Don Pedrosso

Wydaje mi się, że tak Dzionga. Z tematów, które pamiętam to "Unie Polski z Litwą.", "Kształtowanie się granic w latach 1945-1949 w Europie", "Złoty wiek cesarstwa. Dynastia Antoninów", "Archeologia o początkach państwa polskiego", "Geneza, działalnosc parlamentu ustawodawczego II RP w latach 1919-1922", z odkryciami geograficznymi to było bodajże o ich wpływie na ówczesny świat oraz to co pisała Lizawieta "Próba porównania autonomii Królestwa Polskiego i autonomii galicyjskiej". Osobiście zdecydowałem się na temat kształtowania granic. Odpowiadał mi najlepiej ze wszystkich, zastanawiałem się jeszcze nad parlamentem II RP w latach 1919-1922. Wrażenia? Mogło być lepiej a mogło być zdecydowanie gorzej, także jestem raczej optymistą.

Ja to może rozwinę. W Bicaz 20 września minister Łepkowski i ambasador Roger Raczyński odbyli rozmowę z ówczesnym prezydentem Ignacym Mościckim. Po kilku naradach, prezydent wręczył Łepkowskiemu kopertę z poleceniem by jak najszybciej i jak najbezpieczniejszymi drogami wysłać ją do Paryża i doręczyć ambasadorowi Łukasiewiczowi. List prewiózł Leon Noel i dotarł on na miejsce 24 września ok. godziny 14. List miał dwie koperty- jedna zaadresowana właśnie do Łukasiewicza, druga do Wieniawy-Długoszowskiego. Pierwszy list nakazywał niezwłoczne przekazanie drugiej koperty Wieniawie. 25 września do Paryża przybył Wieniawa i przeczytał następujący tekst: "Na podstawie artykułu 24 ust. 1 ustawy konstytucyjnej wyznaczam generała Bolesława Wieniawę-Długoszowskiego na następcę Prezydenta Rzeczypospolitej na wypadek opróżnienia się urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej przed zawarciem pokoju. Z chwilą ogłoszenia niniejszego zarządzenia, zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 1 września 1939 roku o wyznaczeniu następcy Prezydenta Rzeczypospolitej traci moc obowiązującą." Kwestie sprecyzowania słów "na wypadek opróżnienia się urzędu", oraz odsunięcie faktu nominacji Wieniawy do "chwili ogłoszenia niniejszego zarządzenia" zostały wyjaśnione w drugim dołączonym do zarządzenia liście. Mościcki pisał: Ogłosi Pan to zarządzenie po zaistnieniu nastepujących warunków: 1/gdy otrzyma Pan depeszę, żeby się Pan zajął "rodziną Koneckich". Będzie to oznaczało, iż wkrótce po ogłoszeniu przez Pana załączonego zarządzenia, zamierzam zrezygnować. O Ogłoszeniu zarządzenia powiadomi Pan mnie depeszą adresowaną do ambasadora R.P. w Bukareszcie, że "Koneckiego rodzina w porządku". O rezygnacji powiadomiłbym Pana słowami: "Dziękuję za zajęcie się Koneckimi". 2/ warunek drugi, gdy po otrzymaniu ode mnie(ewentualnie bez podpisu) i przez ambasadę R.P. w Bukareszcie pierwszej z wymienionych depesz stwierdzi Pan, że Marszałek Śmigły znajduje się w warunkach uniemożliwiających mu objęcie i wykonywanie urzędu Prezydenta R.P. O otrzymaniu niniejszego pisma wraz z załącznikami proszę mnie powiadomić telegramem adresowanym do ambasadora w Bukareszcie: "wszyscy zdrowi". Cała sprawa wiadoma jest i będzie do czasu tylko Panu i mnie. Gdy dojdzie do jej ogłoszenia i następnie realizacji, całym sercem życzę kochanemu Panu szczęścia w jego wielkim zadaniu. Kuty 17 IX 1939 r. I. Mościcki". Dalej