riv

Jak to nie. Punktem wyjścia jest zawsze stosunek do boga. Cały spór pomiędzy Platonem a Arystotelesem dotyczy boga i duszy. Etyka opiera sie na bogu. U Arystotelesa poglądy etyczne wynikają z jego teorii bytu.Rozumiał on dobro i cnotę jako dążenie do doskonalenia swojej formy, czyli duszy.

W liceum 2 godz w klasie 1 i 3 , w 2 tylko jedna- jest pięć godzin w cyklu nauczania, religii 6 a wf 9. Sposób prowadzenia lekcji zależy tez od uczniów. Można robić ciekawe lekcje pokazowe, ale nauczyciel musi zrealizować program, stawiać oceny, przygotować do matury i jeszcze wypełnić full papierów...

Bo taki był cel istnienia tego zakonu w średniowieczu. Zresztą Zakon krzyżacki został o to poproszony przez książąt polskich. W średniowieczu nie jest niczym niezwykłym ,że kościół zajmuje się polityką. W starożytności tez kapłani uprawiali politykę. A król Anglii jako głowa kościoła tez nie powinien mieszać sie do polityki?

A jak sobie wyobrażasz funkcjonowanie władzy centralnej i urzędów bez pisma? Jakie państwa nie posiadały pisma? Jak rozumie są jakieś dowody na istnienie takowego pisma. Teoria run słowiańskich już dawno upadła. A teorie prof. Walerija Czudinowa, nie mają żadnych podstaw naukowych. Teorie o tym,że Słowianie posiadali pismo to XIX w i pocz. XX w( związane z panslawizmem), i było to związane z ideologią a nie z nauką. Polecam Przemysław Urbańczyk: Vlesova kniga - fałszerstwo niedoskonałe. W: Słowianie i ich sąsiedzi we wczesnym średniowieczu.

Pewnie ,że tak. I ten cel osiągnęła I wyprawa. W późniejszych to już nie musieli wyzwalać Jerozolimy, bo w pierwszej to zrobili.

Scholastyka to jest metoda rozumowania. Ta metoda polega na trzech etapach: lectio,disputatio i determinatio. Teologia zawsze bazuje na filozofii. Dzisiaj także. I to bez względu o jakiej teologii mowa. No, to już lekka przesada. Teologii, medycyny czy prawa nigdy nie nazywano filozofią... Co to za teoria?

Po pierwsze to socrealizm jest to określenie kultury, stylu w sztuce- konkretnie malarstwie,rzeźbie i poezji(choć słowo sztuka jest tu mocno naciągane), a średniowiecze to nazwa epoki historycznej. to porównanie samo przez sie jest bez sensu. Można porównać gotyk do socrealizmu czy styl romański do socrealizmu. I co maja ze sobą wspólnego- bardzo dużo. Wszystkie te style są tworzone przez człowieka. Więcej podobieństw brak.....

Słowianie potrzebowali chrześcijaństwa, choćby dlatego,że do funkcjonowania państwa niezbędne jest pismo, a Słowianie takowego nie mieli.... Tu bym polemizował. Do powstania metropolii w Gnieźnie i tak wszystkie diecezje podlegały pod Magdeburg i specjalnego wpływu to nie ma. Kościół był instytucja ponad narodową, z własnym językiem itd. Czesi znacznie dłużej podlegający pod ta metropolie również nie zostali wcale zgermanizowani. A co w tym okresie jest elementem typowo niemieckiej kultury? W architekturze styl romański i gotycki? W pismiennictwie język i alfabet łaciński? Religia chrześcijańska?

