Leuthen

A nie dlatego, że Brytyjczycy zadali Niemcom wysokie straty (ogień ckm-ów)? Mi bitwa ta kojarzy się ze słynną opowieścią o "aniołach z Mons". Ludzie chcieli wierzyć, że Opatrzność jest po stronie państw Ententy i to była niewątpliwie korzyść płynąca z tej opowieści, a przez to pośrednio także wzrosło znaczenie bitwy

Walki zwane pierwszą i drugą bitwą pod Tomaszowem Lubelskim (2. i 3. dekada września)ustępowały skalą działań jedynie bitwie nad Bzurą. Mimo to - jak mi się wydaje - są one trochę zapomniane i znacznie mniej dokładnie opisane(nie znam żadnej monografii poświęconej tylko i wyłącznie walkom pod Tomaszowem), choć były one dramatyczne, ale zarazem ciekawe (np. w drugiej bitwie tomaszowskiej wzięły udział oddziały Armii Czerwonej). Co sądzicie o postawie i decyzjach polskich dowódców oraz szansach wygrania obu bitew? Jakie błędy popełniliśmy w ich toku?

We wspominanej przeze mnie pracy Leszek Pajórek podaje okoliczności śmierci poszczególnych żołnierzy. Oprócz wypadków z bronią: - 1 żołnierz został 21 VIII przygnieciony zwalonym na czołg drzewem - 1 żołnierz zginął podczas upadku czołgu z wiaduktu 21 VIII (pisał o tym Wolf) - 1 żołnierz został zastrzelony 3 IX przez kolegę ze swojego plutonu - 1 żołnierz 7 IX popełnił samobójstwo - 1 żołnierz zginął prowadząc 8 X transporter opancerzony, staranowany przez pociąg na niestrzeżonym przejeździe kolejowym

Pozwolę sobie sprostować tą informację. Manfred von Richthofen miał 2 braci: Lothara i Bolka, a na cmentarzu nr 138 w Bogoniowicach spoczywa rotmistrz Oswald von Richthofen.

W listopadzie b.r. nakładem wydawnictwa Libron (tego od "Wojny galicyjskiej" :wink: ) ma się ukazać książka Piotra i Krzysztofa Ormanów pt. Wielka Wojna na Jurze . Składać się będzie z dwu części: I - opisującej walki na obszarze między Krakowem a Częstochową jesienią 1914 r. oraz II - zawierającej opis cmentarzy będących pozostałością w/w walk. Na konferencji "Znaki pamięci II" w Gorlicach w ostatni weekend miałem przyjemność poznać jednego z współautorów, Piotra Ormana, i już zaklepałem sobie u niego jeden egzemplarz z dedykacją :mrgreen:

Chyba już kiedyś reklamowałem na forum A-W powieść Jerzego Kossowskiego pt. "Kłamca", wydaną w Warszawie w 1928 r. Liczy sobie 208 stron. Tytułowy bohater zostaje wcielony podczas PWS do armii austro-węgierskiej i trafia na front w okolice Grybów-Łużna. Świetne opisy życia frontowego z czasu przed ofensywą gorlicką! Autor sam był żołnierzem CK-Armii i zapewne tamte tereny znał z autopsji. Co do książki o PWS na Jurze - wg mnie jest naprawdę świetna!

Zainteresowanych działaniem lotnictwa na froncie galicyjskim odsyłam do książki Andrzeja Olejki "Działania lotnictwa w pasie karpackim w latach 1914-1947" wydanej w Rzeszowie w 2005 r.

