katiusza

To prawda,ze Zygmunt III chciał przeprowadzić różne korzystne reformy,ale trzeba pamiętać o jego zbyt gorącej przyjaźni wobec Habsburgów, która niedość,ze była przyczyną nieporozumień mięzy nim i szlachtą i jedną z przyczyn rokoszu, to w dodatku doprowadziła do zaangażowania Polski na froncie wojny trzydziestoletniej i w perspektywie najazd turecki. Co gorsza, zygmunt nie wykorzystał związanej z tym wydarzeniem szansy poszerzenia terytorialnego dla Rzeczypospolitej,jaką mógł być tron Czech,gdyż tamtejsze stany chciały oddać go królewiczowi Władysławowi zamiast włądzy Habsburgów. Wiązało się to takze z ostateczna utratą Ślaska chociaż ta prowincja jeszcze w trakcie dalszego trwania wojny podejmowała próby zjednoczenia z Polską. W zamian za to Zygmunt zaspokoił się jedynie skromnym biskupstwem wrocławskim dla Karola Ferdynanda i odnowieniem nieegzekwowanej od dawna zwierzchnosci arcybiskupstwa gniexnieńskiego nad tym obszarem..

To wszystko prawda,co napisaliście,ale trzeba pamiętać,ze później Zygmunt nie interesował się zbytnio losem Ludwika,pozostawiajać go na pastwę zwalczjacych się ugrupowań magnackich, zarówno w Czechach,jak i na Węgrzech. Takze po bitwie pod Mohaczem nie wykazywał wiekszego zainteresowania opustoszałymi tronami, obawiając się sąsiedztwa z Turcją i wejscia w konflikt z Habsburgami. Być moze gdyby wykazał nieco wiecej inicjatywy i zgłosił swoja kandydaturę, udałoby sie nam zatrzymać choć jedno z utraconych królestw..