amon

Chyba zbyt optymistycznie oceniasz możliwości armii francuskiej w tej bitwie. O ile pamięć mnie nie myli, to jedyny przypadek gdzie możemy mówić o "manewrze kanneńskim" to bitwa pod Castiglione. Wówczas to dywizja gen. Seruriera, dowodzona przez Fiorella, zaatakowała od tył lewe skrzydło Wurmstera, a centrum francuskie cofnęło się, następnie Massena uderzył na prawe skrzydło. Augereau dołączył uderzając w centrum. Sukces byłby pełny gdyby nie zmęczenie oddziałów francuskich. W przypadku Eylau trudno mówić o zamyśle kanneńskim, dziwi też ignorowanie sił pruskich które w dużej mierze miały wpływ na sytuację ogólną.

Nadal mówimy o zwycięskich bitwach Napoleona ? Na szczęście dla Cesarza zapadł zmrok i L'Estocq nie zdążył do końca pozamiatać. Jeżeli w tej rzeźni widzisz finezję, i głębszy zamysł taktyczny to pozostanę w niemym podziwie. Na pewno jest to przykład na to co może wytrzymać człowiek. Mróz, olbrzymie straty i wszechobecne wołanie o pokój. Podobnie jak Ty, uległem urokowi tej bitwy, z fascynacją oglądałem obrazy malarzy XIX wiecznych, na których widać było wielkie szarże i nie tylko. Nawet odwiedziłem pole bitwy. Jednak najbardziej ujął mnie obraz Grosa, na którym widzimy błagającego o litość rosyjskiego jeńca i Napoleona którego hekatomba poniesionych ofiar na pewno dotknęła.

Żydzi do wojaczki się nie garnęli, wynikało to z tradycji i obowiązujących ich praw zewnętrznych, jednak podatki na nich nałożone pomagały w uzbrojeniu różnych oddziałów. Znana jest sytuacja kiedy to pod Zborowem 17 sierpnia 1649, 40 tys. talarów zapłaconych Islamowi III Girejowi, pochodziło z 20 poborów pogłównego żydowskiego. Tak to Żydzi Rzeczpospolitą ratowali

No to jedziemy Napoleon błysnął w kampanii włoskiej roku 1796/97, jego sukcesy na pewno przewyższyły dokonania innych generałów Republiki. Jednakże niefortunna kampania egipska, a w szczególności wyprawa syryjska, zakończyła się sromotną klęską. Oczywiście "bonapartyści" przechodzą nad tym faktem do porządku dziennego, jednak fakt pozostaje faktem. Najpierw wiktoria, potem porażka. Czy wobec tego, patrząc z perspektywy lat 1799/00, możemy już mówić o wybitnym wodzu ? Nawet to co Napoleon zdobył we Włoszech, zostało stracone po klęsce gen. Jourdana pod Novi 15 sierpnia 1799. Uważam, że z perspektywy roku 1800 trudno było współczesnym oceniać Napoleona jako wybitnego wodza. Massena i jego sukces pod Zurychem był znacznie więcej wart niż to co wcześniej udało się Bonapartemu

Możemy mówić o wyjątku. Obowiązki "militarne" jakie spoczywały na barkach ludności żydowskiej ustalały min. sejmiki danego regionu. Wobec czego nakładano na Żydów nadzwyczajne podatki wojenne, nakazywano dostarczenie ściśle określonej ilości prochu i ołowiu. Zdarzało się też że Żydzi mieli wystawić na daną wyprawę jakąś liczbę żołnierzy, jednak chętnie zamieniano ten obowiązek na opłatę w brzęczącej monecie. Obowiązkiem gmin żydowskich była też obrona wyznaczonego odcinka murów. Nie znam jednak konkretnych przykładów. Podczas powstania Chmielnickiego grupa 500 Żydów dołączyła do oddziału Jeremiego Wiśniowieckiego, trudno orzec czy wspierali go czynnie, raczej chodziło tu o ochronę przed pogromem "On to (Wiśniowiecki) wyruszył ze swym ludem w kierunku ku Litwie, a z nim około 500 obywateli (Żydów), a każdy z żoną i dziećmi. I niósł ich na skrzydłach orlich, aż ich przyprowadził, dokąd chcieli. Gdy im groziło niebezpieczeństwo z tyłu, kazał im iść przed sobą, a gdy groziło z przodu, wówczas maszerował przed nimi, jako tarcza i puklerz, a oni za nim kładli się obozem'' Co prawda żydowski kronikarz, Natan Hannower, nic nie wspomina o uzbrojonych współziomkach, ale sytuacja jest dosyć ciekawa.

