Narya

Wszystkiego najlepszego!

Nie cierpię niemieckiego (w sensie paleografii, odczytywania ich bazgrołów, już lepszą rękę mieli cystersi w łacinie), wspominałem już?Wolę łacinę... jest prostsza (jak dla mnie). To chodzi na pewno o stan. Nie wiem, może Einsiedler (Pustelnik), ale nie jestem pewien...

scoldfield, a to nie są przypadkiem podpisy? Co to za dokument? Co jest napisane w tym wierszu gdzie jest imię i nazwisko i dalej w drugiej kolumnie? Moim zdaniem, najlepiej jest odczytać co to jest (w pierwszym wierszu) a następnie przyjrzeć się innym przykładom z sąsiednich kolumn. Może tak?

Nie zdziwi cię fakt, że oczywiście się z tobą nie zgadzam, co wcześniej wyraziłem. Masz prawo do takiego stanowiska w historii, a ja takiego. Wybacz mi, ale czuję w twoich wypowiedziach oddech teorii spiskowej, a ja nie cierpię teorii spiskowych, dlatego pozostanę na stanowisku, które wykrystalizowała prof. Wipszycka-Bravo (a jak mniemam z twoich wypowiedzi, to znajdujesz się w opozycji do stanowiska pani profesor).

Otóż prawo zostało złamane, ale procesu sądowego jeszcze nie było, a najśmieszniejsze w tym wszystkim jest to, że PRL nie stworzył nawet kapturowego sądu nad Piłsudskim, jaki dzisiaj wytoczył Jaruzelskiemu IPN (a jaki stosunek PRL do Piłsudskiego był to wiemy). Obaj panowie złamali prawo i jeśli jednemu wytycza się proces, to miarą przyzwoitości byłoby wytoczyć proces temu drugiemu. I w myśl zastrzeżeń IPN "tu chodzi o sprawiedliwość dziejową a nie o zemstę" (to nie jest cytat ale parafraza dymiąca sarkazmem co do polityki historycznej). Osobiście jak już sądzi się Jaruzelskiego to jestem zdania, aby postawić pośmiertnie przed sądem Piłsudskiego (oczywiście w kwestii prawnej, reszta mnie nie obchodzi - bo i Piłsudski, i Jaruzelski mieli motywy jak najbardziej szlachetne - ratować Polskę takimi środkami jakie uznali za najlepsze z ich strony). To byłby piękny proces, a jaki medialny. Pobiłby sąd nad autorami stanu wojennego o całe lata świetlne.

Starsze wydania encyklopedii PWN na pewno różnią się od nowszych. PWN aktualizuje, poprawia nieaktualne dane, rozszerza, dodaje itd itp formy edycji. Nowsze jest atrakcyjniejsze zwykle (przynajmniej powinno być) od starszego pod względem merytorycznym.

Zależy co pojmujesz przez "Kościół pierwotny" - ja pojmuję go za Kościół, który był prowadzony przez Apostołów. Przez ten czas mimo niewielkich zgrzytów (jak ten na I soborze jerozolimskim) utrzymał się w jedności i nie było większych kłótni. Dopiero w II i III w. n.e. (najpewniej to od III w. n. e. ) zaczęły się zgrzyty na większą skalę, odłamy, schizmy, herezje, gnozje, etc. Polecam książkę Wipszyckiej-Bravo "Kościół w świecie późnego Antyku". W okresie działalności Apostołów Kościół nie miał jak się kłócić w swoim łonie, on walczył o swoją egzystencję. Rzym bezlitośnie tępił chrześcijan. Św. Piotr ginie w Rzymie za czasów Nerona, a więc jest to II połowa I wieku, więc niewielka różnica czasowa od śmierci Jezusa (I połowa I wieku). Św. Paweł wkrótce też ginie od miecza. Sporo Apostołów wyjechało do Egiptu i do państwa perskiego, gdzie zginęli. Ostatni żyjący Apostoł przeżył do II wieku n.e. w Anatolii. Dopiero po jego śmierci biskupi jako szefowie swoich gmin zaczęli się dzielić w stronę regionalizmów. Po śmierci św. Jana zabrakło charyzmy i autorytetu którym cieszyli się Apostołowie, nastała swoista próżnia, która przyniosła konsekwencje podziałów Kościoła. Przeciętny biskup nie musiał martwić się o jakieś kwestie chrystologiczne czy inne, zapytał się Apostoła i uznał to za prawdę absolutną, z którą nie polemizował. Z innym biskupem by polemizował. Dopiero okres sporów chrystologicznych na trwale doprowadził do rozkładu chrześcijan na wiele wspólnot religijnych.

A ja wybrałbym Żeligowskiego albo Sosnowskiego - zapomniani bohaterowie, których zasługi niesłusznie przypisano Piłsudskiemu, zwłaszcza, że w ostatnim czasie wyszły jako książki ich biografie.

Po pierwsze osądzać Piłsudskiego nie powinni politycy, ale historycy. Po drugie należy przyjąć i zaakceptować racje wszystkich stron, nie tylko Piłsudskiego czy nie tylko jego oponentów. Póki tego drugiego się nie osiągnie nie będzie możliwe napisanie porządnej biografii Piłsudskiego.

