Kadrinazi

Opisałem kompanie i skwadron szwedzki, zapomniałem o sztabie regimentu piechoty - Pułkownik - podpułkownik - major (każdy z nich dowodził własną kompanią, pozostałe 5 kompanii regimentu dowodzone było przez kapitanow) - kwatermistrz - kapelani (2-4) - 4 chirurgow polowych - 4 żandarmow (provost) - pisarz regimentowy - sąd polowy - pisarz, sierżant, kat, 2 pomocnikow sądowych - 2 urzędnikow (nie walczyli) Kawalerię też mogę rozpisać, ale to trzebaby chyba wydzielić z tematu

Opis imienia: MICHAŁ Imieniny obchodzi: 04.10, 05.04, 06.14, 09.29, Osobowość: Ten, co osądza Charakter: 98 % Promieniowanie: 97 % Rezonans: 114 000 drgań/sek. Kolor: Czerwony Główne cechy: Wola - Aktywność - Zmysłowość - Zdro­wie Totem roślinny: Wiąz Totem zwierzęcy: Tygrys Znak: Panna TYP: Mają silną skłonność do zamykania się w sobie i osądzania innych z pewną surowością. Są bar­dzo subiektywni, rzadko próbują postawić się na czyimś miejscu. Nie można dopuścić, by ci chłopcy stali się niebezpiecznymi tyranami, jak ich totem tygrys. PSYCHIKA: Kierują się logiką, stąd charakterystyczna sztywność zachowań i sądów oraz całkowity brak dyplomacji. Ich ulubione powiedzenie to " Wóz albo przewóz". Ich czułym punktem jest duma i można wszystko osiągnąć, zręcznie wykorzystując ich prag­nienie bycia najlepszymi. WOLA: Despotyczna! Brak słów, by ją określić! POBUDLIWOŚĆ: Jest słaba, ale nadaje temu typowi charakteru ludzkie ciepło. ZDOLNOŚĆ REAKCJI: Z pozoru choleryczna, ale zawsze dobrze kontrolowana. W ich życiu wielką rolę odgrywa przyjaźń. Inteligentnie dobierają przyjaciół i są im bardzo oddani. Są jednak bardzo zaborczy i nie wyobrażają sobie przyjaźni czy miłości, w której partner nie byłby podporządkowany. Są bardzo czuli na porażki, które urażają ich dumę. AKTYWNOŚĆ: Z łatwością biją wszelkie rekor­dy. Już jako dzieci są zdyscyplinowani i wyma­gają tej dyscypliny zarówno od innych, jak i od siebie samych. Pracują w określonym celu, a nie dla przyjemności niespodziewanych odkryć. Lubią studia medyczne, pociąga ich także wojsko i zawody handlowe. INTUICJA: Przejawiają pewną nieufność wobec intu­icji, jednakże mniej czy bardziej świadomie słuchają wewnętrznych głosów. INTELIGENCJA: Żywa, chłodna, analityczna. Bada składowe elementy sytuacji i wyważa je. UCZUCIOWOŚĆ: Duża, nawet jeśli objawiają ją z wielką rezerwą. Mają bezlitosną pamięć, zwłasz­cza w dziedzinie uczuć. Nie zapominają ani o tym, co im zrobiono dobrego, ani o wyrządzonych krzyw­dach. MORALNOŚĆ: Jedna z ich najważniejszych cech. Przy nich nie ma żartów z normami postępowania. ZDROWIE: Ogromna żywotność! Ich współpracow­nicy stracą zdrowie, a żony muszą mocno się trzymać. Są zdrowi i odporni na choroby. Powinni jednak uważać na układ krążenia i serce. ZMYSŁOWOŚĆ: Żywa, przedwcześnie rozwinięta. Cechuje ich silna męskość. Natomiast zupełnie nie znają się na psychologii kobiet. Zamiast próbować przekonywać i uwodzić, wykazują maniery jaskiniow­ców... DYNAMIZM: Nie wymaga komentarzy! TOWARZYSKOŚĆ: To ich słaba strona. Ich brak dyplomacji i przemądrzały ton mogą budzić niechęć. Rodzice nie powinni pozwalać tym dzieciom na nie­grzeczne czy lekceważące uwagi, ale wpajać im szacu­nek wobec innych. PODSUMOWANIE: Nie róbmy z nich "wielkich złych wilków", gdyż to sprawiłoby im zbyt wielką przyjemność, a otoczenie wpędziłoby w kompleksy niższości. Nie zapominajcie, że od ich najmłodszych lat trzeba stawiać im opór. Potem będzie to trudne... albo wręcz niemożliwe! Zaskakująco celne w sumie nie zgadza się znak, kolor i kilka drobnych szczegołow :mrgreen:

