Narya

Zbyt nachalnie.. :| To chyba za mało powiedziane. Jak to się nazywa? Obsesja? Tak, tak. Zgadza się. Jednak władcy absolutni chcieli likwidacji przykładu istnienia takiego rodzaju ustroju. Lepiej zapanować nad swoją szlachtą i powiedzieć "widzicie, taki ustrój nie miał szans przetrwania, podbiliśmy go, nasz ustrój jest lepszy". Rozumiesz myśl o co mi chodzi?

Interesująca jest biografia Talleyranda autorstwa Jean'a Orieux. Talleyrand pojawił się na świecie niechciany i miał być księdzem, chociaż nie miał być. Świat go odtrącał. On jednak się nie poddał i konsekwentnie z nim walczył sam. W dodatku skutecznie walczył. Chciał osiągnąć z niczego wielkie rzeczy, które osiągnął. Moja opinia o Talleyrandzie zamyka się w cytacie J. Orieux: Jean Orieux pisze: PS: Doceńcie to, że dla was przepisałem ręcznie tyle słów na klawiaturze.

Troszkę nie rozumiem- to zniszczył czy pozostawił? Mógłbyś rozwinąć wątek? Chętnie podyskutuje. Pozostała w swoim duchu narodowym, chociaż administracyjnie, prawnie pogwałcono wolność i demokrację, zwłaszcza bezpośrednio po 1815-1816. Taka moja dywagacja jako przyczółek do zrywu rewolucyjnego w późniejszych latach w okresie Wiosny Ludów.

A dziękuję, jak uda mi się znaleźć. Zachowam się nie naukowo: bo go nie lubię.

Dobrze, że dodałeś pierwotnie. Choć ja tej liberalnej strony cara Aleksandra I jakoś wcale nie widzę. Możesz coś na ten temat napisać? Nie napiszę szczegółowo, bo epoka napoleońska nie jest czasami, które studiuję głębiej. Pierwotnie zanim Aleksander I stał się carem, to prowadził rozmowy z swoimi przyjaciółmi, także z Adamem Czartoryskim i zdradził wtedy sympatię do dążeń niepodległościowych Polaków, głosił hasła liberalne. Poza tym był iście romantykiem. Młodzieńcze "fanaberie" carewicza skończyły się, kiedy zasiadł na tronie carskim.

Dlaczego akurat ten? Innej opcji w ankiecie nie było. Chodzi mi o tę pierwszą rewolucję, która obaliła monarchię. Kiedy rzeczywiście obywatele-poddani sami o sobie chcieli decydować i zadecydowali. Stworzono konstytuantę (o ile dobrze pamiętam), konstytucję i wybory. Kolejne lata to była już bezpardonowa walka o władzę, terror etc. W nowym twoim podziale tej epoki francuskiej Estera, wybrałbym datację: 1799-1791, w tym okresie ludzie rzeczywiście szczerze chcieli wolności, praw i lepszego bytu.

Pewnie, że wrogowie Napoleona się od niego uczyli, bo gdyby się nie uczyli i opierali się na sprawdzonej logistyce i strategii książkowej, to Napoleona by nie pokonali.

Generalnie to rządy Napoleona wyglądały podobnie jak rządy cara, chociaż różniło się to innymi ideologiami.

