Don Pedrosso

To jest skandal, Ci ludzie co to zrobili powinni się wstydzić! To nie Święto Polityczne, ani wybory, czccimy pamięc poległych! Będąc w Warszawie sam spotkałem się z antypatią w stronę partii PO oraz Władysława Bartoszewskiego. Na Placu Krasińskich chciano rzucać w prezydent Warszawy a na Powązkach, spotkałem starszą panie i wywiązała się między nami rozmowa, doszliśmy do profesora Geremka, wypowiadała się o nim bardzo dobrze, jednak odnośnie prof. Bartoszewskiego stwierdziła "Proszę popatrzeć co ten głupek Bartoszewski wygaduje na jego temat! No proszę popatrzeć!".

Muzyka z Call of Duty jest dobra, jednak ogromnie przypadła mi do gustu ścieżka dźwiękowa z gry Age of Mythology

Gdybym to ja miał decydowac, gdzie przenieśc stolicę po II WŚ oponowałbym za Krakowem lub Łodzią. Za tym pierwszym ze względu na bogatą historie, a ku drugiemu skłaniałbym się ze względu na położenie geograficzne, jak już to wyżej nadmieniliście.

Ja od jakiś 2-óch lat nie siedzę już tak długo jak kiedyś, tj. 3-4 w nocy, jakoś mi to przeszło, może dlatego, że bardzo często tak jak i Wy byłem goniony przez rodziców

Podejście Baszczyńskiego iście profesjonalne: http://www.sport.pl/sport/1,65025,5550114,...r.html?skad=rss

W mojej opinii najlepsze muzeum w Polsce, o czym już pisałem w relacji z moich dwóch dni w Warszawie. Robi naprawdę niesamowite wrażenie, możnaby chodzić i chodzić bez jakiegokolwiek znużenia.

A mnie ogromnie podoba się utwór "Hey Joe". Jimi był oczywiście artystą nietuzinkowym.

Jest zdecydowanie nocnym markiem, jednak gdy wstaje o 10,11, jestem wkurzony, że nie obudziłem się wcześniej, bo mógłbym więcej zrobić

Byłem na meczu Wisły w pizzeri, po 2-giej bramce dla Beitaru wyszedłem, mówiąc kolegom, że B Klasy oglądać nie mam ochoty. Miały być puchary, będą puchary, ale conajwyżej ekstraklasy.

