Narya

W przypadku Śląska to sporo opracowań jest w kwestii procesu czarownic. I to nieźle opracowanych. Ale w nowożytności Śląsk nie należał do Rzeczpospolitej...

Aleksander Newski wraz z armią ruską stoczył zwycięską bitwę na jeziorze Czudzkim (bitwa na lodowym polu), ponieważ Rusini podobno wciągnęli ciężkozbrojnych rycerzy zakonnych na lód, który pod ich ciężarem się załamał. Jak faktycznie wyglądała ta bitwa, czy rzeczywiście tą pułapką Newski pokonał wroga? A jakie znaczenie dla Zakonu Inflant i Rusów miała ta bitwa?

Z obydwoma państwami czy jednym? Do tych linków dodać należy jeszcze Zimbabawe, Madagaskar, Rwanda, DR Konga (konflikty zbrojne na tle etnicznym, plemiennym, narodowym, państwowym), Czad i Mauretanię. Trwa jeszcze walka na Sri Lance. Również liga państw Ameryki Łacińskiej na czele z Kubą stoją w konflikcie z USA (choć oficjalnej wojny nie ma). Sudan - Darfur. Serbia - Kosowo. Somalia - wojna klanów z rządem i klanów z klanami - w ogóle to nie jest państwo. Coś co uchodzi za państwo, ale rzeczywiście to to nie jest państwo. W zasadzie anarchiści powinni się cieszyć i masowo wyjeżdżać tam by żyć w świecie o który walczą, a który ma swoje miejsce na świecie realnym. W Somalii jeśli jest prawo to tego prawa nie ma. Pakistan - talibowie. Pakistan - Indie. Indie - Birma. Indie - Chiny. Jemen. Izrael (to chyba wiadomo). Liban - Izrael. Iran - reszta świata. Poszperaj w psz.pl

Temat proszę potraktować jako zaczątek do dyskusji o: Roli Bizancjum, Franków Zachodnich i Wschodnich na kształt średniowiecznego chrześcijaństwa. W moim przekonaniu Bizancjum od V wieku prowadziło misje na Bałkanach i Kaukazie a także w walce z licznymi herezjami na terenie imperium. W przypadku Franków - od czasów Chlodwiga i Karola Wielkiego później (kwestia roli Kościoła, władcy itp.), chrystianizacja Sasów, Antów i Węgrów. Później Niemcy - w przypadku chrystianizacji Słowian i Węgrów: Cyryl i Metody na Morawach, biskupi wschodnioniemieccy (Magdeburg).

http://www.houseofnames.com/xq/asp.origin/...oat_of_arms.htm Może tutaj coś znajdziesz, ale uwaga (!) - strona w języku angielskim.

Nie zmienia to faktu, że od kilku już lat na 13 lutego neonaziści manifestują siebie w miejscu pamięci ofiar bombardowania i (de facto przeciwników nazizmu, o czym mówi tabliczka). W tym roku jednak miasto powiedziało im nie i to jest piękne. W mieście, w którym 30% (a może więcej?) mieszkańców to obcokrajowcy.

Do Wstepu badan historycznych jest ksiazka Swiezawskiego, ale tez malutka Strzelczyka, a dalej: Blocha "Pochwala..".

Jak juz wspomnialem, mozna przejrzec herbarze, ale tarcza herbowa "jest" bardzo powszechna. Na zajeciach z NPH ta tarcza byla jednym z wielu wzorem do heraldyki.

http://www.herbyrzeczypospolitej.republika.pl/ http://www.ornatowski.com/index/index.htm Z samego obrazka niewiele można odczytać, tyle tylko kształt oraz symbol.

W Polsce powojennej obowiązywała przede wszystkim konstytucja z 1921 roku oraz manifest PKWN, później ogólne cele i dążenia wyrażone w referendum ludowym i małej konstytucji (od 47 do 51 jako też ustawy konstytucyjne).

Jaką wartość źródłową mają pocztówki? Ile informacji i co można z nich wyciągnąć? Da się napisać historię jakiegoś miejsca albo kogoś tylko na podstawie pocztówek?

Ach, no tak. Zwróciłem tylko jednak uwagę, że "Śląsk" jest specyficznym regionem wielu kultur. Walka frazeologią czy jest bardziej niemiecki, polski czy czeski jest pustosłowiem i dokładaniem dodatkowych elementów do propagandy (przynajmniej wg mnie).

Śląsk nie jest "związany" z państwem niemieckim. To specyficzny region wielokulturowy. Od samego początku był wpierw morawski, piastowski, potem czeski, austriacki, niemiecki. Pomorze (dzisiejsze nasze Zachodnie) - to tak, jest związane z państwem niemieckim od samego początku.

W ostatnim kwartalniku Ośrodka Karta jest temat przewodni dotyczący kresów wschodnich z czasów I wojny światowej, gorąco polecam lekturę aktualnego numeru Karty!

Nie ma nigdy zbędnych tematów. W dziale pomocowym można było śmiało założyć temat z prośbą. Zajrzyj do podręczników (np. prof. Chwalby), albo w internecie.

Słuszna uwaga. ;-) Quiz dotyczy średniowiecza. Aleksander Wielki raczej nie należy do tej epoki. Jak na razie, nikt jeszcze nie udowodnił, że nie! :-)

A nie, to PML odpada. Porfirogeneta także (umieścił opis wareskich okrętów w "De administrando empirio"). :-)

Legendy ruskie i rosyjskie - patrz: Powieść minionych lat Nestora.

