Kadrinazi

Pytanie w sumie może być dziwne, ale zadam Szkocki malarz ktory właśnie masakruje mi poł mieszkania opowiedział mi o swojej wizycie w Irlandii - hrabstwo Donegal na zachod od Ulsteru. Widział tam tablicę opisującą rzekomą niemiecką bazę na wybrzeżu tego hrabstwa (okolica miasteczka Letterkenny lub nieco na połnoc od niego). Słyszałem kiedyś o takich niemieckich probach infiltracji Irlandii, ale troszkę mi to zalatuję 'urban legend' Czy ktoś wie może coś więcej na ten temat?

Mamy już temat o najlepszym hetmanie RON, chciałbym więc zapytać Was, jakie macie typy co do oficerów którzy byli znakomitymi dowódcami polowymi (mogli np. dowodzić częścią czy całością armii w walnej bitwie), ale nigdy nie piastowali stanowiska hetmańskiego? Czy macie ulubieńców, których dokonania Was zainteresowały? Bardzom ciekaw, jakie nazwiska mogą się tu pojawić...

Tak sięwłaśnie zastanawiam - znalazłem wczoraj dowody na (imho) poważny plagiat w pracy dosyć znanego w Polsce autora. Jak myślicie, czy powinno się takie rzeczy nagłaśniać, 'ujawniając światu' jego brzydką działalność? Jako wierny czytelnik jego książek jestem zdegustowany i mam wielką ochotę skrobnąć o tym co nieco na blogu (tematyka to wojskowość XVII wieku), pytanie tylko czy jest sens i czy warto? Czy chcielibyście się dowiedzieć, że autor którego książkę kilku z Was może mieć na półce popełnił w niej plagiat?

Nisei - Amerykanie japońskiego pochodzenia, w dużej części mieszkający na Hawajach - ochotnicy walczący w ramach US Army w kampanii włoskiej. Sformowani w oparciu o hawajską Gwardię Narodową, utworzyli 100 (Samodzielny) Batalion, ktory przeszedł trening w Camp Shelby w USA. Batalion połączono z 522 batalionem artylerii polowej i 232 batalionem saperow, tworząc 442nd Regimental Combat Team (coś w typie grupy pułkowej) i przerzucono do Włoch. We wrześniu 1943 roku 100 batalion walczył w składzie 34 Dyw.Piech. Od czerwca 1944 roku całość 442nd Reg. Combat Team walczyła we Włoszech i Południowej Francji, od kwietnia 1945 roku bataliony 100 i 232 weszły w skład 92 Dyw. Piechoty (znowu we Włoszech). Jedna z najbardziej odznaczonych jednostek w US Army: (stan w maju 1945 roku): Distinguished Unit Citation 3 Distinguished Service Cross: 42 Distinguished Service Medal: 1 Legion of Merit: 13 Silver Star: 249 Oak Leaf Cluster: 5 Soldier's Medal: 11 Bronze Star: 579 Oak Leaf Cluster 24 Army Commendation 13 Division Commendation 62 + ok. 9 500 Purpurowych Serc. W 2000 roku prezydent Bill Clinton przyznał weteranom formacji 20 Medali Honoru. Więcej informacji: http://www.custermen.com/ItalyWW2/Units/442RCT.html