'Mistrz i Małgorzata' Bułhakowa - wspaniała książka!

Oczywiście że była to dobra decyzja Jana Kazimierza - kraj nie mogł sobie pozwolić na nową wojnę, ale wytłumaczcie coś ludowi...

'Mistrz i Małgorzata' Bułhakowa i 'Gra Endera' Carda - mogę je czytać na okrągło obydwie leżą na szafce nocnej przy łożku.

Pamiętajmy, że biadolenie mogło mieć specyficzne podstawy - narod pamiętający Kłuszyn czy Smoleńsk nie chciał przyznać przed samym soba, że Moskwa może być jakimś zagrożeniem i można na serio traktować jej groźby.

Przyznam szczerze, że nie spotkałem się z żadnym polskim opracowaniem. Istnieje praca 'The Dragonnade' Milesa Hawke'a (w języku angielskim), ale i ona nie doczekała sie raczej tłumaczenia: http://www.trafford.com/07-2583

Słynni zagończycy byli jak już wspomnianą biczem na Tatarow - zwłaszcza okres lat 20 i 30 XVII wieku obrodził nam w utalentowanych oficerow spod znaku hetmana Koniecpolskiego: - Stefan Chmielecki - chyba nieco w cieniu hetmanow, ale przecież to nader słynny pogromca Tatarow - Samuel Łaszcz - o nim jest osobny temat - Komorowski i Wolanowski- niestety nie znam imion, rotmistrzowie służący pod Chmieleckim w połowie lat 20-tych - Semen Bajbuza, Stefan Czetwertyński, Janusz Tyszkiewicz-Łohojski - jak wyżej, rownież specjaliści od zwalczania czambułow. O tym że ich taktyka bywała pomocna i na innym terenie działan świadczyć może bitwa pod Hammerstein przeciw Szwedom i strategia stosowana przez Koniecpolskiego - opoźnianie marszu przeciwnika podjazdami jazdy typu kozackiego, szybkie przemarsze grup kawaleryjskich, położenie nacisku na zaskakujacy manewr.

Travis - baby one more time - uwielbiam ich wersję :mrgreen:

1. Co do Cintry i Baylen - to nie kto inny a Cesarza wybrał Junot (fatalny wybor) i Duponta (dobry wybor ktory okazał sie fatalnym...) na dowodcow korpusow ekspedycyjnych. Oddał im pod komende najnędzniejsze (z nielicznymi wyjątkami - vide Polacy czy Szwajcarzy) wojsko jakie było tylko możliwe. Zupełnie zlekceważył przeciwnika, nie wziął pod uwagę specyfiki Hiszpanii (Murat na czele mamelukow wjeżdzający do Madrytu- cudo), wierzył że nawet odpadki Wielkiej Armii pokonają Hiszpanow. Wyszło jak wyszło - z takim trudem budowany mit WA (a mit o niezwyciężoności danej armii to wielka broń w arsenale psychologicznym) padł z rąk najgorszej armii owczesnej Europy. 2. Pod Aspern/Essling i Wagram Austriacy pokazali Francuzom, że praca domowa została odrobiona. Mimo że wojna została wygrana, styl w jakim to się stało i straty pokazały, że WA nie jest już wspaniałą machiną z lat 1805-1807. 3. Błędy w 1812? - Chociażby fakt, że gdy Napoleon ruszał z ogromną międzynarodowka na Rosję, w Hiszpanii pozostawił tak dużo doświadczonych żołnierzy. Uległ magii liczby (w końcu nigdy do tej pory nie miał tak ogromnej armii), zapominając że jakość tego wojska odbiega od klasy wojakow WA spod Austerlitz czy Jeny. Obsadzenie Hieronima jako dowodcy 'grupy armii' goniącej Rosjan - wspaniałe :king: 4. Z całym szacunkiem dla Ciebie Adamie - Robert Bielecki, chociaż historyk-amator, był jednak znanym i cenionym specjalistą od epoki napoleońskiej. W danym momencie, z Twoim 'dorobkiem naukowym' stwierdzenie że obalasz jakąś teze człowieka ktory zajmował się tematem nieco dłużej od Ciebie (a i dokładniej jak mniemam) jest niepoważne. Nie traktuj tego jako personalnego ataku na Twoją osobę, tylko delikatną uwage, że odrobina pokory (zwłaszcza u młodej osoby) jest rzeczą nader ważną w życiu (no offence...).

Militarnie sama bitwa nie miała większego znaczenia, za to bardzo ważne było polityczne echo letniej kampanii ks. Wiśniowieckiego. Jako zwolennik partii wojennej 'pokazał' jakie jest jego zdanie na temat rozwiązania kwestii kozackiej. Wpłynęło to na pewno na rokowania Polakow z Chmielnickim i doprowadziło do nieszczęsnej proby pokonania sił kozackich na drodze militarnej - co skończyło się blamażem pod Piławcami.

Pamiętajmy jednak, że to nie Konaszewicz-Sahajdaczny przyprowadził armię kozacką pod Chocim w 1621. Hetmanem nakaźnym był Jacek Borodawka, ktory zgodnie z rozkazem krola i hetmana Chodkiewicza przeszedł przez ładny kawałek Mołdawii do obozu chocimskiego, pustosząc teren przez ktory miała przejść armia Osmana II. To właśnie pod komendą Borodawki Kozacy przedarli się przez okrążenie turecko-tatarskie (28 sierpnia) i 1 września dotarli pod Chocim. Tutaj Sahajdaczny dokonał 'przewrotu' - oskarżył Borodawkę o zbyt duże straty podczas marszu przez Mołdawię i nakazał go stracić.

Estero, a czy ja napisałem że miał być na froncie? Nikt od niego tego nie wymagał, to już nie był młodzieniaszek z mostu Arcole Za dużo miał do stracenia. Wybacz, ale tłumaczenie wodza chorobą jest śmieszne - Feldmarszałek Torstennsson w okresie 1642-1645 dowodził w bitwach z 'kołyski' zawieszonej między dwoma rumakami. Jego chore nerki wywoływały straszliwy bol, a mimo to blyskotliwie dowodził żołnierzami. Trzeba mieć jeszcze 'cojones' do takiego dowodzenia Nie na darmo jednak zacytowałem słynne słowa spod Borodino - to pokazuję w jakim stanie psychicznym był wtedy Cesarz. Schorowany, zmęczony człowiek, ktory zaczynał popełniać błędy - wciąż myślami był w swych momentach chwały, nie potrafił jednak wtedy wykrzesać z siebie 'błysku' ktory poprowadziłby żołnierzy do zwycięstwa. Zamiast tego siedział i patrzył na masakrę. Do 1809 roku Cesarza potrafił zaskakiwac, jego taktyka była nowatorska a dobrze wyszkolona armia zmiatała wszystko przed sobą. Z sukcesami pojawiła się jednak nadmierna pewność siebie - a to zaowocowało gorzką pigułką pod Cintrą i Baylen. Potem było już coraz bardziej pod gorę, co pokazali mu Austriacy w 1809 roku. BTW - czytałem kiedyś ciekawą tezę (ubijcie, nie pamiętam czyjego autorstwa) że Napoleon tak naprawdę najlepiej czuł się, gdy dowodził małą armią i gdy mogł bez problemu ogarnąć pole bitwy wzrokiem. Jako przykład autor podawał tak kontrastowe kampanie jak I i II włoską i kampanię francuską 1814 roku.