z ambasady paryskiej do Bicaz wysłano telegram "wszyscy zdrowi" zawierający również pytanie, czy w sytuacji prezydenta nastąpily jakieś zmiany. Otrzymano odpowiedź: "Proszę prosić Wieniawę ażeby zajął się rodziną Koneckich". Następnie zajęto się sprawą druku "Monitora Polskiego", gdy miano pewność o tym, iż będzie mógł być on wydrukowany ambasador Łukasiewicz wysłał do prezydenta depeszę: 'Rodzina Koneckich w porządku". Wszystko jest na jak najlepszej drodze jednak do Paryża przybywa profesor Stroński, a 24 września gen. Władysław Sikorski. Gdy ten drugi dowiaduje się od Łukasiewicza, że na stanowisko prezydenta wyznaczono Wieniawę jest kompletnie zaskoczony a ponadto dodaje, iż ten wybór jest kompletną pomyłką, wszak Wieniawa to alkoholik, nawet teraz przybywając do Paryża był w stanie nietrzeźwym. 26 września o godzinie 12:30 francuski wiceminister spraw zagranicznych Champetier De Ribes, który wcześniej bez żadnych zastrzeżeń przyjął kandydaturę Wieniawy, informuje Łukasiewicza w imieniu premiera Daladiera, iż wybór ten uważa za niezbyt szczęśliwy. Tego samego dnia na posiedzieniu francuskiej Rady Ministrów rozmawiano o następcy prezydenta R.P., który jest alkoholikiem i nawet do Paryża przyjechał w stanie nietrzeźwym. Dalej tego samego dnia o godzinie 15 mamy wiadomość z Bukaresztu, gdzie ambasador francuski Thierry poinformował Rogera Raczyńskiego, że jeżeli Mościcki utrzymał nominację Wieniawy to rząd francuski go nie uzna jako prezydenta oraz rządu. W związku z reakcją rządu francuskiego Łukasiewicz namawia Wieniawę do tego by wysłał depeszę do Mościckiego, by ten zwolnił go z obowiązku objęcia stanowiska. Wieniawa godzi się na to i do Bukaresztu trafia następujące pismo:Proszę zakomunikować komu należy, że Bolesław gotów wszystko wykonać, prosi jednak profesora o rozważenie czy inny wybór nie byłby w danej sytuacji wskazanym".Ponieważ "Monitor Polski" nie został jeszcze rozpowszechniony Wieniawa 27 września kieruje następujący list do Mościckiego:Dziękuję Panu Prezydentowi za okazane mi zaufanie i wiarę w to, że w każdym, wypadku postąpię mając na widoku jedynie tylko dobro Rzeczypospolitej- skłądam niniejszym na ręce Pana Prezydenta zrzeczenie się godności następcy Prezydenta Rzeczypospolitej, na które wyznaczony zostałem zarządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 17 września 1939 r. Mam zaszczyt prosić Pana Prezydenta o przyjęcie mojej rezygnacji w tym przekonaniu, że działam w interesie sprawy publicznej. Proszę Pana Prezydenta o przyjęcie zapewnienia mojej najgłębszej czcci i oddania". Ciekawe czemu Francuzom się tak zmieniło zdanie nt. Wieniawy... A pomyśleć, że 16 lat przed wojną Sikorski pisząc opinie o nim, określił go mianem wybitnego.

A wiesz w jaki sposób Raczkiewicz został prezydentem? A gdyby Sikorski sprawował władzę przed wojną to na pewno dałby sobie radę z ZSRR i Niemcami pamiętnego września...

No tak, w sanacji byli sami nieudacznicy, nic nie potrafili zrobić.'

Swój głos oddałem na Radosława Sikorskiego.

Ja pisałem i były tylko lata 1922-1945, najgorsze pytania były odnośnie reżyserów filmów takich jak Zezowate Szczęście, etc. Jutro powinienem wiedzieć, czy przejdę.