Król Anglii Edward II, wieść o herezji i zbrodniach templariuszy przyjął z niewiarą, której dał wyraz w swych listach zarówno do papieża, jak i do monarchów Europy. Zakon zawsze cieszył się dużą sympatią królów Anglii i Edward II nie widział powodu do zmiany tej postawy. Otrzymawszy jednak bullę papieża Pastoralis praeminentiae (1307 r.), wydał 10 stycznia 1308 r. nakaz aresztowania templariuszy znajdujących się w jego królestwie. Aresztowania przeprowadzone w Anglii różniły się zasadniczo od aresztowań dokonanych we Francji; do roku 1309 miały raczej charakter aresztów domowych. Śledztwo rozpoczęło się dopiero we wrześniu 1309 r., z chwilą przybycia dwóch papieskich inkwizytorów; których wspomagali prałaci angielscy. Spośród kilkudziesięciu templariuszy przesłuchanych do grudnia 1310 r. zaledwie kilku potwierdziło jeden ze stawianych zakonowi zarzutów, a mianowicie, że dygnitarze zakonu zwykli udzielać im rozgrzeszenia w czasie posiedzeń kapituł. Złożyli oni swe zeznania bez tortur, których w Anglii nie stosowano. Mistrz Anglii, Wiliam de la More, i preceptor Owernii, Imbert Blanke, nie przyznali się do stawianych im zarzutów i zostali wtrąceni do „najnędzniejszych więzień” i „zakuci w podwójne kajdany” (Powicke i Cheney). Pozostali templariusze, którzy okazali skruchę, wyznali publicznie swą wiarę, otrzymali absolucję, po czym z reguły zostali rozmieszczeni po różnych klasztorach. W Aragonii jej władca Jakub II nakazał aresztowanie templariuszy w grudniu 1307 r. jak się zdaje, tylko dlatego, że doszły doń wieści o ich przygotowaniach do zbrojnego oporu i zamienieniu dóbr zakonnych na złoto, deponowane następnie u sympatyków zakonu. Ale nie poszło mu to łatwo. Wprawdzie udało mu się uwięzić mistrza Aragonii, Exemena de Lendę, ale preceptor Mas Deu w Rousillon, Ramon Sa Guardia, Który zastąpił uwięzionego, podjął obronę zakonu ze swego zamku Miravet. W pozostałych królestwach Półwyspu Iberyjskiego — z pominięciem Nawarry, której król Ludwik był najstarszym synem Filipa Pięknego — to znaczy w Kastylii, na Majorce i w Portugalii, aresztowania templariuszy przeprowadzono dopiero w 1308 r., niekiedy zaś dopiero w 1310 r. Jednakże żadne przesłuchania (bez uciekania się do „gehenny”) nie przyniosły potwierdzenia zarzutów zakonowi. Templariusze zostali zwolnieni i przekształceni w zakon Rycerzy Chrystusa. W Niemczech na żądanie papieża zwołano w kilku prowincjach synody mające sądzić templariuszy. Na niektórych z nich jednak w obronie zakonu stanęli życzliwi mu biskupi, w Moguncji zrobił to osobiście preceptor z Grumbach, Hugo von Salm wraz z dwudziestoma uzbrojonymi rycerzami. Przybyli ostro zaprotestowali przeciwko oskarżeniu zakonu o herezję, a przerażony arcybiskup zawiesił prace synodu na okres dwóch miesięcy. Na ponownie zwołanym synodzie 37 templariuszy i 12 świadków spoza zakonu złożyło korzystne dla niego zeznania, arcybiskup zaś — ku irytacji papieża — wydał wyrok uniewinniający templariuszy. W Italii sytuacja była bardziej złożona. W tych jej krajach i prowincjach, które były niezależne od Francji i jej wpływów — np. Lombardii, Anconie, Toskanii czy Rawennie — z reguły nie stosowano wobec templariuszy tortur i aresztowanych uniewinniono. Natomiast w Neapolu, którego król Karol II był wujem Filipa IV, oraz w Państwie Kościelnym tortury były stosowane i przynosiły zeznania potwierdzające takie zarzuty, jak wyrzeczenie się Chrystusa, opluwanie krzyża, nieczyste pocałunki, kult głowy i — czarnego kota. Wreszcie na Cyprze, po długiej zwłoce, stawiających opór templariuszy aresztowano na przełomie maja i czerwca 1308 r. Jednakże podjęte dopiero w maju 1310 r. przesłuchania nie przyniosły żadnych rezultatów: 76 zakonników i wielu świadków złożyło zeznania całkowicie uniewinniające Zakon Rycerzy Świątyni. Dopiero późniejsze zalecenia papieża doprowadziły do zastosowania wobec nich tortur i obostrzenia reżimu więziennego, w wyniku czego wielu templariuszy zmarło. A co do banków, to oczywiście,że je prowadzili, ale podstawą majątku i bogactwa templariuszy były ich włości.

