Kadrinazi

To zapewne dobrze że kwestionują - u Hoppego sporo jest błędow, opierał się na tym co mogł zdobyć od Szwedow, nie miał żadnego dojścia do materiałow polskich. Przejrzałem pracę, rozdziały o 1626 roku i styczniu 1627 - nie ma za dużo szczegołow Co do liczby 1600 wydesantowanych żołnierzy - biorąc pod uwage że w grudniu 1626 roku cała armia koronna miała w Prusach 4890 porcji piechoty i dragonii (rozwiązano bardzo dużo jednostek piechoty cudzoziemskiej ktorym wygasła służba) - 1600 żołnierzy stanowiłoby bardzo dużą część tej armii.

Israela Hoppe (a nie Hoope) mam, ale strasznie ciężko się przez niego przedzierać: http://kpbc.umk.pl/dlibra/docmetadata?id=2...x&dirids=49 Niemniej jednak sprobuje, czegoś się nie robi dla hobby

Tytuł symfonii: "Ludzkie zbiorowisko walczy o przetrwanie" Symfonia (...) jest, jak zwykle, akustyczno-olfaktoryczna. Od walczącego o przetrwanie zbiorowiska bije rozkoszna woń gotowanej kapusty, warzywa, bez ktorego przetrwać widać nie sposob. Charakterystyczny akcent zapachowy tworzą rownież efekty potrzeb fizjologicznych, załatwianych gdzie popadło, najczęściej na obrzeżach obozowiska. Nigdy nie mogłem zrozumieć, dlaczego walk o przetrwanie objawia się niechęcią do kopania latryn Ten przydługi cytat z Andrzej Sapkowskiego jak żywo oddaje moje pierwsze skojarzenie ze średniowieczem - nie pytajcie dlaczego, po prostu jakoś najpierw kojarzy mi się syf, a dopiero potem rycerze w lśniących zbrojach. A drugie skojarzenie to wspaniały fragment filmowy, z niezapomnianym 'She turned me into newt!'

Kolejne z powstań kozackich, tym razem bunt probował zdławić hetman Koniecpolski. Kampania znana przede wszystkim z powodu bitwy pod Kryłowem (25-26 października). Bolesna lekcja dla słynnego hetmana - o ile pierwszy atak na oboz kozacki przyniosł wyniki (rozproszenie jazdy kozackiej, spory straty Kozakow) o tyle drugi (26 października - atak z marszu na cofający się tabor) zakończył się krwawymi stratami Polakow, a sam hetman 'za czym od Kozakow rozpoznany i ukazowany będąc, wielkiego niebezpieczeństwa od gęstych kul, a dziwnej opatrzności boskiej nad sobą doznał'. Dopiero osaczenie taboru kozackiego i groźba głodu (Kozacy nie mieli zapasow) doprowadziła do podpisania ugody kurukowskiej. Powstanie to ciekawi mnie ze względu na stronę militarną - Kozacy hetmana Żmajły pokazali w niej bowiem Koniecpolskiemu kilka sztuczek Na pewno dobrze przyswoił lekcję, w koncu zawsze uczył się od przeciwnika. Kozacki tabor obronny znow pokazał się z najlepszej strony, mimo utraty części wozow w odwrocie potrafił zachować zdolność bojową. Ataki piechoty polskiej zostały krwawo odparte. Niestety nie ma zbyt wielu informacji o walczących stronach: Kozacy mieli mieć ok. 20 000 mołojcow. Koniecpolski na początku kampanii miał 8000 żołnierzy, w czasie bitwy pod jego dowodztwem miało być 12 000 ludzi i 30 dział. Może ktoś z Forumowiczow wie coś więcej o walczących stronach?

Dzięku uprzejmości Zeki otrzymałem link do dziełka Diarjusz kommissji albo expedicji przeciwko wojsku Zaporoskiemu. 1625.. Polecam lekturze zainteresowanych kampanią 1625 roku (bardzo dobrze widać jak Koniecpolski zadbał o dużą ilość piechoty do walki z taborem): http://litopys.org.ua/sborlet/sborlet05.htm

Diarjusz kommissji albo expedicji przeciwko wojsku Zaporoskiemu. 1625 [ http://litopys.org.ua/sborlet/sborlet05.htm ]

