Kadrinazi

Nie bardzo rozumiem o jaki okres Ci chodzi? Na pewno nie o wojnę pruską chyba raczej o 'Potop'?

Józef był hetmanem, ale w XVIII wieku, ja pytałem o XVII wiek.

Sam pomysł stoczenia bitwy był błędem, a do tego król na czele hufca przybocznego zabawił się z miernym skutkiem w Aleksandra Macedońskiego

Odpowiedź była prawidłowa, chociaż może nie tyle 'tuż za nimi' co ex aequo, gdyż obydwa rody miały po czterech przedstawicieli. Jak już napisałem, pytanie było źle sformułowane i tyle

Uznam, bo pytanie było niezbyt dokładnie sformułowane Radziwiłłowie mieli czterech przedstawicieli rodu - Krzysztofa 'Pioruna', Krzysztofa II, Janusza i Michała Kazimierza, wszystkich oczywiście na Litwie. Potoccy to z kolei Korona - Mikołaj, Stanisław Rewera, Andrzej i Feliks Szczęsny.

A kto by chciał Rosję w NATO? Poczytaj nieco w jakich okolicznościach powstał Sojusz Atlantycki

Jak widać przesadziłem Słowa te wypowiedział szwedzki pułkownik Arvid Eriksson Stalarm w bitwie pod Białym Kamieniem w 1604 roku. To coś z zupełnie innej beczki: Który ród magnacki może się poszczycić największą ilością hetmanów w XVII wieku?

Z cyklu muzyka bez słów

Zbieram informacje o przedstawicielach rodziny Denhoff, walczących w okresie wojny pruskiej 1626-29 w armii koronnej. Być może forumowicze mają więcej informacji o niektórych z tych oficerów lub znają imiona innych, których przegapiłem? Jak widać związani byli z wojskiem cudzoziemskim, zaciągali w 1627 roku duże regimenty piechoty cudzoziemskiej, które były potrzebne do walki ze Szwedami. - Otto (Otton) – dowodził rotą rajtarii JKM, zginął pod Gniewem - Gerard (Gerhard) – dowodził rotą muszkieterów pod Gniewem, jego rota walczyła w oblężeniu Pucka w 1627 roku (chociaż on sam miał być wtedy na Śląsku w misji rekrutacyjnej), część wpadła do niewoli pod Kiezmarkiem. Od czerwca 1627 roku w służbie jego regiment piechoty (1042 porcje), zimą 1629 roku oberszter obronił Toruń przed Szwedami. Wiosną 1629 roku regiment ten miał liczyć ponad 3000 porcji (sic!) - Ernest – dowodził rotą rajtarii zaciągniętą w 1626 roku, po raz pierwszy widzimy ją w obozie w Warcimierzu w listopadzie tegoż roku - Magnus Ernest [brat Gerarda] – od czerwca 1627 roku w służbie jego regiment piechoty (767 porcji) - Fryderyk (Friedrich) – według Hoppego jako obersztlejtnant wpadł do szwedzkiej niewoli pod Kiezmarkiem (dowodził w zastępstwie Gerarda?), brał udział w bitwie pod Górznem, latem 1629 roku został obersztem regimentu pieszego po zmarłum Gustavie Sparre (być może Fryderyk był wcześniej obersztlejtnantem w tym regimencie?)

Tyle tylko że te knigi Zalogi są ogólnie o Armii Czerwonej, nie wiem czy na pewno coś tam znajdziesz.

Czyli dobrze kojarzę Kilka dodatkowych prac, w których coś może być na temat: - Anton Shalito "Red Army Uniforms of World War II" - Windrow & Greene (Europa Militaria Series No.14) - Steven Zaloga "Soviet Army Uniforms in World War Two" - Arms and Armour Press (Uniforms Illustrated Series No.9) - Steven Zaloga "The Red Army of the Great Patriotic War 1941-5" - Osprey (Men-at-Arms Series No.216)

'Atak na zaplecze' - czy na okładce byli rosyjscy spadochroniarze w zimowych strojach maskujących, obserwujący niemiecki konwój ciężarówek? Tak sprawdzam, czy jeszcze pamiętam coś z czasów lektury ŻT

Z cyklu pytań dziwnych i pozornie bez sensu Czy ktoś się orientuje, kto w Koronie nosił tytuł starosty skalskiego w 1629 roku?