W dziale o średniowieczu powszechnym wrzuciłem w wątku o francuskich zwycięstwach nad Anglikami w dobie wojny stuletniej link do filmu, autorstwa niewątpliwie francuskiego ultrapatrioty , prezentującego zwycięstwa francuskiego oręża nad wyspiarzami na przestrzeni dziejów. Filmów tego typu jest na youtubie więcej i dotyczą one nie tylko Francuzów. Dla przykładu kilka z nich: 1) "French Military Victories over the Germans" ( http://www.youtube.com/watch?v=SoGgbbpEl0k...feature=related ) 2) "Modest selection of British victories over the USA" ( http://www.youtube.com/watch?v=4QLij5x4Ldo ) 3) "French Military Victories over Austria" ( http://www.youtube.com/watch?v=N0Fr-WFitUo ) 4) "French Battle victories over the English" ( )5) "British battle victories over the French" ( http://www.youtube.com/watch?v=x9pcVsiVdxw...feature=related ) Czy Waszym zdaniem jest to przejaw zwalczania mitów (Niemcy zawsze wygrają z Francuzami, podobnie jak Anglicy; Francuzi zawsze wygrają z Austrią, Austria zawsze wygra z Włochami itd.), sposób na leczenie narodowych kompleksów (vide: rosyjski film "Rok 1612") czy też niektóre z nich są wynikiem "pojedynku na patriotyzm" ("Tak? Wy wygraliście z nami 10 bitew, ale my z wami 20 - zaraz wam to pokażę")? [ Dodano: 2008-11-07, 09:23 ] Nikt nie podjął tematu, a szkoda... Podzielę się zatem własnym spostrzeżeniem. Otóż w menu filmu o zwycięstwach Francuzów nad Niemcami znajduje się taka oto informacja: "Victories (30) Battle of Tolbiac- 496 Battle of Bouvines -- July 27, 1214 Battle of Ceresole - 1544 Battle of Nordlingen -- 1634 Battle of Lens -- 1648 Battle of Fleurus -- 1690 Battle of Fontenoy - May 11th, 1745 Battle of Roucoux -- 1746 Battle of Lauffeld -- 1747 Battle of Hastenbeck -- 1757 Battle of Valmy - September 20, 1792 Battle of the Vosges - July 13, 1794 (no picture) Battle of Jena -- 1806 Battle of Lübeck- November 6 1806 Battle of Eylau- February 7-8 1807 Siege of Danzig- March 19 1807 Battle of Dresden -- 1813 Battle of Lutzen - May 2, 1813 Battle of Vauchamps - February 14, 1814 Battle of Ligny -- 1815 First Battle of the Marne -- 1914 Togoland - August 26, 1914 Battle of Ypres - October 19-November 22, 1914 Battle of Verdun -- 1916 Second Battle of the Marne -- 1918 Battle of Belleau Wood - June 1-26, 1918 Battle of Chateau-Thierry - July 18, 1918 Battle of Amiens - August 8-11, 1918 Battle of Normandy - June 6, 1944-August 25, 1944 Operation Dragoon -- 1944 Defeats (10) Battle of Oudenarde - July 11, 1708 Battle of Dettingen - June 16th, 1743 Battle of Leipzig - October 16-19, 1813 Battle of Waterloo - June 18, 1815 Battle of Worth - August 6, 1870 Battle of Sedan - September 1, 1870 Battle of the Frontiers - August 14-24, 1914 Second Battle of the Aisne - April 16-May 9, 1917 Battle of France - May 10, 1940-June 22, 1940 Battle of Dunkirk - May 26, 1940-June 4, 1940 France and Germany founght 40 battles against eachother. France ended up victorious in 30 0f them. Thats 3/4 This is proof that France fights better in wars than Germany does." Nie wiem, jaki klucz stosował autor filmu dobierając bitwy, ale czasem jest on zadziwiający :roll: Przykłady: Pod Iławą Pruską (Eylau, 7-8 II 1807 r.) Prusacy stanowili jedynie niewielką część sił koalicji antynapoleońskiej, bo główny wysiłek spoczywał na Rosjanach. Francuzi i owszem, zadali Sprzymierzonym większe straty niż sami ponieśli i byli panami pola bitwy (odnieśli sukces taktyczny), ale jak zauważył Tomasz Rogacki w publikacji z serii Historyczne Bitwy - "tryumf święciła tylko śmierć"... Była to jedna z najkrwawszych bitew doby napoleońskiej. Autor filmu zupełnie zapomniał (a może wolał nie pamiętać :?: ) o bitwie pod Rossbach w Saksonii 5 XI 1757 r., gdzie 41 tysięcy Sprzymierzonych (Francuzi plus tzw. armia Rzeszy) poniosło sromotną klęskę z rąk pruskiego króla Fryderyka II, dysponującego armią 22-tysięczną. Prusacy stracili tam 548 ludzi, sprzymierzeni - 10 000 :!: :!: :!: Zapomniał też o znaczącej klęsce Francuzów w bitwie nad Kaczawą (26 VIII 1813 r.), gdzie 75 tysięcy sprzymierzonych (Prusacy + Rosjanie) rozniosło francuską Armię Bobru MacDonalda (48 tys. żołnierzy). W bitwie w Normandii w 1944 r. udział Francuzów (wojsk liniowych) był bardziej niż skromny (171 komandosów pod dowództwem P. Kieffera lądowało 6 VI 1944 r., potem w walkach brała udział dywizja pancerna gen. Leclerca, która wyzwoliła Paryż, łamiąc zresztą w ten sposób rozkaz alianckich zwierzchników).

