To mój pierwszy post na forum więc witam wszystkich serdecznie. Jeśli pozwolicie, wezmę udział w dyskusji.
Może napiszę, co mi podoba się a co wydaje dziwne lub niezrozumiałe u samurajów.
Co się nie podoba:
- poczucie dumy. Oczywiście człowiek powinien być świadomy własnej wartości i bronić swej godności, jednak uważam, że samuraje pod tym względem lekko przesadzali. Samuraje honor i sławę cenili bardziej niż życie. Gdy duma samuraja została jakoś urażona, nierzadko chwytano za miecze – będąc gotowym oddać życie za honor. Często też popełniali seppuku – w wypadku poniesienia uszczerbku na honorze lub pohańbieniu dobrego imienia rycerza. Ciekawe zdanie znalazłem w książce A. Śpiewakowskiego, przytoczone w szerszym kontekście: „Krótko mówiąc, seppuku było uniwersalnym wyjściem z każdej trudnej sytuacji, w jakiej znalazł się samuraj. Samuraje często popełniali seppuku z najbardziej błahych, nieistotnych powodów. M. Han opisał wypadek samobójstwa samurajów z otoczenia rodziny cesarskiej. Obaj popełnili seppuku po krótkim sporze wynikłym stąd, że ich miecze przypadkowo zaszczepiły się o siebie, kiedy bushi szli po pałacowych schodach.”
Co się podoba:
- stosunek do broni, w szczególności do miecza. Miecz był dla samuraja największym skarbem i świętością, symbolem stanu rycerskiego, honoru i odwagi. Opiewano go w legendach, opowieściach, pieśniach, poematach. Nawet kucie mieczy miało charakter ceremonii religijnej.
- lojalność wobec suzerena, wynikająca z filozofii konfucjańskiej, według której wierność wobec swojego pana była niezwykle ważną cnotą. Często po śmierci suzerena jego wasale popełniali seppuku, na dowód lojalności i wyłącznego oddania.
- opanowanie, umiejętność kierowania uczuciami - ta umiejętność była u samurajów doprowadzona do perfekcji. Równowaga duchowa była przecież ideałem Bushido. Idealnym tego przykładem jest samokontrola samurajska podczas obrzędu seppuku.
Jeśli sobie coś przypomnę, to jeszcze napiszę.