Czasami jak tak człowiek sobie czyta materiały w inszych językach może się głowić, o jakie miejsce bitwy chodzi. Jako że mam od czasu do czasu z tym problem, gdy coś dukam po szwedzku czy niemiecku, zrobiłem krótką listę dla Inflant i Prus, najpierw polskie a potem nazwy w językach lokalnych. Może komuś też się przyda I. Inflanty, Kurlandia, Estonia - Biały Kamień – Paide - Dorpat – Tartu - Dyneburg - Daugavpils - Dynemunt (Dyjament) – Daugagriva - Fellin (Felin) – Viljandi - Fikelmojza – Vigala - Kieś – Wenden, Cesis - Kircholm- Salaspils - Kokenhasuen (Konehazuen) – Koknese - Kremon – Krimulda - Lemsel – Limbazi - Mitawa - Mitau - Onikszta – Angkesiai - Parnawa – Parnau, Parnu, - Rakiszki – Rokiskis - Rewel – Tallinn - Ryga – Riga - Trejden – Turaida - Walmozja – Wallhof - Wolmar – Valmiera - Zygwolt – Sigulda II. Prusy Książęce – Herzogtum Preussen, Prusy Królewskie (Königlich-Preußen) - Braniewo – Braunsberg - Brodnica – Strasburg - Czarne – Hammerstein - Dobre Miasto – Guttstadt - Frombork – Frauenbrug - Gdańsk – Danzig - Głowa Gdańska – Danziger Höftt, Danziger-Haupt - Gniew – Mewe - Górzno – czasami spotyka się wersję Gurzno - Grudziądz – Graudenz - Kiezmark - Kasemark - Malbork – Marienburg - Orneta – Wormditt - Ostróda – Osterode - Puck – Putzig - Starogard – Stargard - Stary Targ – Altmark - Sztum – Stuhm - Tczew – Dirschau - Torun – Thorn - Trzciana – Honigfelde

Szukam wszelkich informacji o życiu księcia Aleksandra Oktawiana Pruńskiego. Wiem tylko, że zmarł w roku 1638 (spotkałem się z alternatywną datą 1632 roku, być może chodzi tu jednak o jego ojca - także Aleksandra) i na nim miał zakończyć się stary ród kijowski. Znalazłem ślady jego aktywności wojennej w czasie wojny 1626-1629 więc próbuję się coś więcej o nim dowiedzieć

Włoski artysta Giacomo (Jakub) Lauro (1584-1637) cieszący się mecenatem hetmana Zamoyskiego, był autorem litografii (według własnych miedziorytów?) przedstawiających kampanię 1601-1602 w Inflantach czy bitwę pod Kircholmem w 1605 roku. W pracy prof. H. Wisnera 'Kircholm 1605' znajdujemy kilka z nich, niestety ich jakość jest bardzo niska i nie da się prześledzić szczegółów. Wydają się bardzo ciekawym źródłem, stąd pozwala sobie założyć ów wątek - być może ktoś spośród Forumowiczów ma dostęp do lepszej jakości owych litografii? Jak mi się wydaje, ma je w posiadaniu Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie, być może zostały one przedstawione w jakieś publikacji Muzeum?

Tak mi właśnie przyszło do głowy - czy znacie przypadki, gdy Żydzi stawali w ramach wojsk koronnych czy litewskich w XVII wieku? Oczywiście zdarzało się, że mieszkający w miastach mogli brać w obronie swoich domów, byli także obciążeni często i gęsto podatkami na cele wojskowe. Jednak mnie ciekawi kwestia ich występowania w (mniej lub więcej) regularnej armii? Na blogu wspomniałem kiedyś o chorągwi Żydów wileńskich, wystawionej w 1654 roku: http://kadrinazi.blogspot.com/2011/03/130-zydow-ochotszych.html pytanie jednak, czy to tylko wyjątek od reguły czy też tego typu przypadki zdarzał się częściej?

Witam serdecznie w nowej edycji quizu. Pozwolę sobie tym razem wypisać kilka reguł, które (taką mam przynajmniej nadzieję) zapobiegną zastojom i uprzyjemnią zabawę. Prawo do zadania ma osoba która odpowiedziała prawidłowo na poprzednie pytanie. Po 24 godzinach od zadania pytania można ubiegać się o podpowiedź. Jeżeli po 72 godzinach od zadania pytania nie padnie prawidłowa odpowiedź (potwierdzona przez zadającego), pytanie zadaje pierwszy chętny. A jako że na każdym zebraniu musi być taki ktoś, kto zacznie... Hetman Chodkiewicz słynął w armii jako zwolennik ostrej dyscypliny, nie tylko co do swoich żołnierzy zresztą. Plotka głosiła, że towarzyszące armii 'białogłowy niepoczciwe w obozie...' - właśnie, cóż też nakazał hetman uczynić z paniami niezbyt ciężkich obyczajów?