Ciekawa opinia hetmana polnego litewskiego Krzysztofa Radziwiłła o litewskim pospolitym ruszeniu wysłanym do Inflant w 1621/22 (dostało się przy okazji i wojskom zaciężnym); Wszakże trzeba wiedzieć, że tak w tych powiatach, jako i w zaciągowych rotach, bardzo się hetman na liczbie zawiodł. Bo najprzod żołnierstwo to było tumultarie zebrane, i po prostu brak było porządnego wojska; druga, w konie i rynsztunki nie wszyscy byli sposobni; trzecia, niesprawiedliwie pod chorągwiami poczty osadzali: gdzie tedy 1000 człeka liczono, tam ledwie 700 się znalazło

O podziale na 'sektory' pułkowe wspomina także Tomasz Ciesielski w 'Od Batohu do Żwańca', acz dla okresu od 1652 roku, więc już zapewne z inną ilości pułkow i sektorow.

Wiem, czepiam się Taką mam już naturę. Cała ta sprawa z kopiami to jest jeden wielki galimatias - nie spotkałem się nigdy z określeniem, ile kopii powinno przypadać na poczet, ile rezerwowych kopii fasowano dla poszczegolnego żołnierza. Strasznie to zagmatwane...

Jakieś dowody na używanie i takie działanie skrzydeł przeciw Tatarom? Chętnie zapoznam się ze źrodłem tej hipotezy, zwłaszcza ten atak szału brzmi wspaniale

A czy ktoś się orientuje jak sprawa wyglądała z ilością pułkow kozackich od 1648 roku? W momencie wybuchu powstania było ich 6, potem Chmielnicki znacznie rozbudował armię: Marcin Gawęda w 'Połonka-Basią 1660' wymienia, że w okresie 1651-1657 miało istnieć 19 (przejściowo 17) pułkow, od 1658 roku już 21. W Wiki, w oparciu o Крипякевич І. Історія українського війська. Частина ІІ: Запорозьке Військо. Львів, 1936. (nie znam pracy, więc nie wiem na ile jest dokładna) mamy takie dane: - w 1648 roku (rozumiem że po wybuchu Powstania) - 23 pułki (strasznie dużo...) - od 1650 roku - 17 (czyli tak jak napisałem powyżej) + 3 istniejące przejściowo. W pracy Marcina Domagały 'Biała Cerkiew 23-25 IX 1651' autor wspomina z kolei o 15 istniejących pułkach przed bitwą pod Beresteczkiem. Łukasz Ossoliński w 'Cudnow-Słobodyszcze 1660' podaje jeszcze inne dane: - 1649 rok - 16 pułkow - 1654 rok - 18 pułkow Trochę mi się to wszystko miesza, może ktoś ma jeszcze jakieś inne dane?

Nie było sensu brać kopii na Tatarow, bo ordyńcy raz że unikali walki wręcz z husarią, a dwa (jak napisał Viss) o wiele lepiej było ich razić z broni palnej Co do mniejszej prędkości koni husarskich względem koni tatarskich - czy ja wiem trochę to chyba generalizowanie drogi Marszałku. Część wojownikow ordy zapewne miała całkiem porządne rumaki, ale gros ordy - zwłaszcza kazandżiowie - mieli rumaki raczej nieporownywalne z takimi jak u husarii.

A co jeżeli przeszli w własnymi kopiami

Nieco informacji o ilości chorągwi jazdy lekkiej w armii koronnej: 1. W 1648 roku, przed wybuchem Powstania Chmielnieckiego: - 2 choragwie wołoskie 2. Popis w obozie pod Sokalem w 1652 roku (po bitwie pod Batohem): - 14 chorągwi lekkich (tak tatarskich jak i wołoskich) 3. W armii koronnej oblegającej Toruń w 1658 roku: - 5 chorągwi tatarskich - 3 chorągwie wołoskie 4. W dywizji Czarnieckiego w Danii: - 2 chorągwie tatarskie - 1 chorągiew wołoska 5. Dywizja Potockiego na pograniczu Ukrainy w 1658 roku: - 17 chorągwi tatarskich - 15 choragwi wołoskich 6. Maksymalny stan armii koronnej w czasie 'Potopu' (II kwartał 1659 roku): - 23 chorągwie tatarskie - 18 chorągwi wołoskich 7. Armia na Ukrainie w 1660 roku: - 17 chorągwi tatarskich - 14 chorągwi wołoskich 8. Stan armii koronnej w 1661 roku przed zawiązaniem konfederacji wojskowych: - 23 chorągwie tatarskie - 12 chorągwie wołoskich 9. Stan armii koronnej w 1663 roku: - 21 chorągwie tatarskie - 1 chorągiew wołoska 10. Armia koronna po redukcjach w 1667 roku: - 8 chorągwi tatarskich - 1 chorągiew wołoska

Podczas rokoszu Zebrzydowskiego (sandomierskiego) w 1607 roku gros 1000-osobowego kontyngentu Jana Szczęsnego Herburta, walczącego po stronie rokoszan, złożone było z lekkiej jazdy węgierskiej (sabatow). W bitwie guzowskiej niczym się jednak nie wsławili, skrzydło na ktorym walczyli szybko uciekło z pola walki.

