Kadrinazi

Gdańsk miał liczna, acz (jak to zazwyczaj bywało) słabej jakości milicję miejską, a czasami zaciągał siły najemne (np. podczas walk z Batorym). Milicja składała się z przedstawicieli cechow miejskich, studentow (jeżeli miasto miał uczelnię oczywiście) i 'zawodowych' strażnikow miejskich. Miast miały też z reguły oddział puszkarzy, zajmujących się parkiem artyleryjskim. Tak naprawdę jednak miasto często polegało na zawodowych wojskach państwowych (np. Krakow podczas 'Potopu' czy Lwow w 1672r.) - milicje były zbyt słabe by ochronić miasto, a mało ktore władze miejskie mogły sobie pozwolić na liczne (i długotrwałe) zaciągi najemne.

Tomasz Zamoyski, wojewoda kijowski w 1621 roku (zaciągi na czele ktorych Stefan Chmielecki pobił jeden z czambułow tatarskich): - 200 husarii - 600 jazdy typu kozackiego - 300 rajtarow (albo arkebebuzerow, albo kirasjerow - jak zwykle nie wiadomo) - 600 piechoty (nie wiem niestety jakiego typu)

Po bitwie pod Kircholmem w 1605 roku uciekający z pola bitwy Karol IX miał zabić pewnego polskiego jeńcą, wziętego do niewoli przed bitwą. Kim był nieszczęsny jeniec?

Armia turecka wciąż była armią potężną, co widać chociażby jeszcze w latach 80-tych XVII wieku. Przykład Chocimia w 1621 roku to nietypowa 'bitwa-kampania' ktora sprowadziła się do oblężenia sił polsko-litewsko-kozackich w obozie, poza tym jakoś nie przypominam sobie by Siedmiogrodziane brali w niej udział - może wiesz coś o czym ja nie wiem? - a w planowanej wyprawie Władysława IV to my bylibyśmy atakującymi i to nam byłoby trudniej - kwestie zaopatrzenia chociażby gdyby Tatarzy i Turcy prowadzili taktykę spalonej ziemi. Gros armii turecko-tatarskiej stanowiłaby jazda, idealna do walki podjazdowej, z kolei armia Władysława IV składałaby się z dużego odsetka 'lud ognistego' - świetnego w oblężeniach czy walnej bitwie, ale raczej mniej przydatnego przy uganianiu się za Spahisami czy ordyńcami. Obawiałbym się, że masa mołdawsko-wołoski-siedmiogrodzka (zakładając oczywiście, że wszystkie trzy księstwa poparłyby wyprawę) byłaby raczej zawadą niż pomoca w tej wojnie. Może jeszcze Siedmiogrodziane od biedy 'uszliby' jako starcie, pozostałe dwa hospodarstwa mogłbyby najwyżej dostarczać siły inżynieryjne i przewodnikow (do tego sprowadzała się ich rola w armii tureckiej). O ile armia koronna po zaciągach cudzoziemskich krola powinna sobie poradzić w walnej bitwie z Turkami, o tyle martwiłbym się o jej losy w toku przeciągającej się kampanii - zaczęłyby się problemy z opłacaniem wojska, szlachta jak zwykle chciałaby wracac do domu (jeżeli oczywiście i pospolite ruszenie wzięłoby udział w wyprawie). Poza tym należałoby się zastanowić, jak wielką armią mogłaby wystawić Korona na taką wojnę? Czy Litwini także wzięliby udział w wyprawie?

Ale co to za żołnierze z Mołdawian, Wołochow i Siedmiogrodzian? Żadne by z nich było wsparcie dla sił polsko-kozackich. Ulegasz magii liczb, ktore niczemu by nie służyły w tej wojnie.

Nie bardzo to pytanie dotyczące Polski Okresu Wolnej Elekcji, ale niech będzie - Iwan Stiepanowicz Mazepa

Spryciarzu oczywiście, pytanie jest Twoje

Polacy i Litwini stanowili znaczną część pewnego pułku armii szwedzkiej ktory wziął udział w tragicznej wyprawie rosyjskiej Karola XII. Jak nazywał sie ten pułk?

Rudy Orm Fransa Gunnara Bengtssona - jedna z moich ukochanych książek :mrgreen: Czyta się wspaniale, bardzo ciekawie ukazane losy wikingow.

Wojna ze Szwecją byłaby idealnym rozwiązaniem na przełomie 1634/35, ale wtedy nic nie zrobiono :cry: Oczywiście możnaby probować wykorzystać zaangażowanie Szwedow na innych teatrach działań, ale czy to by się udało... Atak na Chanat - zaciągi jakie zarządził W4W chyba nie bardzo by się nadawały na Tatarow (jak ta piechota niemiecka czy dragonia miałaby się uganiać za Tatarami?), nawet przy wsparciu jazdy narodowej. W sumie i tu Kozacy mogliby pomoc, niemniej (IMHO oczywiście) najbardziej skład armii budowanej przez krola nadawałby się do walki z Turcją (albo do wzięcia za pysk koronnej szlachty, ech marzenie).