Niejako na tle tego co Harry napisało Gustave Sparre: http://harry-progloriaetpatria.blogspot.com/2011/03/gustaw-errikson-sparre-1582-1629.html i tematu w którym o tym dyskutowaliśmy: https://forum.historia.org.pl/topic/12059-gustav-sparre-dworzanin-zygmunta-iii/ chciałbym zaprosić do dyskusji o wielkości i znaczeniu szwedzkiej imigracji do Polski za panowania Zygmunta III. Przyznam że poza Sparre i Posse nie kojarzę innych lojalistów którzy osiedli w Polsce, jak jednak mniemam jakaś grupa do naszego kraju przybyła. Jak żyło im się w naszym kraju, gdzie dokładnie się osiedlali (stawiałbym na Prusy), czy rodowici Polacy reagowali na nich podobnie negatywnie jak Judycki na awans Gustava Sparre?

Wspaniałe teksty Andrzeja Waligorskiego, nader luźno nawiązujące do 'Trylogii' Henryka Sienkiewicza Piękny i mądry przejaw polskiej sztuki kabaretowej:

Bitwa pod Trzcianem (Honigfelde) uznawana jest powszechnie za największe zwycięstwo hetmana Koniecpolskiego i jedną z niewielu porażek Gustawa II Adolfa. Wystarczy przeczytać poniższy opis, by nasze serce uradowały 'przewagi' husarii na masakrowaną szwedzką jazdą: http://pl.wikipedia.org/wiki/Bitwa_pod_Trzcian%C4%85 Czy jednak na pewno była to tak jednostronna bitwa? Poniżej trochę informacji z punktu widzenia drugiej walczącej strony, może stanie się to początkiem interesującej dyskusji? Armia szwedzka w bitwie pod Trzcianem: Naczelna komenda - Gustaw II Adolf Straż przednia: Feldmarszałek Herman Wrangel reg. Wulfa Heinricha von Baudissina (niemieccy najemnicy – ex-duńscy arkebuzerzy): 1150 ludzi w 12 kompaniach fiński skwadron Hansa Ekholta: 561 ludzi w 5 kompaniach szwadron najemnych kirasjerów ppłk. Hansa Wrangla: 450 ludzi w 4 kompaniach Kolumna główna: pułkownik Zacharias Pauli szwedzko-niemiecki skwadron Zachariasa Pauli: 308 ludzi w 3 kompaniach (niemiecka kompania kirasjerów + dwie szwedzkie kompanie rajtarow z Reg. Södermanland) fiński skwadron Reinholda Anrepa: 300 ludzi w 3 kompaniach Total: 708 Cavalry Straż tylna: Margraf reński Otto Ludwig regiment najemny margrafa reńskiego Otto Ludwiga(niemieccy najemnicy – ex-duńscy arkebuzerzy) : 1450 ludzi w 12 kompaniach regiment najemny Christofera von Hünicken (niemieccy najemnicy – ex-duńscy arkebuzerzy) : 500 ludzi w 5 kompaniach 50-60 muszkietetow 10 dział ‘skorzanych’ Tabor i artyleria: dwie kompanie kirasjerów gwardii – Feldmarszałka pod Francois de Sacin i Lasska von Oppel: razem 250 ludzi skwadron Johanna Streiffa von Launenstein: 500 ludzi w 5 kompaniach + piechota: skwadron Hansa Georga aus dem Winckel - 300 muszkieterów z Żołtego regiment najemnego skwadron Johna Hepburna - 600 muszkieterów z Zielonego, Niebieskiego i Czerwonego regimentow najemnych szwedzki skwadron Lennarta Torstenssona: 360 muszkieterów Szwedzkie źródła w ocenie sił polsko-cesarskich opierają się na informacjach von Arnima (w nawiasie dane ze strony polskiej)– 700 husarii (1200), 1000 jazdy kozackiej (1300), 2000 (2000) jazdy cesarskiej. Kilka faktów które zupełnie nie pokrywają się z tymi o których piszą polskie opracowania: - ‘król Gustaw II Adolf uratowany z rąk polskiej husarii przez szarże rajtarów szwedzkich Erika Soopa’ – niestety niemożliwe, Erik Soop był wtedy w Szwecji, w Prusach były tylko dwie kompanie jego regimentu, obydwie w pobliżu Gdańska - ‘wśród zabitych oficerów szwedzkich są margraf reński i Johan Wrangel, syn feldmarszałka’ – zabitym ‘margrafem’ był Johan Vilhelm, młodszy brat Otto Ludwiga, służący zresztą jako rotmistrz w regimencie brata. Johan Wrangel nie mogł zginąć pod Trzcianem – nie służył bowiem jeszcze w armii, mając w 1629 roku dopiero 13 lat... Zginął natomiast podpułkownik Hans Wrangel (popularne nazwisko) - ‘zagłada szwedzkiej jazdy, straty od 1000 do 1500 zabitych Szwedów’ - porażka szwedzka na pewno była dotkliwa, ale raczej nie aż tak. Piechota szwedzka, poza oddziałkiem muszkieterów, nie poniosła strat (wycofała się do Sztumu), natomiast co do strat jazdy szwedzkiej, poniżej różnica sił kawalerii (porównanie listy z maja 1629 i końca czerwca 1629 roku), najpierw polegli i zmarli, potem chorzy, ranni i pozbawieni koni: Baudissin: 47/253 Ekholt: 4/173 Wrangel: 7/65 Pauli: 43 /27 Anrep: prawdopodobnie 33/ 69 Rheingraf: 299/198 Hünicken: 18/73 Kirasjerzy gwardii: 22/40 Strieff: 6/154 Wysoki odsetek chorych i pozbawionych koni może wynikać też z nader trudnych warunków panujących w obozie szwedzkim pod Malborkiem. Jak widać największe straty poniosł regiment margrafa reńskiego, ktory przyjął na siebie pierwsze w bitwie uderzenie husarii. Niskie straty Finow Ekholta są proste do wytłumaczenia - jak tylko zaatakował ich polska jazda natychmiast dali dyla, nie biorąc udziału w dalszej fazie bitwy.

