcą. W końcu ktoś musiał sfinansować wyprawę, więc raczej większą winą należy obarczyć możnych i władców, którym tereny Hiszpanii nie wystarczyły i dążyli do powiększenia skarbu państwa czy własnego kosztem niewinnej ludności.

Nie można zapomnieć o ważnym fakcie, że wiele terenów słowiańskich uchroniło się przed przymusową chrystianizacją ze strony Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego. Tak było choćby z Polską czy z Czechami. Dzięki temu nowa religia mogła rozwijać się w tych krajach w miarę swobodnie. Gdyby w Polsce nasi zachodni sąsiedzi wprowadzili chrześcijaństwo siłą, mogłoby to oznaczać uzależnienie od cesarstwa. Wpłynęłoby to bezpośrednio na rozwój państwowości oraz kultury (chodzi mi tu głównie o przyjmowanie kultury typowo niemieckiej). A tak mieliśmy jedynie wprowadzenie uniwersalnej kultury średniowiecznej (co nie oznaczało, że typowa polsko-słowiańska kultura musiała zanikać). Choć Czechom tak się nie poszczęściło, bo mimo że nie przyjęli religii Jezusa od Niemiec, to ich duchowieństwo było od roku 950 uzależnione od cesarstwa.

Niektóre informacje historyczne należy traktować na wikipedii z przymrużeniem oka (jak zresztą niemal wszystkie hasła), jednak zdając sobie z tego sprawę i tak większość z nas w przypadku konieczności znalezienia czegoś dotyczącego historii, skorzysta z wikipedii. Przede wszystkim ma na to wpływ doskonałe pozycjonowanie w wyszukiwarkach, zazwyczaj pierwszy link w google po wpisaniu hasła historycznego prowadzi na wikipedię.

Niewątpliwie minusem tego zjawiska były rządy Ludwika Węgierskiego. Wiadomo, że pochodził z Węgier, to i rządzenie w tym kraju było dla niego najważniejsze. Tam uchodził za władcę wybitnego, nosi pseudonim "Wielki". U nas tak różowo nie było. Ludwik Węgierski nie zdecydował się na walkę o utracone ziemie polskie w przeszłości, a nawet przyczynił się do utraty niektórych terenów. Ale o jego córce Jadwidze zbyt wiele złego nie można powiedzieć. Być może gdyby nie Jadwiga, nie byłoby Jagiellonów na stronie Polski i nasz kraj nie stałby się jedną z potęg europejskich.