Narya

lurtz88, dokładnie! :wink: Z tym etosem było podobnie jak z dzisiejszymi normami obyczajowymi i tradycją [w pełnym tego słowa znaczeniu]. Odpowiedzieć na pytanie, czy etos rycerski był rzeczywistością czy zbiorem norm lub praw jest tak trudno, jak odpowiedzieć na pytanie w jakim stopniu i czy, i jak stosuje się do kanonu obyczajów dzisiaj. :]

Z pewnością było warto. "Cel uświęca środki', a swój cel Fryderyk II osiągnął w wojnach włoskich. Nie mniej miał utrudnioną kampanię z powodu opozycji w Rzeszy. Fryderyk II wszak był władcą o silnej osobowości, ale i tak musiał się liczyć z tą siłą w jego kraju. Papież w walce z nim, to wykorzystywał.

Na zachodzie Europy bowiem członkowie rodów rycerskich mieli własne odrębne herby, pomimo tego że należeli do jednego rodu. W Polsce było inaczej. Ciekawe jakie czynniki wpłynęły na tę różnicę..

W szybkim czytaniu nie czyta się słów i nie literuje się, ale czyta całe zdania. I jest szybciej, a przynajmniej dwukrotnie. :wink:

Zawsze z uwagą przysłuchiwałem się jego słowom, a jego książki są świetnie napisane. Dzisiaj włączyłem Polsat-News i czytam ze zdumieniem "Uroczystości pogrzebowe Bronisława Geremka". Potem wszedłem na google i znalazłem co się stało. Wyróżniał się uczciwością i mądrością, powinien być wzorem dla polskich polityków w działaniach i dysputach politycznych. Cześć jego pamięci! [*]

Masz rację riv, że były wcześniej inne schizmy, ale ta z 1054 niosła ze sobą o wiele większe skutki. Dwa największe Kościoły rzuciły nawzajem na siebie klątwę. Nieprawdaż?

J. Conrad "Wyrzutek", "Murzyn z załogi Narcyza" i "Opowieści niepokojące". (Przymierzam się do "Lorda Jima".) I. Beach "Wspomnienia dziecka żołnierza".

Nie lubię okresu XVI, XVII i XVIII wieku, także wieku XIX. Wiek XX z zasady jest mi obojętny. Jarpenie i Pancerny, skoro wam się mylą władcy piastowscy z okresu rozbicia dzielnicowego, to spójrzcie na genealogię Rurykowiczów. W porównaniu do Piastów to tam jest dopiero "sajgon" (żart). ;P

Prof. A. Śiwderkówna w swojej książce "Historie nieznane historii" przedstawiła zdanie, że dzięki nieustannej pracy kronikarskiej mamy w dyspozycji wiele dzieł starożytnych. Z tego względu, że utwory starożytne w znacznej mierze pisano na zwojach papirusowych, które ulegały szybkiej degradacji. Pergamin był trwalszy.

A. Świderkówna "Historie nieznane historii".

Gnome, to raczej ten temat jest starszy od tego, który podałeś. Więc autor w tamtym właśnie temacie (Norton) nie skorzystał z wyszukiwarki (spójrz na daty). ;P

Viss ma rację. Nie dość, że za podatki wydano tę książkę to jeszcze poszły dla wybranych. Ot, po prostu są równi i równiejsi. Wydanie tej książki jest na to dowodem. :]

Jarpen, dzięki. :wink: Nazaa, widzisz jak o ciebie dbam? :wink: Sporo tych przedmiotów.. wszystkie zaliczyłaś? :shock:

"Włodzimierz Monomach - pisarz, rycerz i władca na przełomie XI i XII wieku". Pierwsze pytanie dostałem od promotora (dowalił mi) : "Powieść doroczna jako źródło historyczne." -Niby pytanie łatwe, bo łatwe, ale tak perfidnie sformułowane, że nie wiadomo czego zadający to "pytanie" oczekiwał. -Wspomniałem więc o trzech redakcjach PML, o tym, że opowiadał o historii Rusi, jako państwie wyjątkowym, by skonsolidować naród więzami Cerkwi i feudalnymi, realizował cele Kościoła i książęce, był proksiążęcy, powstał w Ławrze Pieczerskiej i takie tam głupoty. :wink: Potem pytanie zadała pani profesor, przewodnicząca komisji (swoją drogą jej specjalnością jest historia Litwy w średniowieczu i czasach nowożytnych): "Co mówi Powieść doroczna o Litwie?" -To było proste pytanie (traktuje o tyle, o ile dotyczy to Rusi suzdalsko-rostowskiej, Nowogrodu i Włodzimierza). I trzecie pytanie pani profesor, recenzent (a jej specjalnością jest kultura rycerska) : "Na ile Włodzimierz Monomach spełniał wzorce w etosie rycerskim?" -A ja na to (jak na lato? ): Nie można do końca stwierdzić czy wypełniał wymogi etosu rycerskiego. Przykładem jest tutaj porównanie cytatów w mojej pracy w Pouczeniu nazwał siebie na wstępie nędznym czyli pokazał się jako człowiek skromny i pokorny, ale w Liście do Olega określił siebie w pewnym momencie jako najgrzeczniejszy z ludzi. Tu zachodzi sprzeczność i trudno jest stwierdzić czy był idealnym rycerzem. Z pewnością miał wszystkie cechy, które przedstawił, mógł mieć, pod koniec swojego życia, kiedy napisał Pouczenie (List do Olega napisał w 1096, więc wygląda na to, że mogła nastąpić metamorfoza pod wpływem zbliżania się godziny śmierci. Śmierci i Sądu Ostatecznego, których się bano). To taki skrótowy raport, zadowolona wróżko? ;P

Dzięki. :oops: I nie była do przewidzenia. ;P

Od dzisiaj jestem inżynierem historii i wesołym członkiem rzeszy bezrobotnych w Polsce, a przynajmniej do czasu złożenia papierów na rekrutację na studia magisterskie. Tak więc: studia I stopnia - koniec, sesja - koniec! Z obrony ocena: 5 (ale stres i wstyd był.. zadzwonił mi na obronie telefon komórkowy - szybko go oczywiście wyłączyłem - :oops: ). :wink:

Owszem romantycy lubili średniowiecze, ale tak wyrywkowo. Głównie etosy rycerskie, miłość dworską, etc, etc. Do dziś to "romantyczne" myślenie o średniowieczu pokutuje u nas. :wink: :wink:

Temat o filmach historycznych z średniowiecza piszmy w temacie do tego stworzonym, bardzo ładnie was proszę, natomiast tutaj skupmy się nad postacią Ryszarda Lwie Serce. Z góry dziękuję, pozdrawiam, Narya

A mógłby ktoś scharakteryzować te karabiny? Bardzo ładnie proszę. Bo nie znam się na nich, a poznając ich ogólną charakterystykę i wykorzystanie, mógłbym wypowiedzieć się w tym temacie (podobnie z tematem o pistoletach). Z góry wielkie dzięki! :] :wink:

Syntezy Wolskiego nie polecam. Lepszy już jest Ziółkowski z swoją historią Rzymu. Najlepsze są trojaczki. ;P Jak zajrzałem do Wolskiego to on się podobnie zdezaktualizował jak "Średniowiecze" Manteuffela. (Dzięki za przypomnienie o Stępniu. :wink: )

To tylko i wyłącznie "Trojaczek". Takie określenie studentów na podręcznik akademicki (Musiał, Jaczynowska i ktoś jeszcze nie pamiętam, tytuł: Historia starożytna) dot. całej starożytności. ;P

Przepraszam za to pytanie, ale jest ono związane z moimi zainteresowaniami w kierunku dydaktyki historii. :oops: Jaką rolę odgrywa muzyka z tematyki średniowiecznej w kulturze masowej? Popularyzacja? Ideologizacja? Dydaktyczna? Podobno popularna jest muzyka gregoriańska... (To pytanie związane z ad hoc wykorzystaniem muzyki jako środka dydaktycznego na lekcji historii, ale tylko związane..)

O jaką książkę Jaczynowskiej wam chodzi? Bo ja znam kompendium, gdzie w redakcji jest Jaczynowska (tzw. pop. Trojaczek). :wink:

"Uchwały i rezolucje KPP" w trzech tomach, "II Zjazd KPP", "Dokumenty z zjazdów KPP". Wszystko to starocie, bardzo wiele ciekawych informacji można dowiedzieć się o polskim ruchu komunistycznym pod egidą KPP.

Estero, teraz jeszcze raz oficjalnie: zażartowałem sobie. :wink: Poruszyłaś ciekawy temat dot. muzyki w filmach o średniowieczu. No właśnie muzyka jest przepiękna, ale czy rzeczywiście oddaje prawdę o muzyce średniowiecznej? Czy ma za zadanie tylko zachęcić do średniowiecza? Film o Tristianie i Izoldzie również jest ciekawy (pomijając wyjątki filmowe z scenariusza). Chyba najlepiej zrobiona ekranizacja literatury średniowiecznej. :]