Przejrzyj zbiory cyfrowych bibliotek jeszcze. Może coś złapiesz. Zajrzałeś do dziennika ostatniego cara?

Super! Wydawnictwo zgłosiło do książkę, którą ja też! "Ludzie średniowiecza" Fossiera! (Tak. Przemawia przeze mnie radość lenistwa w sprawie uzasadnienia, mimo że do swojego dodałem parę!).

Renesans, barok, romantyzm to podział raczej literacki aniżeli historyczny. Tak, jak zauważył Andreas, przejrzyj od góry do dołu główną stronę forum.

To jest proces. Nurt tzw. historii mówionej to najstarszy (i lekko prymitywny) sposób przekazywania swoich doświadczeń, historii itp. Tak, wkomponowuje się to w tradycję ustną. Problem jest skomplikowany, ponieważ nasza pamięć jest zawodna. Nasze wspomnienia przy odtwarzaniu ulegają zmianom ze względu na nasz obecny stosunek do nich, a nie na to jak pamiętamy. Przekładamy nasze wartości z teraźniejszości na przeszłość. To pogląd wyrażony w książce Ph. Zimbardo i J. Boyda "Paradoks Czasu".

Nie umiem na to pytanie odpowiedzieć. Wiem tylko, że wysoce prawdopodobnie Mieszko I utrzymywał jakieś kontakty z Bizantyjczykami.

Bizancjum - to państwo greckie, mimo, że się nie nazywało Grecją i folgowało "dziedzictwem rzymskim" i tym, że było "Imperium rzymskim". De facto było to państwo greckie. W Europie łacińskiej Bizantyjczyków nazywano "Grekami". Mieszko I kontaktował się z Konstantynopolem i rozmyślał przyjęcie obrządku prawosławnego. Kontakty, jak widzimy istniały między Polską Piastów, a także później z Bizancjum.

PIERWSZA KSIĄŻKA: Tytuł: Krucjaty Północne Autor/autorzy: Christiansen Eric Wydawnictwo: Historia Data wydania w Polsce: 6 X 2009 Opis książki: "Zachęceni papieskim wezwaniem do świętej wojny skandynawscy władcy i niemieccy rycerze zakonni podbili i zasiedlili najpierw Finlandię, Estonię i Prusy, a później zaatakowali prawosławne księstwo Nowogrodu i pogańską Litwę. Te tak zwane krucjaty północne nie zaistniały w historycznej świadomości tak powszechnie jak bliskowschodnie, za to były znacznie skuteczniejsze. Ogromne nowe terytoria znalazły się i pozostały w sferze wpływów chrześcijaństwa. Książka Erica Christiansena, zrewidowana po kilkunastu latach od pierwszego wydania i wzbogacona o nowe odkrycia badaczy średniowiecza bałtyckiego oraz skandynawskiego, jest wyważonym, ale też fascynującym źródłem wiedzy o tej burzliwej epoce." Uzasadnienie: W promocji historii krucjat ma się wrażenie, że chodzi o te do Ziemi Świętej, mało natomiast pojawia się książek dot. krucjat na północy i wschodzi. Doskonałe uzupełnienie wiedzy mediewistycznej i świetna pozycja do poduszki, którą czyta się przyjemnie. Z tego względu książka Erica jest warta nagrody książki roku, bo znacząco promuje tę, nieco zapomnianą, historię. DRUGA KSIĄŻKA: Tytuł: Ludzie Średniowiecza Autor/autorzy: Robert Fossier Wydawnictwo: WAM Data wydania w Polsce: 30 IX 2009 Opis książki: Chyba pionierskie studia nad historią społeczną średniowiecza. Przedstawienie historii zwykłych ludzi. Położenie nacisku na przede wszystkim aspekt humanistyczny. Uzasadnienie: Niewiele książek mówi o historii ludzi w dawnych czasach, a tym bardziej w średniowieczu. Jest to jedna z tych, które zadają cios dominacji historii politycznej w historiografii. Położenie akcentu na humanistykę w badaniach historycznych jest dziś coraz bardziej popularne, mimo niewielkiego wzrostu książek na półce. Na razie w większości są to książki obcojęzyczne, przełożone na polski, tak jak książka Fossiera. Mam nadzieję, że wkrótce również polscy historycy znacząco te statystyki poprawią. TRZECIA KSIĄŻKA: Tytuł: Pochwała historii, czyli o zawodzie historyka Autor/autorzy: Marc Bloch Wydawnictwo: Biblioteka historyczna Data wydania w Polsce: 21 VIII 2009 Opis książki: Mimo, że to jest drugi przekład, to znacznie rozszerzający pierwszy i umożliwiający studia nad warsztatem samego Marca Blocha, czołowego przedstawiciela tzw. "Annales". Marc Bloch w swojej książce odnosi się do sobie współczesnych czasów i wcześniejszych w historiografii, a więc wieku XIX. Uzasadnienie: Mimo, że książka dotyczy XX wieku, to w znacznej treści dotyczy historiografii XIX wieku, aby promować nowe spojrzenie na historię. W ciekawy, interesujący i rzetelny sposób prowadzi wywody na temat historii i tego, co się z nią łączy: czasu, przestrzeni, źródeł, interpretacji, a przede wszystkim ludzi. Bo czyż studia historyczne nie dotyczą dziejów ludzi i człowieka, a historyk nie jest "ludożercą" (...) "polującym na ludzi w przeszłym czasie"?