Narya

Tak, faktycznie, ale młodzi ludzie podążają raczej odmienną wizją tak, jak ich rodzice, co wydłuża czas do jeszcze nienarodzonych.

Tak, proszę o zmianę pytania na dotyczące wiedzy mediewistycznej. Dzięki!

youpendi, wiesz, jak mi się już nie chce siedzieć w czytelni (ileż można tam siedzieć? ), to robię "kota z shreka 2" i w ogóle całe kuriozum grzeczności i bibliotekarz/rka daje na chwilę bym mógł skserować. :> Ale ciii....

Nieprawda Kadrinazi. Ze względu na swój zawód J.R.R. Tolkien mnóstwo rzeczy napisał, wcale ich nie publikując, a jego syn Christopher teraz odkopuje notatki. Tak odkryto historię Tal-Almira z czasów świetności Numenoru i wiele innych. Gdyby nie on to wielu dzieł mistrza byśmy nie odkryli. A że przy okazji chce zarobić na twórczości swojego ojca, cóż ma prawo. Jakbym był na jego miejscu też bym tak zrobił. Cieszmy się, że Christophowi chce się publikować dzieła jego ojca. Jest wielu autorów, których dzieci z powodu waśni, nie chcą publikować. Tak się stało z prof. K. Dąbrowskim. Dwie siostry walczą o prawa autorskie do dzieł swojego ojca, w konsekwencji: nie ma publikacji.

To wspaniała wiadomość! Nie mogę się już doczekać! Czego to oni nie znajdą w archiwach Tolkiena jeszcze...

Ach, taka miejscowość. To zmienia postać rzeczy. W takim razie zostają syntezy historii Anglii i zidigitalizowane książki.

England in the nineteenth century : 1815-1914 / Dawid Thomson. - Harmondsworth : Penguin Books, 1991 Brytyjska opinia publiczna wobec powstania listopadowego w okresie 1830-1834 / Wojciech Jasiakiewicz. - Toruń : Uniwersytet Mikołaja Kopernika , 1997 (Tor. : UMK) Brzemię białego człowieka = Jak zbudowano Imperium Brytyjskie / Kazimierz Dziewanowski. - [ Wyd. 2, uzup. i popr. ]. - Warszawa : "Rytm", 1996 Dzieje Anglii 1485-1939 / Jerzy Z. Kędzierski. - Wrocław : Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1986 Dzieje kultury brytyjskiej / Wojciech Lipoński. - Warszawa : Wydaw. Naukowe PWN, 2003 Historia Anglii / Henryk Zins. - Wyd. 4 popr. i uzup. - Wrocław : Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2001 Historia Anglików : narody i cywilizacje / Paul Johnson ; przekł. Jarosław Mikos. - Wyd. 2. - Gdańsk : "Marabut", 2002 Historia społeczna Anglii : od Chaucera do Wiktorii / George Macaulay Trevelyan; przeł.[z ang.] Adam Klimowicz; przedmowę do polskiego wydania napisała Prof. Margaret Schlauch. - Warszawa : Państ. Instytut Wydawniczy, 1961. Imperium : jak Wielka Brytania zbudowała nowoczesny świat / Niall Ferguson ; tł. Beata Wilga. - Wołomin : "Sprawy Polityczne", 2007 Innowacje techniczne a system gospodarczy Wielkiej Brytanii / Robert Ciborowski ; Uniwersytet w Białymstoku. Wydział Ekonomiczny. - Białystok : Wydaw. UwB , 1999 a Brytania : 1801-1830 : próby politycznego i cywilizacyjnego dźwignięcia kraju w oparciu o Wielką Brytanię. - Poznań : UAM, 1978 Polska działalność propagandowa w Wielkiej Brytanii w dobie powstania styczniowego w świetle korespondencji, pamiętników, publicystyki i prasy / Wojciech Jasiakiewicz. - Toruń : Wydaw. Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2001 Polska a Brytania : 1801-1830 : próby politycznego i cywilizacyjnego dźwignięcia kraju w oparciu o Wielką Brytanię. - Poznań : UAM, 1978 To i jeszcze więcej znalazłem w bibliotece uniwersyteckiej na prowincji u mnie, więc z pewnością jest też u was.

Inga, faktycznie to są dowody na to, że była przepiękną kobietą, zwłaszcza świadczą o tym jej szczątki. (to tak żartem) W zasadzie w moim typie to ona nie była, ale Zygmuntowi II się podobała z wzajemnością, więc to wystarczy. Nie mniej nie zmienia to faktu, że pierwsza żona księcia też była piękna.