Nie będę zakładał nowego tematu tematyka wszak ta sama. Może mam ktoś jakieś wyjaśniające problem dane. Wciąż walczę z tytułami naszych oficerów w okresie wojny pruskiej - problem przede wszystkim z oficerami husarii, dowodzącymi także pułkami jazdy. Stanisław Potocki jest 'Panem Halickim' w 'Diariuszu albo summie...' [w:] Pamiętnikach o Koniecpolskich, jednak zastanawiam się, czy nie jest to błąd u Przyłęckiego? Wszak jako 'wojewodzica bracławskiego' podaje on Izydora Zasławskiego podczas gdy wojewodzicem był Mikołaj Potocki, a jako 'starostę kałuskiego' podał Jana Zamoyskiego, podczas gdy był nim Łukasz Żółkiewski. Podobnie błędne są niektóre przypisy w Wypisach źródłowych do historii polskiej sztuki wojennej. Zeszyt piąty, polska sztuka wojenna w latach 1563-1648, w opracowaniu Zdzisława Spieralskiego i Jana Wimmera (Warszawa 1961), gmatwają tylko niepotrzebnie sprawę. W rękopisie z Muzeum Czartoryskich, na którym oparł się J. Teodorczyk, w spisie wojska z 1626 roku Stanisław Potocki figuruje jako podkomorzy podolski a Marcin Kazanowski jest kasztelanem halickim. Tyle tylko, że znalazłem informacje, że Potocki był podkomorzym podolskim dopiero od 1628 roku, a starostą halickim od 1621 roku, a Kazanowski od 1622 roku był kasztelanem halickim - sam już nie wiem. Licznie występująca w tej kampanii familia Potockich to (po myślniku tytuły): - Mikołaj - wojewodzic bracławski - Stanisław 'Rewera' - podkomorzy podolski i/lub starosta halicki (tu jest problem...), od 1628 roku kasztelan kamieniecki? - Stefan - starosta kamieniecki - Jan - starosta tłumacki Jeżeli ma ktoś jakieś dokładniejsze dane to będę wdzięczny za pomoc.

No to teraz pora na Szwedów Kto i w jakich okolicznościach miała powiedzieć: Trzeba tu nie po hiszpańsku lub niderlandzku, ale po szwedzku i polsku bić się

Chodzi o Compendium ferculorum albo Zebranie potraw Stanisława Czernieckiego. Dzieło to musi być naprawdę interesujące, wrzucam maleńki fragment: O kucharzu i jego powinnościach Kucharz ma być ochędożny, z czupryną albo głową wyczesaną, z ogoloną głową, rękami umytemi, poznoktami oberznionemi, opasany fartuchem białym; trzeźwy, nie swarliwy, pokorny, chyży, smak dobrze rozumiejący, condimenta albo potrzeby do potraw dobrze znający, a nade wszystko wszystkim usługujący

W temacie założonym przez Pancernego rozmawialiśmy o pohusarzeniu, ale przecież w armiach koronnych i litewskich zdarzały się zmiany statusu i innych jednostek. Może i o tym warto porozmawiać, bo to interesujący temat - 'Upancernienie' - zmiana jazdy tatarskiej i wołoskiej na chorągiew pancerną czy nawet poźnej chorągwi jazdy kozackiej na jazdę pancerną. Wiązałą się z lepszym wyposażeniem oddziału i oczywiście z wyższym żołdem. - Zmiana na chorągiew wołoską - jazda kozacka/pancerna po sporych stratach w wyposażeniu mogła nieco utracić i na statusie - formacja dragońska zmieniona na piechotę cudzoziemską - głowną przyczyną była utrata koni, takie zmiany były nader częste, zwłaszcza w latach 60-tych i 70-tych - z rajtarii na jazdę kozacką - spotkałem się tylko z przypadkiem trzech chorągwie rajtarii litewskiej, ktore w 1660 r. zmieniono na chorągwie kozackie Może przychodzą Wam do głowy inne formy zmiany statusu jednostki?

