Amica

Jak najbardziej. Jedną z pierwszych cywilizacji, która "zaglądała we wnętrze ciała" jak już wspomniano byli Egipcjanie. Sekcję zwłok, którą rozumie się poprzez otwarcie powłok ciała w celu ustalenia przyczyn śmierci wzmiankuje się od ok trzeciego tysiąclecie pne. choć w wielu społecznościach można było spotkać się ze sprzeciwem w jej praktykowaniu bowiem sądzono, że oszpecenie zwłok może utrudnić zmarłym dostanie się do życia wiecznego. Z przeprowadzania sekcji znani byli Erasistratus i Herophilus Chalcedoński żyjący w III wieku pne w Grecji mimo to autopsja była rzadka w tamtym rejonie. W roku 44 pne sekcji zwłok został poddany Juliusz Cezar. Sekcja wykazała, że drugi cios sztyletem był śmiertelny. Przez bodaj 150 lat rzymska sztuka przeprowadzania sekcji zwłok wykształciła jasne zasady jej wykonywania W starożytności znana także była chirurgia plastyczna. W Indiach np. do perfekcji doprowadzono technikę rekonstrukcji nosa już w 600 pne. Na ich usługi było wielkie zapotrzebowanie - w Indiach ucięciem nosa lub genitaliów karano małżeńską niewierność. Indyjski lekarz i nauczyciel Susruta w swoim dziele "Sanhita" zawarł szczegółowy opis metody uważanej przez dzisiejszych chirurgów za całkowicie zgodną z zasadami sztuki. Chirurg odcinał najpierw z czoła lub policzka zeszpeconej osoby płat skóry w kształcie liścia. Następnie nasuwał go na kość nosową, skręcając tak, aby naskórek znajdował się na wierzchu, i starannie mocował za pomocą szwów. Aby zapobiec zapadnięciu nowo uformowanego nosa, w miejscu, gdzie miały się znajdować nozdrza, chirurg umieszczał dwie wypolerowane drewniane rurki, które ułatwiały pacjentowi oddychanie. Ta metoda była oparta na doskonałej znajomości funkcjonowania układu krwionośnego. Nawet podczas wykonywanych dzisiaj operacji plastycznych sekretem prawidłowej rekonstrukcji nosa jest utrzymanie połączeń naczyń krwionośnych ze skórą w pozostałej części twarzy, aby zapobiec martwicy rekonstruowanej tkanki. Mimo że "nowy" nos był prawdopodobnie jedną wielką blizną, pacjent nie wyglądał tak makabrycznie jak człowiek całkowicie pozbawiony tej części twarzy. Tę starożytną technikę chirurgiczną wykorzystywano w Indiach jeszcze przed dwustu laty. źródło http://www.wprost.pl/ar/94302/Nowa-twarz-cesarza/?I=1236

Trudno jest stwierdzić na ile w poważaniu miał Cezar auspicja. Nasuwa mi się pewna myśl : Skoro Gajusz sam traktował siebie niczym bóstwo to czy musiał jeszcze pytać o zdanie bogów czy np. stoczyć bitwę? A poza tym, jak już wspomniano , były to czasy późnej Republiki kiedy nie przywiązywano już zbytniej wagi do tradycji i tego typu obrzędów. Jarpen Zigrin Istniały dwa rodzaje auspcjów : auspicia publica i auspicia privata Auspicje przeprowadzano przede wszystkim przed wydarzeniami mającymi wpływ na ogół społeczeństwa takimi jak: wybory urzędników aby sprawdzić czy bogowie je akceptują. Jeżeli bogowie wyrazili dezaprobatę, a mimo to wybory się odbyły , wybrana osoba była zobowiązana do złożenia urzędu. Ten sam obowiązek spoczywał na elekcie nawet jeśli później wykryto, że auspicje przeprowadzono nieprawidłowo. Rytuał ten odbywał się także przed rozpoczęciem obrad zgromadzeń ludowych i senatu. Nie wymagały tego uchwalane przez nich leges. Auspicje były przeprowadzane przed podjęciem decyzji o wzniesieniu świątyni. Jeśli w tym wypadku bogowie się nie zgadzali należało znaleźć inne miejsce na jej budowę i wtedy rytuał przeprowadzić jeszcze raz. Bez zgody bogów nie zawierano sojuszy , nie wypowiadano wojny ani nie decydowano się na stoczenie bitwy, nie przyjmowano ani nie wysyłano poselstw. Prywatne auspicje przeprowadzano wówczas gdy podejmowane decyzje miały wpływ na życie rodzinne. Dotyczyło to w szczególności zawierania małżeństw, kupna sprzedaży bądź budowy nieruchomości. Jarpen Zigrin Ogromne. Charakter religi rzymskiej oparty był na zasadzie do, ut des "daję ci abyś mi dał". Był to rodzaj umowy: Rzymianie mieli składać ofiary i modlić się do bogów a w zamian ci pomagali im żyć. Chociażby zsyłali znaki których starano się dostrzec i zinterpretować poprzez auspicje.