Ja nie mówię o gospodarce planowej ale o książkach. Była mowa o niej w okresie PRL-u. Pamiętam dwie świetne książki o gospodarce z PRL-u, z których korzystałem na studiach i bardzo mi pomogły. Tyle w temacie.

Jak juz wspomnialem w bibliotekach publicznych powinny byc opracowania n.t. kolektywizacji i nacjonalizacji. Sa to stare ksiazki (lepszych nikt do tej pory nie napisal). Przynajmniej u mnie na prowincji w malych bibliotekach byly i sa.

O ile mi wiadomo zakon sw. Jana, to joannici, a oni raczej byli i sa papiescy.

W bibliotekach publicznych sa dostepne ksiazki o kolektywizacji i nacjonalizacji w PRLu, zaczalbym od tego. To dobre opracowania.

A jak wygląda kwestia przypisów w tego typu pracach pisemnych?

http://olimpiada.ihuw.pl/olimpiada/index.php?id=1 To jest z okręgu warszawskiego. Jeszcze PTH nie umieścił na swojej stronie. Na razie, o ile mi wiadomo, będzie etap szkolny, więc jest jeszcze czas.

Film opowiadający historię Marcina Lutra, nie został wciąż wyświetlony w kinach polskich. Jak go oceniacie?

O Krzyżakach jest osobny temat: https://forum.historia.org.pl/index.php?showtopic=334

Chodziło mi o ten fragment: "Na tle żony Zygmunta, Elżbiety, była niezwykle pociągająca. Elżbieta może nie była brzydka, czy coś w tym stylu, ale nie miała tego doświadczenia", fragmenty źródła raczej nic nie mówią o braku doświadczenia przez Elżbietę (albo jest to przynajmniej idący daleko wniosek), mimo, że wspomina o "nader uczciwej" Elżbiecie. Uczciwość i dobra obyczajowość księżnej nie świadczy jeszcze o braku doświadczenia. Jeśli inaczej mnie wtedy zrozumiałeś, to przykro mi, ale mam nadzieję, że teraz wyjaśniłem o co mi chodziło, lepiej. Ten fragment źródła jednak wskazuje, że jednak miała poważanie o króla. St. O. Orzechowski (fakt, jego poglądy są istotne) jednak w obu przedstawionych fragmentach przedstawia obie panie raczej w dobrym świetle. Poza tym nie sądzę, aby Zygmunt I Stary nie szanował krewnej cesarza i córki Ferdynanda: "wielce zaszczycona była". Chodziło mi o jej opis. Podobny, także jest co do Barbary. Widać zatem, że autor nie widział pod tym względem między tymi paniami różnicy (oprócz charakteru: tu "zalotników miała: tych ona pogardziwszy zamęściem, nie tak łatwo upatrzyć mogła" a tam "obyczaiów nader uczciwa"). Nie widzę powodów aby w toku dyskusji nad Elżbietą-Barbarą nie posiłkować się St. O. Orzechowskim. Jest to źródło jak każde inne. A jak wspomniałeś mimo antypatii St. O. Orzechowskiego do Barbary w tym fragmencie jednak czytamy dość pochlebną rzecz. Mało tego: Dostrzegamy również różnice w charakterach, ale: nie widzę tu miejsca u autora by pisać w złym świetle o którejś z panien przez autora. W tej dyskusji zapomniano o tym opisie (i dyskusja owa zamarła), więc postanowiłem to trochę naprawić.

Stanisław Okrzyc Orzechowski (1513-1566) tak pisze: "Była w Litwie wysokiego urodzenia Pani, w starodawnym Radziwiłłów Domu, z Grzegorza kasztelana Wileńskiego spłodzona, imieniem Barbara, ze składu i twarzy tak piękna, że z zazdrości urody, o iey niewinności tarchano. To za Stanisława Gasztołda Wojewodę Trockiego w pierwsze poszedłszy zamęście, wkrótce po iego śmierci, zostawała czas niejaki młodą i znakomitą wdową; w którey, gdy wszystko znaczane było, i ród, i wiek, i dorodność, i dobre mienie, tudzież obyczaiów układność i łaskawość, siłu mark mających na siebie zalotników miała: tych ona pogardziwszy zamęściem, nie tak łatwo upatrzyć mogła, któremu sobie życzyła za żywota oyca, za mąż być wydana od matki." (Dostępne na CBN Polona) Inną kwestię chciałbym poruszyć- a dokładniej jej pierwsze małżeństwo. Czy coś więcej o nim wiemy, możemy powiedzieć? Tofiku, co do Elżbiety to się nie zgadzam z tobą: Tenże sam Stanisław pisze: "(...)Elżbieta w Wilnie umiera z niezmiernym wszystkich żalem i smutkiem. Żadnego bowiem króla w Polszcze nie pamiętają wesela, ani z samego rodu chwalebnieyszego, ani w pieniądze obfitszego, ani z ludzkiey życzliwości przyiemnieyszego, iako to było z Elżbietą Zygmunta. Sama panna z lica barzo piękna, obyczaiów nader uczciwa, a z Karola cesarza stryia i króla Ferdynanda oyca wielce zaszczycona była. A gdy ią wszyscy nadmiernie kochali, postaremuż u świekry, iż one właśnie synowych nie lubią naymniey, iak powiadano, nie była przyiemną. Tak tedy Elżbieta gdy się król u oyca w Krakowie znaydował, w Wilnie umarła; a od króla, za przybyciem do Wilna z nader wspaniałym wyniesiona pogrzebem po królewsku pochowana."

