Narya

7 dni już dawno upłynęło i nikt nie pokusił się o odpowiedź dla Albinosa, ani tym bardziej o nowe pytanie.. Mam nadzieję, że od poniedziałku ruszy quiz, zwłaszcza że odprawiłem taniec wudu deszczu przywołujący żniwiarza quizów, którego konkurentem stał się Albinos. : >

Tylko, że to nie była chrystianizacja Litwy, jak już wcześniej zauważyłem... Mendog wprawdzie przyjął chrzest, ale później wrócił na łono dawnej religii. Wejście państwa na łono chrześcijaństwa polega na tym, że to jest stałe. Taką stałością okazał się chrzest Jagiełły, a nie Mendoga. Również taką stałością okazał się chrzest Mieszka I, mimo późniejszego nawrotu do kultu pogańskiego, to państwo piastowskie pozostało przy Kościele, inaczej niż u Mendoga.

To trzymanie książki przed sobą to taka metafora była. Nie jest to książka historyczna, ani monografia, ale esej socjologa na konkretny problem, konkretne zagadnienie. Dlatego warto rozwinąć problem, który poruszył Gross, bo oprócz Grossa, to nikt nie zajął się antysemityzmem polskim po wojnie.

Nieprawda, nie rysuje aż w tak czarnych barwach, wiem, bo mam tę książkę przed sobą. Nie da się przedstawić całego problemu w jednej książce, a poza tym autor sam podkreślił, że to jest esej, więc jedynie ma otwierać dyskusję nad tym problemem, a nie być monografią na ten temat.

Na Uniwersytecie Zielonogórskim na studiach historycznych prowadzi się badania dla Środkowego Nadodrza, Pomorza Zachodniego, Brandenburgii, Nowej Marchii, części Dolnego Śląska, ponadto specjalizuje się w historii nowożytnej, heraldyce i historii Europy Środkowej i Wschodniej. Na Uniwersytecie Poznańskim - no to przede wszystkim dzieje Wielkopolski (coś niesamowitego) oraz metodologia historii (szkoła Topolskiego).

Ten kanon lektur jest nieżyciowy. Zamyka się na okresie powojennym. Nie porusza literatury światowej i polskiej z II poł. XX wieku, z lat 90. i początku XXI wieku. Ale cóż poradzić to jest tendencja w całym kraju, w światku literatury - polska literatura zamknęła się na latach 60., góra 70.. podczas gdy na świecie, ale także w Europie Zachodniej lata 60. i 70. (które u nas dopiero się odkrywa) to już prehistoria...

Jak już wcześniej wspomniano, Gross analizuje z punktu socjologii społeczeństwo polskie po II wojnie światowej, która ta analiza jest podłożem/przyczynkiem do wyjaśnienia okoliczności pogromów antyżydowskich w Polsce. Właśnie zastanawia się jak to było możliwe w kraju, który doświadczył jak naziści niemieccy mordowali masowo Żydów. Zwrócił uwagę, że antysemityzm przedwojenny nie zniknął po wojnie w próżni, ale wciąż istniał. To wszystko.

Kodeks dyplomatyczny jest ogólnodostępny w bibliotekach państwowych. Ewentualnie, jak masz ochotę posiadać na własność, czyli zakupić, to poszukać na allegro.pl, w sklepach internetowych lub w księgarniach.

Przypisy u dołu każdej strony, odnoszące się do tekstu na niej, są wg mnie bardzo ważne, ale tylko, jeśli chodzi o wskazanie bibliograficzne, że rzeczywiście tam i tam tak było, że autor nie jest gołosłowny. I nie są przypisy "bibliografią", to się znajduje w spisie bibliograficznym zwykle na końcu książki.

O ile mi wiadomo to przyjął wpierw chrzest (1251), tak jak obiecał Krzyżakom, ale w 10 lat później powrócił do wiary przodków i w niedługim czasie został zamordowany przez książąt litewskich którzy go wspierali. Była to jedna z wielu prób "ochrzczenia" Litwy, rzecz jasna nieudanych. Dopiero Jagiełło sprowadził Litwę na łono chrześcijaństwa.

Również od deski do deski tego nie przestudiowałem, ale chyba nie ma alternatywnego opracowania historii życia prywatnego tak dokładnie. Chociaż niewiele się zdaje do historii ziem polskich czy tych z "Młodszej Europy", z tej racji, że jak już wspomniano, skupia się na historii Europy Łacińskiej - post Romanum. Różnice do tej nieromańskiej Europy są jednak znaczne.

Czy była nią Mekka i Medyna - miejsce docelowa pielgrzymów muzułmańskich, a może stolice najpotężniejszych kalifatów, jak Bagdad czy Egipt Fatymidów? A może Jerozolima? Czy można jednoznacznie stwierdzić stolicę islamu w dobie wypraw krzyżowych?

