Kadrinazi

Witam Pytanie bardziej to historii alternatywnych - poza tym o jaką husarię chodzi? Tą z XVI wieku? Z pierwszej połowy XVII wieku? Drugiej połowy? A może 'rycerze pogrzebowi'? Wszak husaria husarii nierówna... Nie wiemy jakby to wyglądało, bo takie starcie nigdy nie miało miejsce - równie dobrze możnaby się zastanawiać, jak wyglądałoby starcie husarii z hetajrami, katafraktami czy kirasjerami cesarza Napoleona I

Pytanie w Twoje ręce.

Raz pytanie za łatwe, raz za trudne... Jak się Wam hetman z metalową blaszką nie podoba to rzucam coś innego Proszę o wymienienie przynajmniej dwóch znanych starć z okresu 'Potopu', w którym oddziały polskie i/lub litewskie wspierane były przez sojuszników z Krymu.

Chyba tylko fakt, że zatrudniono ten sam klan co Szwedzi do zbierania ceł po 1635 roku

To chyba nie powinno być trudne? Chodzi o osobę znanego 'turysty', uwiecznionego w pieśni którą powinien znać każdy Polak...

Czy mnie stare oczy mylą, czy też Twe szlachetne oblicze widać tam na zdjęciu Marcinie?

Pytanie ktore chcę zadać w tym temacie jest następujące - od kiedy oddziały piechoty cudzoziemskiej na służbie RON używały pik? Sporadycznie znajdujemy je w rotach za Batorego, niemniej jednak w pierwszych 30-tach XVII wieku, na ile się orientuje, mamy do czynienia tylko z muszkieterami - tak podczas walk ze Szwedami w Inflantach i Prusach jak i pod Chocimiem. Na ile się orientuje, pierwsze regimenty pikiniersko-muszkieterskie to dopiero wyprawa smoleńska Władysława IV. Zapraszam do dyskusji.

Udało mi się znaleźć coś interesującego o występowaniu pikinierów w armii koronnej w czasie wojny pruskiej (a jednak!) http://kadrinazi.blogspot.com/2010/04/pika...zkietem_01.html Dalsze poszukiwanie danych trwa...

1. Jak rozumiem chodzi Ci o kwestie wojny 1600-1611, wszak wspominasz Chodkiewicza? W kwestii finansowania armii polecam pracę prof. J. Wimmera Wojsko i skarb Rzeczypospolitej u schyłku XVI i w pierwszej połowie XVII wieku [w:] Studia i Materiały do Historii Wojskowości, tom XIV, Warszawa 1968. 2. Król szwedzki (już dajmy spokój z tym księciem) miał przede wszystkim większe możliwości w narzucaniu nowych podatków czy generalnie 'wyciskaniu' z kraju pieniędzy czy innych świadczeń (w tym żołnierzy - wszak krajowa piechota szwedzka/fińska to poborowi) niż jego polski odpowiednik. Armia szwedzka jednak nader często walczyła na kredyt, dochodziło do buntów żołnierzy podobnych nieco do naszych konfederacji wojskowych. 3. Zmiany w armii w toku wojny pruskiej wprowadzano - tak jak to postulowali hetmani Koniecpolski i Radziwiłł zwiększano ilość piechoty, potrzebnej przede wszystkim do działań oblężniczych i jako garnizony. Inne zmiany (np. taktyczne) generalnie nie były potrzebne, gdyż nasza kawaleria wciąż była o wiele lepsza od szwedzkiej, a Gustaw II Adolf i jego oficerowie z reguły unikali walnych starć, przyjmując tylko takie, gdzie sam mógł narzucić warunki (Tczew, Górzno). 4. Przy armii koronnej czy litewskiej w toku kampanii służyli wykwalifikowani inżynierowie - a całą działalność 'saperską' odwalała piechota i chłopi (np. oblężenie Pucka). 5. Zależy o ktorą wojnę chodzi - w przypadku działań w Inflantach 1600-1611, 1621-1622, 1625-1629 i Prusach 1626-1629 wiele zależało od położenia danej twierdzy. Porty można było zaopatrywać morzem, inne często cierpiały (zwłaszcza na braki żywnościowe), gdyż Polacy i Litwini byli o wiele lepsi w wojnie podjazdowej , często gęsto przechwytując szwedzkie konwoje zaopatrzeniowe. BTW - to jest Leszek Podhorodecki

Brrr, straszne pytanie, biorąc pod uwagę jakim grząskim gruntem jest temat finansowania armii RON - w sumie tu trzeba oddzielić kwestie armii koronnej od litewskiej, dodatkowo w kwestii armii koronnej mamy jeszcze np. w czasie wojny pruskiej podział na wojsko 'pruskie' i 'ukraińskie'. Zaległości wobec armii 'pruskiej' uregulowano prawie w całości jesienią 1630 roku, same jednak długi państwa za tą wojnę (np. pożyczka od Gdańska) długo odbijały się bolesną czkawką. W toku wojny uchwalono wiele podatków, ale ściągalność była niska, stąd trzeba było się ratować pożyczkami. W listach hetmana Radziwiłła (kampania 1621-22) i hetmana Koniecpolskiego pojawiają się czasami dramatyczne apele o pieniądze. Co prawda armia szwedzka także walczyła 'na kredyt' niemniej jednak, biorąc pod uwagę, że walczyła na terytoriach przeciwnika, mogła uskuteczniać zasadę bellum se ipse alet (zwłaszcza od 1630 roku) więc trudno by Polacy mogli tu na nich wzorować

Oj coś nam w tym roku nie idzie w quizie No to może coś prostego na rozruszanie: Stanisław Koniecpolski 'wypromował' jednego ze swoich podkomendnych - Mikołaja Potockiego - aż na stanowisko hetmana polnego. Z kolei i Potocki miał pewnego faworyta (późniejszego znanego wodza, a nawet hetmana), obydwaj służyli zresztą pod komendą Koniecpolskiego w wojnie o ujście Wisły 1626-1629. Kim był ów faworyt Potockiego?