Jeszcze: Wacław Król, Wielka Brytania 1940, Warszawa 1999 [seria Historyczne Bitwy]

W wątku o zamkach został poruszony m.in. temat budowli wzniesionych bądź rozbudowywanych pod koniec XIII i w XIV w. przez książąt świdnicko-jaworskich: Bolka I Surowego, Bernarda i Bolka II Małego. Choć bezcelowe wydaje mi się ocenianie, który zamek był nie do zdobycia (zarówno dlatego, że niewiele zamków dotrwało w niezmienionym stanie przez 600 czy więcej lat, jak też dlatego, że nie ma takiej warowni, której się nie dało zdobyć - jak nie szturmem, to głodem, jak nie głodem, to fortelem, jak nie fortelem, to układami, jak nie układami, to zdradą...), chciałbym zwrócić uwagę forumowiczów, że w czasie kiedy miłościwie nam panujący Kazik the Great budował na Jurze zamki nazywane dziś "Orlimi Gniazdami", w Sudetach istniały już bądź rozbudowywane były przez "Bolków" górskie warownie. Dziś w większości są malowniczymi ruinami (nieraz trudno w ogóle doszukać się ich śladów), bądź też zostały w poważnym stopniu przebudowane (np. Książ). Nikt tak naprawdę nie ocenił, jakie były koszty ich wzniesienia, jak liczne załogi je obsadzały, nieraz nie wiadomo, jak wówczas wyglądały. Brak źródeł, a może małe zainteresowanie historyków i archeologów? Jeśli chcielibyście podyskutować, podzielić się swoimi wrażeniami ze zwiedzenia itp. - zapraszam. Ja na dobry początek wrzucam linka do relacji autorstwa mojej dziewczyny z przejścia Szlaku Zamków Piastowskich (146 km z zamku Grodziec do Zamku Grodno). http://floydianka.blogspot.com/2008/08/szl...astowskich.html Polecam stronkę http://zamki.piastowskie.ir.pl/, gdzie w "Księdze gości" zamieściłem praktyczne wskazówki dla chcących przejść szlak.

Polecam lekturę podobnego wątku z forum IOH: http://www.ioh.pl/forum/viewtopic.php?t=9121

Czy ktoś chciałby podyskutować o "opacie krzyżowców"? Postać niewątpliwie wyrastająca poza swoją epokę. Niektórzy upatrują źródeł bogactwa zakonu cystersów (które Bernard doprowadził do rozkwitu) w jego bliskich kontaktach z templariuszami.