Dzięki uprzejmości Szarak (kłaniam się nisko!) mam przyjemność czytać pracę prof. M. Nagielskiego Liczebność i organizacja gwardii przybocznej i komputowej za ostatniego Wazy : 1648-1668. Wspaniała sprawa dla maniaka XVII-wiecznej wojskowości, samo się czyta właściwie

I co robimy z pytaniem? Jak żadnej innej liczby nie znalazłem ;( Może zadaj nowe pytanie Pancerny?

Viss - kto tak naprawdę ponosił koszta kupienia skrzydeł (jeżeli chorągiew je wogole posiadała) tego zapewne nigdy nie będziemy wiedziec. Zdarzały się jednak przypadki, że skrzydła 'fundował' rotmistrz. Co do kopii - zgoda, moj błąd - finansowano je z kasy państwowej, tylko w chorągwiach prywatnych koszt kopii ponosił właściciel czyli rotmistrz. Rotmistrz mogł jednak czasami kupować kopie nawet dla chorągwi komputowej, poza tym był zobowiązany towarzyszy spod znaku 'hojnie uczęstować i udarować' Rotmistrz mogł wesprzeć finansowo towarzysz spod chorągwi w celu odbudowania pocztu, 'poprawienia się' (zwiększenia pocztu), na utrzymanie stanu pocztu.

Kozackich wypraw to było sporo, tak na czajkach jak i całymi taborami (interwencje na Krymie).

Maxgallu, masz może więcej szczegołow tego desantu (zwłaszcza jednostki ktore wzięły w nim udział - chociaż tu mogę zgadywać znając kilka istniejących jednostek dragonii - i opis całego wydarzenia)?

Czy chodzi ci o tzw. kulę (przy ktorej husarz trzymał kopię)? Krotsza część kopii znajdująca się za nią była częścią niedrążoną, często pogrubioną lub dodatkową obciążona. Z kolei to co widzimy na końcu kopii u drugiego husarza w poście Vissa to nie jest odważnik, tylko wytok - rodzaj tulei w ktorej trzymano kopię w marszu, prawdopodobnie także często używana do wsparcia kopii w boju.

No nie Tofiku, nikt przy zdrowych zmysłach nie postawiłby Neya na czele sztabu armii - 'Rudzik' nadawał się tylko na pierwsza linie (a i to pod nadzorem).

Przyznam się bez bicia, że nie wiem jak to wyglądało z buławą hetmańską w pieczy regimentarza, jednak wydaje się że tytułowanie Wiśniowieckiego 'hetmanem' w pracy p.Widackiego jest błędem. Regimentarz zastępował hetmana (de facto obydwu, znajdujących się w niewoli), prof. Wimmer wspomina w 'Wojsku polskim...' że 'oddawano mu buławę tymczasowo, by nie gwałcić zasady dożywotności urzędu hetmańskiego', nie potrafię jednak stwierdzić, czy chodzi tu o buławę tylko w przenośni (czyli o władzę hetmańską) czy też i jako oddanie realnej, prawdziwej buławy (ktora w sumie była tylko symbolem).

Dodatkowo pospolite ruszenie miało często fatalny wpływ na morale i dyscyplinę wojsk zaciężnych - pospolitacy robili bajzel w obozie, nie słuchali się rozkazow hetmańskich czy regimentarskich, a towarzystwo pod chorągwiami zaciężnymi zaczynało się zachowywać na ich wzor Tak jak napisał Nabuchodonozor, zbierania PR (ciekawy skrot) było czasochłonne, a ich chorągwie służyły często bardzo krotko (np. w Inflantach w kampanii 1621-22 z reguły ćwierć i to często niecałą).

Nie można go zaliczać go grona hetmanow, piastował li i jedynie urząd regimentarza, czyli polowego zastępcy hetmana. Nie znajdziemy ks. Wiśniowieckiego w żadnym spisie hetmanow, bo nigdy nim nie był