Ubodzy Rycerze Świątyni powstali pomiędzy 1118 a 1120 rokiem gdy Hugo de Payens wraz z towarzyszami złożyli śluby przed Gormondem de Picquigny patriarcha Jerozolimy ,zaś od Baldwina II, otrzymali stojący na wzgórzu świątynnym, przebudowany na kościół, meczet Al-Aksa i wznoszący się w pobliżu pałac, który stał się ich kwaterą. Ale wbrew potocznej "wiedzy" nie był to zakon,ale bractwo. I nie zabiegali o uznanie ze strony papieża, bo takowe wcale im nie było potrzebne. Bractwo Ubogich Rycerzy zyskało na popularności gdzieś koło 1125 r, a miało to związek z tym, że : Fulko z Anjou,przebywając pierwszy raz w Ziemi Świętej w 1120 roku, brał udział w akcjach templariuszy. Po powrocie do Francji zapisał im 30 srebra rocznej renty marek, zaś w 1125 do bractwa wstąpił hrabia Hugo z Szampanii. Dopiero od tego momentu zaczęto przygotowania do przekształcenia bractwa w zakon. Najpierw do Bernarda z Clairvaux, udali sie dwaj posłowie: sam Hugo i Andrzej z Montbard ( krewny Bernarda), Bernard przedstawił sprawę papieżowi i faktycznie kiedy zwołano synod w Troyes w 1128 roku udał sie tam sam Hugo de Payens, i po przedstawieniu informacji o działalności bractwa, otrzymał akceptację aby stało się ono zakonem. Zreszta regułę napisał im właśnie Bernard z Clairvaux. Ta akceptacja była potrzebna, tylko gdyby zakon chciał działać po za Ziemia Swietą. I tak sie dziej od tego roku. Bo Hugo de Payens udaje sie po nadania do Normandii, Anglii, Andegaweni i Prowansji, gdzie otrzymuje te nadania.

Zakon nie był państwem, a stworzyli państwo. Po likwidacji państwa, krzyzacy całkiem dobrze nadal funkcjonowali, istnieją zresztą do dnia dzisiejszego. A to niby dlaczego? Specjalnie niczym sie nie różnił od innych zakonów rycerskich.

Dla filozofii Bóg zawsze jest w centrum, bez względu na epokę. Arystoteles, Platon czy Heideger nie mówili o Bogu? szczerze mówiąc nie znam filozofów którzy by nie zajmowali sie bogiem.....

Widzisz Pancerny, po pierwsze to sie nie pojawi takie pytanie, bo do szkoły średniej nie ma takiego zagadnienia, po drugie faktycznie nie ma na to czasu po trzecie w szkole jest więcej godzin religii czy wf niż historii.

Też tak myślę..... To epoka gdzie honor miał większa wagę niż życie.... gdyby tak było dziś...

Skoro zakon stworzył państwo to siłą rzeczy musi zajmować się polityką. Nie bardzo rozumiem kto ma sie zajmować polityka w państwie teokratycznym jeżeli nie zakon? Teokracja nie jest wymysłem średniowiecza.

Juz to pisałem ale sie powtórzę. Wyprawy przeciw Albigensom miały przede wszystkim podłoże polityczne a nie religijne. I tak zamordowanie legata papieskiego Pierre de Castelnau , który miał zwalczać herezje Katarów , tak naprawdę ma związek z tym że wmieszał się w spór pomiędzy hrabią Baux a Rajmundem, hrabią Tuluzy- a nie ma to nic wspólnego z Albigensami. Zaś Szymon z Montfort, który stał na czele krucjaty przeciw Albigensom, faktycznie dokonywał podboju całej Langwedocji. Dlatego też król Aragonii, Piotr II udzielił pomocy Rajmundowi( Piotr II bynajmniej nie popierał katarów a Rajmunda- swojego szwagra). Szymon w dwa lata po bitwie pod Muret otrzymał tytuł hrabiego Tuluzy, wicehrabiego Béziers i Carcassonne oraz diuka Narbonny, i ziemie Rajmunda VI. Ale już w 1216 Rajmund VI i jego syn Rajmund VII rozpoczeli walkę o swoje ziemie. Rajmund zdobyl Beaucaire w regionie Langwedocja-Roussillon. Później w bitwi w Lourdes w grudniu 1216, znowu pokonali Szymona,Rajmund VI i VII we wrześniu przejęli kontrolę nad Tuluzą. Montfort natychmiast pośpieszył z odsieczą, lecz jego siły były niewystarczające - spora część wojsk była zaangażowana na innym terenie. Ponowił próbę oblężenia miasta wiosną 1218 r. Podczas walki z obrońcami miasta 25 czerwca został uderzony w głowę kamieniem z maszyny miotającej i zmarł. Później walkę z Rajmundami prowadzil Amaury de Montfort , ale bezskutecznie i przekazał swoje prawa do Langwedocji królom francuskimw 1225, bo Rajmund VII wkońcu odzyskał tytuł hrabiego Tuluzy w 1222 i dalsza walka z nim była bez większych szans...