I w tym kontekście to konstytucja 3 maja była aktem zdrady dla nich wobec RP, którą znali. To akurat nie jest w żadnym razie zdrożne. Gdyby nie to, że Konstytucję 3 Maja ogłoszono właśnie 3 maja, to całkiem możliwe, że Ustawa zostałaby zawetowana. Nie całkiem możliwe, ALE na pewno. Pierwszy raz spotykam się z opinią, iż zaborcy zniszczyli RON, bo bali się jej "demokratyczności". To, że chciano skończyć z Francuzami, to nie znaczy, że na tej samej zasadzie chciano pozbyć się Polski. Przykładowo, we Francji króla nie było, u nas był. Na połknięcie całej RON za słaba była nawet Rosja (chodzi o wchłonięcie terytorialne, a nie protekcję), ale znalazło się jeszcze dwóch monarchów do spółki i możliwości skończenia z RON okazały się większe (choć dla Rosji lepiej by było, gdyby sama dla siebie miała Rzeczpospolitą). Napisałem to sporym skrótem myślowym, który jest skrótem skrótu mojego wykładowcy czasów nowożytnych, prof. Topolskiej. Chodzi tu o analizę 4 ustrojów (RP I, Austrii, Prus i Rosji), z których taki wniosek wypływa. Nie wiem, gdzie to może być napisane, bo ta myśl pojawiła się jedynie na jednym z wielu wykładów, a wykłady są prowadzone ustnie. W czasie rozbiorów Polski istniała jeszcze monarchia (nie ostatni rozbiór). W czasie I rozbioru, Maria Antonina pokłóciła się z konkubiną i wypowiedziała wtedy (zmuszona przez matkę) osiem słów (jako pogodzenie się i jej upokorzenie, co wielu historyków stawia na równi z upokorzeniem milczenia wobec rozbiorów Polski). O tym pisał Stefan Zweig w biografii Marii Antoniny. Dokładnie! W ich opinii oni reprezentowali naród (mimo, iż szlachta na sejmikach poparła Konstytucję) i walczyli o swobody narodu (szlachty). Nie ulega wątpliwości, że trudno oceniać Targowicę pozytywnie. Chciałbym podkreślać, co Tofik w nawiasie zaznaczył, bo spotykam się często z myleniem pojęcia narodu z tamtych czasów poprzez analogię do narodu z XIX i XX wieku. W okresie rozbiorów RP narodem była jedna grupa społeczno-polityczna (szlachta).

1789-1799 - okres pierwotny rewolucji francuskiej. Niestety okazało się, że "rewolucja pożera własne dzieci".

Tak, budził wolność i równość, ale nie przeszkadzało mu to w tym, by być władcą absolutnym i obsadzać trony europejskie (gł. w Niemczech) swoimi krewniakami. Już bardziej liberalniejszy był Aleksander I (pierwotnie).

Dobrze, że po 1815 trafiliśmy pod zarząd cara, to przynajmniej mieliśmy autonomię z konstytucją, sejmem i wojskiem polskim! Zresztą w samym Księstwie istniał porządek administracyjny sprzed 1795, pojawił się tylko Kodeks. Bonaparte nadał nam konstytucję bez konsultacji z Polakami, tymczasem car przynajmniej skonsultował się (przynajmniej oficjalnie). Kadłubowe księstewko przeistoczyło się w Królestwo - kadłubowe z odciętymi ramionami (Galicja z Krakowem oraz Poznańskie).

Cóż.. zostawił Francję.. napoleońską. Przetrwał kodeks oraz ruch bonapartystów. Francję przywrócono do monarchii, ale myślę, że Francja pozostała rewolucyjna, demokratyczna, obywatelska. Napoleon zniszczył demokrację (okey, jakobini też ją zniszczyli i ustanowili dyrektoriat, ale Napoleon "dokończył dzieła"). Bardziej na chwałę należy wynieść Komunę Paryską i Francję jako republikę po 1871. W końcu (nareszcie od 1789) Francja stała się republiką obywatelską i demokratyczną!

Ucieczka Napoleona spod Moskwy. Klęski Napoleona w późniejszych bitwach i ostateczne wyrzucenie Bonapartego z Europy oraz ustanowienie nowego, wiedeńskiego porządku. Również kampania hiszpańska wydaje mi się piękną chwilą. Generalnie to jestem zachwycony uprawianiem, klasą i mistrzostwem, polityki przez Talleyranda (iście polityk z krwi i kości).

No właśnie! Dlatego Napoleon układał się z carem rosyjskim, dlatego podpisał pokój z Prusami. (Tylko co z tego że z carem podzielił Europę, skoro car nie przyjął blokady kontynentalnej na Anglię?) O ile mi wiadomo Księstwo Warszawskie w swojej gospodarce na tej blokadzie straciło, czy Francja podobnie?

Świadczy o tym, że społeczeństwa okresu międzywojennego były nastawione pacyfistycznie po tragediach I wojny światowej.

Ojć! Przepraszam! Chodziło mi o Nelsona! Oczywista oczywistość, że kij ma dwa końce.