Trazyllus (Thrasyllus lub Thrasillus) pełne imię Tiberius Claudius Thrasyllus, pochodził z Mendes w Egipcie , znawca literatury i astrologii. Jego postać jest głównie znana z Żywotów Swetoniusz i Roczników Tacyta. Jest najbardziej znanym astrologiem cesarza rzymskiego Tyberiusza, którego po raz pierwszy spotkał na wyspie Rodos. Tam przepowiedział, mu że wkrótce zasiądzie na cesarskim tronie. Przyszły władca obdarował go obywatelstwem i zabrał ze sobą do Rzymu. Odtąd był jego wiernym doradcą. To on miał przekonać, za namową siostrzenicy Tyberiusza Livilli, aby opuścił stolicę i udał się na Capri a na straży państwa zostawił Sejana. Wmówił mu że jest to osoba w pełni lojalna i umrze wcześniej niż Tyberiusz. Jego zięciem był Naevius Sutorius Makro, ten sam który stał za aresztowaniem Sejana, nie wiadomo czy astrolog maczał w tym palce. Trazyllus cały czas przebywał z cesarzem na Capri . Odradzał wykonanie wyroków na tylko domniemanych spiskowcach, przez to mógł uratować życie wielu szlachetnych Rzymian. W sprawach sukcesji sprzyjał Kaliguli, z którym jego córka Eunia miała burzliwy romans. Przewidział także, że Galba dosiądzie zaszczytów w państwie. Zmarł w 36 roku kilka miesięcy przed Tyberiuszem. Jego żoną była Aka II Commagene, wnuczka bądź prawnuczka króla Antiocha I. Mieli dwójkę dzieci. Tyberiusza Klaudiusza Balbilusa(astrolog Klaudiusz Nerona Wspazjana ) i córkę Eunię , żonę prefekta pretorianów Naeviusa Sutoriusa Macro Spisał księgę o astrologii zwaną ?Pinax? czyli, po prostu, ?tablica zapisana?, która zaginęła wraz z upadkiem Rzymu. Obliczył, że exodus Izraelitów z Egiptu miał ok. 1690 pne. źródła http://en.wikipedia.org/wiki/Thrasyllus_of_Mendes Swetoniusz Żywot Tyberiusza Tacyt Roczniki

Co do przyczyn śmierci Aleksandra Wielkiego wysnuto już wiele hipotez ale o zatrutym kotlecie pierwszy raz słyszę Wprawdzie mógł zostać otruty ale wskutek wypicia wina Wracając jednak do dziwnych przypadków zgonów . Chryzyp ateński mówca i filozof miał umrzeć ...ze śmiechu Jak podaje Diogenes Laertios "Gdy bowiem osioł mu zjadł figi, kazał służącej, aby dała osłu popić niemieszanego wina, i tak go to rozśmieszyło, że ze śmiechu umarł."

Sam temat i zakres czasowy jest także szeroki i na pewno wymaga sporego uzupełnienia Rodzice swą największą rolę w edukacji swoich dzieci pełnili w początkach państwa aż do podbojów. Matki uczyły swoje córki a ojcowie- synów. Przekazywali im taką wiedzę i umiejętności jakie sami posiadali W II wieku pne gdy podbili Grecję zaczął się napływ niewolników z tamtych terenów. Mieszkańcy znad Tybru zafascynowali się ich kulturą i filozofią itp; większą wagę zaczęli przywiązywać do nauki. W modzie była znajomość greki. A najlepszym jej nauczycielem mógł być tylko Grek, który zaczął w tej roli zastępować Rzymianina. Ale nie każdy mógł sobie na to pozwolić, dlatego rodzice nadal pełnili tę funkcję.

Hypatia z Aleksandrii była filozofką neoplatońską pochodzącą z Aleksandrii, legenda przypisuje jej wynalezienie astrolabium. W wyniku konfliktu z biskupem Cyrylem i namiestnikiem Egiptu, Orestesem, w 415 roku została zamordowana. Wywleczono ją z powozu przed kościołem i zabito krojąc na żywca ostrakonami bądź ostrymi muszlami.