.Ale całkiem ciekawa dyskusja sie wywiązała :mrgreen:

Dokładnie, znaki rozpoznawczo bojowe i własnościowe. Pominąłem to co już Ty napisałeś.

O to mi chidziło. :thumright: Jest to najstarsza flaga państwowa. jest nazwa flagi, hymnu i godła Danii. czerwone płótno z białym krzyżem. Twoja kolej Capricornus

Uniwersytet założony w 1088- to jest średniowiecze. A Za najstarszy uniwersytet, uznaje się Uniwersytet Carogrodzki czyli Uniwersytet Magnaury w Konstantynopolu ufundowany w 842 / 849 roku przez Bardasa, regenta cesarza bizantyjskiego Michała III. Za kolejny uniwersytet uznawana jest jest islamska wyższa szkoła przy meczecie Karouiyne w Fezie (Maroko) powstała w 859 roku,(tez średniowiecze). Boloński to najstarszy w europie zachodniej. Ale tak czy owak wszystkie powstają w średniowieczu.

To jaki jest pierwszy uniwersytet?

Takim paradoksem są Mamelucy, byli to niewolnicy państwowi. W IX wieku stanowili gwardię przyboczną sułtanów Egiptu. A w 1250 przejęli władzę w Egipcie. Ze Słowian władcy islamscy tworzyli "Saqaliba". Dokładnie, na zachodzie odkąd zaczęto bić florena rozpoczęło się odchodzenie nawet od pańszczyzny.

Najprościej jest kogoś wprowadzić do rodu poprzez adopcję. I tu się mylisz. Jest np statut wiślicki. I słynny przepis zatwierdzony przez Kazimierza Wielkiego "nobilitatis stripes ex progenitoribus eorum originem semper ducunt". Kolejne ważne prawo uchwalono na sejmie walnym warszawskim w 1578 r-Plebeiorum Nobilitatio Też błąd. Można bylo adoptować do herbu nie szlachcica. Taka masowa adopcja miała miejsce w 2 X 1413, kiedy adoptowano litewskie rody bojarskie( było ich 47). Inny przykład Mikołaj Graff kupiec z Poznania w 1556 r adoptowany do herbu Nałęcz. Jednak była stosowana tak nagminnie, że od 1633 r. całkowicie jej zabroniono. Drugi sposób to nobilitacja- do 1578 roku dokonywał jej król, od tego roku król pod kontrolą sejmu, a od 1601 tylko sejm. Pierwsza potwierdzona nobilitacja miała miejsce w 1419 i dotyczyła Szymona Szczecina z Brześcia Kujawskiego. Nobilitacji było ok 1600! Trzeci sposób to indygenat- ten był najrzadszy doszło do niego ok. 400 razy. Stosowany od Zygmunta I- jest on odnotowany w metryce koronnej. I wreszcie nagana.

Początki herbu rycerskiego wiąże się ze znakami bojowo-rozpoznawczymi. Proces powstawania herbów został zapoczątkowany w XI w. przez znaki bojowe używane na chorągwiach. Natomiast swój harakter dziedziczny herb zawdzięcza pieczęci. Od 1166 na mocy dekretu papieża Aleksandra III pieczęć jest jedynym sposobem uwieżytelnienia dokumentów.. W sfragistyce zachodniej najstarsze herby pojawiały się w XII w- jest to pieczęć Rajmunda z Berengera z 1150 i Filipa alzackiego z 1170. W Polsce najstarszym herbem jest herb Henryka Brodatego- jest to półksiężyc. Jego synowie używają już czarnych orłów z półksiężycem na piersi(tzw przepaska).

Oj, używali. Poczałkowo legalnie( mial do tego prawo sołtys) później juz nie. W XII w. byl to już tak nagminny proceder,że ukazało się dzieło "Liber generationis plebeanorum" znane jako Liber chamorum. Autorem był Walerian Nekanda Trepka. Jest to spis osób, które bezprawnie używają herbu. Trepka "demaskował' ich np. na podstawie mowy("mowę chłopską miał szepluniawą i prostak w obyczajach").