A sprobuj mi co złego napisać na 'Wojsko polskie...' Jana Wimmera (wpadki są, acz nieznaczne, praca mimo że z 1965 roku jest wspaniała) A ja podczytuję sobie Ronalda Williamsa 'Montrose - cavalier in mourning', o Szkocie ktory jak nikt inny nauczył sie pokonywać w walce innych Szkotow

Też wydaje mi się to najrozsądniejszym wyborem, wolę przedstawić czytelnikowi kilka opcji, nawet takich ktore mi sie nie podobają Co do terminu - chciałbym się 'wyrobić' w poł roku, ale trudno mi teraz mowić o szczegołach - jak tylko oddam 2-3 rozdziały (jeden już napisany) to ustalam z wydawcą termin do ktorego muszę skończyć całość i wtedy będą jakieś konkrety. Głownym problemem jest to, że materiałow po polsku praktycznie nie ma (trochę SiMdHW z lat 70-tych, kilka nowszych rzeczy z przełomu lat 90-tych i jedna z 2001 - być może będę musiał zrobić jakąś wyprawę badawczą do Polski i sprobować je zdobyć), więc wszystko musze zdobywać w wersji szwedzkiej, niemieckiej czy angielskiej, sprawdzać (w przypadku tłumaczeń) ze znajomymi Szwedami czy wszystko jest w porządku, etc... Zabawa niesamowita, dodatkowym plusem jest to, że dzięki materiałom do książki uda się chyba stworzyć grę (lub serię gier) planszową o bitwach z epoki (już powoli pracujemy nad tym z chłopakami z GIS). Przepraszam za offtop, trochę się rozpisałem nie na temat :oops:

Zależnie od tego czego będzie dotyczyć kwestia - np. problem oddziałow 'indelta' z prowincji 'duńskich' wynikał z błędu w tłumaczeniu ze szwedzkiego na angielski, mam już poprawne tłumaczenie. Co do bardziej kontrowersyjnych rzeczy (vide kwestia liczebności armii szwedzkiej w danych okresach) podam rożne wartości według rożnych źrodeł/opracowań i własną ocenę, probując odpowiedzieć na pytanie (albo chociaż się nad nim zastanowić) dlaczego w danej kwestii są takie roznice

W krajach zachodnich Ospreye mają opinię książek dla wargamingowcow i modelarzy - ładnie wydane książeczki w średniej cenie, w ktorych często najlepszą stroną są obrazki (np ś.p. Angusa McBride'a)

Okazuje się, że tutaj nieco namieszałem, za co przepraszam :? (przy tłumaczeniach to się niestety zdarza, poza tym wciąź dochodzą nowe materiały i niektore sobie wzajemnie przeczą) - prowincje należące przed wojną skańską nie wystawiały formacji piechoty typu 'indelta' (zabronił tego Karol XI, nie dowierzający szczerości ich intencji ) i nie wprowadzono w nich systemu 'rotar'. 3 regimenty jazdy ktore wystawiały pochodziły jednak z zaciągu narodowego typu 'rusthallet' [odpowiednik 'rotar' ale dla formacji kawalerii -błędnie napisałem wcześniej, że 'rusthallet' wystawiały jednego kawalerzystę i jednego piechura - w rzeczywistości był to tylko jeden kawalerzysta na 'rusthallet') czyli jak najbardziej były formacjami 'indelta'. Dwa regimenty ze Skanii (Połnocny i Południowy) uległy jednak zagładzie pod Połtawą i, mimo że odtworzono je w 1710, z powodu braku ekwipunku i koni nadawały się tylko do służby garnizonowej. Postaram się poszukać, ktory regiment z armii Stenbocka stacjonował w Skanii przed 1710 r.

To stwierdzenie chyba trochę na wyrost Jarpenie - wiele książek Ospreya roi się od błędow, często łatwych do uniknięcia gdyby autor nieco bardziej się przyłożył (vide 'Vienna 1683') czy nie chciał na siłę wprowadzać swoich tez [np. nie mający nic wspolnego z rzeczywistością obraz fińskich rajtarow w 'Armii Gustawa Adolfa (Kawaleria)' Brzezinskiego - podaję jako przykład autora, chociaż książka jest z innej serii].

Moze z tym 1 reg. chodziło o regimenty typu 'indelta' - te faktycznie dopiero były odbudowywane w 1710 - lub że 'pod ręką' miał tylko 1 regiment? Stenbock miał natomiast prznajmniej kilka regimentow narodowych z przerożnych zaciągow dodatkowych, utworzonych już w 1703 roku, poszperam i mogę wrzucić listę (musiałbym porownać ODB z bitwy z listami regimentowymi, akurat tego rozdziału jeszcze nie piszę ).