Tak, będą to tomy 13 i 14 jako że w oryginale jest to I tom dodatków. Trzeba więc trzymać kciuki, żeby się udało wydać, bo jest daleko w kolejce.

Oj tam od razu zrobił... Niestety każdy oryginalny tom będzie podzielony na 2, co strasznie wydłuży proces wydawniczy. Za to zachowany zostanie układ oryginału, redakcja (znaczy się sekcja szkocka...) będzie się starała organiczać nowe przypisy tylko do wytłumaczenia pewnych pojęć czy korekty nazwisk.

Based on English and (especially) Scottish primary and secondary sources it's really hard to agree with Mr Bejblik's sentence. Alhough some convincts were released by Scottish Privy Council to be enlisted into Gray's regiment, convicted murderers were not amongst them - as they were usually hand in Edinburgh, once sentenced to death Some beggars and vagabonds ('maisterless men haveand no laughfull trade no meanis of intertenyment') were also forcefully enlisted but hard to call them criminals. More than 100 Scots came from reiving clans from the Borders - I wouldn't jump to conclusion to call them criminals,. just because of their style of life. Sir Andrew Gray had his main recruitment camp in Scotland set in Monkigr, near Athelstaneford in East Lothian - and he was recruiting locally, with at least part of his soldiers coming from Catholic clans settles in area. One of such volunteers was John Hepburn, second son of th laird of Athelstaneford. All together 1400-1500 Scottish and 1000 English soldiers were recruited. Anonymous author of 'A Most True Relation of the late Procedeeings in Bohemia, Germany and Hungaria. Dated the 1. the 10. and 13 of July the present yeere 1620' wrote about Gray's regiment: 'Colonel Gray is (God be blessed) safely arrived in Lusatia with hos Brittans: he hath mustred two thousand foure hundred brave men; they are mightily praysed for their modest behaviour in their passage' - hardly something one can expect from regiment of criminals John Hepbrun with honour guard from Gray's regiment was send to Pragu to guard 'Winter King' - rather unusual for 'thieves and murderes', don't You think? For those interested in Fynes Moryson's 'An itinerary...' it can be found online in English of course http://archive.org/stream/fynesmorysons04moryuoft/fynesmorysons04moryuoft_djvu.txt but his works do not help us in regards to Gray's regiment, as it was published before outbreak of TYW. In regards to Gray's regiment after 1620 - some officers were present at Bila Hora, as colonel later ransomed them. Rest of regiment, at the time of battle, was with Gray near Karlstejn. Gray was later defending Elbogen (Loket) and Falkenau (Sokolov) until surrender in April 1621, when remaining part of his regiment was allowed to leave to Frankenthal.