W kontekście tego zdania, chodzi o całą Wileńszczyznę Liczby podałem korzystając z Piotr Niniwiński "Okręg Wilno", autor powołuje się na B. Makowski "Litwini w Polsce", Warszawa 1986, str. 28. Odnośnie tego jakiego okresu to dotyczy nie zostało podane, wydaje mi się jednak, iż jest to na krótce przed wojną, albo może już podczas, gdyż dysponuję danymi z 1931 roku a tam mamy inne zaludnienie. Są to jednak tylko moje domysły, niestety nie mam dostępu do pozycji pana Makowskiego.

Cichociemny musiał być wszechstronnie wyszkolony, to, że były to szkolenia bardzo ciężkie świadczą liczby z 2413 kandydatów, 605 z nich ukończyło szkolenie specjalne, 316 przerzucono drogą powietrzną do kraju. Ich zasięg był bardzo duży, od dywersji, partyzantki, po wywiad, łączność, zadania operacyjno-sztabowe, pancerne i przeciwpancerne, służby lotnicze, podrabianie dokumentów etc.

Zagłosowałem na obchody 90 rocznicy odzyskania niepodległości, ekshumację zwłok gen. Sikorskiego, publikację "Strachu" J. T. Grossa, decycję o gruntownej renowacji polskiego cmentarzu wojennego na Monte Cassino oraz publikację w internecie zdjęć przedwojennej Warszawy.

Kolega mógłby rozwinąć?

Może troszeczkę rozruszam temat. Odnośnie tego, która okupacja była najcięższa/najgorsza, zdecydowanie najlepiej było pod okupacją litewską. To właśnie wtedy wykształciły się tam polskie organizacje podziemne. W sztabie okręgu zasiedli obok siebie przedstawiciele sanacji, narodowcy, socjaliści, czy też ludowcy. Utworzony Okręg Wileński SZP-ZWZ przejął prawie wszystkie powstałe organizacje, tworząc nad nimi "czapkę". Gdy nastała spowrotem okupacja sowiecka, zaczęły się aresztowania NKWD. Schwytano m.in., jak już wspominałem, ówczesnego komendanta okręgu ppłk. Nikodema Sulika. Nowy komendant ppłk. Aleksander Krzyżanowski przede wszystkim utaił siatkę, co uratowało ją przed większą dekonspiracją. Wraz z okupacją niemiecką zaczęto odbudowanę ocalałej organizacji i zarazem jej modyfikację- zastąpiono układ funkcjonowania odrębnych organizacji podziałem na obwody i inspektoraty. Czyniono to z myślą o powstaniu.

Podpowiedź: skoczków było 6.

Powinniśmy tutaj wspomnieć o roku 42', kiedy to 22 lipca zaczęły się wywozy to Treblinki. Z ludności 400 tysięcznej zlikwidowano ponad 310 tysięcy. Rok 1942 miał być, wg. Hitlera rokiem, w którym ma zostać wyniszczona połowa Żydów polskich. Oto jak wspomina to wszystko Mary Berg. Zapis z 1 października 1942: Getto nie jest teraz niczym innym jak tylko ogromnym obozem pracy. Ruch jest tylko o szóstej rano, gdy ludzie idą do pracy.[...] Po ósmej człowiek na ulicach getta jest rzadkością.[...] Po siódmiej wieczorem ulice znów wypełniają się robotnikami spieszącymi do domów. Później nikt już nie śmie wyjść, bo niemieckie patrole czają się wszędzie.

Głos swój oddałem na "1859 dni Warszawy" oraz "Wysiedlenia, wypędzenia i ucieczki 1939-1959. Atlas ziem Polski."