Jak zapewne większość z Was wie udało mi się być w Warszawie w dniach 31 lipca-1 sierpnia i nie żałuję tego. Wyruszyłem pociągiem o 6:35, na miejscu byłem o 9:30, zostawiam bagaż w hotelu i do Muzeum Powstania Warszawskiego, gdzie umówiłem się z naszym kolegą Albinosem. Najlepsze Muzeum w Polsce- jestem tego pewien, mimo tego, iż chodziliśmy tylko ok. 1,5h a można by 3-4h, jednak czas goni. Obiecuję sobie, gdy następnym razem będe w Warszawie to poświęce temu miejscu zdecydowanie więcej czasu. Po wszystkich przeżyciach oddaje się pod przewodnictwo naszego kolegi, ruszamy do liceum do którego uczęszczali m.in. Andrzej Romocki, Bronek Pietraszewicz, jak i sam Albinos. Następnym naszym celem jest Kościół Św. Wojciecha, który, można powiedzieć jest zbiorową mogiłą. Po tym ruszamy w kierunku Placu Bankowego na którym odbył się desant Czata 49, w Ogrodzie Saskim Albinos pokazuje mi po krótce którędy szedł Andrzej Morro. Dalej udajemy się w kierunku Kolumny Zygmunta, po drodze, na Miodowej widzimy tablice upamiętniającą miejsce gdzie spadł Liberator, mijamy na Placu Krasińskich pomnik Powstania Warszawskiego. Tutaj telewizja rozkłada swój sprzęt- wieczorem mają się odbyć uroczystości. Po krótkim podziwianiu Zamku Królewskiego, idziemy w stronę Kościoła św. Jana Bożego, tutaj rozstaję się Albinosem i dalej muszę radzić sobie sam Szybko do hotelu, orzeźwiający prysznic i do Empiku, gdzie ma sie odbyć spotkanie z Władysławem Bartoszewskim. Gdy tam docieram informują mnie, iż ma to być w Juniorze na ulicy Marszałkowskiej. Po krótrkim błądzeniu dochodzę na to miejsce, jednak niestety żadnego spotkania tam nie było, cóż poradzić, ruszamy na plac Krasińskich, gdzie mają odbyć się uroczystości. Gdy tam docieramy, swoje przemówienia wygłaszają m.in. pan prezydent, pan premier, prezydent Warszawy, z niecierpliwością czekam jednak na oratorium pt. "Kto Ty jesteś?- czyli adresaci". Planowo miało się to odbyć o godzinie 20, jednak wszystko się opóźniło, więc aby nie tracić czasu idę do kościoła(nie pomnę nazwy), który znajduje się na przeciw Pomniku Powstania Warszawskiego. Przepiękny jest Chrystus Katyński, Kaplica Katyńska oraz tablice upamiętniające ludzi, którzy zginęli zamordowani przez NKWD. 21:30- zaczyna się spektakl, jestem naprawdę pod wrażeniem, na każde pytanie i odpowiedź z wierszu "Kto Ty jesteś?" prowadzący przedstawia nam jedną sylwetka łączniczki lub łącznika oraz wykonywane są piosenki, których teksty są związne z nimi. Śpiewają m.in. Marian Opania i Grzegorz Markowski. Pełen niesamowitych wrażeń wracam do hotelu. Nazajutrz rano jadę metrem na Mokotów, gdzie w parku im. Orlicza- Dreszera ma rozpocząć się Marsz Mokotowa. Słucham przemówień- m.in. gen. Ścibora- Rylskiego oraz przewodniczącego Zgrupowania "Baszta"(nie pamiętam jak się nazywał), uroczyste złożenie wieńców i ruszamy przez Puławską w kierunku Dworkowej. W pewnej chwili pokazuje mi się znajoma twarz- moja była sąsiadka, ale co ona ma na ręce? Biało czerwona opaska z napisem "AK- Baszta". 14 lat mieszkałem pod nią i nie wiedziałem, że brała udział w powstaniu! Wstyd! Nie mam niestety czasu podejść, gdyż wszystko już ruszyło. Zatrzymujemy się przy tablicy upamiętnającej twórców piosenki "Marsz Mokotowa". Policyjna orkiestra zaczyna grać, co niektórzy pod nosem śpiewają "Nie grają nam surmy bojowe". Idziemy dalej, na Dworkową, zatrzymujemy się w miejscu gdzie skapitulował Mokotów(jeśli źle mówię, proszę mnie poprawić) i znów rozbrzmiewa piosenka poświęcona tej dzielnicy, tym razem wszyscy co znają tekst śpiewają na głos. Wszystko powoli ma się ku końcowi, a ja udaję się w strone metra, następnie autobus i jestem na Powązkach. Kupuję znicze i ruszam w stronę grobów Andrzeja Romockiego, Bronka Pietraszewicza, Janka Romockiego, Tadka Zawadzkiego i innych wielkich ludzi. Chwila modlitwy, zapalam światełka, następnie widzę, iż powstańcy zbierają pieniądze na sprzątanie grobów, ja również ich wspomogę. Przy okazji pytam się jednej z pań, gdzie znajduje się grób Janka Rodowicza. Na cmentarzu cywilnym, a więc muszę się cofnąć. Docieram na miejsce i rozpoczynam poszukiwania, jednak jest to jak szukanie igły w stogu siana, pytam miłej, starszej pani, czy może ona wie, jednak nic z tego, jestem zawiedziony. Muszę już wracać, czas goni, nie mogę się spóźnić na pociąg, po drodze jednak zatrzymuje się znów na Placu Krasińskich i tam zapalam swój ostatni znicz... Teraz takie luźne przemyślenia : starsi ludzie są ogromnie mili dla przyjezdnych, jeśli nie wiecie gdzie jesteście spytajcie się ich, z uśmiechem Wam pomogą Zauważyłem jednak też, iż nie lubią,a wręcz nienawidzą partii PO oraz Władysława Bartoszewskiego. Na Placu Krasińskich podczas uroczystości, był problem z wpuszczaniem powstańców na miejsca siedzące, jedna pani, której nie chcieli wpuścić chciała rzucać kamieniami do prezydent Warszawy. Rozumiem jej zdenerwowanie, walczyła o to miasto, jednak kulture i szacunek również trzeba mieć. Na koniec chcę ogromnie podziękować Albinosowi, bez którego nie zobaczyłbym nawet połowy tych miejsc, które okazje miałem zwiedzić. Jestem Ci ogromnie wdzięczny!

Były tematy, czy całość była dobrze przygotowana, czy zryw warszawiaków był potrzebny, jednak chciałbym zapytać, kiedy wg. was było pewne, że przegramy?

Książka wciąga, jest napisana łatwym, przyjemnym językiem, jednak nie umywa się to do Tolkiena- chociażby bardzo płytki świat. Przeczytałem do Zakonu Feniksa, do następnych części jakoś mnie nie ciągnie.

