Kadrinazi

A czy Rosjanie (chyba Kozacy o ile mnie pamięć nie myli) nie ścigali czasem Murata, który skrył się w czworoboku Legii Nadwiślańskiej? Jeżeli to faktycznie byli Kozacy to nie dziwię się, że w obliczu czworoboku doświadczonego regimentu piechoty dali sobie spokój

Ach ten Górski... zawsze biedaka trzeba brać pod lupę Bardzo możliwe, że formacja grenadierska pojawiła się w regimentach autoramentu cudzoziemskiego nawet wcześniej, spróbuję coś pogrzebać w tym temacie.

Harry, grenadierzy pojawili się w armiach RON jednak wcześniej - w rachunkach regimentu gwardii koronnej z 1695 roku mamy wzmiankę o zakupie bagnetów do flint grenadierskich. Same granaty były często używane w czasie działań oblężniczych, acz niekoniecznie przez specjalnie do tego desygnowanych grenadierów.

Dwa typy koszykarskie - Igor Griszczuk, legenda Nobilesu/Anwilu Włocławek (jaka to była przyjemność oglądać go w akcji - jak się cieszę, że się załapałem) i Joe Dumars (mój ulubiony koszykarz w historii NBA) Dwa typy piłkarskie - Erica Cantona i Ryan Giggs, dwie legendy mojego ulubionego klubu.

Panowie, posty o ogniu salwowym w czasie Powstania Styczniowego wydzielone https://forum.historia.org.pl/index.php?sho...mp;#entry159890 Tutaj jednak skupmy się na XVII wieku...

Ciekawą informację znajdujemy w diariuszu Sapiehy - 28 lipca (czyli już po bitwie) z jego zgrupowania wysłano silną czatę pod Twer, by niepokoiła przeciwnika. Grupa składała się z pięciu chorągwi husarii, dwóch chorągwi kozackich i czterech chorągwi petyhorców. Znajdujemy też tam ciekawe informacje o stratach pod Torzkiem/Torskiem - wspomniane już 500 'Niemców' i 2000 Moskali (imho dane przesadzone - de la Gardie przyznał się do utraty tam... 15 zabitych, co z kolei wydaje się zbyt niską liczbą), ale i straty (całkiem duże) Zborowskiego, czyli jeden zabity rotmistrz (Gorecki), do 30 towarzyszy, dane o stratach pocztowych nie są wspomniane.

@Harry - gdzie tam, to wcale nie jest pomysł Gucia, toż to Stefan Batory już wprowadził w naszej armii sporo wcześniej. @Roman - nijak się to ma zarówno do tematu (gdzie uzbrojenie w XVII a gdzie w XIX wieku) jak i do zacytowanego fragmentu - powstańcy nie używali wszak szwedzkiej salwy @Radek - ważne chyba jest także dodać, do tego co już napisałeś, że trochę inaczej trzeba patrzeć na armię szwedzką za Gustawa II Adolfa walcząca z RON, a inaczej na tą walczącą z katolikami w Niemczech. Konflikt z RON pozwolił na udoskonalenie maszyny wojennej (nieprzypadkowo reforma organizacyjna piechty została 'dopracowana' w toku wojny o ujście Wisły) która potem całkiem nieźle sprawdziła się w czasie Wojny Trzydziestoletniej. Jak już Radku zauważyłeś, sporo z tych reform nie przetrwało zbyt długo po śmierci króla - na to akurat wpłynęło wiele czynników. Gustaw II Adolf faktycznie było dobrym organizatorem, miał czasami niezłe pomysły na swoje kampanie a także dobrą rękę w doborze i promowaniu utalentowanych oficerów. Jednak trzeba podkreślić, że popełniał też wiele błędów w toku prowadzonych kampanii (1628 rok przeciw Polakom czy operacja wokół Norymbergii w 1632 roku) czy bitew (Alte Veste chociażby, pierwsza bitwa pod Gniewem która mogła się skończyć zupełną katastrofą). Dlatego zawsze, jako najlepszego dowódcę polowego z Wojny Trzydziestoletniej, stawiałem na Tillyego. Jednak 'Lew Północy' ma 'plecy' w postaci ugruntowanej przez wieki legendy, która stawia go w o wiele lepszym świetle.

