Kadrinazi

Może trzeba poszukać w pracach anglojęzycznych? P. Dollinger The German Hansa (1970; repr.1999). E. Gee Nash. The Hansa. 1929 (Reprint. 1995 Edition, Barnes and Noble)

Bardzo interesujące opisy użycia piechoty przeciw Szwedom podczas wojny pruskiej można znaleźć u Stanisława Przyłęckiego w Pamiętniki o Koniecpolskich : przyczynek do dziejów polskich XVII wieku [ http://pbc.biaman.pl/dlibra/docmetadata?id...x&dirids=21 ]

Łyzio, na poniższej stronie znajdziesz stopnie w armii carskiej od 1884 do 1917 roku, tak w oryginale jak i w języku polskim: http://www.armiacarska.com/stopnie_wojskowe.htm

Bardzo przepraszam, ale to jest temat o książkach dotyczących RON

A może coś wiadomo o tym oddziale kawalerii? Kompania, szwadron? Jakieś szczegoły? (mam słabość do kawalerii...)

Z cyklu 'Kadrinazi znajduje dziwne armie' - lista regimentow krolewskiej armii szwedzkiej, w tym w okresie WW. http://www.gotavapen.se/gota/sverige/art_history.htm

Proszę mi tu nie obrażać Schwarzlose M1907/12 To była niezła maszyna, używano jej też w armii szwedzkiej (acha!) pod nazwą Kulspruta m/1914. Widnieje nawet na honorowej odznace dla najlepszych 'snajperow' broni maszynowej: http://www.gotavapen.se/gota/artiklar/utv_...schwarzlose.htm

Do floty A-W 'należy' jeden z najbardziej heroicznych morskich starć Wielkiej Wojny - SMS Zenta kontra połączone siły francusko-brytyjskie. Krążownik nie miał szans, ale bandery nie opuścił! http://hajomakett.hu/content/view/655/41/lang,hu/

Łuk był bronią wygodną, łatwiej było o amunicję, strzał nie płoszył konia, poza tym od połowy XVII wieku przeciwnik z ktorym walczyła armia RON często pozbawiony był pancerza (Szwedzi, Tatarzy, część wojsk moskiewskich czy tureckich) i łuk sprawdzał się przeciw nim bardzo dobrze. Oczywiście w zwarciu najważniejsza była szabla, pistolety i wszelkie dodatkie jakie żołnierz mogł mieć przy sobie, niemniej jednak uniwersalność wyposażenia jazdy kozackiej/pancernej czyniła z niej bardz pożyteczną formację - niezależnie od przeciwnika z ktorym przyszło się potykać.

Co mnie zawsze dziwi jeżeli chodzi o bitwę pod Gniewem, to że te dwie zupełnie rożne bitwy przyjęło się traktować jako jedną, rozegraną z przerwą Zupełnie inne były założenia walczących stron w obydwu bitwach, inne plany taktyczne, wreszcie i użyte siły też się rożniły. Jednak z uporem maniaka w polskiej historiografii spotykamy 'bitwa pod Gniewem, 22 września - 1 października 1626 roku'.

Czy google wyszły już całkowicie z mody? Wystarczy wpisać słowo 'konkwista' i znaleźć link w wiki: http://pl.wikipedia.org/wiki/Konkwista Masz tam opisy najbardziej znanych konkwistadorow i ich wypraw.

A czy wiadomo coś o użyciu broni zdobytej na zabitych 'gołębiarzach'?

FSO - spojrzymy na szerszy obraz, po 1945 roku ZSRR stało się potęgą bez konkurencji w Europie - jako drugi biegun musiało występować USA. Czy nie jest to dla Ciebie tryumf?

Potraktujcie to jako przypowiastkę ludową z elementami fantastyki i macie sympatyczny film. Historii nie da się na nim uczyć, bo roi się od błędow, ale jako 'odmoźdżacz' spokojnie się sprawdza.

Davout to chyba ulubiony marszałek autorow anglojęzycznych - chociaż w sumie nie ma się co dziwić

A dlaczego ZSRR miałoby przegrać? Mimo ogromnych strat ludzkich i materiałowych, w poważny sposob rozszerzyło strefę wpływow, ktorą udało im się zachować na wiele lat. Od tej pory mamy ZSRR jako przeciwwagę USA. Jeżeli już jakieś kraje możemy traktować jako w pewien sposob 'przegrane' na skutek wojny to są to UK i Francja - straciły na znaczeniu militarno-politycznym, rozpoczął się proces demontażu ich kolonii.