To może i ja się pochwale: http://img402.imageshack.us/my.php?image=s6301125hm5.jpg Fotografia może nie najwyższej jakości, ale mi się ogromnie podoba. Biskupicie- cmentarz z okresu I WŚ.

Z tego co pamiętam to właśnie liczono na to, że amunicji wystarczy na tyle, by w początkowych dniach zająć Warszawe a następnie przyjąć Sowietów. W pełni się z Tobą zgadzam Widiowy, nasz los w 90% zależał od Armii Czerwonej. Przypomne, że już 2 sierpnia Niemcy wyparli Czerwonych z Radzymina.

Ja za to jestem prawie pewny, że w dniach 30 lipca 2-3 sierpnia będę w Warszawie i mam nadzieje, że choć troche poczuje klimat Powstania

Akcja w istocie pokazała, że KeDyw jest organizacją, która nie boi niczego i będzie walczyć mimo represji.Wszystko świetnie zorganizowane, Rayski spisał się znakomicie jak to już wyżej nadmieniliśćie, cóż ja mogę dodać? Może dopisek na obwieszczeniach odnośnie kontrybucji nałożonej po zamachu na Kutschere: "100 milionów kontrybucji zabrał nam Kutschera- 200 chętnie damy, ale za... Hitlera" Co do Juna i Sokoła mieli oni porzucić auto po tym jak dotransportują rannych, miejsce nie było ściśle określone, prawdopodobnie nie chcieli zostawić pojazdu, bo był on wartościowy i chcieli go ulokować spowrotem w garażu, tylko do końca nie mogę zrozumieć tego, iż wybrali tą samą trasę, którą przyjechali.

Bardzo dobrze, tylko dlaczego dopiero teraz, u schyłku ich życia zainteresowano się nimi?

Dodałbym jeszcze wspomnianego Tofika i Go Go Go Świetny kabaret ale wole KMN.

To może w bibliotece poszperaj? Odnośnie Nazarewicza, ja wiem tylko tyle co jest na wikipedii napisane, masz dostęp do innych inforamcji odnośnie jego osoby, chętnie bym się z nimi zapoznał.

Cóż ja mogę powiedzieć, przeczytaj Albinosie i sam oceń tą książke. Moja zdanie już znacie- książka warta uwagi dla obeznanego w temacie "powstańca", jednak temu co zaczyna swą przygode z tym zagadnieniem może namieszać w głowie.

Zgadza się, jednak nie doczekamy czasów, gdy Francja będzie naszym sąsiadem i będzie nas, jak to ująleś, "podgryzać"(jeśli w ogóle by coś takiego robiła). Zrobił nam się troche OT, także proponuję go zakończyć.

Zgadza się, i w wielu kwestiach zgadzam się z tym panem, przecież nasz rząd w Londynie święty nie był. Ujmę to wszystko troszkę inaczej- dla tego który już wie wiele o powstaniu jest to pozycja godna uwagi, jednak początkującemu może mocno zamieszać w głowie.

Za namową Albinosa po krótce napisze swoje wrażenia odnośnie książki Ryszarda Nazarewicza "Z problematyki politycznej powstania warszawskiego". Jestem co prawda w połowie, ale co nieco mogę już o tej pozycji powiedzieć. Na początek nadmienie, że autor był podpułkownikiem MO, ponadto zastępcą szefa Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa w Łodzi oraz zastępca miejskiego UBP w Łodzi. Był żołnierzem Gwardii Ludowej. Od 1 lutego 1945 do 31 grudnia 1947 brał udział w walkach przeciwko oddziałom podziemia niepodległościowego. Daje nam to już jako taki obraz z czym będziemy mieć doczynienia- prorosyjska publikacja. Zgadza się, autor co kilka stron nadmienia, że AK-owcy i rząd na emigracji powinni się dogadać z czerwonymi i na tym by wyszli lepiej(poniekąd przyznaje mu racje). Jest wiele faktów, popartych źródłami, jest pokazana "gra" rządu emigracyjnego i oraz to czym było tak naprawdę powstanie dla obozu londyńskiego. Dla tych co chcieliby przeczytać o bohaterstwie walczących będzie to próżny trud, bo czegoś takiego tutaj nie znajdą. Podsumowując- nie skreślajmy tej pozycji dlatego, że autor był w GL oraz pracował w UB. Śmiało mogę polecić tą pozycję, gdyż dowiadujemy się wielu ciekawych rzeczy o lewicy jak i o grze politycznej rządu emigracyjnego. Jak skończę czytać książke i będe miał coś do dodania wyedytuję tego posta.

No i dlatego właśnie nie lubimy ich za to podgryzanie.

Ryszard Nazarewicz "Z problematyki politycznej powstania warszawskiego".