Bardzo mi sie podoba takie zdecydowane dzialanie, Rosjanie sie przynajmniej nie patyczkuja. [przepraszam za brak polskich znakow, pisze z pracy]

Punktów jest więcej, trochę mało Ci się wypisało - wprowadził w armii szwedzkiej dragonię - oczywiście nie był to jego wynalazek, na dodatek armia litewska wyprzedziła go o 4 lata nie mniej jednak było to jakieś nowum, które całkiem nieźle sprawdzało się w jego armii - co do mieszania piechoty z jazdą - u Gustawa wyglądało to jednak inaczej niż w przypadku 'mieszania' formacji w armiach RON, gdzie zdarzało się to ad hoc, podczas gdy w armii szwedzkiej było to usankcjonowane regulacjami i stosowane wielokrotnie, do tego dostosowano też (nie do końca słusznie, jak pokazują niektóre przypadki Wojny Trzydziestoletniej) taktykę kawalerii - zmienił system rekrutacji i organizacji armii - była to reforma na tyle skuteczna, że przetrwała do lat 70-tych - pika w jego oddziałach, w odróżnieniu od szkoły niderlandzkiej, miała być bronią ofensywną - wprowadział (a przynajmniej próbował - udało się to tylko w toku kilku kampanii) wprowadzić jednolite mundury w regimentach piechoty - ktoś powie że to może mało ważna reforma, a jednak... - wprowadził zmiany tak w taktyce jak i wyposażeniu i organizacji kawalerii Trzeba jeszcze pamiętać, że zmiany jakim ulegała armia szwedzka w czasie jego panowania trzeba podzielić na kilka okresów. W ich toku dobrze widać, jak dopracowywana była koncepcja, zarówno w kwestii organizacji jak i taktyki.

Ja władam kompletem uzbrojenia defensywnego znanego jako 'chyże kończyny dolne', które to uzbrojenie już kilkakrotnie przydało mi się w niektórych rejonach jakże pokojowego (zwłaszcza w weekendy) miasta Glasgow. W przypadku ataku wprawiamy taką broń w ruch, czem prędzej oddalając się od źródła zagrożenia. Jak na razie (odpukać) 100 % skuteczność.

Niewielu z tych najemników do Szwecji wróciło jednak faktycznie król mógł wyciągnąć jakieś wnioski z raportów takich panów jak de la Gardie, Horn (ojciec) czy de la Ville. Generalnie jednak zarówno w czasie kampanii 1621-1622 i 1625 w Inflantach widać jak król wciąż eksperymentował, na dobrą sprawę większe zmiany to dopiero kampania 1627 roku. Z drugiej strony Horn (syn) dowodząc (nominalnie wraz z de la Gardie) działaniami polowymi od 1626 roku w Inflantach samodzielne wprowadzał nowinki do taktyki armii szwedzkiej, na bieżąco informując króla o swoich działaniach.

Trudno powiedzieć, czy Gustaw II Adolf studiował działania wojsk moskiewskich (bo też niczym wielkim one nie zasłynęły), z tego okresu jednak bez wątpienia bliższe były mu działania generała Mansfelda przeciw siłom Chodkiewicza w Inflantach - tu przynajmniej mógłyby mieć informacje z pierwszej ręki, od weteranów kampanii.

Nieoczekiwany gość tu zawitał Oczywiście osoba i okoliczności się zgadzają, koniuszy miał tak krzyknąć do żołnierza z regimentu arkebuzerii JKM, dzielny ten wojak ocalił życie króla, samemu jednak ginąc. Pytanie w Twoje ręce Albinosie!

Uff, udało się mi odpowiedzieć na jedną z zagadek Secesjonisty, dumnym jak diabli Coś musi być teraz nie ze Szwecji i nie z Albionu... Kto i w jakich okolicznościach miał wykrzyknąć: Panie rajtar, tyś spod królewskiego regimentu, wstrzymaj konia a pilnuj nas, będziesz miał wielki respekt i nagrodę, tylko nie odstępuj Dla ułatwienia dodam, że (niestety) ów 'pan rajtar' nigdy nie został zidentyfikowany.

Chciał zrobić z Ukrainy Irlandię czyli osadzić tam Irlandczyków prześladowanych w Eire przez Cromwella.

Bardzo dziwny wybór, podyktowany chyba najbardziej Twoją niechęcią do Kozaków

O nie Q, tak łatwo nie będzie Odgadłeś to teraz wymyślaj pytanie.