Wymienione, jedziesz z pytaniem

A co chodzi z tymi 4 miesiącami, chyba nie zrozumiałem...

Oj tam, pomyłka o 2 tony To może jakieś proste pytanie - prosze wymienić nazwę przynajmniej jednego regimentu krolewskiej gwardii szwedzkiej z okresu wojen napoleońskich (nie musi być w oryginale).

Znalazłem inforamcję o wielgachnym 'Valmy', ale okręt ten został zwodowany w 1847 roku, więc się już nie mieści w kategorii napoleońskiej [ Dodano: 2008-09-10, 19:23 ] Chyba że chodzi o okręty klasy 'Océan' (inaczej 'États de Bourgogne' lub 'Dauphin royal') - 5 100 ton, 118 dział - wybudowano w latach 1787-1811 (podaję najbardziej znane nazwy użytkowania, wiadomo, że się zmieniały zależnie od panującego : Commerce de Marseille, Océan, L'Orient, Le Majestueux, L'Impérial, Austerlitz, Wagram, Royal-Louis, Montebello, Héros, Souverain, Trocadéro, Friedland, Ville-de-Paris, Louis-XIV

Bunbury Ralph – porucznik regimentu 95th Rifles, zginął pod Obido 15 sierpnia 1808 roku, stając się w ten sposob pierwszym brytyjskim oficerem zabitym podczas wojny na Połwyspie Iberyjskim. Byng John, 1-szy Earl Stafford (1772-1860) – brytyjski generał, uczestnik wyprawy hanowerskiej (1805 r.), oblężenia Kopenhagi (1807 r.) i nieudanego desantu pod Walcharen (1809 r.). Od 1811 roku w armii brytyjskiej w Hiszpanii, dowodzi 2 bryg./2 dyw. piechoty pod Vitorią, szlak bojowy kończy we Francji w 1814 roku. Na czele 2 bryg. gwardii/1 dyw. gwardii w kampanii 1815 roku, włącznie z bitwą pod Waterloo.

Wiesz Tofiku dla mnie pokaz idiotycznego zachowania szlachty to instytucja 'wojsk powiatowych', wprowadzona po raz pierwszy w 1619 roku. Wprowadzona by szlachta mogła kontrolować zaciągi wojsk i zwolnić je w dowolnym momencie - coż za głupota!

Pociągnę ten offtop, najwyżej wyląduję u Pancernego w dziale Panowie, nie przeceniajmy możliwości szlachty pod Ujściem - co ona tam mogła Szwedom zrobić. Poźniejsze starcia koronnej armii regularnej ze Szwedami pokazały, że nawet regularne wojsko nie może dotrzymać Szwedom pola, a co dopiero pospolite ruszenie.

O przepraszam, ale armia duńska w 1710 roku nie była armią złożoną z mięsa armatniego, miała nader duży odsetek profesjonalnych żołnierzy z Europy, poza tym w odrożnieniu od większości jednostek Stenbocka Duńczycy mieli dużo czasu na szkolenie, wyekwipowanie, etc Armia Stenbocka skapitulowała w 1713 to znany fakt, ale bądźmy szczerzy - po 1709 roku Szwecja nie miała już żadnych szans w tej wojnie i cała ta wyprawa była zupełnie niepotrzebna (lepiej byłoby zostać w kraju - chociaż błędy szwedzkiego d-twa, zwłaszcza Karola XII, widac już od 1702 roku w lekceważeniu zagrożenia rosyjskiego) Co do nazewnictwa - rozumiem, że według Ciebie żołnierze szwedzcy po Połtawie to już nie jest wojsko tak? Szwedzi by się na Ciebie na pewno obrazili za takie stwierdzenie :mrgreen: w końcu praktycznie każda rodzina szwedzka miała w tej wojnie jakiegoś żołnierza. Jak w takim razie według Ciebie klasyfikować żołnierzy danej armii? Ile taki wojak musi przesłużyć, by zasługiwać na miano żołnierza? Czy fakt posiadania munduru, karabinu, znajomości taktyki walki w formacji (słynny dryl szwedzki, włącznie z nadawaniem żołnierzowi w kompanii nowego nazwiska, by tylko on reagował na daną komendę) czyni już z niego żołnierza czy tylko 'człowieka pod bronią'. Czy przestaje być mięsem armatnim po zabiciu 1 czy może 10 przeciwnikow? Gdzie według Ciebie zaczyna się 'bycie żołnierzem' po wcieleniu do amii? Czy np. polskie wojska zaciężna pod Piławcami to już żołnierze czy jeszcze mięso armatnie? Albo zaciągi pod Chocimiem w 1621 roku - zgraja 'na gwałtu rety' wcielona by zatrzyma pohańcow czy też armia?