Wysokoć Sfinksa, podobnie jak piramid, jest rezultatem tego, jak głęboko sięgnęła niwelacja skały wapiennej wokół monumentu. Gdyby, przykładowo, teren skalny wokół Sfinksa zniwelowano jeszcze o 5 m w dół, to Sfinks byłby o 5 m wyższy. Podobnie jak ten monument wyrzebiono w macierzystym podłożu skalnym, tak samo wyrzebiono piramidy w wapiennych górach. Nie ulega dzi wštpliwoci, że Sfinks w Gizie (57 m długoci i 20 m wysokoci) jest rzebš wykonanš w litej, macierzystej skale, powstałš poprzez usuwanie materiału kamiennego, aż do uzyskania pożšdanego kształtu. Monumenty skalne w Abu Simbel (wielka wištynia Ramzesa II i pobliska wištynia Nefertari), również zostały wyrzebione w masywach skalnych. Gigantyczne, liczne monumenty w Petrze w Jordanii, dochodzšce do 50 m wysokoci, także nie zostały zbudowane z kamiennych głazów, lecz wyrzebione w litej skale piaskowych wzniesień górskich. Jeli więc tak wielkie monumenty mogły zostać wyrzebione w macierzystych skałach to piramidy mogły być również wyrzebione w podobny sposób.
Podobnie jak wysokoć Sfinksa wynikła ze zniwelowania skalnego terenu wokół monumentu o kilkanacie metrów w dół, tak samo wysokoć gigantycznych kolumn wištyni Amona w Karnaku i wištyni Luksorskiej wynikła z niwelacji terenu w dół i usuwania materiału kamiennego, aż do uzyskania pożšdanego kształtu a nie przez budowanie.
Sfinks nie został wykuty (ponieważ dłuta z bršzu sš zbyt miękkie), lecz wyrzebiony i wyskrobany kamiennymi rylcami.