A propos niejednorodności religijnej (ja to zawsze sobie znajdę dziwne pytanie) - czy na szczeblu regimentu w armii rosyjskiej przewidziany był etat kapelana, jeżeli tak to czy kapłan innej religii niż prawosławna mógł takie stanowisko piastować?

Ja jestem zdecydowanie przeciwny takiej propozycji - jesli ktoś nie chce, to nie głosuje i tyle.

Fakt, Gucio jest nieco przereklamowany, zwłaszcza wśród historyków anglojęzycznych, w dużym stopniu chyba wpłynęły na to liczne XIX wieczne prace 'historyczne', które go sławiły pod niebiosa, nie wnikając w detale Idealnie jednak potrafił połączyć idee z różnych szkół wojennych, zobaczmy jak skutecznie zmodyfikował szkołę niderlandzką. Do tego był dobrym organizatorem, miał niezłą wizję ewolucji swojej armii, do tego (co ważne) potrafił sobie zapewnić środki, które umożliwiły zmiany. Co do artylerii - o ile faktycznie wsparcie artylerią piechoty nie było czymś nowym, musimy jednak spojrzeć na rozmach i skalę dokonań Gustawa II Adolfa w tej dziedzinie. Z jednej strony wprowadzenie działa regimentowego, czyli 'dedykowanej' broni wsparcia piechoty -a to jednak była poważna zmiana, którą od Szwedów przejęły wszystkie praktycznie armie; z drugiej rozwój korpusu artylerii, zmniejszenie ilości typów dział, odpowiednie użycie artylerii (coś czego np. Tilly, skądinąd bardzo dobry dowódca, nigdy nie udoskonalił). Na tym polu dokonania Gustawa II Adolfa i trend który zapoczątkował są nie do przecenienia.

Super, wielkie dzięki za informacje Marcinie.

A co tam pomarzyć zawsze można... Przygody towarzysza husarskiego w czasie wojny 1626-1629 przeciw Szwedom. Hammerstein, Tczew, kampania 1628 roku, Górzno i Trzciano. Ukazane od podszewki trudy życia żołnierskiego, gdzie przeciwnikiem nie tylko byli Szwedzi, ale i brak żołdu, choroby, warunki życia. A jako epilog po niezbyt korzystnym zakończeniu wojny - towarzysz już jako porucznik chorągwi husarskiej w 1635 roku jest świadkiem jak upokorzeni Szwedzi muszą negocjować z Polską. Ech...

Ja mam pytanie, nie wiem czy pasuje do tematu, ale ten szynel mnie zastanawia Jak to wyglądało z umundurowaniem żołnierzy armii carskiej w epoce napoleońskiej - ile razy do roku wojacy fasowali nowe mundury, czy za uszkodzenie stroju w czasie pokoju (kampania to inna bajka) żołnierze bywali karani?

A ja przyznam, że mi się to zupełnie nie widzi. Wygląda jak intro do gierki komputerowej. Można tylko ze smutkiem zauważyć, że dożyliśmy oto czasów, że trzeba naszą historię pokazywać w formie animowanego trailera.

W przypadku posiłków pod Aleksandrem Różyńskim u Budziłły mamy po nazwisku Powały słowo etc, co może oznaczać po prostu większą ilość chorągwi. Co do składu pułku Zborowskiego - mógł się różnić od tego z jesieni 1608 roku, wszak część chorągwi uległa rozwiązaniu, struktura armii była bardzo płynna. Wystarczy zobaczyć jak wygląda pułk Zborowskiego (de facto połączone pułki Zborowskiego i zmarłego Różyńskiego) pod Kłuszynem. Pytanie czy początkowo Zborowski miały przy sobie tylko własny pułk? Biorąc pod uwagę, że Budziłło wspominając o ataku Szujskiego na obóz wojska Dymitra 5 lipca napomknął, że 'w obozie wielkim niewiele ludzi było', mogłoby to oznaczać, że oprócz własnego pułku Zborowski miał pod Twerem jeszcze inne, co tłumaczyłoby owe 4000 podane przez Marchockiego. Z drugiej strony rotmistrz czasami podaje bardzo zawyżone liczby walczących, także po własnej stronie poza tym wiemy, że niektóre oddziały (np. pułk Sapiehy) zostały w tym czasie wysłane z innymi zadaniami - 'żeśmy mieli wojsko na kilka części rozdzielone'.