Obawiam się że o osobę Napoleona nie uda się nam pokłócić Co nie znaczy że ocena jego działań z roku 1800 może być trochę odmienna.

Wychodzi że chodzi o Alberta Speera

Zakładając że Austriacy rozpoczęli coś na kształt ataku w granicach godziny 6, a dopiero o 11 uzyskali przewagę w polu, to tego szybkim atakiem nazwać nie można. Jakże inaczej w kontekście działań austriackich, wyglądała szarża Gwardii Konsularnej Pisząc o Napoleonie jako "raczkującym' wodzu odniosłem się do roku 1800. Kiedy dobrych dowódców, zwyciężających w bitwach było przynajmniej kilku. Np. zwycięzca spod Hohenlinden, gen.Jean Victor Marie Moreau, generałowie Jean-Baptiste Kléber i Andre Massena. A co do kampanii w Egipcie, to wybacz, możemy mówić tu o klęsce.

Najbrzydszy polski samolot To dopiero informacja. Żubr nie odbiegał wizualnie od trendów lotniczych lat 20/30. Nie jest tajemnicą, że wzorowano go na konstrukcjach francuskich. Wystarczy zobaczyć jak wyglądał Potez 540 i wszystko stanie się jasne W przypadku Żubra była nawet szansa na dobry kontrakt zagraniczny, bowiem Rumunia była zainteresowana jego zakupem. Gdyby nie katastrofa w której zginęła cała załoga wraz z oficerami rumuńskimi pod Michałowicami koło Warszawy(7 .X.36) to kto wie jak potoczyłyby się dalsze losy tej konstrukcji. Na zdjęciu poniżej Potez 540, tak dla porównania.

:thumbup: Jako że napisałeś o reakcji na tą sytuację gen. Desaix'a, to niewiele ma do dodania Melas zaatakował, chociaż o błyskawicznym ataku raczej tu mowy nie ma, wyparł siły francuskie i opuścił pole bitwy. Na pewno nie oglądał pewnej reklamy w której często pada słowo "prawie" Sądzę że jak na "raczkującego" wodza Napoleon pokazał na co stać jego armię, nawet w sytuacji tak krytycznej.

Czytając to co napisałeś dochodzę do wniosku że uległeś daleko idącej propagandzie komunistyczno-socjalistycznej. Aby nie zaogniać sytuacji wstrzymam się z dalszą kontynuacją dyskusji w tym temacie. Jeżeli chodzi o pokrycie w faktach, to faktycznie masz z tym spory problem.

Skoro brniemy w ten temat to wśród bitew są te przełomowe, jak Marengo, Austerlitz, Trafalgar, Jena czy Wagram. Ale każdy zajmujący się tą tematyką doskonale o tym wie Pisanie o Marengo jako niedocenianej bitwie jest pewnym nadużyciem, bo gdybyż nie ta victoria to los Napoleona mógł być przesądzony. Jednak bitwa ta pokazuje inną ważną cechę późniejszego cesarza, walkę do końca. Ten kto nie doceniał determinacji Napoleona musiał ponieść klęskę. Marengo jest dowodem na to że dobrze zgrana armia, sprawnie dowodzona, gdzie podlegli dowódcy wiedzą co mają robić, może odnieść sukces w sytuacji gdzie wszystko zdaje się stracone. U podstaw zwycięstwa w bitwach powyżej wymienionych najczęściej leżała szybkość przemieszczania się francuskich korpusów. Doskonale przedstawił to Peter Hofschroer w "Waterloo niemieckie zwycięstwo". Widzimy tam niemieckich i brytyjskich dowódców którzy wiedząc że francuski atak nastąpi, nie są w stanie przewidzieć w którym to będzie miejscu i są bardzo zaskoczeni jego szybkością. To jest istota tej taktyki.