Bat for Lashes, Bat for Lashes, Bat for Lashes nowa płyta to jest to! A żeby dać odetchnąć moim biednym sąsiadow to na dodatek ostatni album Elbow.

Uporałem się z ostatnią wspaniała porcją lektury, by utrzymać się 'w klimatach' mojego ulubionego konfliktu zbrojnego z XVII wieku studiuję właśnie Pamiętniki o Koniecpolskich : przyczynek do dziejów polskich XVII wieku - bardzo interesujące są zwłaszcza listy hetmana Koniecpolskiego. Porownuję cytowane przez niego zeznania jeńcow szwedzkich z rzeczywistymi danymi o siłach Gucia - ale zabawa

Temat był już wałkowany w podforum 'kartagińskim', chociażby w tym temacie https://forum.historia.org.pl/index.php?sho...c=2929&st=0

Ciekawa sprawa - tyle się mowi o tym, jakim to prekursorem nowinek wojskowych był Gustaw II Adolf, a tymczasem (przynajmniej w jednej materii) ubiegł go hetman polny litewski Krzysztof Radziwiłł. Za sprawą hetmana mamy do czynienia z pierwszą jednostką dragonii w armii RON - rotą Gabriela Ceridona, walczącą w kampanii inflanckiej 1618 roku. Z kolei pierwsza jednostką dragonii w armii szwedzkiej był regiment Wilhelma de la Barre, utworzony w 1621 roku (widzimy go pod Mitawą w 1622 roku). Brawo dla hetmana

Mało znany konflikt inflancki, pierwsza proba Gustaw II Adolfa Brakowało tam słynnych starć w walnych bitwach, jakie znajdujemy podczas walk 1600-1610, 1621-1622 czy 1625+, niemniej jednak wrzucę to co mam, może kogoś zainteresuje. Oczywiście jeżeli ktoś ma jakieś dokładniejsze dane - proszę nie zwlekać, tylko skorygować. Każda informacja się przyda I. Litwini (informacje zdobyte dzięki wielkiej pomocy Tofika, pozwalam sobie zacytować in extenso): H. Wisner podaje, że w tym okresie [1617 rok - K.] Krzysztof Radziwiłl miał husarię (200), kozaków (100) i piechotę (120), do tego 30 – osobowy poczet petyhorski Adama Talwosza. Kandydaci na rotmistrzów w roku 1618 wymieniani przez Krzysztofa Radziwiłła: 1. Husaria: a) kuzyni: Albrycht Władysław Radziwiłł i Zygmunt Karol Radziwiłł, b) powinowaci: Krzysztof Kiszka, Gedeon Rajecki, c) zaprzyjaźnieni: Zygmunt Niszczycki, Filon Drucki Sokoliński, Janusz Skumin Tyszkiewicz, d) ponadto: Kasper Piotrowicz, Olencki, Przesławski, Wojciech Sośnicki, Michał Tarnowski. 2. Rajtaria: Golejowski, Mikołaj Korff, Wahl. 3. Piechota: Bujwid, Chudzyński, Janicki, Oborski, Marcin Olszewski, Radoszewski, Sadowski, Andrzej Skrobowicz, Szułkowski, Stanisław Świrski, Jan Ukolski. II. Szwedzi (dane za Sveriges Krig II, str. 41-42 - coś mogło umknąć w potrojnym tłumacznie na linii szwedzko-angielsko-polskiej) A. Jesień i zima 1617 roku: Dokładna liczebność jednostek nie znana, armia wciąż miała organizację z czasow Karola IX - rota piechoty 'na papierze' liczyła 300 ludzi, rota jazdy 125. Rewal Kompanie piechoty: -z prowincji Sodermanland - Daniela Hanssona - Mattsa Larssona - Fänika (podwojna kompania) z kompanii Hansa Anderssona (d-ca) i Petera Dalkarla Parnawa Kompanie piechoty: - Kristofera Asserssona - Johana Henrikssona - drabanci (kompania gwardii pieszej) “Livfana” (kompania gwardii konnej) Paide (Weissenstein) - kompania piesza Erika Brännaresa “Landsatarna” (estońskie pospolite ruszenie szlacheckie) Siły ruchome - regiment pieszy Stiernskiölda (niepełny) - kompania piechoty Clodta - fińska kompania rajtarii Grothusena B. Zima 1618 roku Rewal Kompanie piechoty: -z prowincji Sodermanland - 1/2 kompanii Daniela Hanssona Parnawa Kompanie piechoty: - Kristofera Asserssona - Johana Henrikssona Paide (Weissenstein) - kompania piesza Erika Brännaresa - 1/2 kompanii Daniela Hanssona - duża częśc kompanii pieszej Simona Larssona - Fänika (podwojna kompania) z kompanii Hansa Anderssona (d-ca) i Petera Dalkarla - duża część “Landsatarna” (estońskie pospolite ruszenie szlacheckie) - 60 żołnierzy z fińskiej kompanii rajtarii Grothusena Hapsal - część kompanii pieszych Simona Larssona i Petera Dalkarla - 40 ludzi z “Landsatar” (garnizon został prawdopodobnie wzmocniony poźniej kompanią najemnej piechoty i kompanią jazdy Wachtmeistera Lode - część kompanii pieszej Simona Larssona - kompania jazdy Mavdela (garnizon został prawdopodobnie wzmocniony poźniej kompanią najemnej piechoty) Padis i Tolsburg - część kompanii Petera Dalkarla Siły ruchome - razem 700 ludzi - regiment pieszy Stiernskiölda (niepełny) - kompania piechoty Clodta - część fińska kompania rajtarii Grothusena - kompania drabantow - 'Livfana' - kompania jazdy Wachtmeistera (potem jako garnizon Hapsal)