W początkach państwa rzymskiego miejscem gdzie dzieci zdobywały wiedzę i umiejętności był dom rodzinny a rolę nauczycieli sprawowali rodzice. Rzymian nie interesowała sama nauka dla nauki, liczyła się głownie wiedza praktyczna, użytkowa sposób jak żyć i działać skutecznie Nauka rozpoczynała się w wieku siedmiu lat i obejmowała głównie chłopców. Dziewczynki częściej uczyły się w domach: czytania pisania liczenia gotowania szycia przędzenia tkanin tańca śpiewu gry na instrumentach. Ich edukacja kończyła się w 12 roku życia, później były wydawane za mąż. Rok szkolny rozpoczynał się 24 marca. Dzieci uczyły się przez cały tydzień. Wolne miały tylko w święta. System edukacyjny podzielony na trzy części. Zaczerpnięto go od Greków. Stopień podstawowy obejmował naukę pisania, czytania, rachowania. Dwóch pierwszych przedmiotów uczył litterator liczenia zaś calculator. Dzieci wkuwały na pamięć alfabet od A do Z a także od tyłu. Później starały się go opanować na przemian czyli AZBY...itd. Ucząc się liczyć wszelkie obliczenia dokonywano na palcach, przy trudniejszych zadaniach pomocne stawały się liczydła. Ok. 12 roku dzieci rozpoczynały drugi stopień edukacji gdzie gramaticus uczył gramatyki łacińskiej, języka greckiego, historii, literatury (do kanonu należały dzieła greckie np. Homera jak i rzymskie chociażby Wergiliusza) W wieku 16 lat rozpoczynano "studia" retoryczne. Retor uczył wygłaszania długich przemówień i wywodów np. sądowych. System szkolnictwa był prywatny a pierwszą tego typu szkołę założył Spurius Carvilius Ruga w III w. pne. Tylko ci zamożniejsi mogli sobie pozwolić aby posłać tam swoje dzieci. Arystokracja często zatrudniała prywatnych nauczycieli. Dzieci z biedniejszych rodzin nauczał zwykle niewolnik dysponujący odpowiednimi umiejętnościami. Nauczyciel najczęściej był Grekiem, dla Rzymianina był to pogardliwy zawód. Nauczyciel w tamtych czasach nie miał zbyt wiele pomocy dydaktycznych. Korzystał z map przedstawiających zarys znanych wówczas obszarów ziemi; używał kul i sześcianów do nauki geometrii. W czasach rzymskich nie znano popularnych dzisiaj czytanek, uczono czytać wykorzystując dostępne teksty bądź napisy podawane do wiadomości w miejscach publicznych Dzieci uczyły się wszystkiego na pamięć nie musiały rozumieć przyswajanej wiedzy. Kwintylian, rzymski nauczyciel z I wieku ne, pisał że karą za nie nauczenie się była chłosta. Strach przed nią miał motywować do nauki. Dużą wagę podczas procesu edukacji przywiązywano do wychowania fizycznego, które kształtowało sprawność tak niezbędną później podczas służby wojskowej. źródło: seria "Starożytne cywilizacje" nr 7 : Rzym II wyd. amercom

Rozumiem, że te które odznaczyłeś już zidentyfikowałeś? Jeśli tak to: -drugi rząd pierwszy od prawej to kuros(grecki typ posągu) przedstawiający młodzieńca znalezionego na cmentarzysku w Anavyssos niedaleko Aten. Przedstawia niejakiego Krojsosa a powstała w VI wieku pne, (choć nie jestem pewna czy akurat o niego chodzi)

Zgadza się Twoja kolej secesjonisto

Dzięki Jak nazywała się grecka moneta warta 3/8 obola ?

w 406 r. p.n.e.

„Alala" była boginią w mitologii greckiej córką Polemosa opiekunką boga wojny Aresa którego okrzykiem wojennym było jej imię " Alala Alale " Póżniej okrzyk ten przyjęli Grecy. Ale skoro nie oto chodzi to może wzywali Aresa?

„alala"

amonie prawidłowo Twoja kolej

Bezbłędnie Błędnico Twoja kolej

Dzięki Wedle Swetoniusza przyczyną jego zgonu był żołądek który władca popsuł sobie prze nadmierne spożywanie wody. O kogo chodzi?

Dzięki Kto bił te monety

Były to jednostki sumeryjskie gur było sumeryjską miarą pojemności równą 252,6 litra sutu(m) natomiast to akadyjska miara pojemności odpowiadająca sumeryjskiemu ban, równa 8,42 litra 1 gur = 30 sutu(m)

czyżby za pieniądze? miało go to kosztować 21 000 grzywien srebra

Zgadza się Kadrinazi Twoja kolej

Dziękuje Ingo Przyczyną śmierci którego z władców starożytnych stała się zatruta wykałaczka?

Świątynia Janusa.

Tak uznaję Twoją odpowiedź Ingo zadajesz

a w którym to roku zamierzał ich wykołować?

a kiedy?