Moj głos w ankiecie padł na 'nie'. Kiedyś napisałbym bez wątpienia, że Napoleon był geniuszem. Jednakże dziś (troszkę lektury upłynęło od moich 'napoleońskich' czasow) trudno mi nazywać wielkich dowodcow w dziejach militarnych (a Napoleon był jednym z największych) geniuszami. Udoskonalenie metody zabijania innych ludzi - przez lepsze manewry, sprawniejsze szyki czy bardziej skoncentrowane szarże - nie jest już dla mnie miarą geniuszu. Bez wątpienia Napoleon Bonaparte był wielką (duchem i dokonaniami...) i ważną postacią w dziejach - jedną z najważniejszych można śmiało rzec. Nie jest jednak dla mnie geniuszem...

Tu jeszcze można dodać słynne 'Oto słońce spod Austerlitz' na ktorym skończył się aktywny udział Cesarza w bitwie. A nie, przepraszam, jeszcze zakazał rzucić gwardię na Rosjan

Diego Uffan "Archelia,to jest nauka i informacja o strzelbie i o rzeczach do niej należących" z 1643 roku - dokształcam się na polu artyleryjskim

Orson Scott Card - zwłaszcza za 'Grę Endere', 'Mowcę Umarłych' i 'Mistrza Pieśni'.

Ten pan brał udział w bardzo ważnym wydarzeniu (przynajmniej na skalę regionalną). O co chodzi? [mam nadzieję, że nie bedzie za trudne - kto się interesuję danym tematem, zdjęcie powinien znać] [ Dodano: 2008-07-31, 20:38 ] Podpowiadam - jedna z najważniejszych wojen bliskowschodnich, nazwana (zależnie od kraju) 'religijnie'. Wystarczy że podacie nazwę wojny, nie bedę już atakował o szczegoły [ Dodano: 2008-08-02, 10:59 ] Kolejna podpowiedź - w tym roku będziemy mieli 35 rocznicę tego konfliktu...

Już wiem - to USS Franklin, lotniskowiec klasy Essex. Trafiony 19 marca 1945 przez pilotow kamikaze, ciężko uszkodzony i dużymi stratami (724 zabitych, 265 rannych) ale dowlokł się samotrzeć do portu

Oczywiście.

Czy to nie USS Princeton? Trafiony przez bombę lotnicza 24/10/1944 w bitwie w zatoce Leyte? Wydaje mi się, że to zdjęcie zrobione z krażownika USS Birmingham, ktory podszedł do lotniskowca by pomoc w akcji gaśniczej. Wtedy nastąpiła ekspozja na Princetonie (prawdopodobnie skład bomb), ktora ciężko uszkodziła krążownik. Lotniskowiec został dobity przez własne niszczyciele.

No fakt, nie trzeba było się pchać na nieznany grunt Pytanie bedzie proste - jakież to swojskie imię miał nosić krzyżacki chorąży, w ktorego pieczy była wielka chorągiew zakonu w bitwie pod Płowcami?

Polska Piastow to zupełnie nie moja działka - niech ktoś inny zada pytanie, ja się nie czuję na siłach

Strzał nader celny Gucio zaraz zginie w walce z kirasjerami cesarskimi. Można łatwo poznać że to Lutzen - krol nie nosi zbroi (chociaż wymagał tego od swoich oficerow) - rana zadanu mu przez polskich strzelcow pod Tczewem nie pozwalała mu nosić zbroi. Nie bardzo rozumiem skąd błąd w opisie na Wiki...

Władca się zgadza, ale nie bitwa i wydarzenie. Polska Wiki się myli