Kadrinazi

Sugerowałbym też poczytać Szymona Starowolskiego - np. w 'Prawym rycerzu' mamy piękne przykłady religijności. Są też traktaty księdza Grabowskiego czy księdza Wereszczyńskiego, nawołujące do walki z niewiernymi i ukazujące jak prawdziwy szlachcic powinien walczyć z wrogami wiary.

Całą Europą nie trząsł, nie przesadzajmy Na pewno w budowie 'potęgi' (biorę w cudzysłów, bo to bardzo dyskusyjne słowo) pomógł Szwedom fakt, że wojny prowadzili przede wszystkim poza granicami kraju. Mieli też szczęście (?) do władców którzy potrafili własny kraj zmusić do wielu wyrzeczeń (Karol IX, Gustaw II Adolf, Karol XII), a nawet jak władcy zabrakło, to znalazł się ktoś do trzymania steru państwa (Oxenstierna). Jednak cała ta 'potęga' Szwecji okazała się mocno iluzoryczna, państwo po zdobyczach terytorialnych Wojny Trzydziestoletniej stało się paradoksalnie bardzo wrażliwe na ataki zewnętrzne i to w sytuacji gdy kraju tak naprawdę nie stać było na utrzymywanie na stopie pokojowej silnej armii (acz trzeba było).

Bardzo interesujące dane. Jak rozumiem ów koszt 400-500 milionów asprów dotyczy oficjalnego budżetu wyprawy, czyli wydatków poniesionych przez państwo?

A co ciekawe, prof. Klimecki początkowo specjalizował się w epoce napoleońskiej - nawet pytania do Wielkiej Gry układał

Ciekawa, bo też kilka innych zamachów z epoki jest tam opisanych Nie wiem jak to dokładnie wygląda z pracami prof. Klimeckiego, ale jego wykłady były bardzo interesujące, niezwykle miły i interesujący człowiek.

Lisa Jardine, The awful end of Prince William the Silent - bardzo ciekawa praca o pierwszym zamachu na głowę państwa wykonanym z pomocą pistoletu

A to archiwum wciąż istnieje? Nic nie mogę na jego temat znaleźć...

Forma Marci Wielamowski jest w Equitis Lituani De bello Livonico per deccennium gesto. Poza tym w artykule Mariusza Balcerka podane są jeszcze trzy inne źródła, gdzie mamy formę Wielamowski, jedno z formą Wilamowski i jedno z formą Williamofskj. A żeby nie było totalnego off topu w quizie - nie znam odpowiedzi na pytanie

Niemniej jednak nie w źródłach które sam zasugerowałeś w podpowiedzi.

Wilamowski, a nie Wielamowski - jako Wilamowski figuruje na szkicu Dahlberga, jako Wilamoski na miedziorycie przedstawiającym bitwę pod Kłuszynem, także jako Wilamoski w 'Regestrze pobicia...'

Usunąłem informacje o Aleksandrze Bałabanie, które były najzupełniej błędne Za wywołanie konfuzji (w tym innym temacie) bardzo przepraszam!

I już wiem - biję się w piersi i błąd poprawiam! Pod Białym Kamieniem i Kircholmem miał walczyć Piotr Borkowski, który służył także pod Kłuszynem. Wszystkich zainteresowanych przepraszam!

Obawiam się Mości Skrzetuski, że zasób mojej wiedzy w roku 2008, kiedy to pisałem, był raczej niezbyt wysoki Staram się właśnie znaleźć, na jakiej podstawie 'widziałem' Bałabana pod Kircholmem...

Ja mam chyba coś poważnego ze wzrokiem, bo jak żywo nie widzę, którzy z nich mogli być obecni w obydwu bitwach...

A czy chodzi Ci o to, że w obydwu bitwach walczyli w stopniu rotmistrza?

Gustav Sparre był jednym ze Szwedów-lojalistów, którzy towarzyszyli Zygmuntowi III w Polsce. Przyznam szczerze, że jego postać mnie niezwykle intryguje, bo znam tylko wycinek jego życiorysu. W 1627 roku pojawia się w armii koronnej walczącej w Prusach - znajdujemy o tym wzmiankę w liście Mikołaja Judyckiego, który stwierdził, że nie będzie służył pod komendą Szweda. W tymże toku (lub w pierwszej połowie 1628 roku) Sparre przejmuje komendę regimentu pieszego Magnusa Ernesta Denhoffa, dowodzi tą jednostką aż do swojej śmierci w lipcu 1629 roku (czyżby ofiara zarazy?). Czy ktoś kojarzy jakieś inne wzmianki o tym oficerze, może coś z jego pobytu na dworze monarchy?

W jednym z listów do Radziwiłła datowanym zimą 1622 roku otrzymał on informacje jakie to jednostki mają dotrzeć do niego do Inflant (wymieniane są tam np. roty Butlera i Astona, które faktycznie dotarły pod Mitawę latem tegoż roku). Sparre albo nie bardzo chciał wojować przeciw rodakom albo otrzymał jakieś dziwne dyrektywy od króla i Mitawę zamienił na Toruń.