Na tapecie znowu Relacja IMP. Wojewody Sendomirskiego, Hetmana Polnego Koronnego, o wojnie przeszłego roku w Warszawie, dnia 4 Februari 1629, uczyniona [w:] Przyczynki do działań hetmana polnego koronnego Stanisława Koniecpolskiego w Prusach Wschodnich i na Pomorzu przeciwko Gustawowi Adolfowi, Otto Laskowski (oprac.), Przegląd Historyczno-Wojskowy, t. IX, z.3, Warszawa 1936 + wszystkie listy z 1628 roku zamieszczone w 'Pamiętnikach o Koniecpolskich'. Ślęczę nad rozpisaniem kampanii 1628 roku w Prusach, nader ciekawa a słabo poznana - można tam znaleźć naprawdę interesujące rzeczy!

Przyznam szczerze, że nie bardzo mam teraz czas w nadmiarze, by coś na ten temat rozpisać. Może masz jakieś konkretne pytania, które Cię nurtują, będzie łatwiej pisać w małych dawkach

Popełniłem krótki tekst o dragonii litewskiej w okresie 1617-1629, do przeczytania na blogu http://kadrinazi.blogspot.com/2010/03/drag...-1617-1629.html

Adam Freytag, Architectura militaris nova et aucta oder newe vermehrte Fortification von Regular - Vestungen, von Irregular - Vestungen und Aussenwercken, von Praxi offensiva und devensiva, auff die neweste niederländische Praxin gerichte und beschreben durch Adamum Freitag der Mathematum Liebhaber. Zu Leyden bey Bonaventura und Abraham Elzeviers, a(nn)o 1631 [ http://books.google.co.uk/books?id=J3FAAAA...;q=&f=false ] Piotrowski Bohdan, Dobór i ujeżdżanie konia wojskowego w Polsce w XVI i XVII wiekach [w:] Przegląd Kawaleryjski, nr 9 (107)/1934 [ http://www.lucznictwokonne.pl/zurawiejki/k...kaw/107_05.html ]

Szwedzi chyba używali broni produkowanej lokalnie, mieli wszak gdzie jej robić. Niestety z epoki napoleońskiej jestem lajkonik, więc więcej nie pomogę. http://www.gotavapen.se/gota/sverige/history_se.htm

Bardzo interesujący artykuł, zwłaszcza że traktuje o tak mało znanym aspekcie. Dobra robota!

Właśnie przeczytałem 'Pike and Shot Tactics 1590–1660' Keitha Robertsa z serii 'Elite' Ospreya. Solidny autor, więc bardzo dobrze się czytało, wiele interesujących ilustracji, mało błędów Przyjemna lektura, zebranie teorii i praktyki w kwestii piechoty w XVII wieku.

Zdecydowanie Narwa, jeżeli można prosić - Połtawę mam dobrze opracowaną

O, coś z mojej bajki Czekam na rozwój tematu, to na pewno będzie niezwykle ciekawe.

Tyle tylko że podobne problemy jak protestanci mieli też katolicy - brak pieniędzy (tu wydatnie pomogli Hiszpanie) i nader zróżnicowana kadra dowódcza - nadmiernie pewny siebie Dampierre i nader ostrożny Bucquoy (Tilly dopiero się 'rozkręcał'), więc wojna ta mogła wyglądać zupełnie inaczej, zwłaszcza gdyby Thurn wykazał się nieco lepiej w pościgu za cofającym się do Wiednia Bucquoyem w 1619 roku (że o operacjach w 1618 roku nie wspomnę).

Wojna austriacko-turecka dopiero co się skończyła, więc żadnej ze stron nie była potrzebna kolejna.

Panowie, spójrzmy jakie były siły tureckie pod Cecorą - to raptem ułamek armii tureckiej, tak naprawdę im po prostu w tym okresie nie opłacało się bezpośrednio interweniować w sprawy protestancko-katolickie, Cecora tu nic nie zmieniała. Na pewno ewentualne zwycięstwo Fryderyka V mogło spowodować jakieś akcje tureckie w celu 'urywania tortu' jak to ładnie ujął Maxgall, jednak w efekcie klęski wyprawy Żółkiewskiego Turcy zwrócili się na osłabioną, zdało się, RON. Pamiętajmy, że mimo wszystko Turcy trzymali Bethlena na krótkiej smyczy - wsparli jego armię swoimi oddziałami w 1626 roku gdy miano poprzeć Mansfelda, jednak oddziały tureckie nie nawiązały walki z siłami Wallensteina i pod wpływem rozkazów tureckich Siedmiogrodzianie pozostawili swych duńskich sojuszników na pastwę losu.

Zryw sam z siebie nie był może aż tak przygotowany, jednak jeżeli spojrzymy na działania wojenne to strona protestancka miała duże szanse powodzenia - zabrakło właściwych decyzji co do obsady dowódczej, nieco determinacji i, jak zawsze, pieniędzy...

Według pracy Roberta J. Knechta The French Religious Wars, 1562-1598 wydanej w 2000 roku cały okres XVI wiecznych wojen religijnych z udziałem Francji (więc tak wojny domowej jak i walk z innymi krajami) kosztował życie od 2 do 4 mln ludzi, nie są to jednak wyłącznie straty francuskie.