Talleyrand był specyficznym politykiem. Uważam go za jednego z najwybitniejszych polityków tamtych czasów. Zaczynał swoją karierę jako nikt, a zmarł jako książę! Bonaparte nie miał szans na pokonanie Wellingtona. Owszem Bonaparte był geniuszem w bitwach naziemnych, ale Wellington był geniuszem w bitwach morskich. Pomijam fakt, że Anglia była mocarstwem kolonialnym o wiele większym od Francji. Jak już gdybamy, to gdyby Francja miała swojego Wellingtona, albo Anglia nie miała Wellingtona to Napoleon pokonałby Anglię. Zresztą ta blokada kontynentalna jest śmieszna - takie martwe prawo..

Jeśli do Euro w ogóle dojdzie w Polsce, a jakoś w to nie wierzę, że zrobimy tę imprezę w 2012.. Sami Ukraińcy są bardzo mili dla Polaków. Wiem to, ponieważ byłem ostatnio na Ukrainie i nie odczułem nienawiści Ukraińców do Polaków. A nawet czułem się przyjemnie.. Może dlatego, że Polak jest w UE i pracodawcą na czarno Ukraińców?

Można byłoby postawić pytanie: dlaczego Hitler więc tolerował neutralność Szwecji oraz Hiszpanii i Portugalii? Hitler był nieobliczalnym świrem. Przepraszam, jeśli kogoś uraziłem, ale wariat nigdy nie działa w zgodzie z rozsądkiem..

Dla mnie i tak nic nie pobije Civilisation Discovery.

Albo jak się przegra, to wtedy się zloaduje, bo trudno byłoby w tej grze wytrzymać co rusz zaczynać od samego początku budowania miast. Ale pomijając sprawę przejścia gry, to swój klimat ma.

K. Marcinkiewicz i D. Tusk, ponieważ jako premierzy wszystko wszystkim obiecywali/obiecują!

A znacie może o niej legendę? Jak się skończyły rządy papieżycy? Ponieważ wykryto, że była w ciąży. Dopiero wtedy. Nie wiem, może miała małe piersi, że zdołała je ukryć. No przecież inni duchowni nie zaglądali w gacie papieżowi (homoseksualistami chyba nie byli, ale kto wie). Jeśli Joanna d'Arc przebrała się za mężczyznę, to czemu niby nie Joanna - papież. Zresztą.. zbieżność imion? To jest legenda, która ma genezę taką, by wskazać na to, że kobiety nie mogły być duchownymi, a co dopiero papieżami i prawdopodobne jest, że sam KK wyprodukował tę legendę sobie w celach "dydaktycznych".

Kiedy pisze się o genezie upadku I RP, to zawsze pojawia się liberum veto.. Liberum veto było w swoim założeniu dobrą ustawą do roku 1717 (sejmu niemego). Korzystano z tego prawa rozważnie i rzadko. Upadek państwa nie wydaje mi się nie można upatrywać w jednej tylko ustawie. Owszem ostatecznie ta ustawa została wykorzystana do zniszczenia RP. Trzy monarchie absolutne nie mogły tolerować jako swojego sąsiada państwa, które było demokratyczne (demokratyczne na realia tamtej epoki). Myślicie, że pozwoliłyby na istnienie takiego państwa obok siebie? Troszczyli się o umacnianie i wzmacnianie swojej władzy, a RP była zagrożeniem ich władzy. Zresztą Prusy, Austria i Rosja zawiązały sojusz właśnie z powodu RP, chociaż istniały konflikty w interesach w innych sprawach. Jak na przykład w wojnie z Turcją. Targowica i Poniatowski walczyli o I RP na swój sposób i kraj który znali i w którym żyli. Swoją drogą to konstytucja 3 maja była w ich "patriotycznym" mniemaniu zdradą narodową. A państwo utożsamiano z narodem, a narodem w tamtym czasie była tylko jedna tylko grupa społeczna, która miała polityczne prawa i wpływ na państwo. Po klęsce Szwecji w wojnie północnej z Rosją, Szwecja straciła swoje wpływy pod koniec XVIII wieku. Rozbiory RP były zbrodnią, którą cały świat spokojnie zaakceptował. Znamienne były słowa Marii Antoniny, która upokorzyła się ośmioma słowami przed konkubiną swojego teścia. Wielu historyków uważa, że owe upokorzenie Marii Antoniny było przyzwoleniem Francji (jej milczenie w sprawie RP) na rozbiory RP.