Autor: Grzegorz Hryciuk Tytuł: Wypędzenia, wysiedlenia i ucieczki 1939-1959 Liczba stron: 240 Nr wydania: 1 Rok wydania: 2008 Wydawnictwo: Demart ISBN: 978-83-7427-391-6 Okładka: twarda Książka ukazuje przysiedlenia, wysiedlenia i ucieczki z ziem polskich w latach 1939-1959. Zawiera mnóstwo zdjęć, wykresów, diagramów oraz 68 map. Ponadto możemy tam znaleźć dokumenty źródłowe, stenogramy, osobiste relacje, notatki z tajnych posiedzień. "Wysiedlenia, wypędzenia i ucieczki 1939-1959" są unikatem na polskim rynku księgarskim nie tylko dlatego, że jako jedyny tego rodziaju projekt wydawniczy poruszają tematykę obecną aktualnie w powracającej dyskusji politycznej, ale dlatego, że- co na co dzień nie zawsze jest oczywiste- czynią to w sposób rzetelny, kompetentny i jednocześnie przystępny.- są to słowa prof. Władysława Bartoszewskiego, który jest patronem honorowym książki.

A jakiż to oficerów "wtrącił" do obozów koncentracyjnych?

Został dziennikarzem niemieckim w 1921 r., w 1924r. wraca do Moskwy i staje się agentem wywiadu OGPU. 1930 r. zostaje wysłany do Szanghaju jako korespondent Frankfurter Zeitung, w rzeczywistości szpiegował dla Sowietów. W grudniu 1932 r. wraca do Moskwy. W 1933 r. trafia do Berlina pod kryptonimem Ramsey, powrót do redakcji Franfurter Zeitung pozwala mu wyjechać do Japonii. Zorganizował tam siatkę szpiegowską. Przez pierwsze dwa lata pełnił rolę uśpionego szpiega. "W tym kraju bezpieczeństwo nie istnieje, człowiek poddany jest policyjnej kontroli właściwie całą dobę, wymaga to niezwykłej koncentracji i wysiłku". Ciągłe śledzenie, przeszukiwania jego pokoju doprowadziły do tego, iż popadł w alkoholizm. Nie przeszkodziło mu to jednak przekazać informacji Stalinowi o pakcie antykominternowskim, pakcie berlińskim, czy podać dokładną datę ataku na ZSRR. 19 października 1941 roku został aresztowany a następnie stracony 7 listopada 1944 roku. Jak oceniacie działalność tego szpiega? Jak wielki był jego wpływ na ówczesne działania?

FSO- z tego co się orientuje społeczeństwo w ZSRR było społeczeństwem zamkniętym, drugą sprawą jest to, iż Japończycy aż 3 razy proponowali wymianę, gdyby ZSRR się na nią zgodziło, mogło zażądać tego, aby odbyło się to bez rozgłosu(na czym tak bardzo zależało Stalinowi).

Sapieha tłumacząc swoje postępowanie mówił o tym, iż tak nakazywało czynić mu sumienie i prawo kościelne. Ponadto konflikt wawelski swoim zasięgiem objął cały kraj oraz Stolicę Apostolską.

Palikot- za jego sposób komentowania pewnych spraw oraz Radosław Sikorski- za dystans oraz za to, że może zostać wybrany na stanowisko sekretarza generalnego NATO.

Mieliśmy też jeden zgrzyt pomiędzy kościołem a sanacją- problem pochówku Marszałka Józefa Piłsudskiego, bliżej znany pod nazwą konflikt wawelski.

Ilu zwykłych ludzi wiedziało o istnieniu Richarda Sorge?

1942 roku z 27 na 28 marca w Polsce wylądowała grupa cichociemnych. Proszę podać jej skład, jaki numer posiadała ta grupa, kryptonim oraz którzy ze skoczków zostali skierowani do Wachlarza.

W nocy z 21 na 22 maja 1944 roku w ramach operacji "Weller 29".

Oczywiście chodziło mi o Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej, przepraszam za błąd. Mikołajczyk długo wicepremierem i ministrem rolnictwa nie był. W 1947 roku uciekł do Stanów.