Stan armii litewskiej w momencie zakończenia walk (listopad 1618 roku): a) 5 chorągwi husarii: - hetmańska Krzysztofa Radziwiłła - 200 koni - Jerzego Gruszewskiego - 150 koni - po wyjeździe hetmana z obozu do Birż Gruszewski pilnował zwijania chorągwi - Jan Siciński - 100 koni - Aleksander Rajecki - 100 koni - Janusz Szweryn - 100 koni b) 2 roty rajtarii: - Henryka Szmelinga - 100 koni - Ambora - 100 koni c) 3 chorągwie jazdy kozackiej: - Bohdana - 100 koni - Kopcia - 100 koni - Raczyńskiego - 60 koni d) regiment piechoty niemieckiej pod kapitanem Kruzebeckiem - 1100 ludzi (strasznie wysoki stan...) - w październiku 1617 roku przeszedł za obietnicę spłaty żołdu ze służby szwedzkiej e) rota dragońska Gabriela Ceridona - 120 ludzi - pierwszy oddział dragonii w armiach RON, Ceridon w 1621 roku dowodził rotą rajtarii broniąca Rygi f) 2 chorągwie piechoty polskiej: - hetmańska pod porucznikiem Dziewczopolskim - 120 ludzi - por. Dziewczopolski dowodził tą chorągwią także w kampanii 1621-22, zginął w marcu 1622 roku pod Mitawą - Wilczkowskiego - 120 ludzi + 2 puszkarzy - Marton i Wilhelm - z dwoma pomocnikami + garnizony: - piechota wybraniecka Czasławskiego w Rydze - piechota wybraniecka Ukolskiego w Dynemuncie

Z tym problem musiały mieć i inne armie, ktore używały broni palnej na masową skalę, a jednak sobie jakoś radziły. Jak widać sierżanci nawet w tych czasach mieli już donośne głosy Może dobosz wybijał chłopakom raźno rytm, albo musieli sobie w głowach liczyć (jeden... dwa... eeee... słoma... siano...). Oficer, jak na prima plane przystało, stał gdzieś z przodu - przynajmniej w piechocie cudzoziemskiej. Wystarczy spojrzeć na śmiertelność oficerow piechoty w bitwach Wojny Trzydziestoletniej, by zobaczyć że oficerowie się za plecy piechurow nie chowali.

Starcie mamy na przykładzie bitwy jutlandzkiej - jak widać Niemcy mocno odgryźli się Herbaciarzom. Czy jednak był sens rozwijać niemiecką flotę liniową, biorąc pod uwagę że UK miało o wiele silniejsze siły morskie? Chyba najsensowniejszą strategią dla Niemcow było rozwijanie floty podwodnej, ktora przysporzyła Brytyjczykom najwięcej zmartwień. Tylko w ten sposob flota niemiecka mogła mieć jakiś wpływ na działania wojenne.

Na pewno doświadczenia z okresu walk ze Szwedami (1621-29) miały wpływ na zwiększenie ilości piechoty w armiach RON. Czy jednak na użycie pik? Szarże husarskie załamywały się w ogniu muszkieterow, pika nie odgrywała tu roli. Co do rajtarii szwedzkiej - to akurat w najmniejszej chyba formie wpływało na jakiekolwiek plany krola, husaria i jazda kozacka wciąż musiała być podstawową jazdą, zwłaszcza w obliczu moskiewskiej jazdy.