Poprawiam się, już wiemy Rota/regiment liczył 500 żołnierzy, którzy już w styczniu 1622 roku stacjonowali na leżach zimowych wokół Zakroczymia. Sparre miał uzyskać ze skarbu pieniądze na dalszy żołd dla tych wojaków i pomaszerować z nimi do Inflant, gdzie oczywiście nie dotarł.

? Chyba nie rozumiem, co masz tu na myśli secesjonisto?

Tureccy kronikarze nazywają Mołdawię Multanami, a Mołdawianie (ale i czasem Wołosi) byli często określani 'Multanami' Mołdawski kronikarz Miron Costin opisał liczebność armii Iskandera Paszy na 60 000 ludzi (sic!) wśród których wyróżnił 1000 janczarów, Tatarów, Siedmiogrodzian i Multanów właśnie. Radek Sikora wrzucił też na forum ottomanwars informację o jakimś polskim źródle (acz nie podał jego nazwy, bitwą się zbytnio nie zajmuję więc nie jestem pewien o które źródło chodzi) w którym siły tureckie opisano na: 2000 Turków, 20 000 Tatarów pod Kantymirem i 10 000 Multanów i Węgrów.

Sugestia, że 'Multanowie' oznaczają Nogajców wydaje mi się mocno naciągana. Wiemy że pod komenda Iskandera byli Mołdawianie i to raczej ich właśnie miał na myśli świadek.

Nie widzę tu podstaw do pomyłki. Biorąc pod uwagę, że prawe skrzydło tureckiego to oddziały z zaledwie jednego sandżaku, logiczne wydaje się, że wzmocniono ich silniejszą grupą Tatarów.

Poniżej próba odtworzenia szyku armii Iskendera paszy w bitwie pod Cecorą 19 września 1620 roku (wydaje się, że taki sam szyk zastosowano także 18 września). Nie zaryzykuję jednak pisania o liczebności tych wojska, zbyt grząski to bowiem temat (chociaż możemy do niego wrócić i podyskutować). Użyte źródła: - kronika Kiatib-Czelebi z roczników Naima-Effendi - relacja Hassana-agi-zade Ahmeda Agi z Nikopolis, jakoby biorącego udział w bitwie Sprzymierzona armia turecko-tatarsko-mołdawska Centrum, obsadzony, janczarami (1000?) i artylerią, a także turecką jazdą (spotykamy się z nazwą ‘pancerna’, czyli mogły to być lepiej wyposażone oddziały), dowodził sam Iskender pasza, bejlerbej Sylistrii. Wódz wyglądać miał niezwykle bojowo – ‘odziany żelazną zbroją i groźną przyłbicą’. Na prawym skrzydle miał kolejne oddziały tureckie (zapewne jazdę), dowodzone przez Jusufa, bejlerbeja Rumelii. Na skraju prawej flanki widzimy zaś Tatarów krymskich, pod komendą Dewlet Gereja, kałga sułtana. Lewe skrzydło to kolejne oddziały tureckie z pozostałych sandżaków (wiemy, że Iskender miał pod komendą siły z pięciu tureckich ‘województw’). Tutaj spotykamy kilku dowódców : Kior-Husseyn paszę, Mohameda paszę (znanego pod pseudonimami ‘Sarismak’ czyli ‘Czosnek’ od ulubionej przekąski lub też ‘Terjaki’ czyli ‘zjadacz opium’) – zarządcę Nikopolis – i Asz-Mohameda paszę. Komenda nad flanką spoczywała w rękach Kior-Husseyna paszy. Jak w przypadku prawego skrzydła, tak i tutaj skraj flanki obsadzili Tatarzy. Słynny Kantymir murza prowadził swoich Nogajców, wraz z nim widzimy tu Orak murze, Selma szach, Inajet szacha i Weli szacha. To właśnie siły z tej flanki wykonały pierwsze uderzenie 19 września. 18 września przed linią armii sprzymierzonych wysunięty był oddział złożony z 500 harcowników (w tekście ‘lekkiej jazdy’ – czyżby ślad słynnych Deli?). Dowodził nimi Chyzyr (Chozyr) pasza, z rodu Michaloghli. Kiedy oddział ten uwikłał się w ciężką walkę z przednią strażą wojsk polskich, został wsparty kolejnymi pięcioma setkami jazdy pod komendą Sarismaka paszy. Zdecydowana akcja nikopolskiego paszy – który wbrew rozkazom ‘porwał za siekierę’ i ‘niewypowiedzianym szczęściem’ poprowadził atak – uratowała Chyzyr paszę.

Audiobook powinien mieć informację, przez kogo i kiedy został zrobiony - nie wiem jak to wygląda w polskich pracach, ale w anglosaskich audiobook podawany jest np. tak: autor, tytuł, wydawca i rok, potem w nawiasie informacja (audiobook)

Z tymże nawet nie wiemy czy to był regiment - ilu to było dokładnie żołnierzy - od kiedy zaczęli służbę, czy nie czekali np. na wyposażenie lub resztę zaciągu. Trochę dużo tu niewiadomych.