Akurat z Bizancjum to Aleksy I miał problem z odbiciem Anatolii. Nie miał dość sił by móc walczyć z sułtanem tureckim, stąd szukał gdzie indziej wsparcia. To na Rusi, ale Ruś zaangażował w krucjatę na Połowców. To na Europę Łacińską. Pierwotnie krzyżowcy mieli odbić Syrię, Anatolię i Palestynę dla Bizancjum, a wyszło inaczej.

W Pml mamy cykl włodzimierski legend ruskich, który dotyczy Włodzimierza I oraz Włodzimierza Monomacha. To jest niezwykłe jak patriotyzm, jeśli można coś takiego określić na Rusi, łączy się z wiernopoddaństwem dla monarchy. Zjawisko to na Rusi jest bardzo skomplikowane i trudno mi tu głębiej przedstawić je. W każdej kulturze są jakieś wzorce postępowania dla monarchy, które przeplatały się wzorcami kościelnymi. Na Rusi Włodzimierz Monomach był rycerzem wziętym z toposu, władcą - sprawiedliwym panem i opiekuńczym ojcem oraz obrońcą przed najeźdźcami i spoiwem jednoczącym kraj. Ta świętość władców na Rusi jest stricte utylitarna do aktualnych wydarzeń politycznych i gospodarczych. Przykład książąt Borysa i Gleba - wywyższeni na ołtarze, ponieważ pozostali wierni starszemu bratu, mimo, że ten kazał ich zgładzić. Przykładów można mnożyć. Ja wykorzystałem do analizy osobowości (tj. znalezienia osobowości w literaturze, bo Włodzimierz Monomach był również pisarzem) dzieł Abelarda czy Gwiberta z Nogent (w celu wykazania pewnych cech zbieżnych w literaturze średniowiecznej).

Nie za bardzo wiem o jakie informacje prosisz czy do kanonizacji i beatyfikacji władców średniowiecznych całej Europy czy tylko Polski i o jaką sytuację w Polsce piastowskiej na tle Europy ci chodzi. Gdybyś mógł nieco uściślić, to z chęcią, o ile dam radę, pomogę.

Oczywiście, że prześladowania rozpoczęły się wraz z rządami sułtanów tureckich, a podczas rządów Arabów była względna tolerancja. Nie mniej, jak oceniasz wyprawy krzyżowe (bo o tym jest temat tutaj)?

1. "Strach" J. T. Gross, Znak Kraków 2008. Wzbudziła niezwykle żywiołową dyskusję o ciemnych kartach historii narodu polskiego i z tego względu jest niezwykle ważną pozycją. Dotyczy represji narodu polskiego na narodzie żydowskim. Mimo licznych kontrowersji które wzbudziła i oskarżeń o nie-naukowość i subiektywizm, a także wybiórczość, cieszę się, że jednak się pojawiła, bo była tym impulsem, który pobudzi naukowców do zajęcia się tą problematyką. 2. "Historia wypraw krzyżowych" H. Mayer, wyd. WAM 2008. Poprawione wydanie o dziejach wypraw krzyżowych, moim zdaniem nie ma lepszej pozycji od Mayera, co się chwali bo w przeciągu 5 lat niewiele się ruszyło w historii wypraw krzyżowych. 3. "Europa walczy 1939-1945. Nie takie proste zwycięstwo." N. Davies, Znak 2008. Norman Davies wykazał się znowu swoim genialnym kunsztem historyka. Ukazał dzieje Europy II wojny światowej z różnych perspektyw, zwrócił uwagę na historię społeczną, nie tylko militarną i polityczną. Przedstawił historię z wszystkich możliwych punktów widzenia, tak aliantów, jak i ZSRR i państw osi. Takiej książki brakowało. 4. "Wysiedlenia, wypędzenia i ucieczki 1939-1959. Atlas ziem Polski." Praca zbiorowa, Demart, październik 2008. Niezwykle ważna pozycja dla każdego zainteresowanego kwestią wysiedleń z ziem zachodnich dzisiejszej Polski i z kresów wschodnich II RP. Śmiem wątpić, że wcześniej tak gigantycznej pracy nikt jeszcze nie zrobił. 5. "1859 dni Warszawy", Wł. Bartoszewski, Znak 2008. Historia Warszawy pod okupacją i w czasie Powstania Warszawskiego, niezwykle ciekawa, barwna, rzetelna i dokładna. Ale czegoż innego można było spodziewać się po takim historyku jak prof. Wł. Bartoszewski? No to macie niespodziankę, bo tylko jedna książka dot. historii średniowiecza. Przypuszczam, że wątpię, że Albinos pewnie jest zaskoczony moją piątą nominacją.