Czasami staram się być dowcipny :thumbup: Myślałem o lancy, bo faktycznie byłaby to ostatnia z broni zaczepnych kawalerzysty XX wieku, jednak skupię się na szabli. Wzorem dla tematu jest szabla husarska, która wymarła wraz z formacją jej używającą. Możemy zatem nawiązać do tej tradycji i skupić się na uzbrojeniu polskiej kawalerii okresu międzywojennego. Na pierwszy ogień musi iść wzór 1917. Szabla pięknej linii którą prócz artylerii konnej używała też kawaleria. Mamy zatem dwa w jednym. Trudno będzie bronić polskiej tradycji patrząc na tą broń, bo jak wiadomo wzorowano ją na francuskiej AN XI i jej mutacji anno 1822. Liczę, że rozwijając ten temat w oparciu o "szablę" dojdziemy do husarskich wzorców Wówczas wszyscy będą zadowoleni.

Nie sądzę abym popełnił błąd, martwi mnie też że używasz określenia "brednie" . Nie rozmawiamy tu o całym ruchu lewicowym w Hiszpanii, tematem przewodnim jest POUM, a więc partia trockistowska, dlatego skupiam się na skrajnym skrzydle lewicy. Mam też świadomość że Hiszpania to nie Rosja, zaznaczam tylko że zwycięstwo komunistów dotowanych przez Stalina, doprowadziłoby do podobnych rozwiązań ustrojowych i wybuchu terroru. Wiemy, sądzę że obaj, jak wyglądała sytuacja w krajach Europy Wschodniej po 1945. Piszesz że; POUM, który miłości do modelu sowieckiego nie miał. W związku z tym przeciwnik został zniszczony, i taka sama przyszłość czekała inne lewicowe odłamy, np. lewicowców z PSOE ( Hiszpańska Socjalistyczna Partia Robotnicza). Cytat; o anarchistach nawet nie wspominając. Dlaczego mamy o nich nie wspominać ? Anarchistom bliżej było do PSOE, głównie dlatego że popierali związkowców z UGT. Po zwycięstwie, wąsko rozumianej lewicy, podzieliliby los innych lewicowych odłamów. Zwycięzca mógł być tylko jeden i nie byłaby to republika.

Żadnej ze stron nie zależało na utrzymaniu republiki. Jednak przypisywanie czystych intencji partiom lewicowym jest równie kuriozalne jak podejrzewanie o podobne pobudki falangistów. System republikański nikogo nie zadowalał,a jego słabość dała pole do popisu licznym ugrupowaniom które z zasady dążyły do zbrojnej konfrontacji. Doszło do wojny domowej której plon jest znany, jednak błędne jest myślenie że podobne represje nie spotkałyby Frankistów po zwycięstwie komunistów. Jak pokazała sytuacja po rewolucji w Rosji, sukces "czerwonych" opcji stalinowskiej mógł być jeszcze bardziej destrukcyjny dla Hiszpanii niż późniejsze rządy Franco.

Komitet noblowski potrafi zaskoczyć swoją nominacją wszystkich włącznie z nagrodzonym Jednak nie sądzę aby to wyróżnienie spotkało literata z Polski.

Chyba tylko u nas A jak z zastosowaniem bojowym po 1939 ?? Rzymskim targiem; została szabla i lanca,ta druga dla ozdoby

Tak z tą husarią pod Moskwą to pojechali po całości, ale sam fakt jakie było praktyczne przeznaczenie palucha nie został jednoznacznie przesądzony. Ten ewenement konstrukcyjny został zarzucony przy innych typach szabel. Nawet w tzw. "kościuszkówce" która w pierwszych wersjach miała to rozwiązanie, sprawił że dosyć szybko z niego zrezygnowano.