Tak, to niewątpliwie podstawa książka do dziejów wypraw krzyżowych. Kolejne wydania potwierdzają, że jest to jedna z najlepszych prac dot. tego okresu krucjat.

Jakie faktycznie cele miał ten list, co miał osiągnąć i czy rzeczywiście osiągnął zamierzone cele? Czy taki list faktycznie istniał?

Prawie, ale tu chodzi "jak Polacy przyjęli akt 5 listopada", chodzi o to, że nie zaborcy nie rozmawiali z Polakami o treściach z aktu dotyczącymi ich przyszłości. 11 listopada to oddanie całej władzy przez Radę Regencyjną J. Piłsudskiemu (co już jest w schemacie), a więc "odzyskanie niepodległości" odpada.

Nie sądzę, by chciano przenieść stolicę państwa teokratycznego z Rzymu do Jerozolimy. Powszechnie w propagandzie kościelnej twierdzono, że odtwarza się patriarchat jerozolimski, czy wyzwala. Może Rzym chciał poszerzyć swoje włości do swojego dominium w Italii albo w jakiejś zależności lennej utrzymać Ziemię Świętą. Ewentualnie bp Arnulf chciał stworzyć autonomiczne od Rzymu państwo, drugie, kościelne w Jerozolimie.

Św. Bonawentura z Bagnoreggio?

Po co są nam historycy? Jeżeli każdy może opowiadać historię, posługiwać się wyspecjalizowanym warsztatem, uczyć o historii, to po co są nam historycy?

Może i program nauczania i podstawę programową realizuje (choć to jej obowiązek), ale uczy wbrew zasadom dydaktyki historii, jeżeli jest tak jak napisałeś Don.

A ja gdzie ja tak napisałem? To dotyczyło tylko systemu edukacji szkolnej w Polsce, a nie analizy jej skutków przed i po reformie wśród uczniów...

Zadaj kolejne pytanie.

Czy rzeczywiście mamy do czynienia z patrymonium? Ziemia, państwo należy do monarchy z którą ten może zrobić wszystko, jak z inwestycją, czy jednak istniały pewne sfery autonomiczne?

Jak zdobyto miasto? Co dało to zwycięstwo krzyżowcom i jakie miało późniejsze konsekwencje dla losu wyprawy?

Stosowanie argumentum ex silentio jest wielce ryzykowne. Jeżeli źródła milczą o fakcie historycznym, to albo był tak pospolity, że nie było sensu go odnotować, albo nie było wcale. Nie bazowałbym w tej kwestii tylko na źródłach pisanych. Przyglądając się wiedzy pozaźródłowej, to muzułmanie mogli korzystać z słoni bojowych. Są ślady ich wykorzystanie w Iberii.

Nigdzie nie było napisane, że to ma być ostrzeżenie USA przed totalitaryzmem! Tylko ogólnie ostrzeżenie ludzkości przed totalitaryzmem i tak to zrozumiałem. No to zajrzeć jeszcze do Kapuścińskiego, Conrada, zajrzeć do "Archipelagu Gułag", do "Innego świata", do Krall. Mimo, że są to książki, to jednak o charakterze publicystycznym, czyli szeroko pojęta publicystyka. Ew. można mieć wątpliwości do Conrada, bo tylko w jego przypadku to jest naciąganie na publicystykę, ale w kontekście totalitaryzmów afrykańskich (absolutnej kontroli jednostki przez państwo jak np. w RPA, albo poprzez plemiona, albo przez kolonizatorów) to można. PS: Jestem płci męskiej.

Najlepiej zajrzeć do dzieła wielotomowego "Historia prywatna" (bodajże tom 1 i 2 ale nie wiem czy 2 odnosi się do Bizancjum). Było to społeczeństwo rzymskie. To byli Wschodni Rzymianie, mówiący greką i łaciną, choć z czasem coraz mniej, aż w końcu łacina zanikła. W tym kontekście można pokusić się o analogię do życia codziennego i kwestii społeczeństwa w starożytnym Rzymie, łącząc ponadto z kulturą grecką (silną na wschodzie Imperium) oraz z kulturami orientalnymi, które dość mocno wpłynęły na mentalność wschodnich Rzymian, najbardziej widoczne to było w podejściu do basileusów.

Ja tam słyszałem o jednym sporze wśród Apostołów i to nie był kto był pierwszym wśród Dwunastu. Przyjęto, że pierwszym był św. Piotr. Konflikt poszedł o chrystianizację pogan i tu pojawił się konflikt na linii św. Paweł contra pozostali. Spór zażegnano na I soborze w Jerozolimie. Późniejszych sporów wśród Apostołów nie było a to z tej racji, że nie zdążyli dożyć do punktu zapalnego by powalczyć o pierwszeństwo wśród Apostołów. Pamiętajmy, że chrześcijanie byli prześladowani.

W Afryce Płn., zwłaszcza w Egipcie Fatymidów i w Babilonii słonie były podstawową jazdą ciężką muzułmanów.