Robienie zdjęć aparatem powoduje jakiś rezonans na zabytkach, zwłaszcza na polichromię. Dlatego nie można robić zdjęć (absolutny zakaz) w Kościele Mariackim w Krakowie, tu: ołtarzowi Wita Stwosza. Opłaty za zdjęcia i nakręcanie filmów za odpłatnością są dozwolone w niektórych okolicznościach, zwykle w większości zabytków, które pozwalają na zabezpieczanie i konserwację tych zabytków po zrobieniu takich zdjęć. Wiadomo jednak, że nie będzie zakazu zdjęć murów czy zamków (chyba, że będą wyjątkowe okoliczności). Jeśli istnieje zakaz fotografowania czy filmowania jakiegoś zabytku to warto dowiedzieć się, czy nie jest to wynikiem tego, że nie spowoduje to jakiegoś rezonansu na dany zabytek.

Zwłaszcza w XVI wieku religia staje się narzędziem w rękach władców. Naiwnie jest twierdzić, że wojna trzydziestoletnia była wojną dwóch religii - katolickiej i protestanckiej. Ta niezwykła aktywność polityczna władców w religiach nabiera tempa właśnie w XVI wieku, a przynajmniej urzeczywistnia się niż w wiekach wcześniejszych. Poza tym zwracając uwagę na historię zwykłych ludzi i na historię XVIII wieku, to trzeba zwrócić uwagę, że następuje coś w rodzaju renesansu czy rozkwitu sztuki "śmierci i cmentarza", zwłaszcza nagrobków, trumien, krypt, etc. Niezwykle barwnie ludzie XVIII wieku potrafili wyobrażać sobie i tworzyć wizerunki śmierci.

Mam kilka nominacji na wydarzenie historyczne 2008 roku: 1. Obchody rocznicy wybuchu Powstania Wielkopolskiego, chyba po raz pierwszy na taką skalę, no i TVP popisała się promocją tego święta na cały kraj, 2. Publikacje, przede wszystkim: 2.1 "Strachu", Jana Tomasza Grossa 2.2 "Europy walczącej", Normana Daviesa 2.3 "SB a Lech Wałęsa: przyczynek do biografii", Sławomir Cenckiewicz i Piotr Gontarczyk które otworzyły gorące dyskusje nad trudną historią Polski i Narodu Polskiego. 3. Obchody 90 rocznicy odzyskania niepodległości przez Polskę, które przyczyniły się do pogłębienia wiedzy oraz rozbudzenia ducha dyskursu nad tym fragmentem dziejów Polski i może mniej obchody, ale bardziej dyskusje wokół historii roku 1918 tak ważnego dla Polski.

Wielkie dzięki, ale jakieś maski na ustach i nosie, twarzy, rękawiczki, odpowiednie ubranie mieliście czy poszliście tam na żywioł?

W przeciwieństwie do swojego syna i wnuka, skupiał się na swoich południowych włościach, zwłaszcza Italii. Rozgromił armię saraceńską na południu Italii (pamiętajmy, że w tym czasie Sycylia była w rękach Arabów).

Nieco zepchnięty w świadomości w cień Joanny d'Arc. Niewątpliwe jest jednak to, że to on odwrócił koleje losu wojny stuletniej i zebrał fundusze na armię, którą skompletował. Nie był takim ślamazarnym władcą jakim się go ukazuje na korzyść patronki Francji.

A jak wygląda od strony warsztatowej otwarcie takiej trumny? Bo pewnie jakieś przygotowanie musi być. Bardzo Ciebie prosiłbym Tomaszu N., jeśli zechciałbyś nam opowiedzieć, a przynajmniej mi, bo jestem ciekawy tego.

Ważnym wydarzeniem tego roku było dla mnie: wprowadzenie w życie ustawy o emeryturach pomostowych, szczyt klimatyczny świata w Poznaniu, zniesienie poboru do wojska, zakończenie misji w Iraku (szkoda, że tę misję zastąpiono inną w Czadzie oraz zwiększono polski regiment w Afganistanie), obchody 90-lecia odzyskania niepodległości przez Polskę, oraz tu w innych również obchody 90-lecia wybuchu powstania wielkopolskiego, co było niezwykłym sukcesem po tylu latach milczenia, byłem aż pod wrażeniem tego co zrobiła TVP. Zobaczymy jak będzie z tymi obchodami za rok. Poza tym uważam również za niezwykle ważne wydarzenie roku 2008 w Polsce: pojawienie się na rynku polskim książki Grossa "Strach", który otworzył dyskusję o tym, że naród polski nie jest krystalicznie czysty i też ma swoje czarne karty w historii.