Obrona atolu Wake w grudniu 1941 r. stanowi niewątpliwie chlubną kartę w dziejach amerykańskich sił zbrojnych. Tracąc 52 żołnierzy i 12 myśliwców "Wildcat" obrońcy zdołali zadać agresorom wysokie straty - Japończycy stracili ponad tysiąc zabitych i rannych, 21 zestrzelonych samolotów 2 zatopione okręty i kilka uszkodzonych. W momencie ataku na Pearl Harbor garnizon Wake liczył 27 oficerów i 422 żołnierzy piechoty morskiej wraz z lotnikami oraz 10 oficerów i 52 marynarzy, czyli razem 517 ludzi. Opór obrońców ustał 23 grudnia - poszło wówczas do niewoli 470 wojskowych. Kapitan Henry Elrod (pilot Wildcata z VMF-211, pogromca niszczyciela "Kisaragi") dostał za walki o Wake Medal of Honor. Zginął podczas walk na lądzie 23 grudnia. Sami marines z pewnością nie mogli utrzymać Wake, ale na odsiecz wysłano okręty z lotniskowcem USS "Saratoga" na czele. Zanim jednak US Navy dopłynęła, obrońcy skapitulowali. Czy przybycie na czas posiłków z USA mogło spowodować że Wake zostałoby w rękach USA, czy też może Amerykanie naraziliby tylko niepotrzebnie na stratę cenny lotniskowiec?

W takim razie po co w ogóle Amerykanie mieli Wake bronić, skoro wiązało się z tym tyle problemów? Można też odwrócić sprawę - czy Wake był Japończykom naprawdę potrzebny?

Książka Zielińskiego mojego zachwytu nie wzbudza (zarówno jako osoby chcącej dowiedzieć się czegoś więcej o św. Bernardzie, jak i historyka), dlatego też w pierwszym poście pisałem "Niektórzy upatrują źródeł bogactwa zakonu cystersów (które Bernard doprowadził do rozkwitu) w jego bliskich kontaktach z templariuszami." Nie jestem mediewistą, nie wierzę w spiskową teorię dziejów, ale chciałem się dowiedzieć, czy to tylko niepodparty niczym wymysł autora, czy też coś jest na rzeczy. Co do Eugeniusza III... Ja napisałem najpierw: "Jednakże w momencie gdy wstępował doń św. Bernard było to zgromadzenie bardzo młode (zał. w 1098 r., gdy Bernard miał 8 lat) i nic nie zapowiadało jego bujnego rozwoju." Następnie Ty stwierdziłeś: "Wręcz przeciwnie wiele zapowiadało jego rozwój. sam fakt, że Bernardus Paganell od 1115 opat klasztoru Clairvaux został papieżem 15 lutego 1145- bez udziału Bernarda- chyba o czymś świadczy." Dla mnie to było nielogiczne, ale OK... Co do cytowania streszczania/poglądów Zielińskiego... Mimo, że jego książka ma niecałe 170 stron, jakoś trudno mi po kilku tygodniach od lektury cytować z pamięci jego uzasadnienia przedstawianych poglądów - dlatego, bez złej woli, odsyłałem do książki.

O ile znam życiorys św. Bernarda z Clairvaux, to zdaje się, że to ON (a nie Bernardus Paganell) w 1115 r. założył klasztor w Clairvaux i został jego pierwszym opatem. Ponadto nie bardzo rozumiem Twój tok myślenia - może mi wytłumaczysz jakim sposobem zapowiedzią bujnego rozwoju cystersów na początku XII wieku był wybór na papieża cysterskiego mnicha Bernarda (Eugeniusz III) w 1145 r.? To może zechcesz odnieść tą wypowiedź do wcześniejszej :?: Zatem odsyłam do lektury książki, gdzie wywód na ten temat jest dłuższy.