Chętnie dałbym wiarę tej wersji wydarzeń. Jednak jak sam pisałeś na to że komuniści stali się wiodącą siłą w tym konflikcie miało wpływ znacznie więcej czynników. Możemy dywagować czy niepokoje wśród robotników w roku 1932 były spowodowane zakulisowymi działaniami komunistów, czy też nie. Tym niemniej rząd republiki, reagując na te wystąpienia w sposób równie brutalny,czyli tak jak jego poprzednicy, z góry ustawił się na przegranej pozycji. Socjaliści byli rozczarowani, zdeklarowani przeciwnicy tylko ugruntowali swoją niechęć to panującego porządku. Sytuacja była patowa. Jak zwykle w takich sytuacjach bywało tak socjaliści jak i tzw.lewicowi republikanie nie zjednoczyli się w obliczu wyborów roku 33. Doprowadziło to do uzyskania przewagi skrzydła prawego. Do władzy doszła CEDA ( Hiszpańska Konfederacja Organizacji Prawicy). Właśnie ta przegrana spowodowała że socjaliści uznali rewolucję jako narzędzie dla osiągnięcia pełni władzy. To właśnie po roku 1933 wskutek nieudolności sprawowania samodzielnych rządów przez lewicę utworzono Falangę. Lewica rozczarowała Hiszpanów słabymi rządami, a nie brakiem reform. W uczciwej parlamentarnej walce pierwszej połowy lat 30-tych poniosła zdecydowaną klęskę. Teraz wystarczyło powielić model "sowiecki" dokonać rewolucji i przejąć pełnię władzy. Jednak sytuacja w Hiszpanii była daleko inna niż w carskiej Rosji. Być może analogiczna w przypadku obu państw była bieda, jednak determinacja prawicy była w tej sytuacji daleko większa. I wynikł problem. Kto kogo poprze. Sowieci w sposób naturalny poparli lewicę, jednak z czasem wyeliminowali te ugrupowania które im nie odpowiadały. A było to bardzo głupie posunięcie.

Rewolucja francuska była przełomem głównie w układzie sił jakie dotychczas dominowały w Europie. Była też zamachem na monarchie absolutne na całym kontynencie. Rozbijając struktury państwowe na terenie Francji, zakłóciła porządek w ówczesnej Europie. Z destrukcji narodziło się cesarstwo, tak jak pisał Kadrinazi, a powstanie tegoż miało wpływ na cały wiek XIX. Czym wobec tego jest ruchawka w Wandei ? Głosem niezadowolonych wobec zmian które w sposób niekontrolowany burzą stary system. Nie ma tu mowy o demokracji i innych szczytnych ideach, jest zwykła eliminacja przeciwnika. Szkoda, że nikt z późniejszych rewolucjonistów nie wyciągnął nauki z tej lekcji. Każdy z nich skupił się na niszczeniu zastanego ustroju, a nie na ewentualnych skutkach ubocznych.

Każda z bitew miała kluczowe znaczenie w danym okresie działań wojennych. Niestety, ale tego typu zestawienia sprawiają, że wszystko musimy porównywać i klasyfikować. Najważniejsza jest pierwsza bitwa, ta która stała u progu kariery Napoleona, jaki i ta co ją zakończyła. Wszystkie zwycięskie batalie cesarza Francuzów i tak doprowadziły do klęski

Ciekawa dyskusja ukazująca dwie różne szkoły na temat wykorzystania "palucha" odbyła się na forum "nożowników" Sporo tam było adrenaliny, ale rozmawiali tam ludzie którzy mają praktykę w walce szablą husarską, dlatego warto się z tym zapoznać http://www.knives.pl/forum/index.php/topic,106121.0.html

Temat skręca łukiem, niczym krzywizna szabli w kierunku armaty Nie wgłębiając się w typy szabel, jedno jest pewne, z całego wyposażenia zaczepno - obronnego kawalerzysty w efekcie pozostała wyłącznie ona. Odpadł koncerz, kopia, lanca i inne gadżety, ale szabla pozostała aż do przesiadki na czołg Chociaż Grigorij Saakaszwili...... :thumbup:

Teoretycznie była taka możliwość. Jednak nie był to stromy klif. Leonidas wybrał takie miejsce w wąwozie gdzie jego lewe skrzydło chronione było przez urwiste zbocze, a front przez mur obronny. Mur ten zbudowali Fokijczycy długo przed bitwą. Miejsce to nazywamy Bramą Środkową. Jednak sposób walki Spartan z góry nastawiony był na defensywę, a nie na atak. W pewnym sensie to założenie zostało spełnione. Kiedy Persowie dotarli pod Termopile zwlekali ze szturmem aż cztery dni. Musimy pamiętać że chodziło o powstrzymanie pochodu Persów, a nie o zniszczenie ich armii. W istniejącej pod wówczas sytuacji nie było to realne.

Jest to symbol nawiązujący do czterech gwoździ skutych razem, z których jeden skierowany jest ku górze. Dosyć częsty i tani rodzaj broni stosowany głownie przeciwko konnicy i nieobutej piechocie od czasów starożytnych przez średniowiecze. Symbol ten stosowany jest też w heraldyce.