Lobbing na "Manteuffla" jest wciąż silny. Myślę jednak, że to przyzwyczajenie. Jest grono historyków, które wciąż "aktualizuje" z roku na rok ten podręcznik. Dla mnie to trochę nie ma sensu (jak można edytować zmarłego od dawna autora książki?). Powinny wychodzić nowe podręczniki i książki, wtedy mowa o rozwoju nauki (np. świetna książka o średniowieczu S. Kwiatkowskiego). Ale to moja opinia. Dla wielu wciąż "Manteuffel" to podstawa.

Albinosie, podręcznik Manteuffla nadaje się już do archiwum i dla historiografów. Dziwię się, że wciąż jeszcze wydaje się go (kolejne edycje to wyłapywanie kolejnych błędów i aktualizacje kolejnych wątków). Manteuffel był wielkim historykiem i czego dokonał nie sposób mu odmówić, ale to przeszłość. Dzisiaj są nowsze podręczniki, które o wiele lepiej ujmują w sposób syntetyczny średniowiecze, najnowsza np. synteza S. Kwiatkowskiego. Z starożytności, tak, nieśmiertelne "trojaczki" (widzę że to określenie znają wszyscy studenci historii i wiedzą o co chodzi ^^). Sporo się dzieje na rynku książek historycznych poświęconych średniowieczu (aż mnie to dziwi ale i cieszy^^). Jakiś boom na średniowiecze (i starożytność przy okazji)? ;P

O! O tej książce prof. Chwalby nie słyszałem, będę musiał ją sobie przejrzeć. Dzięki, Łyzio!

L. Bazylow, "Historia powszechna 1789-1918" J. Pajewski, "Historia powszechna 1871-1918"* M. Żywczyński, "Historia powszechna 1789-1870"* S. Kieniewicz, "Historia Polski 1795-1918" K. Grzybowski, "Galicja 1848-1918 Historia ustroju politycznego" E. Margo de Saint-Hiliaire, "Historia Napoleona" H. A. L. Fisher, "Historia Europy od XVIII wieku do 1935" H. Katz, "Liga reformy. Studium politycznej organizacji robotniczej w średniowiktoriańskiej Anglii" K. Michałek, "Na drodze ku potędze. Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki 1861-1945" Historia ZSRR, tom 2, Rosja w XIX wieku, wyd. 1954** L. Bazylow, "Historia Rosji" (fragmenty odpowiednio do XIX wieku)** Historia XIX i XX wieku- studia i szkice, Ossolineum 1979 J. Krasuski, "Historia Rzeszy Niemieckiej 1871-1945" *Syntezy Pajewskiego i Żywczyńskiego należy traktować jako jedno. Te dwa podręczniki nawzajem się uzupełniają. **Mimo, że tom 2 jest w miarę dobrym opracowaniem, to jednak skażonym cenzurą sowiecką, dlatego najlepiej skonfrontować ją z syntezą Bazylowa.

Historia polska doby napoleońskiej: https://forum.historia.org.pl/index.php?showtopic=3241 Z historii powszechnej XIX wieku o Austro-Węgrzech.. post w temacie: https://forum.historia.org.pl/index.php?sho...c=10204&hl=

1 sierpnia 1944 wybuchło powstanie warszawskie w obliczu zbliżających się wojsk sowieckich. 19 sierpnia wybuchło powstanie paryskie w obliczu zbliżających się wojsk alianckich i niszczeniu miasta przez hitlerowców. Oba poniosły klęskę. Spróbujmy porównać oba powstania pod względem militarnym, logistycznym, społecznym, porównać przyczyny i skutki. Zapraszam do dyskusji!

Oj, nie w takim dosłownym znaczeniu w przypadku tego powstania. Zastanawiam się, może poprzez porównanie obu powstań jest to klucz do lepszego zrozumienia powstania warszawskiego. Cóż szkodzi spróbować?