Oczywiście, że templariusze zawdzięczali wiele opatowi Bernardowi z Clairvaux, ale autor chyba najnowszej polskojęzycznej biografii tego świętego, Andrzej Zieliński (Opat Krzyżowców - święty Bernard, Warszawa 2005) sugeruje, że znaczne korzyści (nie tylko finansowe) czerpali z tych kontaktów także cystersi. Tego nie kwestionuję, gdyż właśnie w Citeaux narodził się zakon cystersów. Jednakże w momencie gdy wstępował doń św. Bernard było to zgromadzenie bardzo młode (zał. w 1098 r., gdy Bernard miał 8 lat) i nic nie zapowiadało jego bujnego rozwoju. Za życia Bernarda powstało 300 klasztorów i uważam, że jego działalność w znacznym stopniu się do tej "ekspansji" przyczyniła.

To, co na plaży "Omaha" 6 VI 1944 r. wyczyniał siedzący w WN 62 z MG-42 niejaki Hein Severloh dowodzi, że konieczność wymiany lufy niekoniecznie ratowała życie alianckim żołnierzom...

Dopiero co przysiadłem się do tego tematu (jestem na I roku) i jeszcze nie dotarłem do tego typu danych, ale jak dotrę, obiecuję wrzucić O znacznym wzroście nakładów na badania w przypadku WST we Wrocławiu mówiła mi prof. Teresa Kulak.

Tak się składa, że piszę doktorat o wrocławskiej Wyższej Szkole Technicznej (obecnie: Politechnika Wrocławska) za czasów III Rzeszy (uczelnia powstała w 1910 r.) i będę musiał poruszyć te zagadnienia Jerzy Krasuski w Historii Rzeszy niemieckiej pisze, że inteligencja techniczna szybko poparła Hitlera - wszak po 30 I 1933 r. środki na badania polały się szerokim strumieniem (a wcześniej była czasem tylko to cienka strużka).

"Zielone diabły" Trzeba jednak podkreślić, że walki we Włoszech (m.in. pod MC) bardzo przerzedziły szeregi niemieckich elitarnych jednostek. Były żołnierz 100 Pułku Strzelców Górskich i weteran walk pod Monte Cassino, Hermann Koehler, pisał mi, że w ciągu kilku miesięcy 1944 r. jego pułk stracił 3000 ludzi!

Rodzice von Brauna mieszkali w Bystrzycy k. Wlenia (okolice Jeleniej Góry) na Dolnym Śląsku. Tereny te zajęła w 1945 r. Armia Czerwona. Latem '45 do Bystrzycy mieli przyjechać Amerykanie, którzy zabrali rodziców Wernera do strefy amerykańskiej. Był to rzekomo jeden z warunków postawiony przez Syna w zamian za pełną współpracę. Siedziba von Braunów stoi do dzisiaj. Zresztą to tam narodził się pomysł, by ośrodek badań nad bronią rakietową znajdował się na wyspie Uznam. Czy von Braun był zbrodniarzem? Spotkałem się z opinią, że prace nad V-2 traktował tylko jako etap pośredni w drodze człowieka w kosmos. Hitler z pewnością nie przeznałby żadnych środków na taki cel - interesowało go natomiast wojskowe wykorzystanie rakiet. Von Braunowi "brunatna elita" miała zarzucać, że zleca prace nad V-2 personelowi niższego szczebla, a sam zajmuje się swoimi projektami rakiet kosmicznych.

Co ciekawe, Joannę d'Arc oskarżono o czary i noszenie męskiego stroju

Przejawem życia religijnego były niewątpliwie śluby kościelne powstańców. Niestety, nieraz jedno (lub nawet oboje) z małżonków nie dożywało końca Powstania

Jestem świeżo po lekturze biografii Modela pióra Stevena H. Newtona, zatytułowanej "Ulubiony dowódca Hitlera" (pozycja ukazała się w USA dwa lata temu i niemal od ręki została przetłumaczona na język polski i wydana przez Wydawnictwo AMBER). Pierwsze zdanie wstępu brzmi: "Czy Walther Model zasłużył sobie na miano geniusza taktyki czy fanatycznego nazisty - na jedno i drugie, a może ani na jedno, ani na drugie?" Co Wy sądzicie o "Strażaku fuehrera"?