Ciekawostka znaleziona w pracy M. Kossowskiego o chorągwiach wołoskich, uzupełniona o informacje z J.Wimmera. Przy rozformowaniu chorągwi pancernej Jana Giżyckiego, 10 koni przeszło do chorągwi wołoskiej Andrzeja Potockiego. W 1685 roku ze zwiniętej chorągwi husarskiej Władysława Gnińskiego 10 koni przeszło do chorągwi wołoskiej Zahorowskiego, a 80 koni do chorągwi pancernej Pukaczewskiego. Ciekawe jak się czuli tacy towarzysze, przechodząc do 'niższego' znaku

Po konsultacji z Pancernym chciałby dodać jeszcze jeden temat dotyczący formacji występujących w armii RON. Tym razem chodzi o nietypowe czy mniej znane formacje i oddziały. Czasami pojawiają się tylko w jednej kampanii, występują tylko w wojskach prywatnych, etc. Wydaję mi sie, że może to być ciekawy temat do dyskusji. Poniżej kilka przykładow: - chorągwie janczarskie - prywatny oddział krola Jana III Sobieskiego miał walczyć pod Wiedniem (200 porcji). W ślad za nim w Koronie i na Litwie pojawiły się podobne chorągwie w oddziałach prywatnych (chociaż jeszcze w 1704 roku na Litwie jedna chorągiew wchodziła w skład komputu). Janczarowie służyli w strojach tureckich, zamiast szabel mieli zazwyczaj jatagany - piechota 'semeńska' - formacja w typie dragonow, rekrutowana praktycznie wyłącznie z Kozakow. Występowała oczywiście w armiach kozackich, prywatnych wojskach magnackich, ale i w armii koronnej (chorągiew Franciszka Kobyłeckiego, walczaca w ramach dywizji Czarnieckiego w latach 1658-1660). - piechota 'serdyńska' (Serdiukowie) - także formowana z Kozakow, przyznam szczerze, że spotkałem się z nią tylko przy opise garnizonu Kamieńca Podolskiego w 1672 roku (30-osobowa chorągiew Jana Motowidły). Serdiukowie mieli także występować w oddziałach prywatnych - Kijanie - znowu jestem w kropce, nie bardzo wiedząc coż to za jedni 80-osobowa chorągiew (lekka jazda?) rotmistrza Jana Mokrzyckiego także broniła Kamieńca. Zapraszam do dyskusji i dodawania innych mniej znanych jednostek.

Znowu coś o nietypowych jednostkach, tym razem jazda lekka - w latach 70-tych jedna z chorągwi wołoskich w armii koronnej (rotmistrz Ernest Otton Rapp) nazywana była 'drukowską', a składała się z Kozaków (ale misz-masz) - inna chorągiew wołoska w tym samym okresie (rotmistrz Jerzy Skarżyński) to 'janczarska konna' lub 'bośniacka' - znów kuriozum

Liczba lat się zgadza, więc pytanie w Twoje ręce. Co do daty śmierci - taką podał L. Podhorodecki w 'Sławnych hetmanach Rzeczypospolitej', pogrzeb odbył się ponad miesiąc później - 18 lipca w Brodach.

Na pewno zaciekawiłaby Cię praca Davida Glantza, A History of Soviet Airborne Forces. Biorąc pod uwagę osobę autora, powinna być nader solidna http://www.amazon.com/History-Airborne-Rus...e/dp/0714641200 Nieco urywków na google books http://books.google.co.uk/books?id=0erZZt-...;q=&f=false Co do zdjęć: - defilada rosyjskich spadochroniarzy przed wojną: http://images.google.co.uk/imgres?imgurl=h...%26tbs%3Disch:1

Nie przeoczył - biorąc pod uwagę, że quiz i tak kuleje, ciesze się że ktoś próbuje zadawać pytania To może ja ruszę temat (i nie będzie o Szwedach...) 15 czerwca 1646 roku zmarła w wieku 45 (lub 46) lat Krystyna, żona hetmana Stanisława Koniecpolskiego. Ile lat był małżonką hetmana (można się pomylić o trzy) ?

Tylko gdzie tu spektakularne sukcesy? Cecora i wyprawa mołdawska - tutaj Żółkiewski był tylko podwykonawcą, komendę wszak sprawował Zamoyski. Sukces pod Bukową to w dużej mierze zasługa Marka Sobieskiego, zresztą w tej akurat kampanii to najkorzystniej wypadł Potocki. Traktować te dwie bitwy jako sukcesy Żółkiewskiego to tak jakby napisać, że hetman Jabłonowski odniósł zwycięstwo pod Chocimiem i Wiedniem Bunt kozacki - fakt, Kozacy zostali pokonani, jednak na wyczyn hetmana pada cieniem masakra nad Sołonicą. O Inflantach już wspominałem. Co do walk z Tatarami - tak jak już napisał Tofik, był to nader problematyczny przeciwnik i w sumie wielu naszych hetmanów ma w życiorysie zarówno sukcesy jak i porażki w walkach przeciw ordyńcom.

Według Williama Szekspira gdyż gros źródeł starożytnych podaje, że Cezar nic nie powiedział.