Out of curiosity - what's the source of information that Gray's regiment was composed from criminals?

Z okazji rocznicy bitwy pod Trzcianą (tak, to dzisiaj, a nie 25 czerwca...) chciałbym udostępnić artykuł z mojej książki, dotyczący zagadnienia strat szwedzkich w tej bitwie. Mam nadzieję, że zainteresuje Czytelników, a może nawet zachęci do zapoznania się z całością pracy. Niestety nie mogę do podpiąć do posta, zachęcam więc do ściągnięcia z tematu o książce na historykach.org: http://www.historycy.org/index.php?showtopic=100982&st=30&p=1215506entry1215506

Batoh to akurat po części echo tego co działo się po bitwie pod Beresteczkiem Swoją drogą ciekawe, że relatywnie rzadko dochodziło do tego typu krwawych zachowań w czasie walk ze Szwedami w pierwszej połowie XVII wieku. Znam dwa przypadki z Inflant z wojny 1600-1611 i żadnego (sic!) z okresu 1621-1629. "Potop" to już oczywiście inna sprawa, tam obydwie strony miały na koncie masakrowanie jeńców.

Właśnie dlatego nie kupowałem, nic nowego tylko składak

Książkę p. Witolda dostanę w niedzielę, już się nie mogę doczekać, bo znam ją nieco 'od kuchni' i jestem jej bardzo ciekaw. 'Wojna smoleńska' to jak rozumiem zbiór artykułów majora Lipińskiego (dostępnych w sieci), wydany w jednym tomie?

Było też sporo Ghurków: http://en.wikipedia.org/wiki/Siege_of_Delhi

Do założenie niniejszego tematu skłoniła mnie poniższa wypowiedź z tematu o roli władców na polu bitwy Wydaje mi się, że kadra oficerska armii RON zasługuje na osobny temat Zacznijmy może od tego, w jaki sposób mianowano oficerów: - na pewno część promował król- np. hetmanów(chociaż nie wszystkich), oficerów gwardii, niektórych wyższych oficerów, - bardzo ważna była 'klientela magnacka' - zaufani szlachcice, często 'na garnuszku' magnata, którzy mogli służyć tak w wojskach prywatnych jak i w komputowych chorągwiach czy regimentach gdzie magnat był nominalnym dowódca, - zdarzały się nawet przypadki awansu ludzi o niskim statusie - tu jednak rolę odgrywały okoliczności, ale i przychylny patron także był na rzeczy Wielu oficerów przez lata widzimy u boku danego wyższego oficera czy nawet hetmana, stopniowo zajmują wyższe stanowiska bądź w toku kampanii otrzymują samodzielne komendy. Jak odbywała się promocja takich oficerow, na ile ważna była protekcja krola a na ile hetmana czy innego magnata? Zapraszam do dyskusji, mam nadzieję że tak owocnej jak w temacie o królach na polu bitwy

A ja sobie sprawiłem 'Organizing history. Studies in Honour of Jan Glete' i 'Europe's tragedy' Wilsona - obydwie polecam, chociaż w przypadku cegły Wilsona znalazłem tam nieco błędów, generalnie jednak warto mieć na półce, jeżeli kogoś interesuje historia Europy w pierwszej połowie XVII wieku w jednej książce

Serial żadna rewelacja, ot rozrywka 'pod piwo i precle', chociaż przyjemnie było oglądać Kevina Costnera w kolejnym westernie. Jeżeli ktoś lubi te klimaty to można obejrzeć, czy jednak historia trwającego prawie 30 lat konfliktu dwóch rodzin jest taka wciągająca? Może dla Amerykanów tak, mnie tam akurat konflikt którego zapalnymi punktami było 5000 akrów ziemi i kradzież maciory jakoś specjalnie nie kręcił.

Hmmm, ciekawe. Nie kojarzę tego, ale warto się tematem zainteresować. Skrobnij mi po Świętach maila, to poszukam.