Prawo nigdy nie stworzy systemu w znaczeniu jaki przypisują temu pojęciu nauki ścisłe. Wynika to z właściwości języka, który jest zawsze niejednoznaczny i niedookreślony. Tym niemniej prawo zawsze dąży do tego by w zbliżyć się do ideału.
Co do prawa we współczesnej Polsce to niestety poziom legislacji ulega systematycznemu obniżeniu. Już nie tylko zachodzą luki lub sprzeczności pomiędzy poszczególnymi aktami normatywnymi, ale także w ramach poszczególnych aktów prawnych. Akty prawne są często zredagowane w taki sposób, że rodzą poważne problemy interpretacyjne.
Jest wiele przyczyn takiego stanu rzeczy, ale do najważniejszych należy zaliczyć pisanie praw "na kolanie", częste nieprzemyślane nowelizacje (u nas czasem nowelizuje się nowelę zanim ta wejdzie w życie), brak spojrzenia na prawo jako na system (stąd nowelizacje np. w części szczególnej danej ustawy bez nowelizacji części ogólnej co rodzi potem niezamierzone konsekwencje, przykład to nowelizacja art. 197 k.k. [w zakresie pragrafu 3 i 4] bez nowelizacji art. 10 k.k.]).
No i jeszcze problem braku pewności prawa w związku z licznym poprawkami. Skale problemu widać wyraźnie przy porównaniu np. ilości nowelizacji kk z 1969 r. w ciągu 28 lat jego obowiązywania, z ilością nowelizacji obecnego k.k. z 1997 r.
